Στη μάχη μέχρι την κάλπη

Στη μάχη μέχρι την κάλπη

Δύο 24ωρα απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών και δεν πρέπει να πάει χαμένη ούτε μία ώρα. Με το ψηφοδέλτιο και την προκήρυξη του ΚΚΕ στο χέρι πρέπει να συνεχιστεί το πλατύ και αποφασιστικό άνοιγμα παντού, με προτεραιότητα τους τόπους δουλειάς, τις εργατικές και λαϊκές γειτονιές. Με προτεραιότητα σε όλους τους εργαζόμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους αυτοαπασχολούμενους, στους νέους και στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων που το προηγούμενο διάστημα πήραν μέρος ή επηρεάστηκαν από τους πλούσιους αγώνες που αναπτύχθηκαν. Με επιχειρήματα που θα αποκαλύψουν και θα «χτυπήσουν» τις αυταπάτες και τους εκβιασμούς που στήνουν παγίδες στους εργαζόμενους ώστε να φτάσουν στην κάλπη εγκλωβισμένοι στις αγωνίες του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να ψηφίσουν με κριτήριο την υπεράσπιση όχι των δικών τους συμφερόντων, αλλά την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Να δουλέψουμε ακούραστα, με αυτοθυσία, με τη σιγουριά ότι όσο περισσότερες κουβέντες ανοίξουν πάνω στις θέσεις του Κόμματος τόσο καλύτερα θα ετοιμαστεί το έδαφος και για τους αγώνες της επόμενης μέρας.

Τα αστικά ΜΜΕ, τα επιτελεία των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου προσπαθούν μέχρι τελευταία στιγμή να ανακόψουν το γόνιμο προβληματισμό και τα συμπεράσματα με τα οποία χιλιάδες εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Προσπαθούν μέχρι τελευταία στιγμή να σπείρουν ταλαντεύσεις, αμφιβολίες, απογοήτευση. Στο φανατισμό με τον οποίο δουλεύουν όσοι θέλουν το λαό υποταγμένο, να απαντήσουμε με το φανατισμό της ανάγκης να καταδικαστούν όσοι θέλουν να τσακίσουν τη ζωή μας, της ανάγκης να ετοιμαστούμε για τη νέα θύελλα που θα ξεσπάσει από τις 7 Μάη, της ανάγκης να δυναμώσουμε ολόπλευρα την οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, της ανάγκης να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για την οριστική ανατροπή των μονοπωλίων. Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει η κάλπη να βγάλει δυνατό ΚΚΕ.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ λέει την αλήθεια για τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων αλλά και για το πώς αυτά θα λυθούν. Ολοι οι άλλοι μένουν να διαπιστώνουν τα βάσανα των εργαζομένων κι ενώ από τη μια μοιράζουν συμπόνοια από την άλλη καλούν το λαό να στρατευτεί πίσω από τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» και το «ρεαλισμό» που υπαγορεύουν οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Ολες οι «μνημονιακές» και οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις στέκονται απέναντι από τον εργαζόμενο λαό, στο στρατόπεδο των αντιπάλων του. Στηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπαρουσιάζεται σαν εγγυητής της ΕΕ και του ευρώ, και ταυτόχρονα ως η μοναδική δύναμη ικανή να συμβάλλει στην «υγιή επιχειρηματικότητα» για να μη δυσκολεύονται οι επενδύσεις και χρειάζονται «λαδώματα». Ολοι αντιμετωπίζουν ως «κόστος» τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καλλιεργούν την επικίνδυνη αντίληψη ότι η σωτηρία των επιχειρήσεων σημαίνει και σωτηρία των εργαζομένων. Κρύβουν ότι κυρίαρχος και ελεύθερος λαός είναι μόνο ο λαός ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής και του πλούτου που παράγει. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ελπίδας, ψήφος που δυναμώνει το αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που μπορεί να βάλει εμπόδια στη νέα θύελλα που έρχεται στις 7 Μάη, αλλά και ψήφος επένδυσης στο μέλλον που αξίζει ο εργαζόμενος λαός.