Ο τοίχος μου στο φέισμπουκ κατακλύζεται από αναρτήσεις της εταιρείας
“Παπαστράτος”. Αν δεν απατώμαι, η εν λόγω καπιταλιστική επιχείρηση
ανήκει σε έναν πολυεθνικό όμιλο που παράγει τσιγάρα, η διαφήμιση των
οποίων απαγορεύεται διεθνώς και στη χώρα μας, βεβαίως. Φυσικά οι
αναρτήσεις δεν διαφημίζουν τσιγάρα της εταιρείας, αλλά αντιθέτως
προβάλλουν μέχρι και διάφορες αντικαπνιστικές δράσεις της εν λόγω
καπνοβιομηχανίας.
Αυτή η περίπτωση είναι ενδεικτική της καπιταλιστικής πρακτικής, αλλά και της καπιταλιστικής ιδεολογικής επεξεργασίας. Μία εταιρεία που λειτουργεί με αποκλειστικό κίνητρο και σκοπό την μεγέθυνση των κερδών της προβάλλει την ανάγκη διακοπής κατανάλωσης των προϊόντων της για το καλό των πελατών της και της ανθρωπότητας εν γένει.
Σκεφτείτε τα παρακάτω:
1. Στον καπιταλισμό, δηλαδή την οικονομία της αγοράς, είστε ελεύθεροι να καταναλώνετε ό,τι θέλετε, αλλά η δυνατότητά σας αυτή αυξομειώνεται σε σχέση με την λειτουργία των κανόνων της “ελεύθερης” αγοράς. Με άλλα λόγια η ελευθερία δεν είναι ελευθερία, αλλά ελεγχόμενη λειτουργία ενός συστήματος τους κανόνες του οποίου ο “ελεύθερος” καταναλωτής αγνοεί και εξ αυτού δεν έχει κανέναν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωσή τους. Για παράδειγμα, οι κανόνες αυτοί προσδιορίζουν την μέχρις ενός ορίου τουλάχιστον ανεργία ως ένα θεμιτό οικονομικό μέγεθος που λειτουργεί ευεργετικά για την μείωση του κόστους παραγωγής, άρα ευεργετείται ο καταναλωτής. Βέβαια, ο ευεργετηθείς ελεύθερος καταναλωτής μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε άνεργο, οπότε η καταναλωτική του ελευθερία πάει περίπατο, προκειμένου κάποιοι άλλοι άνεργοι να ευεργετηθούν αποκτώντας εργασία και δυνατότητα να καταναλώνουν ελεύθερα, ενώ αν οι “κανόνες” το απαιτούν οι μισθοί των ευεργετηθέντων, άρα και οι καταναλωτικές τους επιλογές, θα μειωθούν για να συνεχίσει το σύστημα να παράγει κέρδος και να μας ευεργετεί εν συνόλω.
2. Βασικό επιχείρημα των υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς είναι ότι παρά τις κρίσεις του καπιταλισμού, τις αρνητικές πτυχές του ούτως ειπείν, είναι το μοναδικό σύστημα που στηρίζεται στη λογική, σε αντίθεση με τις αριστερές “ονειροφαντασίες”. Μάλιστα, οι ταλιμπανότεροι του φιλελευθεριάτου αυτήν την λογική την ονομάζουν Κοινή Λογική. Βάσει, λοιπόν,της Κοινής Λογικής τους, ένα σύστημα που θα κατέρρεε αυτομάτως, αν στερούσες από τους πυλώνες του (τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις) το κίνητρο του κέρδους, δηλαδή του ανταγωνισμού και της κυριαρχίας επί των ηττημένων ανταγωνιστών (των άλλων καπιταλιστών) και των εκμεταλλευόμενων εργατών, είναι το μοναδικό σύστημα που υπακούει στην λογική. Πώς θα σας φαινόταν αν ένα ζώο τραυμάτιζε ή σκότωνε ένα άλλο υπακούοντας στο ένστικτο της επιβίωσης ή το γενετήσιο ένστικτο και εμείς χαρακτηρίζαμε την ενστικτώδη λειτουργία του πρότυπο λογικής και ευφυΐας;
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο Παπαστράτος παράγει αντικαπνιστικές καμπάνιες, αλλά δεν θα με εξέπληττε η είδηση ότι οι δουλειές του πάνε καλύτερα από ποτέ, επειδή, προφανώς (και ολωσδιόλου ατυχώς) απέτυχε στην προσπάθειά του να μας κρατήσει μακριά από το κάπνισμα. Επέτυχε διά της αποτυχίας. Πολύ λογικό. Κοινά λογικό, συγκεκριμένα.
Αυτή η περίπτωση είναι ενδεικτική της καπιταλιστικής πρακτικής, αλλά και της καπιταλιστικής ιδεολογικής επεξεργασίας. Μία εταιρεία που λειτουργεί με αποκλειστικό κίνητρο και σκοπό την μεγέθυνση των κερδών της προβάλλει την ανάγκη διακοπής κατανάλωσης των προϊόντων της για το καλό των πελατών της και της ανθρωπότητας εν γένει.
Σκεφτείτε τα παρακάτω:
1. Στον καπιταλισμό, δηλαδή την οικονομία της αγοράς, είστε ελεύθεροι να καταναλώνετε ό,τι θέλετε, αλλά η δυνατότητά σας αυτή αυξομειώνεται σε σχέση με την λειτουργία των κανόνων της “ελεύθερης” αγοράς. Με άλλα λόγια η ελευθερία δεν είναι ελευθερία, αλλά ελεγχόμενη λειτουργία ενός συστήματος τους κανόνες του οποίου ο “ελεύθερος” καταναλωτής αγνοεί και εξ αυτού δεν έχει κανέναν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωσή τους. Για παράδειγμα, οι κανόνες αυτοί προσδιορίζουν την μέχρις ενός ορίου τουλάχιστον ανεργία ως ένα θεμιτό οικονομικό μέγεθος που λειτουργεί ευεργετικά για την μείωση του κόστους παραγωγής, άρα ευεργετείται ο καταναλωτής. Βέβαια, ο ευεργετηθείς ελεύθερος καταναλωτής μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε άνεργο, οπότε η καταναλωτική του ελευθερία πάει περίπατο, προκειμένου κάποιοι άλλοι άνεργοι να ευεργετηθούν αποκτώντας εργασία και δυνατότητα να καταναλώνουν ελεύθερα, ενώ αν οι “κανόνες” το απαιτούν οι μισθοί των ευεργετηθέντων, άρα και οι καταναλωτικές τους επιλογές, θα μειωθούν για να συνεχίσει το σύστημα να παράγει κέρδος και να μας ευεργετεί εν συνόλω.
2. Βασικό επιχείρημα των υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς είναι ότι παρά τις κρίσεις του καπιταλισμού, τις αρνητικές πτυχές του ούτως ειπείν, είναι το μοναδικό σύστημα που στηρίζεται στη λογική, σε αντίθεση με τις αριστερές “ονειροφαντασίες”. Μάλιστα, οι ταλιμπανότεροι του φιλελευθεριάτου αυτήν την λογική την ονομάζουν Κοινή Λογική. Βάσει, λοιπόν,της Κοινής Λογικής τους, ένα σύστημα που θα κατέρρεε αυτομάτως, αν στερούσες από τους πυλώνες του (τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις) το κίνητρο του κέρδους, δηλαδή του ανταγωνισμού και της κυριαρχίας επί των ηττημένων ανταγωνιστών (των άλλων καπιταλιστών) και των εκμεταλλευόμενων εργατών, είναι το μοναδικό σύστημα που υπακούει στην λογική. Πώς θα σας φαινόταν αν ένα ζώο τραυμάτιζε ή σκότωνε ένα άλλο υπακούοντας στο ένστικτο της επιβίωσης ή το γενετήσιο ένστικτο και εμείς χαρακτηρίζαμε την ενστικτώδη λειτουργία του πρότυπο λογικής και ευφυΐας;
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο Παπαστράτος παράγει αντικαπνιστικές καμπάνιες, αλλά δεν θα με εξέπληττε η είδηση ότι οι δουλειές του πάνε καλύτερα από ποτέ, επειδή, προφανώς (και ολωσδιόλου ατυχώς) απέτυχε στην προσπάθειά του να μας κρατήσει μακριά από το κάπνισμα. Επέτυχε διά της αποτυχίας. Πολύ λογικό. Κοινά λογικό, συγκεκριμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου