Δύσκολο το απλό, μα αναγκαίο...

Δύσκολο το απλό, μα αναγκαίο...

Η Ισπανία δεν είναι (ακόμα τουλάχιστον) στο Μνημόνιο.

Εκεί είναι, όμως, στην Ισπανία, που ο Ερυθρός Σταυρός απευθύνει εκκλήσεις για βοήθεια σε επιπλέον 300.000 οικογένειες. Πέραν δηλαδή των ήδη 2 εκατομμυρίων Ισπανών που επιβίωναν μέχρι τώρα από τα προγράμματα του ισπανικού Ερυθρού Σταυρού...

*

Η Βρετανία επίσης δεν είναι στο Μνημόνιο, δεν είναι καν στην Ευρωζώνη.

Εκεί είναι, όμως, στη Βρετανία, που μόλις προχτές, με λόγια του τύπου «είτε θα κολυμπήσουμε, είτε θα βουλιάξουμε» (σ.σ.: σας θυμίζει τίποτα;...), ο πρωθυπουργός Κάμερον ανακοίνωσε επιπλέον μέτρα λιτότητας ύψους 10 δισ. λιρών.

Μέτρα που έρχονται να προστεθούν στο προηγούμενο πακέτο των 18 δισ. λιρών που έχει ήδη επιβληθεί στο βρετανικό λαό και το οποίο ακολούθησε των προηγούμενων φρικιαστικών περικοπών του 2010.

*

Γιατί, άραγε, συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην Ισπανία που δεν έχει Μνημόνιο;

Γιατί συμβαίνουν στη Βρετανία που ούτε Μνημόνιο έχει, ούτε ευρώ έχει;

Και γιατί αυτά που συμβαίνουν στην Ισπανία και στη Βρετανία, να μοιάζουν τόσο πολύ με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, που και Μνημόνιο έχει και ευρώ έχει;

*

Επιμένουμε ότι η εξήγηση βρίσκεται στο εξής απλό γεγονός:

Τόσο η Ισπανία και η Βρετανία, όσο και η Ελλάδα, μπορεί να μην έχουν όλες ευρώ, μπορεί να μην έχουν όλες Μνημόνια, όλες όμως έχουν κάτι κοινό, που ξεπερνάει σε σημασία και τα Μνημόνια και το ευρώ:

Εχουν καπιταλισμό!

Που σημαίνει

- ειδικά σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού

α) ότι τα κράτη υφίστανται τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, ανεξαρτήτως Μνημονίων ή νομίσματος,

β) ότι τις υφιστάμενες συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης τις πληρώνουν, παντού, οι λαοί, και

γ) ότι τις κρίσεις και τις συνέπειές τους τις πληρώνουν και θα τις πληρώνουν οι λαοί - είτε με ευρώ, είτε χωρίς ευρώ, είτε με μνημόνια είτε χωρίς μνημόνια - εφόσον δεν ανατρέπεται η ίδια η αιτία που παράγει τις κρίσεις, δηλαδή ο καπιταλισμός.

Τόσο απλό...

Τόσο δύσκολο...

Και τόσο αναγκαίο!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ