Θράσος απύθμενο των ηγετών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Θράσος απύθμενο των ηγετών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ


Χρειάζεται, πράγματι, πολύ θράσος να ξεστομίζει κάποιος την κατηγορία πως το ΚΚΕ συντάσσεται με τη θεωρία της Ψωροκώσταινας για την Ελλάδα, όταν γνωρίζουν οι πάντες πως το ΚΚΕ από την ίδρυσή του ήταν εκείνο που την κατέρριψε. Μόνο δυνάμεις που χαρακτηρίζονται από πολιτική ανηθικότητα και μακιαβελισμό θα μπορούσαν να απευθύνουν αυτήν την κατηγορία στο ΚΚΕ. Και για να θυμίσουμε και την ιστορία ενός κομμουνιστή που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, ήταν ο Δημητρης Μπάτσης, συγγραφέας του βιβλίου «Η βαρια βιομηχανία στην Ελλάδα», μια μελέτη που βασισμένη στο πρόγραμμα και τις θέσεις του ΚΚΕ κατέρριπτε τη θεωρία της Ψωροκώσταινας σ' αυτόν τον τομέα. Ενας από τους λόγους που εκτελέστηκε ήταν κι αυτός.




Το ΚΚΕ όχι μόνο στην ιστορική του διαδρομή, αλλά και σήμερα, με το Πρόγραμμά του, υπερασπίζεται και αποδεικνύει ότι η σοσιαλιστική Ελλάδα μπορεί να αναπτυχθεί σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων, να οικοδομήσει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συνεργασίες, παίρνοντας υπόψη το συσχετισμό των δυνάμεων.


Το ΚΚΕ στην ιστορική του διαδρομή και μετά το 1990 - '91 στάθηκε ο μπροστάρης και καθοδηγητής του ελληνικού λαού κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Είπε τα μεγάλα «Οχι» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, έθεσε και θέτει την άποψη πως ένας λαός, όσο μικρός κι αν είναι, όσες θυσίες και αν χρειάζονται μπορεί και πρέπει να διαλέξει άλλο δρόμο. Μ' αυτούς τους στόχους κινητοποίησε και κινητοποιεί το λαό. Μ' αυτούς τους στόχους έδωσε και το αίμα χιλιάδων αγωνιστών. Μ' αυτούς τους στόχους, μετά το 1990 - '91 σήκωσε το κεφάλι και δεν προσκύνησε τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη. Μ' αυτούς τους στόχους, σήμερα δεκάδες χιλιάδες μέλη και οπαδοί του δίνουν τη μάχη στους χώρους δουλειάς, στην πόλη και στο χωριό, σε διεθνές επίπεδο, για να ανασυνταχθεί το λαϊκό κίνημα και να μην υποταχθεί.


Ε
χουν, λοιπόν, το θράσος οι «ηγέτες» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλαβάνος να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι υιοθετεί τη λογική της Ψωροκώσταινας.




Είναι ο κ. Αλαβάνος και η παρέα του που έκαναν τα πάντα για να διαλύσουν το ΚΚΕ. Είναι εκείνοι που το 1990 - 1991 χαιρέτιζαν τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ζητωκραυγάζοντας πως μπαίνουμε σε νέα εποχή ειρήνης και διεθνούς συνεργασίας. Είναι εκείνοι που χαιρέτιζαν τον Κλίντον σαν μια ελπιδοφόρα προοπτική.


Κατηγορούν το ΚΚΕ οι δυνάμεις του οπορτουνισμού που με υπερηφάνεια ψήφισαν τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, υπογράφοντας δήλωση υποταγής στον καπιταλισμό.


Τολμούν να κατηγορούν το ΚΚΕ και του προσάπτουν τη λογική της «απομόνωσης», επειδή αρνείται την υποταγή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι ευρωλάγνοι και υποτακτικοί της ΕΕ που τη θεωρούν μονόδρομο τολμούν να τα βάλουν με το ΚΚΕ που χρόνια τώρα, αλλά και σήμερα προβάλλει το σύνθημα αντίσταση - ανυπακοή - απειθαρχία, ενώ αυτοί υποστηρίζουν την κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή έναν ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό.


Κ
ατηγορούν το ΚΚΕ που στάθηκε και στέκεται αλληλέγγυο με όλους τους λαούς, που, για διαφορετικούς λόγους, αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό, όταν οι ίδιοι μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμπαρατάσσονται με κοινά ψηφίσματα μαζί με τους δεξιούς, σοσιαλδημοκράτες, πράσινους κ.λπ. κατά όλων των χωρών που δεν υποτάσσονται.




Κατηγορούν το ΚΚΕ που αντιστέκεται στο ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό. Εκείνοι που υποστηρίζουν την Κοινή Πολιτική Αμυνας, τον ίδιο τον ευρωστρατό και ανέχονται ή συνηγορούν σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Εκείνοι που στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας πρόβαλαν το σύνθημα «Οχι στον χασάπη Κλίντον, όχι στο χασάπη Μιλόσεβιτς», βάζοντας στην ίδια μοίρα τους δολοφόνους και τα θύματά τους.


Κατηγορούν το ΚΚΕ για τη λογική της Ψωροκώσταινας, όταν όλα αυτά τα χρόνια εξυμνούν την Κοινή Αγροτική Πολιτική που συντρίβει τους μικρομεσαίους αγρότες, καταστρέφει ή ρίχνει στα χέρια των επιχειρηματιών την αγροτική οικονομία της Ελλάδας, όταν μάλιστα το ΚΚΕ προβάλλει με στοιχεία και επιχειρήματα ότι η αγροτική οικονομία της Ελλάδας μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του λαού.


Κατηγορούν το ΚΚΕ που προβάλλει την πρότασή του για Λαϊκή Οικονομία - Λαϊκή Εξουσία, για την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής που μπορεί να αλλάξει ριζικά τη θέση των εργαζομένων, όταν οι ίδιοι με το πρόγραμμά τους και τις θέσεις τους προπαγανδίζουν στο λαό ότι χωρίς τους κεφαλαιοκράτες δεν υπάρχει μέλλον για την οικονομία.


Δ
εν είναι αυτοί που αρνούνται τη λογική της Ψωροκώσταινας. Είναι οι πρωταγωνιστές της υπεράσπισής της και επειδή το αντιλαμβάνεται ο λαός καταφεύγουν στον γκαιμπελισμό. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλαβάνος όλα αυτά τα χρόνια και σήμερα προσπαθούν μ' έναν υποτιθέμενο αριστερό λόγο να σύρουν το λαό στη λογική ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε μόνος του μαζί με τους άλλους λαούς, αλλά είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί την Ευρωπαϊκή Ενωση.




Δεν είναι πρωτόγνωρη, ούτε παράξενη αυτή η επίθεση. Αλλωστε, σε όλη την Ιστορία του λαϊκού κινήματος, όταν η αστική ιδεολογία δυσκολευόταν έριχνε στη μάχη την οπορτουνιστική εφεδρεία. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Μέσα από αριστερή, υποτίθεται, φρασεολογία επιχειρείται ο εγκλωβισμός ενός κόσμου στην υποταγή στο δόγμα του ανθρώπινου καπιταλισμού που πρεσβεύουν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι ομοϊδεάτες του. Μέσα από υποτιθέμενη «αριστερή» φρασεολογία, οι ριψάσπιδες και συκοφάντες του επαναστατικού κινήματος προσπαθούν να καλύψουν την υποταγή τους.


Δε βρισκόμαστε όμως στα 1990 - '91. Εχει συσσωρευτεί μεγάλη πείρα στο λαό. Ξέρει ποιος με την πολιτική του όλα αυτά τα χρόνια και σήμερα σαλπίζει και δουλεύει καθημερινά για να αλλάξει η κοινωνία και ποιος υπονομεύει αυτόν τον αγώνα. Ποιος δίνει όραμα και ελπίδα γι' αυτούς που παράγουν τον πλούτο και πρέπει να τον καρπώνονται. Είναι το ΚΚΕ. Οσο για τον κ. Αλαβάνο και την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό πως αισθάνονται πολύ ωραία στα σαλόνια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στους καναπέδες του συστήματος.


Γνωριζόμαστε καλά σ' αυτόν τον τόπο.