Περί οξύμωρου

 Περί οξύμωρου

Ο Ρήγας Δάρδαλης μιλάει βασικά από τη μύτη κι αδυνατεί χαρακτηριστικά να κρύψει τις προτιμήσεις του ή τις αντιπάθειές του, στις μεταδόσεις του.
Ο Ρήγας Δάρδαλης φλερτάρει πολλές φορές με τα όρια της ηλιθιότητας (κι όσοι τον έχουν ακούσει να περιγράφει, έχουν αποδείξεις), πχ όταν λέει χαϊδευτικά το Λεμπρόν Τζέιμς - Λεμπρουδάκο και το Στεφ Κάρι - Στεφανάκο Καρή.
Ο Ρήγας Δάρδαλης όχι μόνο δεν είχε το κριτήριο να καταλάβει ότι είναι βλακεία αυτό που ρώτησε, αλλά στο δικό του μυαλό πίστευε πως το έδενε μοναδικά και ρωτούσε κάτι εξεζητημένο, που κανείς άλλος δεν το είχε σκεφτεί (για την ελληνική ρίζα του oxymoron).
-Οξύμωρο...; Δεν απαντάει, άρα λογικό.

Την ίδια στιγμή, κάπου στη Δυρραχίου...

Ο Ρήγας Δάρδαλης μπορεί να μην είναι φασίστας -ίσως απλά φιλελές- αλλά τα όρια μεταξύ ενοχής (φασισμού) και  βλακείας είναι τόσο δυσδιάκριτα που δεν ξέρω αν μπορούν να σταθούν δικαιολογίες κι ελαφρυντικά, για να απαλλαχθεί λόγω βλακείας.

* * *

Επίσης ο Ρήγας Δάρδαλης θα μπορούσε να ρωτήσει το εξής, μιας και βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού -αλλά όχι για πολύ, αφού τα αφεντικά του τον ανακάλεσαν στην Αθήνα: δεν είναι κάπως οξύμωρο που βρέθηκε δολοφονημένος ο αρχηγός της Κου Κουξ Κλαν κι αντί για οποιονδήποτε άλλο με ισχυρότατο κίνητρο, τον σκότωσε τελικά η γυναίκα του;

* * *

Θα μπορούσε επίσης να διασκευάσει το βιντεάκι της η Ουρανία Μιχαλολιάκου: Είμαι Ελληνίδα, είμαι λευκή-στρέιτ και θεωρώ οξύμωρο να παίζουν στην εθνική ομάδα μαύροι παίκτες. Ενώ θεωρεί λογικό πχ να λογίζει εαυτήν ως δείγμα της Άριας φυλής.
Τι κακό κι αυτό που τους βρήκε, πάνω που είχε πάρει την κατιούσα η καριέρα του Σοφοκλή...

* * *

Οξύμωρο επίσης είναι πως κάποιοι χρειάζονται βίντεο κι αποδείξεις για να πειστούν-πιστέψουν πως οι χρυσαυγίτες είναι ναζί. Αυτό μου θυμίζει συνειρμικά μια παλιά ατάκα σε ένα σκετς του Ζαραλίκου για τους φασίστες που αμφισβητούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου κι αν διαφωνήσεις μαζί τους, σε "κολλάνε στον τοίχο" με το αφοπλιστικό επιχείρημα (και φωνή τέσσερα):
-Έχεις βίντεο;
Μόνο που εδώ οι όροι αντιστρέφονται αντιδιαλεκτικά.

Παράλληλα βέβαια πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως γεγονός ότι για πολλά νέα παιδιά, η ρετσινιά του φασίστα δε σηκώνει απολύτως τίποτα. Γιατί η αντεπανάσταση είναι σαν το γήρας (στον αντίποδα της νιότης του κόσμου) κι ου γαρ έρχεται μόνη, αλλά μαζί με την ιστορική λήθη, ως καρπός της χρόνιας αποσιώπησης για το κεφάλαιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της Εθνικής Αντίστασης -που ήταν μονίμως στα εκτός (διδακτέας ή εξεταστέας) ύλης.

* * *

Το χιούμορ του Ρήγα Δάρδαλη θυμίζει αυτό κάποιων Γερμανών που όταν βρεθούν πχ για φαγητό στην ίδια παρέα με κάποιον Έλληνα, θα πουν ότι πρέπει να πληρώσει αυτός, γιατί (τους) χρωστάει (καινούριο στομάχι) ή μπορεί να (μας) κουνάνε επιδεικτικά τα χαρτονομίσματά τους (ευρώ), όπως οι οπαδοί της Σάλκε στην Τούμπα, γιατί εμείς δεν έχουμε χρήματα (μεταμόσχευση στομάχου, δεν τη γλιτώνουμε).

Ενώ αν είχαμε δραχμούλα, όπως λένε η ΛαΕ, το ΑΚΕΠ και το Μακελειό του Χίου...

* * *

-Πού είναι ο Παύλος σου τώρα;
Ο Παύλος είναι παντού, στα κινήματα, στους αγώνες, ζωντανός κι όχι απλή ανάμνηση για τους φίλους και τους συντρόφους του.
Ο Παύλος είναι πχ σε/με αυτούς που απομονώνουν τα φασισταριά, δεν τους δίνουν τόπο να σταθούν και να χύσουν το δηλητήριό τους, όπως έκανε η δημοτική αρχή Πατρέων κι ο Πελετίδης.

Το οξύμωρο -άκου Ρήγα να μαθαίνεις- είναι πως τον Παύλο συνεχίζουν να τον επικαλούνται αυτοί που αφήνουν έξω τους δολοφόνους του και τους αφήνουν να τραμπουκίζουν εκ του ασφαλούς και με υψηλή προστασία, στο δικαστήριο, ενώ διώκουν δικαστικά τον Πελετίδη.

Κι αν κάποιος πει κάτι περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης, νομίζω πως μέχρι κι ο Ρήγας Δάρδαλης  ξέρει να του πει πόσο οξύμωρο είναι αυτό το σχήμα...

Υγ: μπορείτε να ακολουθήσετε το σύνδεσμο, για να διαβάσετε για το θάνατο του Γιάννη Γιαννίκου, που μεταξύ άλλων:
-ήταν στην ΟΠΛΑ
-εξέδωσε τη μεγάλη σοβιετική εγκυκλοπαίδεια
-αγόρασε κι επανέκδωσε την Πράβδα το 91'...