Θέλουν αφοπλισμό του κινήματος

Θέλουν αφοπλισμό του κινήματος

«...Αποφεύγει τις συγκλίσεις και τις συνεργασίες απορρίπτοντας και την υπαρκτή προοπτική κυριαρχίας των θέσεών του σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και σε στελέχη άλλων προοδευτικών κομμάτων... κανένας δεν πρέπει να λησμονεί ότι ο εργατικός συλλογικός πολιτισμός και οι κατακτήσεις του λαού, για τις οποίες πρωτίστως το μαρτυρικό ΚΚΕ αγωνίστηκε... είναι το κύριο εφαλτήριο... των νέων αποτελεσματικότερων αγώνων του Λαϊκού Κινήματος. Επομένως το αίτημα της προστασίας τους υπερβαίνει κατά πολύ τις προσεγγίσεις της συγκυρίας, ή έστω την επαλήθευση σε κεντρικές ιδεολογικές επιλογές. Ετσι έχουμε την πρωτόγνωρη αντίφαση, αφενός μεν να επαληθεύεται σε όλα τα κεντρικά ιδεολογικά ζητήματα, αφετέρου δε να έχει καταστραφεί η κοινωνία και οι κατακτήσεις του λαού, στις οποίες αυτό πρωτοστάτησε. Εντιμο, διαχρονικά συνεπές, επιλέγει τη θαλπωρή του μοναχικού δρόμου, χωρίς όμως το Εργατικό κίνημα, που δεν μπορεί να ξεπηδήσει από μιά διαλυμένη κοινωνία», (Αλ. Μητρόπουλος, «Αυγή», 1/12/2012).

Η ανακάλυψη αντίφασης στο ΚΚΕ, είναι σκόπιμη, για να συγκαλύψουν ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ και ενίοτε με δυνάμεις της ΝΔ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, σε συνδικάτα και Ομοσπονδίες, αλλά και σε άλλα τμήματα του κινήματος, έβαζαν και βάζουν πλάτη για να είναι σήμερα το κίνημα αφοπλισμένο, απροετοίμαστο, να αντιμετωπίσει τον πόλεμο του κεφαλαίου. Μαζί πήγαιναν στους κοινωνικούς διαλόγους, μαζί ξεσήκωναν την αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ επίθεση. Μαζί έβαζαν ζήτημα πάλης για ενίσχυση της «πραγματικής οικονομίας», δηλαδή των βιομηχάνων, της ανταγωνιστικότητας. Εχουν τεράστια ευθύνη στην καταστροφή εργατικών κατακτήσεων. Τώρα όλος ο συρφετός των Κολλάδων της ΠΑΣΚΕ στο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται. Δεν τους έπιασε ο πόνος για την ανάπτυξη ενός εργατικού λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αποφασίσει τη στρατηγική τους. Ανατροπή της κυβέρνησης, κυβέρνηση της αριστεράς, έξοδος από την κρίση εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Δηλαδή σε όφελος του κεφαλαίου. Ο αντιμερκελισμός δεν είναι αντιμονοπωλιακή διέξοδος. Αναζητούν συμμάχους στις αστικές κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου, στον Ομπάμα κλπ. Αυτή η γραμμή υπονομεύει την αναγκαιότητα της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης, της ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, την αποδέσμευση από την ΕΕ. Επιδιώκει να ενισχύεται ο ένας πόλος διαχείρισης του καπιταλισμού ενάντια στον άλλο, στο όνομα, της εδώ και τώρα ανακούφισης του λαού από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και να υποτάσσεται ο λαός και στους δύο. Προβάλλουν ως διέξοδο την αναγκαιότητα ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών, στο όνομα αντιμετώπισης της ανεργίας, αύξησης των μισθών, λες και το κεφάλαιο μπορεί να κερδοφορεί αυξάνοντας τους μισθούς και προσλαμβάνοντας ανέργους.

***

Οι ύμνοι στο ΚΚΕ στοχεύουν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι χρειάζεται ένα κίνημα στήριξης σε μια κυβέρνηση για τη διαχείριση του καπιταλισμού και ότι εγγύηση γι' αυτό είναι το ΚΚΕ! Θέλουν το ΚΚΕ και στο κίνημα να στηρίζει πολιτική διαχείρισης! Θέλουν αφοπλισμό του κινήματος.

Αλλά γιατί χρειάζεται συνεργασία του ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ για να επιδράσει το ΚΚΕ σε στελέχη άλλων κομμάτων και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων; Μήπως δεν είναι γνωστές οι θέσεις και η στρατηγική κάθε κόμματος; Μήπως δε γίνεται καθημερινά πολιτικοϊδεολογική αντιπαράθεση και μέσα στο κίνημα; Αλλωστε το κίνημα έχει όργανα και οργανώσεις. Διαμορφώνει θέσεις, διεκδικήσεις, στόχους πάλης, συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό. Τα στελέχη κάθε πολιτικής δύναμης δρουν μέσα στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, στα όργανα και τις οργανώσεις του. Οι οργανώσεις του αποφασίζουν με μαζικές διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις των μελών τους, πλαίσιο πάλης, μορφές πάλης. Επομένως δε χρειάζεται συνεργασία πολιτικών δυνάμεων για να αναπτυχθεί το κίνημα και να διαμορφώσει θέσεις και πολιτική. Βεβαίως οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονται σε συνδικάτα με ΠΑΣΚΕ, αλλά και με ΔΑΚΕ, που σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα, επειδή αυτές οι δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις υπαρκτές διαφορές τους, αλλά με δεδομένο ότι τα κόμματά τους έχουν διαχειριστική στρατηγική, να διαμορφώνουν κοινά πλαίσια.

***

Πώς να συνεργαστεί το ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ όταν το μεν ΚΚΕ βάζει ως ζήτημα στρατηγικής για το κίνημα ότι η πάλη για τα άμεσα πιεστικά προβλήματα πρέπει να κατευθύνεται στην εναντίωση στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο και τα κόμματά του, τις κυβερνήσεις του, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου και στην ΕΕ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ υπέρ τους; Με δεδομένο ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος ωφέλιμη για το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους μαζί. Τι κοινό μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στο ΚΚΕ που θέτει ζήτημα μονομερούς διαγραφής του χρέους, αποδέσμευσης από την ΕΕ και κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων με το ΣΥΡΙΖΑ που έχει ως στρατηγική την πληρωμή μέρους του χρέους, την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών ως διέξοδο από την κρίση; Ποιους κοινούς στόχους πάλης στο κίνημα μπορούν να διαμορφώσουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ μαζί με άλλους ριζοσπάστες, που παλεύουν π.χ. να μη μειωθούν οι μισθοί, αλλά και να επανέλθουν οι κατώτατοι στα προηγούμενα επίπεδα διεκδικώντας ταυτόχρονα και αυξήσεις για κάλυψη των απωλειών από τα προηγούμενα χρόνια, με δυνάμεις που βάζουν πλάτη για μειώσεις μισθών, όπως έγινε σε πολλές συμβάσεις (Ξενοδοχοϋπάλληλοι, Ιδιωτικοί υπάλληλοι κ.λπ.) με τη συμβολή και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ; Αλλωστε έχουν ομολογήσει ότι και η δική τους πολιτική χρειάζεται θυσίες, (Γ. Δραγασάκης στην «Ημερησία»).

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ένα κίνημα υποταγμένο στη στήριξη μιας κυβέρνησης, με τα μονοπώλια να έχουν την οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους. Το ΚΚΕ καλεί το λαό με το κίνημά του να τους ανατρέψει.