Κυριακή αργία

Με εργαλείο τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και μπαίνουν πια στη φάση της «ωρίμανσης», η κυριακάτικη αργία δέχεται μέσα σε διάστημα λίγων ημερών αλλεπάλληλα και εντεινόμενα χτυπήματα.
Η ένταξη του «εκπτωτικού χωριού» στα Σπάτα, με Υπουργική Απόφαση της ΝΔ, στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο σε μια σειρά περιοχών της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, η ανακοίνωση της εργοδοσίας στα «JUMBO» ότι προχωρά σε άνοιγμα των καταστημάτων της σε Πρέβεζα και Πιερία όλες τις Κυριακές του χρόνου, αξιοποιώντας τους ίδιους αντεργατικούς νόμους, όπως και η αντίστοιχη απόφαση του αντιπεριφερειάρχη Κυκλάδων για το μόνιμο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων σε τέσσερα νησιά, αποτελούν τους τελευταίους κρίκους στην επίθεση που ξετυλίγουν μεθοδικά εδώ και χρόνια το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του σε βάρος της κυριακάτικης αργίας.
Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ακόμα πιο καθαρά τις προειδοποιήσεις και καταγγελίες του ΚΚΕ και των ταξικών συνδικάτων ότι οι ανατροπές που έχουν νομοθετήσει σε μια αντιλαϊκή σκυταλοδρομία όλες οι αστικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα μετά το 2013, με τη σφραγίδα των αποφάσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ, έχουν διασφαλίσει ήδη στην εργοδοσία το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Ικανοποιείται με τον τρόπο αυτό μια πάγια αξίωση του κεφαλαίου, με δραματικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους στο Εμπόριο, οι οποίες δεν θα περιοριστούν σε αυτόν τον κλάδο.
Η 7ήμερη λειτουργία των καταστημάτων και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τους εργαζόμενους έρχονται να «κουμπώσουν» σε όλο το υπόλοιπο αντεργατικό πλαίσιο, με την υπογραφή των ίδιων κυβερνήσεων, που επιτρέπει στην εργοδοσία να κάνει «λάστιχο» τη ζωή των εργαζομένων, να τους εκμεταλλεύεται όποτε, όπου, όπως και για όσο θέλει, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της.
Ειδικά στο Εμπόριο, οι εξελίξεις αυτές «κουμπώνουν» στην απογείωση της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, στο νομικό πλαίσιο που κατοχυρώνει το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, στην περιβόητη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου, με βάση την οποία το καθημερινό ωράριο και οι εβδομαδιαίες ώρες δουλειάς αυξομειώνονται «ευέλικτα» και χωρίς καμία επιβάρυνση για την εργοδοσία, ανάλογα με την εμπορική κίνηση, όπως και στο «σπαστό» ωράριο, με το οποίο οι εμποροϋπάλληλοι βρίσκονται στο πόδι από το πρωί έως το βράδυ.
Για τα κέρδη του κεφαλαίου και με το «πράσινο φως» του αστικού κράτους, σμπαραλιάζεται η οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων, αφού κανένα κυλιόμενο ρεπό - το οποίο, σύμφωνα με το Δικαστήριο της ΕΕ, μπορεί να δίνεται ακόμα και μετά από 12 μέρες συνεχόμενης εργασίας! - δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σταθερή κυριακάτικη αργία. Την ίδια ώρα, «απελευθερώνεται» η εργοδοσία να επιβάλλει μεγάλες περιόδους εντατικής εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη φθορά της υγείας των εργαζομένων...
Στο έδαφος μάλιστα αυτού του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου, ποτίζεται και η γλάστρα της εργοδοτικής ασυδοσίας, με ρεπό που δεν χορηγούνται ποτέ, με «διπλά προγράμματα» και ρεπό που δίνονται μόνο στα χαρτιά, με καταστρατήγηση ακόμα και αυτών των ξεχαρβαλωμένων ωραρίων...
Είναι επομένως διπλά προκλητική η προπαγάνδα του κεφαλαίου, την οποία αναμάσησε χαρακτηριστικά τις τελευταίες μέρες και ο πρόεδρος της «Jumbo», ότι τάχα αυτές οι αντεργατικές ανατροπές προωθούνται για... το καλό των εργαζομένων και τη «σωτηρία των θέσεων εργασίας»!
Οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο και σε όλους τους κλάδους δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τη ζωή - «λάστιχο», τα εξαντλητικά ωράρια, τους πενιχρούς μισθούς και τα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα. Μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους που μπαίνουν στο στόχαστρο της ίδιας επίθεσης, οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν απάντηση με άνοδο της οργάνωσης και ενίσχυση του συλλογικού αγώνα για νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, για διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και δικαιωμάτων, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και όλες τις κυβερνήσεις του.