Στρατηγική σύμπλευση που πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα

Στρατηγική σύμπλευση που πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα

Eurokinissi

Μερικά πράγματα δεν κρύβονται. Και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» που θα έχει ως αποτέλεσμα ένα νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ, δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική τους ταύτιση. Οσο κι αν εμφανίζονται να κοντράρονται, να τσακώνονται, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι μία πολιτική αντιπαράθεση που έχει το εξής περιεχόμενο: «Ποιος από τους δύο είναι καταλληλότερος να υλοποιήσει αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις, με κοινό στόχο, βεβαίως, την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου».

Δεν έχει παρά να δει κάποιος το σύνολο των παρεμβάσεών τους, για να διαπιστώσει πως καταλήγουν σε έναν κοινό παρονομαστή. Για παράδειγμα, όλη η συζήτηση για τη διαπραγμάτευση και το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης». Η κυβέρνηση θεωρεί ότι «το κλείσιμο της αξιολόγησης θα αποτελέσει το καθοριστικό βήμα για τον τερματισμό της λιτότητας» και ότι «η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και της ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, είναι απαραίτητη για να βγει η χώρα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2018».
Από την πλευρά της, η ΝΔ λέει πως «η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και ένα χρόνο» και πως «η Ελλάδα πρέπει να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει μια αποκλιμάκωση επιτοκίων. Παράλληλα, πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις. Να προχωρήσει ο εξορθολογισμός του κράτους και να προσελκύσουμε επενδύσεις».
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Οτι το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης» συνεπάγεται ένα ακόμα σκληρό «πακέτο» μέτρων που θα πληρώσει ο λαός. Αυτό που λένε ξεκάθαρα και οι δύο είναι ότι αυτά τα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού θα έπρεπε να έχουν παρθεί νωρίτερα. Και αυτό γιατί τα μέτρα είναι προϋπόθεση για να στηριχτεί η προσπάθειά τους, ο στόχος τους, για ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Επιπλέον, κυβέρνηση και ΝΔ λένε με σαφήνεια ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπει στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης είναι να τσακίσουν το λαό, αφού η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση όχι μόνο δεν συνεπάγεται χαλάρωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά πολύ περισσότερο συνεπάγεται την απόκτηση ισχυρότερων κινήτρων αλλά και σιγουριάς για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να επενδύσουν, να επιδιώξουν ανάκαμψη των κερδών τους, αλλά και να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας.

Περί ανάπτυξης...

Τη βδομάδα που πέρασε, ο πρωθυπουργός κήρυξε την έναρξη δημόσιας διαβούλευσης με επίκεντρο «ποιο μοντέλο ανάπτυξης θα οικοδομηθεί». Ολόκληρη την ομιλία του διαπερνούσε η αγωνία να στηριχθεί ακόμα πιο αποφασιστικά η ανάκαμψη του κεφαλαίου, αφού οι αναφορές περί «υγιούς επιχειρηματικότητας» και «δίκαιης ανάπτυξης», δεν είναι παρά ο καμβάς για να κόψουν και να ράψουν μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων που προϋποθέτει μέτρα που πλήττουν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
Την ίδια μέρα, ο αρχηγός της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, αντιπαρέβαλε ως αποτελεσματικότερη για το κεφάλαιο τη δική του δοσολογία αντιλαϊκών μέτρων με «λιγότερο Δημόσιο και μείωση φόρων», «επιχειρηματικότητα» και «ιδιωτικές επενδύσεις», όπως και μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Διαφορετικός δρόμος, αλλά ίδιος προορισμός. Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η μεν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συζητά και έχει συμφωνήσει να παρθούν μέτρα φοροελάφρυνσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ ο αρχηγός της ΝΔ δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι ως μελλοντική κυβέρνηση θα πάρει αντίστοιχα μέτρα μείωσης των συντελεστών φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου.
Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο σε κάποιες δηλώσεις που επιβεβαιώνουν την κοινή τους στρατηγική. Τη βδομάδα που πέρασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξή του σχετικά με το σχέδιο της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση είπε, ανάμεσα σε άλλα: «Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα σοκ ανάπτυξης. Θα συζητήσουμε μια νέα στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα εστιάζεται εντελώς στην προώθηση επενδύσεων». Οπως προκύπτει από τις δηλώσεις αυτές: «Ζητούμενο για την κυβέρνηση, η παραγωγική ανασυγκρότηση, ταυτόχρονα όμως με επίτευξη του στόχου για δίκαιη ανάπτυξη. Με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας, με κεντρικό στόχο εντέλει, την ενίσχυση της ανάπτυξης και την αύξηση της απασχόλησης».
Ας δούμε τώρα τι λέει ο Κωστής Χατζηδάκης από τη ΝΔ για το ίδιο θέμα: «Χαίρομαι που το κατάλαβαν έστω και αργά ότι η Ελλάδα χρειάζεται σοκ ανάπτυξης. NΔ - νέες δουλειές: Αυτός είναι ο στόχος και το όραμά μας. Θέλουμε να κάνουμε μια επανάσταση σοβαρότητας και κοινής λογικής. (...) Πρέπει να βγούμε στις αγορές για να μην χρειαζόμαστε τα μνημόνια, πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη, άνοιγμα στην επιχειρηματικότητα για να αντιμετωπίσουμε ανεργία και ασφαλιστικό».
Μία λεπτομέρεια: Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ όταν μιλούν για ανάπτυξη, εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, που βεβαίως προϋποθέτει όλα όσα προβλέπουν τα μνημόνια, όλα όσα διαπραγματεύονται οι κυβερνώντες σήμερα για να κλείσει η «αξιολόγηση». Νέο τσάκισμα συντάξεων, νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, νέα αντεργατικά μέτρα, διατήρηση και επιβολή νέων φόρων στα λαϊκά εισοδήματα. Και πράγματι το «σοκ» που επαγγέλλονται αμφότεροι είναι πολύ δυνατό για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα

Είναι λογικό αυτή η στρατηγική σύμπλευση να πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οσο περισσότερο οι εργατικές - λαϊκές μάζες βιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική και όσο διαπιστώνουν ότι είτε αυτή η κυβέρνηση είτε η επόμενη με ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν την πολιτική που είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και άρα αντιλαϊκή, τόσο δημιουργείται η ανάγκη να υπάρξει ένα νέο ανακάτεμα της τράπουλας, μια νέα πολιτική «συνταγή», με στόχο τη διαμόρφωση «αξιόπιστων εναλλακτικών» για την αστική διαχείριση, στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Ο προβληματισμός για το πώς το αστικό πολιτικό σύστημα θα αναμορφωθεί για να βάλει ακόμα πιο αποτελεσματικά πλάτη στην υλοποίηση της πολιτικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, κινεί αστικές πολιτικές δυνάμεις και επιχειρηματικούς πόλους ώστε να αναζητηθούν τα υλικά για την καλύτερη συνταγή... Αυτές οι διεργασίες διαπερνούν όλο το φάσμα των αστικών κομμάτων και σχημάτων. Αλλωστε, μόνο τις τελευταίες μέρες, όσα συμβαίνουν σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, είναι ενδεικτικά ακριβώς αυτής της κατάστασης.
Εσχάτως, μάλιστα, πολλοί δείχνουν να ερμηνεύουν την κίνηση Τσιτουρίδη με το σχήμα «Δίκτυο Ελλήνων Ριζοσπαστών», στο οποίο συμμετέχουν - μεταξύ άλλων - δύο πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή, ο Σάββας Τσιτουρίδης και ο Νίκος Τσιαρτσιώνης, ως ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν είναι επίσης λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η συγκεκριμένη κίνηση έχει και επιχειρηματική στήριξη.
Θυμίζουμε ότι ήδη έχει ανοίξει συζήτηση για τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό και μάλιστα με πρωτοβουλία στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, που γλυκοκοιτάζουν προς το ΠΑΣΟΚ, με πρόσχημα την προσπάθεια διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς τον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς. Επίσης, η ανεξαρτητοποίηση του φασιστοειδούς Κουκούτση από την κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής και οι ψίθυροι ότι αυτό ευνοεί το ΠΑΣΟΚ, που, ως τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα πλέον, μπορεί να πάρει ακόμα και διερευνητική εντολή, δεν είναι άσχετα με τα παραπάνω.
Στο χώρο της ΝΔ δεν πρέπει να διαφεύγει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει προειδοποιήσει το καραμανλικό στρατόπεδο ότι «όποιος δεν μπορεί, ή δεν θέλει να ακολουθήσει, ή νιώθει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με τη σημερινή τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά τη χώρα, θα μείνει πίσω». Προειδοποιήσεις που έγιναν με αφορμή τις δηλώσεις Μεϊμαράκη περί «τζάμπα μαγκιάς» να λες ότι δεν θα ψηφίσεις τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για συναντήσεις πολιτικών παραγόντων και μεγάλων επιχειρηματιών στις οποίες συζητιούνται ο «πολιτικός χάρτης» και οι διεργασίες που είναι σε εξέλιξη...
Τα σχέδια απόσπασης ενεργού λαϊκής στήριξης στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να αποτύχουν. Να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, ότι το ανακάτεμα της τράπουλας θα φέρει θετικές για το λαό εξελίξεις. Η αστική τάξη διατάσσει και αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό αναλόγως των αναγκών και συμφερόντων της, που σε κάθε περίπτωση υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός να γυρίσει την πλάτη σε διεργασίες ισχυροποίησης του συστήματος που τον τσακίζει, να μην υπακούσει σε κελεύσματα συναίνεσης που αξιώνουν ουσιαστικά να βάλει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική, να χαράξει δική του ρότα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.