«Διλήμματα» στα μέτρα τους

«Διάλεξε από ποιον, πόσα και πώς θα χάσεις...». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν στους εργαζόμενους και στο λαό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, στον κουρνιαχτό του δικομματικού τους καβγά, που, εκτός των άλλων, αξιοποιείται για να αναπαράγεται η λογική του μικρότερου κακού, να εγκλωβίζεται ο λαός σε ψευτοδιλήμματα και να πέφτει ακόμα πιο χαμηλά η απαιτητικότητα των εργαζομένων.
Αυτήν τη λογική αποπνέουν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης από το βήμα της ΔΕΘ, με στόχο τη διαχείριση και την ανακατανομή της χασούρας των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που συνεχίζεται και στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή. Αλλάζοντας τον τρόπο που θα συνεχίσει να χάνει ο λαός, επιδιώκουν να κερδίσουν χρόνο, να διαμορφώσουν αυταπάτες ότι κάτι καλύτερο μπορεί να γίνει.
Από την άλλη, στις προτάσεις και τις θέσεις της ΝΔ οι απώλειες για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα είναι επίσης δεδομένες, είτε αυτό το παραδέχονται απροκάλυπτα είτε όχι. Ενας καβγάς, λοιπόν, με τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων στο περιθώριο...
Χαρακτηριστικό και πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η αντιπαράθεση για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο. Αντιδρά ο ΣΥΡΙΖΑ σε δήλωση στελέχους της ΝΔ ότι, άμα γίνει κυβέρνηση, θα προχωρήσει σε απολύσεις εφαρμόζοντας το Σύνταγμα.
Οι κυβερνητικές φωνές και απειλές έρχονται να κρύψουν τη σιωπηλή πραγματικότητα των δικών τους απολύσεων που ήδη γίνονται (ΚΕΕΛΠΝΟ, επικουρικοί γιατροί, συμβασιούχοι σε Υγεία, ΜΚΟ, ΟΤΑ), αλλά και των νέων που προγραμματίζονται.
Να κρύψουν την επανειλημμένη απόρριψη των αιτημάτων των ταξικών συνδικάτων και των προτάσεων του ΚΚΕ για μονιμοποίηση συμβασιούχων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους... λόγω Συντάγματος.
Πολύ απλά γιατί και οι δύο συγκλίνουν: Στην ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, στην αμφισβήτηση κάθε δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στις περικοπές δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, σε ένα ευέλικτο και φθηνό για το κεφάλαιο «Δημόσιο» προσαρμοσμένο στις ανάγκες του.
Παρόμοια είναι η αντιπαράθεση και για το Ασφαλιστικό. Με αφορμή τις απαράδεκτες δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ Κ. Καραγκούνη για το «ασφαλιστικό σύστημα της Χιλής επί Πινοσέτ» ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ευκαιρία να υποδυθεί τον υπερασπιστή του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης.
Η αλήθεια είναι όμως ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις απανωτές αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος, έχουν ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι κατευθύνσεις του συστήματος Πινοσέτ είναι οι κατευθύνσεις της πολιτικής της ΕΕ στο Ασφαλιστικό.
Ποιος είναι και εδώ ο κοινός τους τόπος; Η αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού και των συντάξεων ως «δημοσιονομικού ζητήματος» από τη σκοπιά του αστικού κράτους, ως μια δαπάνη που πρέπει να περιοριστεί. Η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» για το κεφάλαιο, ώστε να αυξάνει τα κέρδη του. Η αντιμετώπισή του ως ατομικού ζητήματος των εργαζομένων και στο έδαφος αυτό η ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας της ιδιωτικής ασφάλισης κ.λπ.
Επειδή, λοιπόν, υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική, το δίλημμα που θέτουν στο λαό είναι «πόσο περισσότερα κι από ποιον θα χάσεις».
Ετσι, αν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα αποτελέσει τον πόλο μιας επόμενης κυβέρνησης, την ίδια ώρα χέρι - χέρι σπρώχνουν το λαό να ρίξει ακόμα πιο κάτω τις απαιτήσεις του.
Αυτό που εμποδίζει όμως σήμερα την ανάκτηση απωλειών και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, που επιβάλλει μνημόνια διαρκείας είναι «το κέρδος των λίγων σε βάρος των αναγκών των πολλών», για να χρησιμοποιήσουμε ένα σύνθημα από τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος.
Γι' αυτό, είναι σημαντικό στη δράση να απεγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι και ο λαός από ψευτοδιλήμματα και αυταπάτες. Κόντρα στο παιχνιδάκι «μονά κερδίζω - ζυγά χάνεις», που πλασάρουν στους εργαζόμενους ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αυτό που πρέπει να προταχθεί είναι η ανυποχώρητη πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Να συσπειρωθούν στα συνδικάτα τους και να απομονώσουν όσους τους καλούν να παραιτηθούν από αυτήν την πάλη.
Να ενισχύσουν παντού το ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει ότι σήμερα ο πλούτος φτάνει και περισσεύει για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού, αλλά και το δρόμο για να γίνει αυτό πράξη, σε σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το κεφάλαιο και τα κόμματά του.