Είμαι καψούρης με την Αλέκα

Είμαι καψούρης με την Αλέκα 

Οι γνώμες για την αλέκα διίστανται. Κάποιοι λένε ότι κάνει ζημιά στο κόμμα και ότι πρέπει να αλλάξει –αλλά το πιθανότερο είναι πως έτσι κι αλλιώς δε θα μας ψήφιζαν. Ενώ σε πολύ κόσμο η αλέκα αρέσει, πχ γιατί τα λέει απλά και την καταλαβαίνει. Κάτι που φαίνεται και στις δηλώσεις εκλογικής στήριξης που δημοσιεύει αυτές τις μέρες ο ριζοσπάστης. Εκεί θα βρει κανείς αρκετές δηλώσεις στήριξης από τον χώρο του αθλητισμού και δη από τρεις προπονητές μπάσκετ, εκ των οποίων οι δύο ομοσπονδιακοί (δενδρινός και πετρόπουλος). Το κόμμα είναι κάτι σαν το επίσημο αγαπημένο των ελλήνων! Μια αγάπη που συνεχίζεται στη δήλωση στήριξης του λάκη με τα ψηλά ρεβέρ, η οποία έχει ως κατακλείδα της τον τίτλο του κειμένου. Είμαι καψούρης με την αλέκα.


Το αντικείμενο της ανάρτησης όμως δεν είναι οι δηλώσεις εκλογικής στήριξης, αλλά οι δηλώσεις της ίδιας της αλέκας. Όχι αυτές που κερδίζουν –κακώς μάλλον- τα φώτα της δημοσιότητας, γιατί συνήθως παρεξηγούνται: για το σύριζα που χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, την έξοδο από το ευρώ που θα είναι καταστροφή, την πραγματική εξέγερση όπου δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι, κτλ. Αλλά για τις λαϊκές θυμοσοφίες που συνεχίζουν την κουκουέδικη παράδοση του χαρίλαου –κι εν μέρει του ζαχαριάδη- δείχνοντας μια άλλη πτυχή της σφισσας γγ: την εικόνα μιας αλέκας που έχει πλάκα και θα ήταν πολύ ευχάριστη παρέα για να πιεις μαζί της έναν καφέ και να τα πείτε.


Όπως προχτές στην πατρίδα θεσσαλονίκη, που η ομιλία άρχισε με ένα τέταρτο καθυστέρηση και λέγαμε μεταξύ μας ότι η αλέκα πρέπει να έβλεπε το ιταλία-κροατία. Και τελικά μας είπε για τα κόμματα που σα να ήταν συνεννοημένα διηγήθηκαν στο λαό το παραμύθι της ευρώπης με τον αρωματισμένο αέρα, όπου έρχονται τα πάνω-κάτω. Και θέλουν το λαό υποταγμένο και φοβισμένο, να γυρεύει λίγα ψίχουλα όχι αγάπης που λέει το τραγούδι, αλλά ψίχουλα ζωής και δικαιωμάτων. 


Ίδιο μοτίβο είχε χρησιμοποιήσει και σε μια παλιότερη συνέντευξη τύπου στην καρδίτσα, όπου είχε πει ότι σύριζα και νδ συναγωνίζονται στα ψίχουλα για το λαό –και ίσως τα ψίχουλα του συριζα να ζυγίζουν λίγο παραπάνω. Και σε μια δήλωσή της για τις εκλογές είχε σταθεί στη συμπεριφορά των κομμάτων που μιλάνε για πάγωμα μισθών και συντάξεων: Είναι σαν να μας λένε ότι έχουμε το τυρί στα χέρια μας, δεν έχουμε το ψωμί, θα μας δώσει το ψωμί για να φάμε ψωμοτύρι. Ο λαός έχει χάσει και το ψωμί και το τυρί και ο λαός για να μπορέσει να αντέξει πρέπει να πάρει και αυξήσεις.


Στην καρδίτσα ήταν που είχε μιλήσει και για «την αστική χορωδία τρικάλων». Πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, φαινόταν ότι υπάρχει μια χορωδία πολλών κομμάτων και κάθε κόμμα τραγούδαγε στη δική του φωνή. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη φωνή, άλλος μπάσος... Όσον αφορά στην ΕΕ, τις συνέπειες, την κρίση, τα μνημόνια κ.λπ. Βεβαίως, εμείς και τότε είχαμε την ιδιαίτερη φωνή μας. Τώρα που μας χωρίζουν λίγες μέρες μπροστά στις νέα εκλογές, διαπιστώνουμε ότι η χορωδία έχει μία φωνή και το σύνθημα είναι ένα: "Πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ".


Προχτές στη θεσσαλονίκη είπε ακόμα για τον πολύ σύριζα, που έγινε ναπολέων που τάχα δε θα αφήσει τίποτε όρθιο στην ευρώπη και θα φέρει την ολική επαναφορά υπέρ των λαών, αλλά το νέο πρόγραμμά του είναι αφυδατωμένο (τις προάλλες στο κερατσίνι το είχε πει «ξενέρωτο») με αποτέλεσμα να ψηφίζεις σήμερα σύριζα και να σου βγαίνει ξανά πασόκ. Αλλά και για τη σωτηρία του λαού, που πρέπει να σηκώσει ανάστημα στην επίθεση, να σταθεί με περηφάνια κι όχι σα ζήτουλας. Γιατί στο μέλλον μπορεί να δούμε χειρότερες μέρες, ή και να φέρει η ώρα όσα δε φέρνει ο χρόνος. Οπότε επιβάλλεται να έχουμε ικανότητα συσπείρωσης και μεγάλο στομάχι.


Στην τελευταία διακαναλική (12/6) η αλέκα στάθηκε στην εκτίμηση του έμπειρου μητσοτάκη ότι ο τσίπρας ωρίμασε μπροστά στις εκλογές και τα ξεκαθάρισε. Και ξέρεις τώρα, είναι αλεπού ο Μητσοτάκης, δεν είναι... Ενώ η δική της εκτίμηση ήταν ότι ο σύριζα φιλοδοξεί να γίνει πασόκ, όπως η νδ αντικατέστησε την ερε. Ξέρω εγώ, μπορεί να έχουν ένα κόκκινο ήλιο, και από κάτω να λέει ΣΥΡΙΖΑ. Κάπως έτσι. Γιατί γελάς, δεν μπορεί να γίνει έτσι; είπε στο δημοσιογράφο που τη ρώτησε.


Προεκλογικά εξάλλου επανέλαβε αρκετές φορές την εκτίμηση ότι ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ θα γεννήσουν ενδεχομένως τη νέα σοσιαλδημοκρατία. Ένα άλλο κομμάτι, μαζί ίσως και με κάποιες άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, θα καλύψουν αυτό το κενό, του αναχώματος προς το ΚΚΕ. Αυτές είναι πολύ πιθανές εξελίξεις. Για την πρώτη είμαι εντελώς βέβαιη - είναι και συλλογική μας εκτίμηση, όχι μόνο προσωπική.


Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στον 902 είπε για το σύριζα που λέει ότι στις 6 μάη νίκησε το κίνημα της πλατείας και πρέπει να τους τσιγκλήσεις και να πουν «α, οι απεργίες». Δε σνομπάρουμε μορφές πάλης, αλλά εδώ έγιναν 30 απεργίες στην Ελλάδα κι αυτούς δεν τους πάει ούτε το στόμα να το πουν. Συγκαλύπτουν με «φρου - φρου κι αρώματα» ότι δεν έχουν γραμμή ρήξης. Κι αν υπάρχουν καλές προθέσεις σε κάποια στελέχη, δεν πρόκειται να βγουν.


Στη συγκέντρωση των ναυτεργατών του φαιστός παλάς είχε πει ότι πολιτικές καταγγελίες μπορεί να κάνεις κάργα, για τον καπιταλισμό, για ό,τι θέλεις. Η πολιτική καταγγελία, όταν δεν συνοδεύεται από πράξη, είναι λόγια. Και από λόγια ο λαός έχει χορτάσει.


Στην κατάληψη των εργαζομένων του οκανά είχε τους έκανε το εξής εκπληκτικό κάλεσμα: έχουμε εργοστάσια που απεργούν 60 και 70 μέρες, μας παίρνουν τηλέφωνα "απεργούμε, ελάτε να βοηθήσετε, να στηρίξετε" (…) Θα σας το πω καθαρά. Κι εμείς αν σας ξεχάσουμε την επόμενη βδομάδα, μέσα στη δίνη των μετεκλογικών αναλύσεων, χτυπήστε τηλέφωνο στον Περισσό και πείτε "μας ξεχάσατε"!!


Ενώ σε μια άλλη συγκέντρωση των εργαζομένων του σκαραμαγκά, τους είχε πει: Επειδή σήμερα έχετε συνάντηση με το υπουργείο, η δική μας θέση είναι να κόψουν το λαιμό τους και να σας πληρώνουν. Δε φταίτε εσείς αν έφτασε αυτή η κατάσταση στα Ναυπηγεία και δεν μπορεί να είστε απλήρωτοι. Να κόψουν το λαιμό τους. Δε μας ενδιαφέρει από πού θα τα κόψουν και από πού θα τα πάρουν. (…) Καλά κάνετε και ζητάτε τα λεφτά σας. Είναι το άμεσο, γι' αυτό σας λέμε να κόψουν το λαιμό τους, δε μας ενδιαφέρει.
Και λίγο παρακάτω έπιασε με ένα σμπάρο τα κανάλια και τις δημοσκοπήσεις. Δε μπορεί σήμερα ο ελληνικός λαός να λέει 75% πάση θυσία στην ΕΕ - είδατε τη χτεσινή δημοσκόπηση, αν την είδατε. Εμ, βέβαια, τα κάνουν και τα μεσάνυχτα. Είναι για τα σαλόνια οι εκπομπές αυτές.


Στην πρώτη συνέντευξη τύπου για τις εκλογές του ιούνη απάντησε για τις συνεργασίες ότι με τη νδ μας χωρίζει χάος και δε μπαίνει καν ζήτημα, ενώ με το σύριζα μας χωρίζει ότι δεν έχει πολιτική ρήξης κι ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων κι αυτό είναι το κριτήριο της μη συνεργασίας. Άλλωστε εμείς δεν είμαστε σαλάμι στο σάντουιτς. Να πάμε ανάμεσα στις δύο φέτες, ποιος θα μας στριμώξει, είμαστε έξω από το γέμισμα...


Ενώ μία εβδομάδα πριν είχε θέσει το ευρύτερο πλαίσιο του θέματος.
Πρέπει να τοποθετηθεί η κάθε δύναμη, σε αυτό που λένε αριστερός χώρος και αριστερές δυνάμεις. Με τη "μη κυβερνώσα αριστερά" τύπου ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο με την κυβερνώσα αριστερά, εμείς σχέση δεν έχουμε, δε μπορούμε να τις εντάσσουμε μέσα στη συμμαχία, ή να κάνουμε συζητήσεις μαζί τους για την ενότητα της αριστεράς. Δεν μπορείς να έχεις συνεργασία με κυβερνητικό κόμμα. Δε θα γίνεις σαν το Μπάαθ της Συρίας. (…) Λοιπόν, μερικοί πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Γιατί τώρα συνεργασίες, μέτωπα και συμμαχίες και την ίδια ώρα να συζητάμε με κόμμα που διεκδικεί κυβέρνηση και πρωθυπουργία και να μιλάμε για κινήματα, με συγχωρείτε, είναι αστεία πράγματα. Και εμείς αν μπαίναμε στην κυβέρνηση, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για κινήματα τώρα.


Αρκετό ενδιαφέρον έχουν κι οι σχέσεις της αλέκας με τους δημοσιογράφους. Στον παπαδάκη –που έχουν μεγαλύτερη οικειότητα- είχε βγάλει μια φορά τον πόνο της.
-Μα, εδώ ήρθατε να μιλήσετε εσείς και όχι εγώ...
-Δεν συμβαίνει αυτό σε όλους τους σταθμούς.
Ενώ σε μια συνέντευξη τύπου για τη σύνοδο κορυφής της εε είχε κόψει στη μέση την ερώτηση του δημοσιογράφου.
--Πολύ λόγος γίνεται τελευταία...
-- Από ποιο μέσο είστε;
-- Από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ.
-Να τους μεταβιβάσετε τα παράπονά μου για τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο που κρατάνε τρία λεπτά. Λείπουμε. Κι αν τους πάρεις για να διαμαρτυρηθείς, σου απαντάνε τώρα είστε πέμπτο κόμμα, δεν είστε τρίτο. Δε μπορεί να μένουν μέχρι το ΠΑΣΟΚ ή το πολύ-πολύ τους «Ανεξάρτητους Ελληνες». Να τους το πεις εκ μέρους μου. Λοιπόν, στην ερώτηση.


Είναι η αλέκα που είχε πει ότι ο νέος αέρας που πνέει στην ευρώπη είναι αέρας κοπανιστός. Είχε καλέσει στην πάτρα τους φίλους να πάρουν το ψηφοδέλτιο του κόμματος και να βγάλουν κάλους στα πόδια. Είχε πει σε συνέντευξη τύπου να της τρυπήσουν τη μύτη αν φέρει ο σύριζα στη βουλή την κατάργηση του μνημονίου. Είχε πει για τους εργάτες που πρέπει να καταλάβουν ότι ο φιλελευθερισμός είναι καπιταλισμός και να μη δίνουν σημασία στις μπαρούφες του σύριζα. Για την κλιμακτήριο της βασιλείας, όταν τη ρώτησαν για πολλοστή φορά για το θέμα του ιδιωτικού σχολείου. Για τη μπάλα της μπάγερν που έπαιξε επιθετικά σαν κουκουέ. Για τις διερευνητικές εντολές, όπου "γελούσα μόνη μου με τα μαργαριτάρια που άκουγα. Αν με έβαζε το κόμμα να πω τέτοια πράγματα, θα προτιμούσα να πάω σαν τον χριστούλα να αυτοκτονήσω στην πλατεία συντάγματος". Για τους φασίστες της χρυσής αυγής και τους ανώνυμους στους διαδίκτυο, με τους οποίους θα τα πούμε μετά τις εκλογές. Ξέρουμε περισσότερα απ' ό,τι συνήθως λέμε, δεν είμαστε τόσο αφελείς. Έγραψε τώρα ένας ανώνυμος. Φυσικά, δε θα απαντούσαμε σε έναν ανώνυμο.


Είναι η αλέκα που είχε μιλήσει από το ηράκλειο για τη διατροφική εξάρτηση σε μια Ελλάδα που μπορεί να ζήσει το λαό της όχι με ψωμί, αλλά με "όλα τα ελέη - θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λαϊκή έκφραση - του θεού". Δεν είμαστε ούτε Αιθιοπία, ούτε στη Σαχάρα, ούτε καν σκανδιναβικές χώρες, που έχουν περιορισμένες καλλιέργειες.


Ενώ σχολιάζοντας τα οικονομικά προγράμματα νδ και σύριζα είχε μια πολύ καθαρή αναφορά στο θέμα της εξάρτησης –που είναι «της μόδας». Αυτό αντιμετωπίζεται με μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ όπου η λαϊκή κυριαρχία πραγματοποιείται με έναν και μόνο τρόπο: Ο λαός παίρνει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας της χώρας, με στόχο τις ανθρώπινες ανάγκες, την απαλλαγή από τη θάλασσα των εισαγωγών, απ' την εξάρτηση από ιμπεριαλιστικά ή οποιαδήποτε κέντρα.


Στο μέγκα είχε κάνει και μια πολύ εύστοχη επισήμανση για τον παπανδρέου που πήγε στις ηπα να δει τον ομπάμα κι ύστερα από δύο μέρες που γύρισε, είπε για το δημοψήφισμα για το ευρώ και εκπαραθυρώθηκε από την εε, χωρίς να λυπάμαι βεβαίως γι' αυτό, δε μας απασχολεί. Αφήνοντας σπόντα για το σύριζα που νομίζει ότι έχει πλάτες, και θα βρει χρήματα από αλλού, αλλά στη δύσκολη ώρα η κυβέρνηση σύριζα θα πέσει.


Η «σοβαρή πλευρά» της αλέκας είναι εξίσου ζουμερή με την κωμική. Όπως για παράδειγμα στο προσκύνημα στη μακρόνησο.
Τα τελευταία χρόνια το καπιταλιστικό σύστημα δε ζητάει δηλώσεις αποκήρυξης, όπως ζητούσε στα δικά μου νιάτα, που μας περνούσαν από την Ασφάλεια και μας ζητούσαν να υπογράψουμε ένα χαρτί ότι δε μας αρέσει το τείχος του Βερολίνου και διάφορα. Βρίσκει τρόπους ούτως ώστε οι γνήσιοι αγωνιστές να φτάνουν σε ένα σημείο, στο παραπέντε της αποκήρυξης, που δε γίνεται με δήλωση μετανοίας. Είναι η αναχώρηση από την αγωνιστική δράση, η κούραση, η απογοήτευση, είναι πολλά πράγματα. Εμείς δεν τα λέμε αφ' υψηλού, κάνοντας μάθημα ηθικής στο λαό. Ποιες είναι οι ευθύνες μας σήμερα; Να μην αποκηρύξουμε την ιστορία του Κόμματος, που είναι ιστορία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν ήταν όλοι κομμουνιστές.


Και σε μια άλλη συνέντευξη τύπου.
Το λαϊκό ξέσπασμα, ο λαϊκός ξεσηκωμός, η κοινωνική εξέγερση θα έρθει. Θα γίνει και θα πυροδοτηθεί και από αντικειμενικές συνθήκες και από την πολιτική πείρα, κατακτημένη από τους αγώνες. Δε θα την αποφασίσουμε εμείς. Αλίμονό μας, όμως, αν ως Κόμμα, μαζί και με τους συμμάχους μας, με την πολιτική εμπειρία και τη σταθερότητα που έχουμε, δεν καταφέρουμε να τη βοηθήσουμε να νικήσει, εφόσον μπορεί να νικήσει η εργατική - λαϊκή εξουσία. Αλίμονό μας.


Κι αυτή είναι μόνο μια ενδεικτική σταχυολόγηση κυρίως από την τελευταία προεκλογική περίοδο. Ένα πλήρες αφιέρωμα ξεφεύγει από τα ατομικά πλαίσια και θα απαιτούσε συλλογική μελέτη...
 Προβοκάτσια από  Μπρεζνιεφικό απολίθωμα