Υπόσχεται καπιταλιστική ... αξιοπρέπεια

Υπόσχεται καπιταλιστική ... αξιοπρέπεια

Μιλώντας το Σάββατο στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο «πολλά υποσχόμενο» παράδειγμα της Βραζιλίας και της Αργεντινής, όπου πραγματοποιεί από την Κυριακή επίσκεψη. Παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο προκειμένου να ενισχύσει την αυταπάτη ότι υπάρχει μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και καπιταλιστική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, ισχυρίστηκε: «Θα επισκεφτούμε δύο χώρες - μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας».

***

Τι λέει εδώ ο Αλ. Τσίπρας; Οτι η βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ξέσπασε στη Βραζιλία στα 1997 - 1998, τότε που αγκάλιασε και τις λεγόμενες Ασιατικές Τίγρεις, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Νότια Κορέα και που στην Αργεντινή εμφανίστηκε το 2000 - 2001, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και όχι του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά κρίσεις περιοδικά ανεξάρτητα από το μείγμα της πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού. Η κρίση είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, που τις γεννά επειδή η παραγωγή είναι κοινωνική αλλά τα αποτελέσματά της, τον πλούτο που παράγεται τον καρπώνονται οι καπιταλιστές. Που καθένας διευρύνει την παραγωγή του για να καρπώνεται ολοένα και περισσότερο πλούτο, αλλά έτσι όλοι παράγουν άναρχα και η καπιταλιστική οικονομία οδηγείται σε κρίση. Που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις (εργατική δύναμη και μέρος του κεφαλαίου), και μέσα από την καταστροφή επαναξεκινά νέος κύκλος ανάκαμψης.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ «βγάζει λάδι» τον καπιταλισμό, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και ως προς την αιτία των δεινών τους, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η πολιτική, είτε αυστηρή δημοσιονομική, που την ονομάζουν και νεοφιλελεύθερη, είτε επεκτατική (αυτή που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και ως προς τη διέξοδο, που την προσδιορίζει ως ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή αυτών που φέρνουν κρίσεις και οι οποίοι για να κάνουν ανάπτυξη, δηλαδή επενδύσεις, θέλουν και φτηνούς εργάτες και πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις. Επίσης, η Βραζιλία είναι μια από τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες στον κόσμο, συμμετέχει στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και μέσω των BRICS (μορφή καπιταλιστικής ενοποίησης με συμμετοχή και των Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Νότιας Αφρικής). Από τέτοια χώρα πάνε να πάρουν πείρα και γίνεται κατανοητό τι πείρα μπορούν να πάρουν.

***

Σε σχέση με τους λαούς των χωρών, φαίνεται ότι όταν η πραγματικότητα δε συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ δε διστάζει να την κακοποιεί σε σημείο παραμόρφωσής της. Οι λαοί των δύο λατινοαμερικάνικων χωρών κάθε άλλο παρά το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας βαδίζουν. Και στις δύο χώρες η φτώχεια σπάει κόκαλα και η ανεργία θερίζει. Πρόκειται για παραδείγματα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση ούτε της καπιταλιστικής κρίσης ούτε της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στις φαβέλες της Βραζιλίας δίνεται καθημερινά σκληρή μάχη για την επιβίωση. Το 31% του πληθυσμού της χώρας, περίπου 55 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα. Το 12,8% του πληθυσμού, δηλαδή σχεδόν 18 εκατομμύρια άνθρωποι, είναι αναλφάβητοι. Στις φτωχές και υποβαθμισμένες ανατολικές περιοχές, 44,2 παιδιά στα 1.000 πεθαίνουν πριν γίνουν ενός έτους. Στην Αργεντινή, η κρίση ξεπεράστηκε για την πλουτοκρατία, όχι όμως για το λαό της, που εξακολουθεί να βυθίζεται στην ανέχεια. Ηδη, οργανώνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τον καλπάζοντα πληθωρισμό, που τοποθετείται στο 25%, τη μεγάλη φτώχεια και την ανεργία. Ενώ η χώρα βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, την οποία, εννοείται, θα την πληρώσουν βαριά οι άνθρωποι του μόχθου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανάπτυξη που «έτρεχε» με 8% του ΑΕΠ, έχει πέσει στο 4%, ενώ κάποια δημοσιεύματα μιλούν για ύφεση, δηλαδή 0% στο τέλος του χρόνου.

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει ως παράδειγμα αυτές τις δύο χώρες, τέτοια ανάπτυξη υπόσχεται. Μόνο που αυτή είναι επίσης αντιλαϊκή.