«Εθνικοί» στόχοι...
Αν
κανείς παρακολουθήσει προσεκτικά τη συζήτηση των ημερών για το
«παραγωγικό μοντέλο» της επόμενης μέρας, θα καταλάβει πως η «εθνική
συναίνεση» όλων των αστικών κομμάτων πάνω στο στόχο «ρύθμισης του
χρέους» έχει ως υπόβαθρο τη συνολική συμφωνία στη στρατηγική της
κερδοφορίας του κεφαλαίου, για το πέρασμά του σε μια νέα φάση ανάκαμψης
των κερδών του.
Για παράδειγμα, όλες οι πλευρές συμφωνούν πως η επιχείρηση ανάκαμψης θα στηριχτεί σε μια πάμφθηνη εργατική δύναμη και το αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε με τα απανωτά μέτρα των τελευταίων 8 χρόνων και επεκτείνεται σήμερα με όσα προβλέπονται στο 4ο μνημόνιο.
Με αυτό ως δεδομένο, ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα, από το βήμα του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος, εγγυόταν επενδύσεις όχι υψηλού ρίσκου αλλά «σίγουρης και μεγάλης απόδοσης», μεγάλου δηλαδή ποσοστού κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο δε διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας, σημείωνε χαρακτηριστικά σε κυριακάτικο άρθρο του πως ένα από τα βασικά «κατορθώματα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας από το 2010 και μετά είναι πως «επιτεύχθηκε βελτίωση κατά 25% στην ανταγωνιστικότητα σε όρους κόστους εργασίας». Αυτό είναι και κατά τον ΣΕΒ «το κύριο ζητούμενο σε μια τέτοια αναπτυξιακή πολιτική (...) να πεισθεί ο ιδιώτης επενδυτής να κάνει την επένδυση που θα του αποφέρει κέρδος, ανταγωνιστικό μάλιστα με το κέρδος που θα του αποφέρει η ίδια η επένδυση στο εξωτερικό» («Εβδομαδιαίο Δελτίο», 18/5/2017).
Η «εθνική συναίνεση» εκφράζεται και στα μέτρα διευκόλυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αφού κατά τον διοικητή της ΤτΕ, οι επιχειρήσεις μικρού μεγέθους «έχουν δυσκολότερη πρόσβαση σε κεφάλαια και λιγότερες ευκαιρίες συνεργασίας με άλλες καινοτόμες επιχειρήσεις ή ιδρύματα», με μοχλό σε αυτή τη φάση το ζήτημα των λεγόμενων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Γι' αυτό, άλλωστε, στον κυριακάτικο Τύπο γράφτηκε πως επίκειται «μια σχεδόν ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, με βάση τη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των προβληματικών επιχειρήσεων (...) ορισμένοι εκτιμούν ότι σε έναν χρόνο θα έχει αλλάξει χέρια το 70% της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με τους ξένους να πρωταγωνιστούν σε αυτή την περιγραφόμενη ανασύνταξη της ελληνικής παραγωγικής βάσης».
Επιπλέον άξονας είναι και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας με «παγοθραυστικό» το αστικό κράτος, ώστε είτε με τη μορφή ΣΔΙΤ είτε αυτοτελώς να ανοίξουν δρόμοι για το κεφάλαιο (σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλιση), αλλά και να προχωρήσει η «απελευθέρωση» σε μια σειρά κλάδους (αγορά Ενέργειας, αγορά προϊόντων, υπηρεσιών, επαγγελμάτων).
Το ίδιο, ως «εθνικές» υποθέσεις, παρουσιάζονται και οι στόχοι μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», με την κυβέρνηση - μόνο την περασμένη βδομάδα - να υπογράφει συνεργασίες των ΕΛΠΕ με τους κολοσσούς της «Exxon Mobil» και της «Total» για «οικόπεδα» υδρογονανθράκων, αλλά και να προαναγγέλλει την ανακοίνωση του «Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών», που θα περιλαμβάνει τη διαμόρφωση κρίσιμων υποδομών σε σιδηρόδρομους, αεροδρόμια, λιμάνια, οδικούς άξονες, εμπορευματικά κέντρα για τις συνδυασμένες μεταφορές του κεφαλαίου.
Τι έχει να προσδοκά ο λαός από τους «εθνικούς» αυτούς στόχους του κεφαλαίου; Ενταση της εκμετάλλευσης, ατελείωτα αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της ανάκαμψης, υποδομές που θα χρυσοπληρώνουν για τις ανάγκες του κεφαλαίου, νέους κινδύνους από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να βάλουν μπροστά το δικό τους σχέδιο, για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, όλες οι πλευρές συμφωνούν πως η επιχείρηση ανάκαμψης θα στηριχτεί σε μια πάμφθηνη εργατική δύναμη και το αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε με τα απανωτά μέτρα των τελευταίων 8 χρόνων και επεκτείνεται σήμερα με όσα προβλέπονται στο 4ο μνημόνιο.
Με αυτό ως δεδομένο, ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα, από το βήμα του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος, εγγυόταν επενδύσεις όχι υψηλού ρίσκου αλλά «σίγουρης και μεγάλης απόδοσης», μεγάλου δηλαδή ποσοστού κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο δε διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας, σημείωνε χαρακτηριστικά σε κυριακάτικο άρθρο του πως ένα από τα βασικά «κατορθώματα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας από το 2010 και μετά είναι πως «επιτεύχθηκε βελτίωση κατά 25% στην ανταγωνιστικότητα σε όρους κόστους εργασίας». Αυτό είναι και κατά τον ΣΕΒ «το κύριο ζητούμενο σε μια τέτοια αναπτυξιακή πολιτική (...) να πεισθεί ο ιδιώτης επενδυτής να κάνει την επένδυση που θα του αποφέρει κέρδος, ανταγωνιστικό μάλιστα με το κέρδος που θα του αποφέρει η ίδια η επένδυση στο εξωτερικό» («Εβδομαδιαίο Δελτίο», 18/5/2017).
Η «εθνική συναίνεση» εκφράζεται και στα μέτρα διευκόλυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αφού κατά τον διοικητή της ΤτΕ, οι επιχειρήσεις μικρού μεγέθους «έχουν δυσκολότερη πρόσβαση σε κεφάλαια και λιγότερες ευκαιρίες συνεργασίας με άλλες καινοτόμες επιχειρήσεις ή ιδρύματα», με μοχλό σε αυτή τη φάση το ζήτημα των λεγόμενων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Γι' αυτό, άλλωστε, στον κυριακάτικο Τύπο γράφτηκε πως επίκειται «μια σχεδόν ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, με βάση τη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των προβληματικών επιχειρήσεων (...) ορισμένοι εκτιμούν ότι σε έναν χρόνο θα έχει αλλάξει χέρια το 70% της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με τους ξένους να πρωταγωνιστούν σε αυτή την περιγραφόμενη ανασύνταξη της ελληνικής παραγωγικής βάσης».
Επιπλέον άξονας είναι και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας με «παγοθραυστικό» το αστικό κράτος, ώστε είτε με τη μορφή ΣΔΙΤ είτε αυτοτελώς να ανοίξουν δρόμοι για το κεφάλαιο (σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλιση), αλλά και να προχωρήσει η «απελευθέρωση» σε μια σειρά κλάδους (αγορά Ενέργειας, αγορά προϊόντων, υπηρεσιών, επαγγελμάτων).
Το ίδιο, ως «εθνικές» υποθέσεις, παρουσιάζονται και οι στόχοι μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», με την κυβέρνηση - μόνο την περασμένη βδομάδα - να υπογράφει συνεργασίες των ΕΛΠΕ με τους κολοσσούς της «Exxon Mobil» και της «Total» για «οικόπεδα» υδρογονανθράκων, αλλά και να προαναγγέλλει την ανακοίνωση του «Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών», που θα περιλαμβάνει τη διαμόρφωση κρίσιμων υποδομών σε σιδηρόδρομους, αεροδρόμια, λιμάνια, οδικούς άξονες, εμπορευματικά κέντρα για τις συνδυασμένες μεταφορές του κεφαλαίου.
Τι έχει να προσδοκά ο λαός από τους «εθνικούς» αυτούς στόχους του κεφαλαίου; Ενταση της εκμετάλλευσης, ατελείωτα αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της ανάκαμψης, υποδομές που θα χρυσοπληρώνουν για τις ανάγκες του κεφαλαίου, νέους κινδύνους από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να βάλουν μπροστά το δικό τους σχέδιο, για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου