Ομηροι

Για την αναμενόμενη αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τρίβει τα χέρια της η «Καθημερινή», που ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να επιτεθεί σε εργατικούς αγώνες. Ετσι, τώρα, χαρακτηρίζει «πολύ θετική» την αναμενόμενη αντι-απεργιακή ρύθμιση, με τον ισχυρισμό ότι οι εργαζόμενοι «δεν πρέπει να είναι όμηροι μειοψηφιών ή εργατοπατέρων»... Η παρέμβαση αυτή παίρνει τη σκυτάλη από το κατάπτυστο πρόσφατο άρθρο της «Αυγής», όπου γινόταν λόγος για κλάδους που δεν πρέπει να έχουν το δικαίωμα στην απεργία και για κινητοποιήσεις που στηρίζονται στην «ομηρία των πολιτών». Καθόλου τυχαία δεν είναι η σύγκλιση της κυβερνητικής εφημερίδας με την «αντιπολιτευόμενη» «Καθημερινή». Η κοινή τους αγωνία για την καπιταλιστική ανάκαμψη αντιμετωπίζει ως «έγκλημα» τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, πόσο μάλλον την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό επιμένουν στην «πρόληψη» και την «καταστολή» των απεργιακών κινητοποιήσεων. Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν είναι «όμηροι» των αγώνων τους, όπως προσπαθούν να τους πείσουν οι αστικές δυνάμεις και τα Μέσα τους, αλλά της δουλειάς - λάστιχο, των εργατικών «ατυχημάτων», της ανασφάλειας, της ανεργίας, της απληρωσιάς και όλων των «συστατικών» του «εθνικού στόχου» που ονομάζεται καπιταλιστική ανάπτυξη...

Ψιλό γαζί

 

Οταν τον Οκτώβρη του 2016 τα ΜΑΤ ψέκασαν με χημικά τους συνταξιούχους που πορεύονταν μαζικά προς το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση έριξε την ευθύνη σε αξιωματικούς της αστυνομίας και σε ορισμένους αστυνομικούς που «έχασαν την ψυχραιμία τους». Οταν, πριν από λίγες μέρες, αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για να ζητήσει αναίρεση της απόφασης που δικαίωνε τους εργάτες γης της Μανωλάδας, τα στελέχη της προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, λέγοντας ότι κατέθεσε τη σχετική αίτηση χωρίς να ενημερώσει το αρμόδιο υπουργείο. Οπως αποκαλύφθηκε, όμως, απ' όταν εκδόθηκε η απόφαση του ΕΔΑΔ, η κυβέρνηση είχε ένα ολόκληρο τρίμηνο μπροστά της για να δηλώσει ότι παραιτείται από το δικαίωμα να ασκήσει αίτηση αναίρεσης της καταδίκης του ελληνικού κράτους. Οταν, τέλος, με το θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης στον Καρυπίδη αναδείχτηκε ξανά η ομηρία και η απληρωσιά χιλιάδων εργαζομένων, η κυβέρνηση είπε ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στην αστική Δικαιοσύνη και ότι η ίδια έκανε ό,τι μπορούσε και περνούσε από το χέρι της για να βοηθήσει. Μ' αυτά και με τ' άλλα, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση τοποθετείται στα γεγονότα σαν ...να μην είναι κυβέρνηση! 'Η προσπαθεί να μας δουλέψει ψιλό γαζί, για να συγκαλύψει τις κραυγαλέες ευθύνες της, που είναι και το πιο πιθανό...

«Προστατευτισμός»... 

 

Ολο και πιο συχνές είναι οι αναφορές των ηγετών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, ειδικά της Γερμανίας και της Γαλλίας, στα «κακά» των μέτρων «προστατευτισμού» που παίρνει ή διατείνεται ότι θα πάρει η προεδρία Τραμπ στις ΗΠΑ, ζήτημα που απασχόλησε άλλωστε και την πρόσφατη Σύνοδο του G20, προκαλώντας σφοδρές αντιπαραθέσεις. Μόλις χτες μάλιστα ο Γάλλος Πρόεδρος, δείχνοντας «τα δόντια» των γαλλικών μονοπωλίων, είπε σε συνέντευξή του ότι «επιθυμώ να υπερασπιστούμε το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο. Ο προστατευτισμός είναι λάθος, είναι ο δίδυμος αδελφός του εθνικισμού και οδηγεί στον πόλεμο»! Τα περί «ελεύθερου και ανόθευτου ανταγωνισμού» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων βέβαια, ειδικά όταν μιλάμε για την εποχή του ιμπεριαλισμού, τον καπιταλισμό στο μονοπωλιακό του στάδιο, είναι γνωστό ότι αποτελούν παραμύθι για μικρά παιδιά. Οπως παραμύθι είναι και οι διάφορες θεωρίες που διατείνονται ότι με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου τάχα καταργείται η εθνοκρατική βάση της καπιταλιστικής οικονομίας. Κι αν κάποιος έχει αμφιβολία, ας δει την τελευταία απόφαση του γερμανικού Υπουργικού Συμβουλίου, που με το πρόσχημα της ασφάλειας, αυστηροποιεί τα κριτήρια για εξαγορές γερμανικών επιχειρήσεων από μονοπώλια εκτός ΕΕ (βλέπε Κίνα), προκαλώντας μάλιστα αντιδράσεις από τους Γερμανούς βιομήχανους. 'Η ας δει τα αντίστοιχα μέτρα που θέλει να προωθήσει για τα δικά της μονοπώλια η Γαλλία, ζητώντας μάλιστα ένα τέτοιο πλαίσιο «προστατευτισμού» να περάσει και μέσα από τις αποφάσεις της Κομισιόν...

Λεπτομέρειες

 

Οι μεν - η κυβέρνηση και οι συν αυτή - λένε ότι «δεν κοιτάνε πίσω», ότι αφήνουν τους άλλους «στη μιζέρια τους» και ότι σε λίγο καιρό «τα μνημόνια θα είναι παρελθόν». Αν δεν τους πιστεύουν τα άλλα αστικά κόμματα, ας ρωτήσουν, λένε, τον ΣΕΒ, τις αγορές που μειώνουν τα επιτόκια, την Κομισιόν, που δίνει «συγχαρητήρια» και παίρνει «υψηλού συμβολισμού» αποφάσεις κ.ο.κ. Οι δε τους απαντάνε ότι «παινεύονται» για τα «αυτονόητα», ότι άργησαν πολύ να κλείσουν τη δεύτερη «αξιολόγηση», ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η «έξοδος στις αγορές» θα είχε γίνει προ πολλού. Το γεγονός, βέβαια, ότι η συζήτηση, οι διάφορες ερμηνείες, τα συγχαρητήρια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, οι προσδοκίες για την ανάκαμψη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας γίνονται με δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα που όλοι μαζί πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια και τώρα η κυβέρνηση επεκτείνει για πολλά χρόνια μπροστά, είναι λεπτομέρεια. Η «ουσία» είναι να συντηρούνται οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, για τον εγκλωβισμό του λαού...

Ριζοσπάστης