Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: Το Κόμμα και η εργατική τάξη στο σύστημα της δικτατορίας του προλεταριάτου

Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: Το Κόμμα και η εργατική τάξη στο σύστημα της δικτατορίας του προλεταριάτου 








 Απόσπασμα
 «Για την επιτυχία της νίκης ενάντια στον καπιταλισμό χρειάζεται να υπάρχουν σωστές σχέσεις ανάμεσα στο καθοδηγητικό Κομμουνιστικό κόμμα, στην επαναστατική τάξη, στο προλεταριάτο - και στη μάζα, δηλαδή το σύνολο των εργαζομένων και εκμεταλλευομένων. Μόνο το Κομμουνιστικό κόμμα, αν αποτελεί πραγματικά την πρωτοπορία της επαναστατικής τάξης, αν κλείνει στους κόλπους του όλους τους καλύτερους εκπροσώπους της, αν αποτελείται από απόλυτα συνειδητούς και αφοσιωμένους κομμουνιστές, που τους μόρφωσε και τους ατσάλωσε η πείρα της πεισματώδους επαναστατικής πάλης, αν το Κόμμα αυτό έχει καταφέρει να συνδεθεί αδιάρρηκτα με όλη τη ζωή της
 τάξης του και μέσω αυτής με όλη τη μάζα των εκμεταλλευομένων και έχει καταφέρει να εμπνεύσει σ' αυτή την τάξη και σ’ αυτή τη μάζα απόλυτη εμπιστοσύνη* - μόνο ένα τέτoιο Κόμμα είναι σε θέση να καθοδηγήσει το προλεταριάτο στην πιο αμείλικτη, στην πιο αποφασιστική, στην τελευταία πάλη ενάντια σε όλες τις δυνάμεις του καπιταλισμού. Από το άλλο μέρος, το προλεταριάτο μόνο κάτω από την καθοδήγηση ενός τέτoιου Κόμματος, είναι σε θέση να αναπτύξει όλη τη δύναμη της επαναστατικής του επίθεσης, να εκμηδενίσει την αναπόφευκτη απάθεια και εν μέρει την αντίσταση
 μιας μικρής μειοψηφίας, διεφθαρμένης από τον καπιταλισμό μειοψηφίας, της εργατικής αριστοκρατίας, των παλιών τρεϊντ-γιουνιστών και συνεταιριστών αρχηγών κτλ. - είναι σε θέση να αναπτύξει όλη του τη δύναμη, που, χάρη στην δια την οικονομική συγκρότησης της καπιταλιστικής κοινωνίας, είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αριθμητική του αναλογία μέσα στον πληθυσμό».


 Απ' αυτές τις περικοπές βγαίνει το συμπέρασμα ότι:
 1. Το κύρος του κόμματος και η σιδερένια πειθαρχία μέσα στην εργατική τάξη, που είναι απαραίτητα για τη δικτατορία του προλεταριάτου, δε στηρίζονται στο φόβο ή στα «απεριόριστα» δικαιώματα του κόμματος, αλλά στην εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης απέναντι στο κόμμα, στην υποστήριξη του κόμματος από μέρους της εργατικής τάξης.
 2. Η εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης απέναντι στο κόμμα δεν αποχτιέται με μιας, ούτε με τη χρησιμοποίηση βίας απέναντι στην εργατική τάξη, αλλά με μακρόχρονη δουλιά του κόμματος μέσα στις μάζες, με τη σωστή πολιτική του κόμματος, με την ικανότητα του κόμματος να πείθει τις μάζες με την ίδια τους την πείρα για την ορθότητα της πολιτικής του, με την ικανότητα του κόμματος να εξασφαλίσει την υποστήριξη της εργατικής τάξης, να οδηγεί τις μάζες της εργατικής τάξης.
 3. Χωρίς τη σωστή πολιτική του κόμματος, που να στηρίζεται στην πείρα της πάλης των μαζών και χωρίς την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική καθοδήγηση του κόμματος.
 4. Το κόμμα και η καθοδήγησή του, αν χαίρουν την εμπιστοσύνη της τάξης, και αν αυτή η καθοδήγηση είναι πραγματική καθοδήγηση, δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στη δικτατορία του προλεταριάτου, γιατί χωρίς την καθοδήγηση του κόμματος («δικτατορία» του κόμματος), που χαίρει την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης, είναι αδύνατη μια κάπως στερεή δικτατορία του προλεταριάτου.
 Χωρίς αυτούς τους όρους, το κύρος του κόμματος και η σιδερένια πειθαρχία μέσα στην εργατική τάξη είναι ή κούφια φράση ή αλαζονεία και τυχοδιωκτισμός.