Ποια ανάπτυξη έχει ανάγκη ο λαός;
Παπαγεωργίου Βασίλης
|
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα μονοπώλια, από την καλή τους την καρδιά, αναγνωρίζουν τις «θυσίες» του λαού εν μέσω κρίσης, και έρχονται να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους για να στηρίξουν την ανάπτυξη.
Κανένα ψυχικό δεν κάνουν τα μονοπώλια και κανένα χαΐρι δεν πρόκειται να δει ο λαός από τις επενδύσεις τους, οι οποίες γίνονται με στυγνούς λογιστικούς υπολογισμούς για το προσδοκώμενο κέρδος. Ερχονται να πατήσουν πάνω στα συντρίμμια των εργατικών κατακτήσεων από τη μια, και στην εκμετάλλευση υποδομών που φτιάχτηκαν με λεφτά του λαού, για να τεθούν στην υπηρεσία του καπιταλιστικού κέρδους.
Η επιλογή της Ελλάδας από την HP για τη σιδηροδρομική διακίνηση των εμπορευμάτων της με αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά, έχει να κάνει με το υψηλό κόστος καυσίμων, που έχει περιορίσει τις ταχύτητες με τις οποίες κινούνται τα πλοία. Δηλαδή, τα εμπορικά πλοία ταξιδεύουν πιο αργά, για να μειώσουν οι εφοπλιστές το κόστος των καυσίμων.
Σαν αποτέλεσμα, το λιμάνι του Ρότερνταμ, από όπου διεξάγεται έως τώρα η κίνηση των προϊόντων της HP (παράγονται εξολοκλήρου στην Κίνα και μεταφέρονται στην Ευρώπη με τα πλοία της Cosco), έχει καταστεί ιδιαίτερα ακριβό για την πολυεθνική, η οποία, για να μειώσει το κόστος, άρα για να αυξήσει τα κέρδη της, επέλεξε το λιμάνι του Πειραιά σαν πύλη εισόδου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Από τον Πειραιά έως το Ρότερνταμ, το ταξίδι διαρκούσε έξι μέρες, αλλά σήμερα με τις χαμηλότερες ταχύτητες λόγω κόστους καυσίμων, διαρκεί έντεκα μέρες. Αυτό είναι το κίνητρο της επένδυσης και όχι ότι είχε καμιά πρεμούρα η πολυεθνική να ρίξει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ελληνική οικονομία.
Αρα, ένα το κρατούμενο, ότι τις επενδύσεις στον καπιταλισμό τις καθορίζει το κέρδος των μονοπωλίων και όχι βέβαια οι λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό γίνονται επενδύσεις σε κλάδους που συνδέονται με την εξέλιξη της Ελλάδας σε διακομιστικό κέντρο, την ίδια ώρα που κλάδοι άμεσα συνδεδεμένοι με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, που δεν έχουν όμως κέρδος για τον καπιταλιστή, στο πλαίσιο του μονοπωλιακού ανταγωνισμού (κλωστοϋφαντουργία, αγροτική παραγωγή κ.ά.), είτε φθίνουν, είτε έχουν εξαφανιστεί.
Πλιάτσικο σε υποδομές και χρήμα
Ακόμα πιο πέρα: Για να έρθει η πολυεθνική HP στην Ελλάδα, έπρεπε να βρει τις κατάλληλες υποδομές, για τις οποίες είχε ήδη φροντίσει το αστικό κράτος, με λεφτά από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, η ΕΡΓΟΣΕ, θυγατρική του ΟΣΕ, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των μεταφορών και της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού, επένδυσε πάνω από 110 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία της νέας σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει το λιμένα του Νέου Ικονίου με το εθνικό δίκτυο του ΟΣΕ.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μεγάλο έργο, αφού η νέα γραμμή εκτείνεται σε 17 χλμ., κατασκευάστηκε για ταχύτητες 90 χλμ. ανά ώρα και διέρχεται από σήραγγες έξι χιλιομέτρων και πολλές γέφυρες. Αυτή την υποδομή, που φτιάχθηκε με χρήματα του ελληνικού κράτους, δηλαδή του λαού, έρχεται να αξιοποιήσει τώρα η HP σε συνεργασία με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και την Cosco, η οποία να σημειωθεί ότι επένδυσε στην Ελλάδα επίσης εκμεταλλευόμενη κρατικές υποδομές (ΣΕΜΠΟ ΟΛΠ) και έχοντας εξασφαλίσει νομοθεσία που κάνει πάμφθηνη την εργατική δύναμη στα κάτεργά της στο Ικόνιο.
Αρα: Ιδιωτικές επενδύσεις χωρίς κρατικές υποδομές και χρήμα δε γίνονται. Οπως και το κριτήριο για να φτιάξει ένα έργο το αστικό κράτος δεν είναι οι ανάγκες του λαού, αλλά η χρησιμότητα που θα έχει για τον καπιταλιστή και το κέρδος του.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα χωλαίνει για παράδειγμα η αντισεισμική - αντιπλημμυρική προστασία, που δεν είναι ανταποδοτική για το κεφάλαιο, αλλά την ίδια ώρα κατασκευάζονται πανάκριβες οδικές και άλλες υποδομές, ταγμένες αποκλειστικά να υπηρετούν την ταχύτερη διακίνηση των προϊόντων που παράγουν και μεταφέρουν οι πολυεθνικές.
Ολα τα παραπάνω δείχνουν ανάγλυφα γιατί οι καπιταλιστές και το κράτος τους χολοσκάνε για τα ελλείμματα και το χρέος και τσακώνονται μεταξύ τους για την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, που εμποδίζει το κράτος να κατευθύνει χρήμα στους επιχειρηματίες και να κάνουν επενδύσεις.
Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, παρουσιάζουν σαν εναλλακτικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης τη χαλάρωση της λιτότητας. Για να δοθεί χρήμα στους καπιταλιστές μέσω δημόσιων επενδύσεων, δανείων και άμεσων κρατικών ενισχύσεων, με δεδομένο ότι η αντεργατική - αντιασφαλιστική νομοθεσία, τους έχει ήδη τροφοδοτήσει με πάμφθηνη εργατική δύναμη.
Η «γεωστρατηγική θέση»
Αυτή είναι η ανάπτυξη που υπόσχονται στο λαό, την οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως δε θα την κάνει με ιδιωτικοποιήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε με το ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ, αλλά με «συμπράξεις», βαφτίζοντας τον Γιάννη «Γιαννάκη», για να κοροϊδέψει το λαό ότι τάχα κάτι διαφορετικό μπορεί να περιμένει από μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα παράδειγμα για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της κοροϊδίας που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ παίζοντας με τις λέξεις: Σύμφωνα με τα σχέδια που υπάρχουν για το Θριάσιο, η ΓΑΙΑΟΣΕ (θυγατρική που διαχειρίζεται την περιουσία του ΟΣΕ) ετοιμάζεται με το σύστημα της παραχώρησης να δώσει την κατασκευή και εκμετάλλευση του εμπορευματικού της κέντρου (588 στρέμματα) σε ιδιώτες επενδυτές για 40 χρόνια. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι το κεφάλαιο έχει πολλούς τρόπους να βάζει στο χέρι υποδομές και δημόσια περιουσία, πέρα από τις άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες υποτίθεται ότι απορρίπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η προπαγάνδα όμως της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα της ανάπτυξης, συναντιέται και σε ένα ακόμα σημείο: Στην ανάδειξη του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας σα «σημείο κλειδί» για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», όπως λέει η ΝΔ ή για την «ανασυγκρότησή» της, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, να διαλαλήσει η κυβέρνηση τα προνόμια που προσφέρει η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις.
Τι έχει να κερδίσει ο λαός από μια τέτοια ανάπτυξη; Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία είναι από μόνα τους ικανά να καταρρίψουν το μύθο ότι οι επενδύσεις στην καπιταλιστική οικονομία γίνονται για όφελος του λαού: Ο Πειραιάς αποτελεί εδώ και μερικά χρόνια την πρώτη πύλη εισόδου για την Ευρώπη για όλα τα πλοία που εισέρχονται στη Μεσόγειο από τη διώρυγα του Σουέζ. Απέτρεψε αυτό την εκδήλωση της κρίσης; Οχι.
Ούτε από την ανάπτυξη του λιμανιού ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός, όπως δείχνει το παράδειγμα της Cosco. Ωφέλησε η συγκεκριμένη επένδυση τους εργάτες στην κινέζικη πολυεθνική, τους μικρούς γύρω από το λιμάνι; Τόνωσε την απασχόληση; Η απάντηση είναι ξανά «όχι».
Οι εργαζόμενοι στην Cosco δουλεύουν σε καθεστώς δουλείας, με ανύπαρκτα δικαιώματα και σε περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού και ανασφάλειας. Οι μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας που δημιούργησε η πολυεθνική, είναι σταγόνα στον ωκεανό των 30.000 θέσεων εργασίας που χάθηκαν όταν το μονοπώλιο εξαφάνισε τις μικρές ναυτιλιακές και άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στην ευρύτερη περιφέρεια του Πειραιά.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 2011, ο κύκλος εργασιών της πολυεθνικής αυξήθηκε κατά 7,26% και την ίδια στιγμή οι αμοιβές και τα άλλα «έξοδα προσωπικού», όπως τα ονοματίζουν, μειώθηκαν κατά 7,65%. Που σημαίνει ότι η εταιρεία αύξησε τον τζίρο της, αλλά το αποτέλεσμα αυτής της «ανάπτυξης» όχι μόνο δεν το καρπώθηκαν οι εργάτες, αλλά έγιναν και φθηνότεροι για τον εργοδότη τους!
Για ποια ανάπτυξη;
Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Βασικό χαρακτηριστικό της λαϊκής οικονομίας είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Στο σοσιαλισμό, ο πλούτος θα ανήκει στο λαό, θα εντάσσεται στην ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελός του.
Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής μέσων παραγωγής, εμπορικού δικτύου και ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.
Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει βιομηχανία και αγροτική οικονομία, ώστε να καλύπτει κάποιες ανάγκες που σήμερα καλύπτονται από εισαγωγές. Εχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει λιγνίτη και τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων, λαϊκής κατοικίας. Εχει, επίσης, δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου.
Η Ελλάδα είχε, άρα μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Υπάρχει, επίσης, μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής, παράγονται μεγάλης διατροφικής σημασίας προϊόντα. Η κτηνοτροφία της Ελλάδας παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης, και με κεντρικό σχεδιασμό μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης σε πρόβειο γάλα, κρέας κ.λπ. αλλά και αναπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων και ποτών.
Αντίστοιχα, διαθέτει σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης, υπόδησης καθώς και σχετική τεχνογνωσία. Δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή θα υπάρχει και η συνεταιριστική παραγωγή για τους μικροπαραγωγούς.
Αυτή η ανάπτυξη, που θα εξαλείψει την ανεργία, δε χωρά στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να, γιατί το ΚΚΕ λέει εργατική εξουσία, λαϊκή οικονομία και αποδέσμευση από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. Τότε θα αναπτύσσονται επωφελείς για το λαό σχέσεις με άλλες χώρες. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση - διέξοδος του ΚΚΕ και είναι μονόδρομος για φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση, για ανάπτυξη σε όφελος των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου