Η σύνοδος των τεσσάρων...
Μια
μόλις βδομάδα απ' όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν παρουσίασε στο
Ευρωκοινοβούλιο τη «Λευκή Βίβλο» με τα 5 διαφορετικά σενάρια για το
μέλλον της ΕΕ, ανοίγοντας και τυπικά τη συζήτηση για την πορεία και το
μέλλον της διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου, η «μίνι Σύνοδος» των ηγετών
Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας, στις Βερσαλίες, έρχεται να
προσθέσει το δικό της «βαρύ» κρίκο στη σχετική συζήτηση, ενόψει και της
Συνόδου Κορυφής της Ρώμης στα τέλη του μήνα.
Πόσο μάλλον που οι ηγέτες των τεσσάρων ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, με τις δηλώσεις τους, έδειξαν για μια ακόμα φορά προς την κατεύθυνση μιας ΕΕ «πολλών ταχυτήτων», όπου ορισμένες χώρες θα έχουν τη δυνατότητα σε ομάδα «κρίσιμων ζητημάτων» να πηγαίνουν πιο μπροστά «για να μην κολλήσουν», όπως χαρακτηριστικά είπε σε μια αποστροφή του λόγου της η Γερμανίδα καγκελάριος.
Η σχετική συζήτηση, όπως και η άποψη της «διαφοροποιημένης ολοκλήρωσης», ως προσπάθεια συμβιβασμού των αντιτιθέμενων συμφερόντων και των σφοδρών αντιπαραθέσεων που δοκιμάζουν τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής ένωσης, έχει στην προμετωπίδα της την αντιμετώπιση των «πολύ σημαντικών προκλήσεων», στις οποίες περιλαμβάνονται οι εξελίξεις στις ΗΠΑ, οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ, στο έδαφος της ανισομετρίας, οι τάσεις αλλαγών στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.
Τα όσα συζήτησαν οι ηγέτες των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, στην πραγματικότητα αποτελούν προσπάθεια προσαρμογής της αντιδραστικής πολιτικής της στα νέα αυτά δεδομένα. Με δεδομένη, βέβαια, την προσπάθεια να ανακτήσουν και να κερδίσουν έδαφος, στους σφοδρούς ανταγωνισμούς τους με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, στις κόντρες για το ποιος «θα πάρει το μουντζούρη» για την απαξίωση των τεράστιων συσσωρευμένων κεφαλαίων που βάζουν εμπόδια στην καπιταλιστική ανάκαμψη.
Με δεδομένα τη μόνιμη αντιλαϊκή επίθεση, την ένταση της εκμετάλλευσης, τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ακόμη και αν είναι δύσκολο να εφαρμοστούν», και το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής «προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η οικονομία μας είναι ανταγωνιστική», όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας.
Από αυτήν την άποψη είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι εκείνο που «με μια φωνή» προέταξαν και οι τέσσερις ηγέτες στις δηλώσεις τους ως «πρώτη προτεραιότητα», ενώ περιέχεται και στα 5 σενάρια της «Λευκής Βίβλου», είναι η ανάγκη να αναβαθμιστεί η στρατιωτική συνεργασία, ώστε όχι μόνο να διασφαλίζεται η εσωτερική και εξωτερική «ασφάλεια» των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά, όπως είπε και ο Γάλλος Πρόεδρος, δείχνοντας ευθέως προς την Αφρική, «η Ευρώπη να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της σε όλο τον κόσμο», τα συμφέροντα δηλαδή των μονοπωλίων της στον ανταγωνισμό τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. `Η, με τα λόγια του Π. Τζεντιλόνι, «παρούσα στον κόσμο και ικανή να προσφέρει ασφάλεια ως αυτό που είναι. Η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη της εποχής μας», «σε μια εποχή που το διεθνές εμπόριο φαίνεται να είναι εκτός μόδας».
Η δε καγκελάριος της Γερμανίας αναφέρθηκε ουσιαστικά στη συζήτηση για την «Ευρωπαϊκή Αμυντική Ενωση», που, όπως είπε, έχει ξεκινήσει «από τα πρώτα χρόνια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τώρα παίρνει τελικά σχήμα», παραπέμποντας και στις προχτεσινές αποφάσεις του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' όλα τα παραπάνω, είναι ότι σε όλες τους τις εκδοχές τα σενάρια που γράφουν και σβήνουν τα αστικά επιτελεία για το μέλλον της ΕΕ έχουν ως κοινό παρονομαστή την επίθεση στην εργατική τάξη, αλλά και τον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που μεγαλώνει τους κινδύνους για ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το ζητούμενο για την εργατική τάξη και το λαό σε κάθε χώρα είναι να αξιοποιήσει τα προβλήματα συνοχής, τις δυσκολίες που έχουν οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, όχι φυσικά μπαίνοντας κάτω από τη μια ή την άλλη σημαία «ευκαιρίας» τμημάτων του κεφαλαίου, όπως π.χ. τις θέσεις του αστικού ευρωσκεπτικισμού, αλλά δυναμώνοντας αποφασιστικά την ενιαία πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του σε κάθε χώρα και για την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Πόσο μάλλον που οι ηγέτες των τεσσάρων ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, με τις δηλώσεις τους, έδειξαν για μια ακόμα φορά προς την κατεύθυνση μιας ΕΕ «πολλών ταχυτήτων», όπου ορισμένες χώρες θα έχουν τη δυνατότητα σε ομάδα «κρίσιμων ζητημάτων» να πηγαίνουν πιο μπροστά «για να μην κολλήσουν», όπως χαρακτηριστικά είπε σε μια αποστροφή του λόγου της η Γερμανίδα καγκελάριος.
Η σχετική συζήτηση, όπως και η άποψη της «διαφοροποιημένης ολοκλήρωσης», ως προσπάθεια συμβιβασμού των αντιτιθέμενων συμφερόντων και των σφοδρών αντιπαραθέσεων που δοκιμάζουν τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής ένωσης, έχει στην προμετωπίδα της την αντιμετώπιση των «πολύ σημαντικών προκλήσεων», στις οποίες περιλαμβάνονται οι εξελίξεις στις ΗΠΑ, οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ, στο έδαφος της ανισομετρίας, οι τάσεις αλλαγών στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.
Τα όσα συζήτησαν οι ηγέτες των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, στην πραγματικότητα αποτελούν προσπάθεια προσαρμογής της αντιδραστικής πολιτικής της στα νέα αυτά δεδομένα. Με δεδομένη, βέβαια, την προσπάθεια να ανακτήσουν και να κερδίσουν έδαφος, στους σφοδρούς ανταγωνισμούς τους με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, στις κόντρες για το ποιος «θα πάρει το μουντζούρη» για την απαξίωση των τεράστιων συσσωρευμένων κεφαλαίων που βάζουν εμπόδια στην καπιταλιστική ανάκαμψη.
Με δεδομένα τη μόνιμη αντιλαϊκή επίθεση, την ένταση της εκμετάλλευσης, τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ακόμη και αν είναι δύσκολο να εφαρμοστούν», και το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής «προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η οικονομία μας είναι ανταγωνιστική», όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας.
Από αυτήν την άποψη είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι εκείνο που «με μια φωνή» προέταξαν και οι τέσσερις ηγέτες στις δηλώσεις τους ως «πρώτη προτεραιότητα», ενώ περιέχεται και στα 5 σενάρια της «Λευκής Βίβλου», είναι η ανάγκη να αναβαθμιστεί η στρατιωτική συνεργασία, ώστε όχι μόνο να διασφαλίζεται η εσωτερική και εξωτερική «ασφάλεια» των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά, όπως είπε και ο Γάλλος Πρόεδρος, δείχνοντας ευθέως προς την Αφρική, «η Ευρώπη να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της σε όλο τον κόσμο», τα συμφέροντα δηλαδή των μονοπωλίων της στον ανταγωνισμό τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. `Η, με τα λόγια του Π. Τζεντιλόνι, «παρούσα στον κόσμο και ικανή να προσφέρει ασφάλεια ως αυτό που είναι. Η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη της εποχής μας», «σε μια εποχή που το διεθνές εμπόριο φαίνεται να είναι εκτός μόδας».
Η δε καγκελάριος της Γερμανίας αναφέρθηκε ουσιαστικά στη συζήτηση για την «Ευρωπαϊκή Αμυντική Ενωση», που, όπως είπε, έχει ξεκινήσει «από τα πρώτα χρόνια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τώρα παίρνει τελικά σχήμα», παραπέμποντας και στις προχτεσινές αποφάσεις του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' όλα τα παραπάνω, είναι ότι σε όλες τους τις εκδοχές τα σενάρια που γράφουν και σβήνουν τα αστικά επιτελεία για το μέλλον της ΕΕ έχουν ως κοινό παρονομαστή την επίθεση στην εργατική τάξη, αλλά και τον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που μεγαλώνει τους κινδύνους για ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το ζητούμενο για την εργατική τάξη και το λαό σε κάθε χώρα είναι να αξιοποιήσει τα προβλήματα συνοχής, τις δυσκολίες που έχουν οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, όχι φυσικά μπαίνοντας κάτω από τη μια ή την άλλη σημαία «ευκαιρίας» τμημάτων του κεφαλαίου, όπως π.χ. τις θέσεις του αστικού ευρωσκεπτικισμού, αλλά δυναμώνοντας αποφασιστικά την ενιαία πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του σε κάθε χώρα και για την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου