Ο λαός «αφέντης» του παραγόμενου πλούτου

Ο λαός «αφέντης» του παραγόμενου πλούτου

Γρηγοριάδης Κώστας

«H Ελλάδα, πιστέψτε με, δεν είναι "φτωχή": Είναι μια πλούσια χώρα - πλούσια από κάθε άποψη - που, όμως, δεν μπόρεσε ως τώρα να αξιοποιήσει τον πλούτο της. Εχουμε φυσικούς πόρους, ορυκτό πλούτο, ενεργειακά αποθέματα, διαθέτουμε ένα ανθρώπινο δυναμικό υψηλής μόρφωσης, έχουμε προικοδοτηθεί από τη φύση με ομορφιές και χαρίσματα, έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα σε πολλούς παραγωγικούς τομείς, διαθέτουμε νευραλγική γεωπολιτική, γεωστρατηγική θέση...». Η διαφήμιση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που έκανε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινοβραδινή ομιλία του στο συνέδριο της «Χέραλντ Τρίμπιουν», είναι ολοφάνερο ότι αποσκοπούσε στην προσέλκυση των «επενδυτών», δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων που ψάχνουν ευκαιρίες για γρήγορη και εγγυημένη αύξηση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους. Με άλλα λόγια, πρόκειται για πρόσκληση για το νέο πάρτι, δηλαδή το νέο πλιάτσικο του πλούτου της χώρας, που αυτή τη φορά η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα είναι πιο «ξέφρενο» απ' ό,τι στο παρελθόν. Ακριβώς γι' αυτό έσπευσε αμέσως μετά να αναδείξει ως «απόλυτη προτεραιότητα» τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων γιατί όπως είπε «αποτελεί την αληθινή μας δύναμη». Παρέλειψε, προφανώς ως ευκόλως εννοούμενο, να αναφέρει ότι η ανταγωνιστικότητα διασφαλίζεται με τη φτηνή εργατική δύναμη, η οποία αποτελεί την αστείρευτη πηγή για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ομως αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων και σπρώχνει ολοένα και περισσότερα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την ανέχεια, έχει φάει τα ψωμιά του. Η χώρα πράγματι διαθέτει μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά ο εργαζόμενος λαός, που είναι ο αληθινός παραγωγός του παραγόμενου πλούτου, ξεπέφτει σε καθεστώς σύγχρονου είλωτα. Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει όσο στην παραγωγή και την οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια και διαφεντεύουν τις τύχες των ανθρώπων. Η ανατροπή της εξουσίας τους είναι μονόδρομος για να δει ο λαός καλύτερες μέρες και αυτός πρέπει να είναι ο ξεκάθαρος στόχος της οργανωμένης αντεπίθεσης του λαού.