Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή

Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή

Οταν η εφορία σου ζητά να πληρώσεις και δεν έχεις, απλά δεν πληρώνεις, ξεχνώντας, όμως, ότι αργά ή γρήγορα, αύριο θα τα σκάσεις και με τόκο.

Οταν η ιδιωτική κλινική στην οποία σε έχει σπρώξει το κατ' ευφημισμόν δημόσιο νοσοκομείο σου ανακοινώνει ότι από την επόμενη βδομάδα σταματά τις αιμοκαθάρσεις για όσους δεν έχουν να πληρώσουν από την τσέπη τους, απλά παραγγέλνεις φέρετρο και περιμένεις τη στιγμή που θα περάσεις στο επέκεινα.

Η πρώτη περίπτωση αφορά σε εκατομμύρια εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, πολλοί από τους οποίους ελπίζουν ότι μια αλλαγή κυβέρνησης θα αλλάξει και την κατάστασή τους. Πλανώνται και καθώς έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, δεν διανοούνται - ακόμα - ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα εντός ολίγου όλο και περισσότεροι απ' αυτούς θα βρίσκονται στο ίδιο σκαλί μ' εκείνους που ήδη παραγγέλνουν φέρετρο.

Και στις δύο περιπτώσεις η περίφημη ιώβεια ανοχή οδηγεί στο θάνατο, είτε αυτός είναι άμεσα βιολογικός, είτε παραπέμπει σε μια ζωή αβίωτη.

Και οι μεν και οι δε με την υπομονή τους δίνουν παράταση ζωής στο σύστημα που για να κρατηθεί όρθιο μέσα στη σαπίλα του παίρνει όλο και περισσότερους βαθιά στο βούρκο του.

Η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι δεν πάει άλλο, ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για αυταπάτες, ότι κανείς δεν πρέπει να ελπίζει στην αλλαγή διαχειριστή από την οποία θα προκύψει μόνο ένα άλλης χρωματικής απόχρωσης σχοινί στην κρεμάλα, είναι πέρα από τα όρια του επίκαιρου. Η ανταπόκριση, επίσης στο κάλεσμα του ΚΚΕ, που προκύπτει από την προηγούμενη εκτίμηση, για ένταση των προσπαθειών για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας που θα έχει σταθερά στραμμένη την πλώρη στην ανατροπή, είναι πλέον - για την εργατική τάξη και τις σύμμαχες κοινωνικές δυνάμεις - όρος ζωής.

***

Ακόμα κι αν κανένα νέο μέτρο δεν παίρνονταν, η κατάσταση για τους εργαζόμενους είναι πέρα από κάθε γνωστό όριο αντοχής. Η συζήτηση για το αν είναι επώδυνη αυτή ή η άλλη επερχόμενη φορολογική ρύθμιση, κρύβει τον πυρήνα αυτής της πολιτικής: παράγει εργάτες στα γόνατα. Οι καπιταλιστές έχουν ήδη πάρει σχεδόν τα πάντα απ' όσα χρειάζονται για να έχουν εξαθλιωμένους εργάτες, ικανούς ίσα να κινούνται στη διαδρομή «σπίτι - δουλειά - σπίτι». Αυτά που παίρνουν τώρα αφορούν σε νέα πεδία κερδοφορίας. Το ξεχαρβάλωμα - για παράδειγμα - στο χώρο της υγείας είναι απλά η δημιουργία μιας νέας κερδοφόρας αγοράς για τους καπιταλιστές.

***

Παρά το χειροκρότημα, Σαμαράς, Βενιζέλος, και Κουβέλης αντιμετωπίζονται ήδη από την αστική τάξη σαν καμένα χαρτιά. Οχι γιατί είναι άχρηστοι, ίσα ίσα μια χαρά τα κατάφεραν ως τώρα. Αλλά γιατί το βαρύ τσουβάλι είναι από δω και μπρος. Οπως οι ίδιοι ομολογούν, καλές οι αποφάσεις αλλά πρέπει και να υλοποιηθούν. Και για να γίνει αυτό χρειάζονται νέα πρόσωπα. Πολύ περισσότερο που στο κύριο μέτωπο, τα εργασιακά, τα ζόρια είναι ακόμα μπροστά. Οι ρυθμίσεις που προωθούνται για τον εργασιακό χρόνο - λάστιχο και την απόλυτη ασυδοσία των καπιταλιστών απαιτούν ισχυρότατο βούρδουλα και σε κυβερνητικό και σε κρατικό επίπεδο. Στο κρατικό πεδίο ήδη η καταστολή έδειξε τα δόντια στη Χαλυβουργία στέλνοντας μήνυμα σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Στο κυβερνητικό, υπάρχουν ακόμα εκκρεμότητες. Δεν φτάνει ένας Βρούτσης για να γίνει ο μεγάλος χαλασμός.

***

Στο γενικό φόντο, η κρίση που απλώνεται πλέον απ' άκρου σ' άκρο όχι μόνο στην Ευρασία, όπως σημειώνουν οι αναλυτές, αλλά σ΄ όλη την υδρόγειο, προαναγγέλλει συγκρούσεις μπροστά στις οποίες οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι, έτσι που οι ιμπεριαλιστές να μην είναι μόνοι τους στο γήπεδο...