Mεγάλο φωτογραφικό αφιέρωμα στην ιστορία του ΚΚΕ (μέρος 4o)

 Mεγάλο φωτογραφικό αφιέρωμα στην ιστορία του ΚΚΕ (μέρος 4o)

1949 στο ΒΕΤΟ Μακρονήσου ο εξόριστος φαντάρος Κώστας Βασιλειάδης διαβάζει το γράμμα από τους δικούς του

1949 Μακρόνησος. Τραυματίες από τα βασανιστήρια στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Δεύτερος από αριστερά ο Μίκης Θεοδωράκης, Βαγγέλης Κεφαλωνίτης, Μ Παπουτσάκης, Μ. Φουρτούνης και Μ Λυμπεράτος

Ηλίας Τσατούρας, ο μικρότερος πολιτικός κρατούμενος ετών 17 καταδικασμένος 3 φορές σε θάνατο

Πολιτικοί κρατούμενοι του στρατοπέδου συγκέντρωσης Παύλος Μελάς της Θεσσαλονίκης

Ο στρατηγός Παπάγος επιθεωρεί τα νέα τζιπ που έστειλαν οι "σύμμαχοι" Αμερικάνοι. Πολλά από αυτά θα μεταφερθούν σύντομα στο Γράμμο

Αθηνά Μπενέκου. Κομμουνίστρια δασκάλα στέλεχος του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε το 1947 για συμμετοχή στον ΔΣΠ. Η απολογία της σιώπησε το δικαστήριο

1948, το επιτελείο του ΔΣΠ. Από αριστερά οι: Λυκούργος Γιαννούκος, Γιώργος Κονταλώνης, Στέφανος Γκιουζέλης και ο Αλβανός σύνδεσμος Κότσο Κοζάντζε

Ο ηρωικός διοικητής της 22ης Ταξιαρχίας του ΔΣΠ Γιάννης Σαρρής (Σαρηγιάννης)

Ο Πολιτικός Επίτροπος του ΔΣΠ Βαγγέλης Ρογκάκος στο νοσοκομείο μετά από το σοβαρό τραυματισμό του στους Σουστιάνους Σπάρτης.

Ο Τάκης Παΐσιος, σπουδαστής του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελοποννήσου. Πιάστηκε άοπλος και δολοφονήθηκε μαρτυρικά από τους παρακρατικούς στο χωριό Αγιονέρι Γορτυνίας

Έγγραφο του λαϊκού διδασκαλείου Πελοποννήσου

Γιώργος Κολλίντζας, δάσκαλος του λαϊκού διδασκαλείου Πελοποννήσου. Δίδασκε παιδαγωγικά, ψυχολογία και διδακτική 

Η Γωγώ Μαντά και ο Γιώργος Παπαιωάννου. Μέλη του ΚΚΕ και δάσκαλοι του λαϊκού διδασκαλείου Πελοποννήσου

Καλοκαίρι 1948. Ο Πάνος Γεωργόπουλος και η Κούλα Κιντή στις παιδικές κατασκηνώσεις του ΔΣΠ

Πτυχίο του λαϊκού διδασκαλείου Πελοποννήσου

1948 Πύλη Πρεσπών Διακρίνεται ο Υπουργός Υγείας Πέτρος Κόκκαλης και ο ανθυπολοχαγός Τάκης Μαμάτσης. Οι αντάρτισσες ανήκουν στο λόχο ασφαλείας του τμήματος διαφώτισης του Γενικού Αρχηγείου

Αντάρτισσα του ΔΣΕ με το χωνί στο Γράμμο 1949

Αντάρτισσες του ΔΣΕ σε συνεργείο καθαριώτητας ρούχων

Αντάρτισσες του ΔΣΕ σε συνεργείο ραπτών

Στιγμή ανάπαυλας για μια άγνωστη αντάρτισσα του ΔΣΕ

Σε θέσεις μάχης στο Γράμμο 1949

Γράμμος 1949. Πρωινή αναφορά μπροστά σε οχυρωμένο πολυβολείο

Μαχητές και μαχήτρια του ΔΣΕ σε ανάχωμα

Αντάρτης του ΔΣΕ φιλά το παιδί του πριν ταξιδέψει για τις λαϊκές δημοκρατίες 

Ο μικρός Μιχάλης. Το πρώτο παιδί που έφθασε από τον Γράμμο στις λαϊκές δημοκρατίες  

Απρίλης 1949, ο Πέτρος Ρούσσος υπουργός εξωτερικών της ΠΔΚ σε διάρκεια επαφών του με τη Λ.Δ. Γιουγκοσλαβίας.  

Μια από τις τελευταίες φωτογραφίες των ανταρτών της Πελοποννήσου. Διακρίνονται από δεξιά όρθιοι: Κώστας Ξυδέας, Αρίστος Καμαρινός, ο τσέλιγκας Στασινάκης, Γιώργος Κονταλώνης, Χρήστος Μωράκος και ο Θωμάς Λεουτσάκος. Κάτω: Δ. Δουκάκος, Θ Μπαλής και Παναγιώτης Κουκουλάκος

Γυναίκες αιχμάλωτες της μάχης του Αγίου Βασιλείου

Η γαλλική αποστολή με τον Πωλ Ελυάρ επιθεωρεί όπλο του ΔΣΕ 

Γεύμα της γαλλικής αποστολής από τον ΔΣΕ στο Γράμμο. Με τον μπερέ ο Πωλ Ελυάρ.

Εφημερίδα Νέα Γενιά της ΕΠΟΝ για την άμιλλα του πρώτου έτους. 07-09-1949

Προετοιμασία πολυβόλου του ΔΣΕ

Αντάρτες του ΔΣΕ αναπαύονται σε πολυβολείο στο Γράμμο το 1949 

Αντάρτες και αντάρτισσες γράφουν το τελευταίο γράμμα στους δικούς τους στο μέτωπο του Γράμμου το 1949

Πολιτική εξουσία, κομμουνιστική στρατηγική, επαναστατική τακτική

 Πολιτική εξουσία, κομμουνιστική στρατηγική, επαναστατική τακτική

 

 

πρώτη δημοσίευση 4/2/12

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κρυφτεί κάποιος, από το κυρίαρχο κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα, που αφορά στους φορείς, στους κτήτορες της πολιτικής εξουσίας όπως και στην ουσία και στους τρόπους ύπαρξης αυτής της εξουσίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ασχοληθείς κάποιος – και το κάνουν πολλά «αντισυστημικά» πολιτικά ρεύματα- με περιφερειακά ζητήματα της αστικής πολιτικής, που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ηγεμονίας της, αφήνοντας ανέπαφο το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας από το οποίο πηγάζουν όλες οι μορφές, όλοι οι τρόποι και η ουσία της ταξικής εκμετάλλευσης. Αποτελεί αμετάκλητα αναγκαία πολιτική επιλογή μιας εργατικής επαναστατικής αντίληψης να εναντιωθεί στην πράξη, στους όρους διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα, με το όλο της αστικής εξουσίας, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα μέσα στην καρδιά της ταξικής πάλης μια αναδυόμενη, κυοφορούμενη κοινωνικά απελευθερωτική εργατική εξουσία.

Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας είναι η «λυδία λίθος» κάθε πολιτικής πρότασης που φιλοδοξεί να γίνει ηγεμονική, που στοχεύει στο να αποτελέσει πλειοψηφική κοινωνική επιλογή. Η μυθοπλασία περί καλής και κακής πολιτικής εξουσίας υπάρχει μόνο στην σφαίρα του φαντασιακού. Η πολιτική εξουσία δεν είναι ούτε καλή , ούτε κακή , είναι ταξικά αναγκαία. Για αυτό και θα υφίσταται ακόμη και μετά  την ανατροπή της αστικής εξουσίας από την εργατική τάξη, ακριβώς γιατί θα υφίστανται τάξεις , όπως και  κράτος ως εκείνη   η «ιδιαίτερη δύναμη καταπίεσης»  που θα βρίσκεται-μέχρι την επανάσταση- στα χέρια της αστικής τάξης ως μέσο καταπίεσης των δυνάμεων της εργασίας.

Πρόκειται για μια πάλη του παλιού με το νέο, που δεν είναι τίποτε άλλο  παρά η αέναη μάχη για επικράτηση –από την σκοπιά των εργατών- της πολιτικής πρότασης εξουσίας της εργατικής τάξης σε βάρος της αστικής. Είναι συνολική πολιτική, ιδεολογική, πολιτισμική μάχη  που ολιστικής επικράτησης του προτάγματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ως ολοκληρωτικά υπερέχοντος σε όλη την κοινωνική σφαίρα από το καπιταλιστικό. Η έννοια της υπεροχής αφορά στους νέους , απάτητους δρόμους που θα ανοίξει το απελευθερωτικό κομμουνιστικό πρόταγμα, στην πολιτική , στην οικονομία,  στην ιδεολογία, στην επιστήμη, στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, στον πολιτισμό, στην δομή των κοινωνικών σχέσεων, μετασχηματίζοντας ποιοτικά το «κοινωνικό όλο» σε μια νέα πρωτόγνωρη κοινωνική πραγματικότητα .

Κάθε πολιτική αντίληψη και πρόταση, συγκροτείται- είναι δυναμική διαδικασία-  καθοριστικά  στο ζήτημα της πολιτικής εξουσίας  αναζητώντας δρόμους συνάντησης της πολιτικής της πρότασης με το όλο του επαναστατικού υποκειμένου, με την ίδια την τάξη, με στόχο η πρόταση που θα προκύψει, να γίνει ηγεμονικό αντίπαλο δέος απέναντι στην αστική- καπιταλιστική πρόταση εξουσίας. Αν λείπει το στοιχείο της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας ως πυρηνικό στοιχείο μιας εργατικής αντίληψης , εγκαταλείπεται η επιλογή της εργατικής πολιτικής και ολισθαίνουμε στην ενδιαφέρουσα μεν αλλά όχι αρκετή, ( για να καταστεί δυνατή η επαναστατική ανατροπή)  επιλογή της πολιτικής λογοτεχνίας. Έστω της εργατικής…

Επιπρόσθετα το ζήτημα της εργατικής πολιτικής εξουσίας δεν είναι κοινωνικά αποκομμένη εμμονή, αλλά συνολική πολιτική θεώρηση καθώς ενέχει την οικονομική, ιδεολογική, κοινωνική, πολιτισμική ηγεμονία των εργατικών συμφερόντων σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου. Είναι από μόνο του «καταθλιπτικά» ολιστικό ζήτημα και αφορά στην συντριπτική  ηγεμονία της εργατικής εξουσίας σε όλη την κοινωνική σφαίρα. Στόχος είναι, η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας να σημαίνει την κατάκτηση από την εργατική τάξη του όλου των κοινωνικών σχέσεων και τον διαρκή επαναστατικό μετασχηματισμό τους.

Το ζήτημα της κατάληψης της πολιτική εξουσίας από τις δυνάμεις της εργασίας είναι λοιπόν, η έκφραση της βούλησης διαρκούς  επαναστατικού  μετασχηματισμού του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε  πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό επίπεδο. Θα ήταν ιλαροτραγωδία και εκκωφαντική παραδοξολογία να αντιληφθεί κάποιος το ζήτημα της  πολιτικής εξουσίας αυτονομημένο από το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων.

Το ζήτημα της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας βρίσκεται σε άμεση και διαρκή σχέση με το δίπολο τακτική-στρατηγική, όπου  η στρατηγική είναι αυτή που καθορίζει την φυσιογνωμία, την πολιτική ποιότητα και το πολιτικό βάθος κάθε τακτικού αιτήματος. Αν η στρατηγική είναι για παράδειγμα η ¨λαϊκή εξουσία και οικονομία¨ ή  "ο κλονισμός της αστικής εξουσίας" τα τακτικά αιτήματα που γεννάει μια τέτοια στρατηγική επιλογή μπορεί να είναι- και τελικά είναι- "σοσιαλισμός χωρίς επανάσταση, ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων χωρίς συντριβή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ή στην πιο απλοϊκή εκδοχή τους, όχι στο μνημόνιο, κρατικοποίηση των τραπεζών, διαγραφή των χρεών της αστικής τάξης, ή λογιστικός έλεγχος του χρέους κτλ.." .

Αντίθετα μια στρατηγική επιλογή που θέτει ζήτημα ανατροπής της αστικής κυριαρχίας- δηλαδή θέτει ζήτημα εργατικής εξουσίας είναι τελείως απαραίτητο να παράξει ένα τακτικό πολιτικό πλαίσιο που να συνάδει προς την στρατηγική επιλογή. Στην αντίθετη περίπτωση,  η στρατηγική μένει ένα "άδειο πουκάμισο", η τακτική αυτονομείται και οδηγούμαστε στον οικονομισμό από την πίσω πόρτα. Έναν οικονομισμό που είτε με την μορφή του μαχητικού ρεφορμισμού είτε με την μορφή της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας καταλήγει στην πλήρη αστική ενσωμάτωση.

 Με δεδομένο ότι, η επαναστατική διαδικασία είναι μια ενιαία(όχι γραμμική) -με αναγκαίες μεταβατικές περιόδους-  διαδικασία από τώρα έως την κατάληψη της εξουσίας, την εργατική δημοκρατία και την κομμουνιστική απελευθέρωση,   δεν αποκλείονται αλλαγές στο επίπεδο της τακτικής, οι οποίες  ωστόσο, δεν πρέπει να αλλάξουν την επαναστατική φυσιογνωμία της πολιτικής  πρότασης και δεν πρέπει να υποτάξουν τον σκοπό στα μέσα. Ταυτόχρονα το ότι η επαναστατική διαδικασία είναι ενιαία, δεν σημαίνει ότι είναι  «μεταφυσικά»  ίδια σε κάθε της περίοδο, κάτι που καθιστά  αναγκαίο το βάθεμα, την ανάπτυξη ακόμη και την αλλαγή της τακτικής  (πάντα με γνώμονα την στρατηγική της  επανάστασης )  ως επαγωγική συνέπεια κατανόησης των ποιοτικών διαφοροποιήσεων που κάθε πολιτική περίοδος γεννά. Μια ενδεχόμενη άρνηση αυτής της αναγκαιότητας οδηγεί, σε ένα επαναστατικό αυτισμό που κατανοεί ως  εκλαϊκευμένη πρωτόγονη «ισοπέδωση» την ενιαία επαναστατική διαδικασία.

Κάτι που εν μέρει δικαιολογείται, από τον φόβο διολίσθησης σε λογικές των σταδίων, αλλά οδηγεί ανεξαρτήτως προθέσεων, στο να ειδωθεί(η επαναστατική διαδικασία)-όσο και αν δεν ομολογείται- ως μια ευθεία γραμμή που η «επαναστατική πρωτοπορία» μηρυκάζει την κοινωνική αναγκαιότητα της  επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τα στοιχεία της πολιτικής περιόδου, τους ταξικούς συσχετισμούς , όπως και την αναγκαιότητα έκφρασης  επαναστατικής πολιτικής πρότασης που να αφορά στην περίοδο. Πρόκειται για μια πολιτική λογική φυγής από την τάξη και επί της ουσίας μεταφοράς της επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στο κοινωνικό επέκεινα.

Το να «διαβάσουμε σωστά»  την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων και το να κατανοήσουμε τα πυρηνικά στοιχεία της υφιστάμενης κοινωνικής πραγματικότητας, αποτελεί βασική προϋπόθεση χάραξης μιας πολιτικής γραμμής που θα συμβάλλει στην νίκη των εργατικών συμφερόντων. Ενώ παράλληλα, θα μας ωθήσει στο να ανιχνεύσουμε δρόμους έκφρασης μιας συνολικής επαναστατικής πρότασης και γραμμής που οφείλει ωστόσο να πατάει γερά στο «είναι» της τάξης και να χαρτογραφεί , δρόμους νίκης για τις δυνάμεις της εργασίας. Γιατί η ταξική ήττα δεν κατοικοεδρεύει μόνο στους κόλπους του ρεφορμισμού-οικονομισμού  καραδοκεί ακόμη και στα πιο «επαναστατικά» κελεύσματα που καταλήγουν να μην αφορούν παρά μόνο το κελευστή τους.

Επιπλέον πρέπει να υπάρξει «απελευθερωτική απεμπλοκή» από μια λογική ότι η διαφοροποίηση  με τον ρεφορμισμό , οδηγεί στην αυθαίρετη εξαφάνιση των μεταβατικών πολιτικών περιόδων, στην αναγόρευση της στρατηγική  για την περίοδο – επανάσταση-σε τακτική  γενικώς,  και στην κατανόηση της ανάγκης δημιουργίας ενός εργατικού επαναστατικού κοινωνικοπολιτικού ρεύματος-που αποτελεί τον τακτικό πολιτικό στόχο- ως μια γενική πολιτική επιδίωξη που δεν θα πατά στις υποκειμενικές και αντικειμενικές δυνατότητες αλλά και δυσκολίες της περιόδου, αλλά ότι θα προκύψει-περίπου μαγικά- ως γέννημα της  σχέσης επανάσταση-κομμουνισμός .

Για αυτό  προκύπτει ως  αναγκαιότητα  να τεθεί,  ως στρατηγική  η  επανάσταση και ως τακτικός πολιτικός στόχος που τον γεννάει η στρατηγική επιλογή η δημιουργία ενός πλειοψηφικού εργατικού επαναστατικού πολιτικού ρεύματος,  που θα θέσει ζήτημα πολιτικής εξουσίας και θα παλεύει για  την επαναστατική επικράτηση των δυνάμεων της εργασίας.

 Επιλέγοντας λοιπόν ως τακτική επιλογή πάλης  για την περίοδο,  την δημιουργία ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος που θα διεκδικήσει και θα πάρει την εξουσία από την αστική τάξη,  οδηγούμαστε στην ανάγκη, αυτό το πολιτικό ρεύμα να συγκροτήσει και να εκφράσει (μακρά και επίπονη διαδικασία) μια συνολική επαναστατική πρόταση , ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα  ένα νέο κομμουνιστικό μανιφέστο, που θα προκύψει  από την διαλεκτική συνέργεια της επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης, του αντικαπιταλιστικού μετώπου και του κινήματος, που στην ενότητα και την αντίθεσή τους  και με δεδομένες τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις τους, συγκροτούν το επαναστατικό υποκείμενο.

Η επιδίωξη της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας και επιβολής μιας εργατικής εξουσίας που θα λειτουργήσει ως κοινωνική τροχοπέδη καπιταλιστικής παλινόρθωσης και ως ιμάντας απελευθέρωσης νέων κοινωνικών δυνάμεων σε κάθε πτυχή του κοινωνικού πεδίου, βρίσκεται σε ενεργή διαλεκτική αλληλοτροφοδότηση με το στρατηγικό επαναστατικό πρόταγμα και τις τακτικές επιλογές της περιόδου που είναι ανάγκη να υποτάσσονται στην κοινωνική αναγκαιότητα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης από τα καπιταλιστικά δεσμά.

 Όλη αυτή η ¨εξίσωση¨ έχει ωστόσο μια μεταβλητή, έναν άγνωστο  εν απουσία, κοινωνικό και πολιτικό παράγοντα, που αφορά στην ανάγκη ύπαρξης μιας επαναστατικής κομμουνιστικής πρωτοπορίας, κομμάτι της τάξης, γέννημα της τάξης που θα γονιμοποιήσει την τάξη με την κομμουνιστική προοπτική, με μια κομμουνιστική «οντολογία» μετατρέποντάς  την κομμουνιστική επιλογή, από ασχημάτιστο ιδεώδες σε υλικό κοινωνικό πρόταγμα.  Το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η απουσία μιας κοινωνικά παρούσας, ταξικά οργανωμένης κομμουνιστικής πρωτοπορίας είναι ανάγκη να καλυφθεί, και αν καλυφθεί θα πραγματωθεί,  μέσα από τις καταρρέουσες ηττημένες δομές της κομμουνιστικής παράδοσης, μέσα από τα συντρίμμια του παλιού εργατικού κινήματος αλλά κυρίως μέσα από την επιλογή της ίδιας της εργατικής τάξης να αρνηθεί την «φύση» της υποταγής της, ανοίγοντας τον δρόμο της καθολικής χειραφέτησής της.     
   

Κατά φαντασίαν ρεπορτάζ

Κατά φαντασίαν ρεπορτάζ

Η χθεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών» έχει ένα δήθεν ρεπορτάζ για το ΚΚΕ, τις εκλογές στην Τοπική Διοίκηση και τους υποψηφίους του Κόμματος. Λέμε δήθεν γιατί είναι πέρα για πέρα κατασκευασμένο. Δράστης της κατασκευής ο συνήθης ύποπτος και ανεκδιήγητος ρεπόρτερ Φώτης Παπούλιας, ο οποίος κατ' επανάληψη γράφει κατά φαντασίαν ρεπορτάζ για το ΚΚΕ. Είναι δε τόσο εξόφθαλμη η κατασκευή που αναφέρει ως υποψήφιο για το Δήμο Καρδίτσας τον σ. Χρ.Τέγο, που «έφυγε» από κοντά μας στις 28 Μάη 2013! Δε σεβάστηκε ούτε τη μνήμη του. Μπορείτε, λοιπόν, να καταλάβετε πόσο μέσα στα πράγματα είναι οι διάφοροι ΚΚΕδολόγοι συντάκτες που κατά καιρούς ασχολούνται και στήνουν διάφορα πονήματα για το Κόμμα.

    

Σύμβαση-καρμανιόλα για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού

Σύμβαση-καρμανιόλα για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού

Συλλογική Σύμβαση που επιφέρει νέο χτύπημα στους μισθούς και στα εργασιακά δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού.

Η κλαδική σύμβαση που αφορά 130.000 εργαζόμενους είναι διετής και προβλέπει διατήρηση και για το 2014, των μειωμένων μισθών που ισχύουν από το καλοκαίρι του 2012 και 10ωρη απασχόληση με διευθέτηση του χρόνου εργασίας για να υπηρετείται αποτελεσματικότερα η ανάγκη των ξενοδόχων για περισσότερα κέρδη. Προβλέπει επίσης αύξηση των μισθών κατά 1% το 2015, όταν η ίδια πλειοψηφία της Ομοσπονδίας είχε συμφωνήσει το καλοκαίρι του 2012 να μειωθούν οι μισθοί κατά 15%!

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση, οι ξενοδόχοι και τα δεκανίκια τους στο συνδικαλιστικό κίνημα πανηγυρίζουν λόγω της ανοδικής πορείας των εισπράξεων των ξενοδοχείων, οι οποίες μεταφράζονται σε ακόμα περισσότερα κέρδη με δεδομένους τους χαμηλούς μισθούς. Τη διετία 2012 - 2013 οι εισπράξεις των ξενοδόχων αυξήθηκαν σχεδόν 25%! (από 10,44 δισ. ευρώ έφτασαν σε περίπου 13 δισ.)

Τα αστικά μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση και οι εργοδότες κατέφυγαν σε πανηγυρισμούς κάνοντας λόγο για την πρώτη σύμβαση που δίνει αυξήσεις. Όμως στην πραγματικότητα έρχεται να διαιωνίσει τη μείωση των μισθών των εργαζομένων του κλάδου κατά 15% που προέβλεπε η προηγούμενη σύμβαση, την οποία υπέγραψε η πλειοψηφία της ομοσπονδίας.

Επίσης ανοίγει το δρόμο για να επιβληθεί στυγνότερη εκμετάλλευση αφού δίνει τη δυνατότητα στους ξενοδόχους να απολαμβάνουν 10ωρη απλήρωτη δουλειά τους μήνες αιχμής. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι τον Ιούλη και τον Αύγουστο οι ξενοδοχειακές μονάδες με ποσοστό πληρότητας 75% και άνω, θα έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν το προσωπικό έως και 10 ώρες ημερησίως για 8 εβδομάδες με την υποχρέωση να επιστρέφουν το χρόνο αυτό σε ρεπό ή μειωμένη απασχόληση.

Η νέα σύμβαση διατηρεί τους μειωμένους μισθούς, όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί από το καλοκαίρι του 2012. Δηλαδή:
 Ο βασικός μισθός για την Α' κατηγορία (υπάλληλος υποδοχής, ρεσεψιόν Α' μάγειρας, κλπ.) παραμένει στα 821,95 ευρώ (το καλοκαίρι του 2012 ήταν 967,01 ευρώ).
Στη Β' κατηγορία (σερβιτόρος, πλυντήριο, Β' μάγειρας, κλπ.) 804,62 ευρώ (ήταν 946,61 ευρώ).
Στη Γ' κατηγορία (βοηθός σερβιτόρου, μπάρμαν, καμαριέρα, Γ' μάγειρας, κλπ.) 788,68 ευρώ (ήταν 927,86 ευρώ).
Στη Δ' κατηγορία (πλύντρια, λάντζα, σιδερώστρα, κλπ.) 753,68 ευρώ (ήταν 886,69 ευρώ).

Πανηγυρίζουν κυβέρνηση - ξενοδόχοι

Δεν είναι τυχαίο ότι την υπογραφή της σύμβασης χαιρέτισαν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης και η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαγαλογιάννη, παρουσιάζοντάς την ως υπόδειγμα ταξικής συνεργασίας. «Σήμερα, περισσότερο από ποτέ η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη την επίδειξη πνεύματος συνεργασίας, ρεαλισμού και ωριμότητας από τους εκπροσώπους των εργοδοτών και εργαζομένων της χώρας», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βρούτσης.

Ανάλογη ανακοίνωση εξέδωσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Γιάννης Α. Ρέτσος χαρακτηρίζοντας τη σύμβαση ως σταθμό για τα εργασιακά δεδομένα σε εθνικό επίπεδο.

Κάνουν το «άσπρο - μαύρο», τονίζει το ΠΑΜΕ

Σε σχόλιο για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης των εργαζόμενων στα ξενοδοχεία, που τα ΜΜΕ την παρουσίασαν ως θετική εξέλιξη, κάνοντας το «άσπρο - μαύρο», το γραφείο Τύπου του ΠΑΜΕ σημειώνει: «Το 2013 αυξήθηκαν οι τουρίστες που ήρθαν στη χώρα μας, αυξήθηκαν και τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων και των μεγάλων τουριστικών γραφείων. Την ίδια περίοδο οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, με τραγικές μειώσεις μισθών με ένταση της εκμετάλλευσης που θα μεγαλώσει με τη νέα ΣΣΕ. Την ίδια στιγμή για την πλειοψηφία των εργατικών λαϊκών οικογενειών οι διακοπές έγιναν όνειρο θερινής νυκτός. Η υπογραφή της νέας συλλογικής σύμβασης που περιλαμβάνει εκτός από τις μειώσεις του 15% το 2013 και την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς, αποδείχνεται όπως λέει και ο λαός μας "άνθρακας ο θησαυρός". Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη για την οποία διαγκωνίζονται κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και συνολικά τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου».

Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής τονίζει πως «η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού έβαλε σήμερα την υπογραφή της σε νέα Συλλογική Σύμβαση - καρμανιόλα για τα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων». Προσθέτει πως «ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, το κατακτημένο με αίμα 8ωρο, θυσιάζεται από αυτούς που ανέλαβαν εργολαβικά για λογαριασμό των ξενοδόχων, να μας γυρίσουν στον αιώνα που οι εργάτες δούλευαν ήλιο με ήλιο». Επίσης, υπογραμμίζει ότι «οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να συνεχίσουν να παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος προτάσσοντας τις ανάγκες τους, κόντρα στις υποταγμένες ηγεσίες που προτάσσουν τα κέρδη των εργοδοτών». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «γι’ αυτό η οργάνωση των εργαζομένων στα Συνδικάτα τους, η ισχυροποίηση των δυνάμεων που αταλάντευτα υπερασπίζουν τα δικαιώματά μας είναι καθήκον τους, για να υψώσουμε εμπόδια στην ισοπέδωση της ζωής μας».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής:

«Νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στα ξενοδοχεία: Φτάνει πια η κοροϊδία. Για τα κέρδη τους φρόντισαν Ξενοδόχοι  - Ομοσπονδία.

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού έβαλε σήμερα την υπογραφή της σε νέα Συλλογική Σύμβαση-καρμανιόλα για τα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Από το 2012 έως τέλος του 2013 είχε υπογράψει ΣΣΕ με -15% στους μισθούς.

Σήμερα υπέγραψε για το 2014, 0% στους μισθούς.

Για το 2015 υπέγραψε 1% αύξηση στους μισθούς.

Υπέγραψαν επίσης από το 2014 στυγνότερη εκμετάλλευση με επιβολή 10ωρης απλήρωτης δουλειάς!

Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, το κατακτημένο με αίμα 8ωρο, θυσιάζεται από αυτούς που ανέλαβαν εργολαβικά για λογαριασμό των ξενοδόχων, να μας γυρίσουν στον αιώνα που οι εργάτες δούλευαν ήλιο με ήλιο.

Η «συμβολική» αύξηση κατά 1% των μισθών το 2015 αποτελεί πρόκληση και προσβολή για τους 130.000 εργαζόμενους, που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται την ίδια ώρα που τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων σημειώνουν αυξήσεις ρεκόρ.

Το 2012 είχαμε 16,9 εκατ. τουρίστες και έσοδα 10,44 δισ. ευρώ στα χρηματοκιβώτια των μεγαλοξενοδόχων.

Το 2013 είχαμε 17,5 εκατ. τουρίστες και έσοδα 13 δισ. ευρώ στα χρηματοκιβώτια των μεγαλοξενοδόχων.

Αυτοί στα κέρδη και στη χλιδή κι εμείς στη μίζερη ζωή.

Πάνω στις δικές μας πλάτες, στη γενικευμένη μαθητεία, στην απλήρωτη δουλειά από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, στις εργολαβίες, στην απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, στις ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις με άθλιους όρους αμοιβής και εργασίας, έβγαλαν και αυτή τη σεζόν 13 δισ. ευρώ.

Τέρμα πια οι αυταπάτες!

Η νέα κατάπτυστη συμφωνία Ξενοδόχων και Ομοσπονδίας καταδικάζει τους εργαζόμενους στον κλάδο και σώζει την κερδοφορία των εργοδοτών.

Οι πανηγυρισμοί ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και ο χαιρετισμός του Υπουργού Εργασίας που διατείνεται ότι θα διασφαλίσει «εργασιακή ειρήνη» και «πνεύμα συνεργασίας, ρεαλισμού και ωριμότητας από τους εκπροσώπους των εργοδοτών και εργαζομένων της χώρας» αφορούν μονάχα τους μεγαλοξενοδόχους και τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Προσπαθούν να παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να συνεχίσουν να παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος προτάσσοντας τις ανάγκες τους, κόντρα στις υποταγμένες ηγεσίες που προτάσσουν τα κέρδη των εργοδοτών.

Γι’ αυτό η οργάνωση των εργαζομένων στα Συνδικάτα τους, η ισχυροποίηση των δυνάμεων που αταλάντευτα υπερασπίζουν τα δικαιώματά μας είναι καθήκον τους, για να υψώσουμε εμπόδια στην ισοπέδωση της ζωής μας.

Η διασφάλιση της εργασιακής ειρήνης που επιτυγχάνεται με αυτή τη σύμβαση, όπως διατείνεται κι ο υπουργός Εργασίας να μην περάσει.

Η οργάνωσή μας κι ο συλλογικός μας αγώνας είναι αυτός που μπορεί να έχει αποτελέσματα».

Η αιθαλομίχλη και οι πισίνες

Η αιθαλομίχλη και οι πισίνες

Κάλι Καρά

Δεν ντρέπονται. «Σοβαροφανείς και καμαρωτοί», οι τρεις υπουργοί βγήκαν δημόσια μετά την πολυσυζητημένη σύσκεψη για τα μέτρα που θα αποφάσισαν σε ό,τι αφορά την αιθαλομίχλη που πνίγει όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας και θέτει σε κίνδυνο την υγεία του λαού και ιδιαίτερα  των παιδιών.

Δεν ντρέπονται, όταν απευθύνονται σε 2 εκατομμύρια άνεργους, στο 20% των Ελλήνων που τους στέρησαν βασικά αγαθά και υπηρεσίες, στο 20,9% των παιδιών που στερούνται τα βασικά, στο 26,7% του πληθυσμού που δεν μπορεί να έχει ικανοποιητική θέρμανση και αναγκάζονται να γυρίσουν στις ξυλόσομπες για να ζεστάνουν τις φαμίλιες τους.

Δεν ντρέπονται, όταν αναλώνονται σε συστάσεις προς τις λαϊκές οικογένειες, ενώ τις εμπαίζουν με το Κοινωνικό Οικονομικό Τιμολόγιο της ΔΕΗ όπου απλά θα γλιτώσουν μερικά ευρώ το μήνα και μόνο στην περίπτωση που η κατανάλωσή τους δεν θα υπερβεί τα αυστηρά χαμηλά όρια που προβλέπει η σχετική ρύθμιση ή με τα ψίχουλα του επιδόματος θέρμανσης.

Η δωρεάν παροχή ρεύματος σε ευπαθείς ομάδες τις διπλάσιες μέρες από όσες εμφανιστεί το φαινόμενο της αιθαλομίχλης πάνω από τα όρια του συναγερμού, δεν αφορά και τους πολυποίκιλους φόρους που πολλές φορές υπερβαίνουν την αξία του ρεύματος.

Υπάρχει ατομική ευθύνη για την αιθαλομίχλη, είπε ο ραδιοτηλεοπτικός αστέρας, υπουργός Υγείας Α. Γεωργιάδης, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στα λαϊκά νοικοκυριά που προσπαθούν να ζεσταθούν με όποιο τρόπο μπορούν, απαλλάσσοντας τα κόμματα της συγκυβέρνησης και την ΕΕ που με τα συνεχή εξοντωτικά μέτρα σε βάρος του λαού τον αναγκάζουν να καταφεύγει στα μαγκάλια και στις ξυλόσομπες. 

Δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, διότι από τη μία θα ξανάνοιγε η πόρτα για τους λαθρέμπορους και από την άλλη θα ωφελούνταν όσοι θερμαίνουν τις πισίνες τους(!), είπε ο κος Στουρνάρας.

«Για την αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης και την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών απαιτείται άμεσα να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης και να μειωθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ» επισημαίνει το ΚΚΕ. Όλα τα άλλα είναι καθρεφτάκια προς Ινδιάνους.

Δια του Τύπου

 Δια του Τύπου

Στο κατώφλι της νέας χρονιάς, μια μερίδα του κυριακάτικου τύπου, δανείζεται τους πρωτοσέλιδους τίτλους της απ’ την χρονική συγκυρία, κυνηγώντας (μάταια μάλλον) την πρωτοτυπία και την έκπληξη. Αν και τίποτα δεν μπορεί να απειλήσει στην κορυφή των κλισέ την χιλιοειπωμένη πασχαλιάτικη ευχή στους συντρόφους για καλή επ-ανάσταση, που ούτε στη δευτέρα παρουσία δε θα πάψει να λέγεται..

Στο σπίτι όπου θα κάνει αλλαγή η κε του μπλοκ μπαίνουν δύο εφημερίδες: το πριν του άβερελ και ο κυριακάτικος ρίζος για το θηλυκό γονιό. Χτες μπήκε εκτάκτως και το έθνος του μπόμπολα που έδινε το ‘ταξιδεύοντας στη ρωσία’ (σοβιετική ένωση) του καζαντζάκη (που θα μας απασχολήσει μάλλον σε κάποια προσεχή ανάρτηση) κι ένα ημερολόγιο-ατζέντα του αρκά. Αλλά οι προσφορές κάλυπταν όλο σχεδόν το πρωτοσέλιδο και δεν πολυσκαλίσαμε το εσωτερικό της συσκευασίας, γιατί, για να ‘μαι ειλικρινής, κι εμείς για τις προσφορές το πήραμε.

Παίρνεις λοιπόν τις άλλες δύο εφημερίδες, τις βάζεις δίπλα-δίπλα και συγκρίνεις τα πρωτοσέλιδα. Η μία έχει το μήνυμα του κκε για τη νέα χρονιά, να γίνει έτος λαϊκής αγωνιστικής ανάτασης, ενίσχυσης του κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας, κτλ. Ενώ η άλλη λέει ότι θα καεί ο σαμαράς στην «κόλαση 2014». Και μόνο από τη στόχευση δηλ, καταλαβαίνεις πολλά για το στίγμα του χώρου που εκφράζει η καθεμιά.

Εντάξει, δεν έτρεφα ενδόμυχες ελπίδες και για την παγκόσμια επανάσταση μες στο 14’, αλλά περίμενα κάτι πιο βαθύ (που με λερώνει) από την «εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς». Προχώρησα για διευκρινίσεις στον υπότιτλο, μήπως και την παρεξήγησα (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

…στην κόλαση που θα δημιουργήσει με την πολιτική της θα καούν πολιτικά ο σαμαράς, ο βενιζέλος κι όλος αυτός ο απεχθής μνημονιακός εσμός των αδίστακτων αρπακτικών που λυμαίνονται τη χώρα προς όφελος της ελληνικής αστικής τάξης και των ξένων επικυρίαρχων της εε και του δντ.

Και παρακάτω.

Είτε η επονείδιστη κυβέρνησή τους πέσει από το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων είτε διαλυθεί από το βάρος της αναμενόμενης συντριπτικής ήττας τους στις ευρωεκλογές του μαΐου, το βέβαιο είναι πως η ανατροπή της κυβέρνησης κι η απαλλαγή από αυτήν θα οδηγήσει σε λαϊκή έξαρση. Ανεξάρτητα από τη σύνθεση της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα κυριαρχήσει πνεύμα διεκδικητικότητας και μαχητικότητας στις μάζες των εργαζομένων, της νεολαίας, των μεσαίων στρωμάτων, των συνταξιούχων. Οι απελπισμένοι, οι αδρανείς, οι υποταγμένοι θα σηκώσουν κεφάλι και θα διεκδικούν τον ουρανό με τ’ άστρα!

Και λαγούς με πετραχήλια, θα πρόσθετα. Ειδικά αν πάει σε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου πχ, θα πρέπει να έχεις και μερικά δευτερεύοντα αιτήματα (πχ λαγούς με πετραχήλια, τον ουρανό με τ' άστρα, κτλ), που να τα θυσιάσεις τακτικά στο βωμό της διαπραγμάτευσης, για να κερδίσεις τα υπόλοιπα που σε ενδιαφέρουν.

Αλλά αν είναι να γίνουν όλα αυτά τα συγκλονιστικά, γιατί να μην ψηφίσουμε απευθείας σύριζα ρε παιδιά –ανεξάρτητα, πάντα, από τη σύνθεση της κυβέρνησης, η οποία δεν ξέρουμε τι μπορεί να είναι; Μας το εξηγεί παρακάτω.

Η δράση των μαζών θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης του νέου συσχετισμού ταξικών δυνάμεων που –θεωρητικά μιλώντας- μπορούν να ανατρέψουν και να ακυρώσουν πολλές από τις υποχωρήσεις τις οποίες θα έχει ενδεχομένως κάνει η νέα κυβέρνηση.

Ενδεχομένως… Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Η ζωή θα δείξει. Ναι αλλά θεωρητικά μιλώντας πάντα, γιατί να ψηφίσει κανείς ανταρσύα, που δύσκολα θα μπει στη βουλή και να μην το ρίξει κατευθείαν στην αριστερή κυβέρνηση στις εκλογές; Κι έτερον εκάτερον τι θα κάνει μετά στο κίνημα για να διαμορφώσει τους ταξικούς συσχετισμούς.

Εδώ έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου όπως έλεγε παλιά ο κάσπερ σε μια ανάρτησή του, έχεις μπροστά σου κι ένα κουτί κακάο, κατεβάζεις στωικά μια γουλιά και συνεχίζεις. Μέχρι να στραβοκαταπιείς και να πνιγείς με όσα διαβάζεις και να πετάξεις την εφημερίδα στον τοίχο, μαζί με το κακάο. Και αυτό μολονότι το φύλλο αυτό περιέχει και αξιόλογα κείμενα, όπως η δισέλιδη ανάλυση για το έργο του ρίτσου, με αφορμή την έκδοση της συλλογής υπερώο, υπό την επιμέλεια της κόρης του, έρης.

Το ξεφύλλισμα του ρίζου από την άλλη, μπορεί να σου προσφέρει (πέρα από το ενημερωτικό κομμάτι και τον ιδεολογικό-πολιτικό εξοπλισμό) μια σειρά απρόσμενους και σπάνιους συνειρμούς, που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές του κοινού.

Όπως για παράδειγμα η εικόνα του θερινού παράδεισου, που έχεις κρατήσει στο μυαλό σου για τη θάσο και γκρεμίζεται τον χειμώνα, με τα δρομολόγια των πλοίων να θυμίζουν πλέον άγονη γραμμή (τελειώνουν από τις δέκα το πρωί για την καβάλα κι εκλείπουν εντελώς το σαββατοκύριακο), όσο καθορίζονται από τις «ανάγκες» και το κέρδος της εταιρίας. Εδώ να δεις υλικό για να γράψει κανείς σήμερα το «ταξιδεύοντας στη θάσο».

Κρατάς στα «υπ’ όψιν» την πολύ καλή βιβλιοπαρουσίαση του υπόγειου ρεύματος του άλμπερτ μαλτς για μελλοντική αξιοποίηση κι αντιπαραβολή με το βασιλιά άνθρακα του σίνκλερ· καθώς και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με την εύη κοντόρα για τις πρωτότυπες παιδικές ιστορίες που εκλαϊκεύουν την κρίση για τους μεγάλους.

Και προχωράμε στις γιορταστικές εκδηλώσεις και τα χριστουγεννιάτικα φεστιβάλ του κόμματος και της ογε για τους εκκολαπτόμενους νέους πρωτοπόρους, όπου συναντάμε κι ένα πρωτότυπο γράμμα-κόλαφο ενός πραγματικά κόκκινου και ταξικού αγιοβασίλη προς τα παιδιά, που λέει μεταξύ άλλων.

Ξέρω ότι μερικοί από σας αναρωτιόσασταν αν θα σας επισκεπτόμουν φέτος, αλλά βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω ότι είμαι πάντα στο πόστο μου και θα προσπαθήσω να σας ικανοποιήσω όσο μπορώ. Να ξέρετε, όμως, ότι δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό και, σας βεβαιώνω, όσο περνάει ο καιρός γίνεται δυσκολότερο!

(…)

Πρέπει να ομολογήσω ότι τα έχω χάσει με όσα είδα στον κόσμο σας και δεν διστάζω να παραδεχτώ ότι δεν μου αρέσουν καθόλου... Ένα μόνο θα πω: Μην περιμένετε από μένα να διορθώσω τ' αδιόρθωτα! Ούτε κι από κανέναν άλλο δηλαδή...

Δεν ξέρω μόνο αν στο τέλος ο Άι κλείνει και με συντροφικούς χαιρετισμούς.

Δεν είναι μόνο ότι έτσι συνεχίζουμε τις καλύτερες παραδόσεις των κλασικών, στα χνάρια των ιστοριών του γκοσινί, όπου ο μικρός νικόλας παίρνει ένα γράμμα από τον άγιο βασίλη, που του εξηγεί, ότι δεν έχει αρκετά λεφτά φέτος, για να του πάρει το δώρο που ήθελε, εξαιτίας ενός τροχαίου που είχε με το έλκηθρο και του κόστισε ένα σωρό χρήματα, αλλά το λάθος ήταν του άλλου οδηγού, ο οποίος είχε...

 Είναι κυρίως ότι σε αυτές τις εκδηλώσεις υπάρχουν κάποια μοναδικά σε στιγμιότυπα, που σε κάνουν να λες «δεν υπάρχει». Σαν κι αυτό πχ.

Δεν υπάρχει...

Στο πρόγραμμα αυτών των γιορτών υπάρχουν κάποια εργαστήρια και δραστηριότητες, με δασκάλες συντρόφισσες του παιδαγωγικού, πχ ζωγραφική, facepainting, κτλ. Αν και υποψιάζομαι ότι ο πραγματικός τίτλος τους θα μπορούσε να είναι: πώς φτιάχνουμε στράτσα, κινέζικα, κτλ.

Κι αφού πιάσαμε τις επιστολές, θα ήταν παράλειψη ασυγχώρητη να μη γίνει μια ειδική μνεία στην κατάθεση ψυχής μιας συντρόφισσας από τη θέρμη, που διηγείται στη στήλη επικοινωνίας του ρίζου με τους αναγνώστες μια συγκινητική προσωπική της εμπειρία από την πρώτη της επαφή με το ριζοσπάστη στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Αγαπητέ "Ρίζο" σας διαβάζω εδώ και πολλά χρόνια. Τελευταία παρατηρώ πολλές προσπάθειες και αλλαγές για τη βελτίωσή σου. Εύχομαι το καλύτερο. Αυτές τις μέρες φέρνω στη μνήμη μου ένα γεγονός -προσωπικό γεγονός- που θέλω να το μοιραστώ μαζί σου, αλλά και με τους αναγνώστες σου. Πήγα το 1974 στο Βουκουρέστι, όπου ήταν βαριά άρρωστος ο πατέρας μου, αφού πέρασα πρώτα από τα Γραφεία των Πολιτικών Προσφύγων. Εκεί ένας φίλος του πατέρα μου και σύντροφος μου έδωσε να του πάω δώρο μια εφημερίδα. Ηταν ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", ο πρώτος μετά τη δικτατορία. Εγώ, φοιτήτρια τότε, γεννημένη στην ξενιτιά, παιδί τότε, περπατούσα και παραμιλούσα. Κοιτούσα αριστερά και δεξιά μήπως με δει κάποιος να μονολογώ... Η απορία μου μεγάλη. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Οι ερωτήσεις μέσα μου πολλές. Μήπως δεν άκουσα καλά... Μήπως εννοούσε κάτι ο σύντροφος... Εφτασα στο Νοσοκομείο. Ούτε που το κατάλαβα. Βλέπω τον πατέρα μου. Βγάζω μουδιασμένη από την τσάντα μου αυτό το παράξενο και περίεργο για μένα δώρο ...τον "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" και εκεί που σκεφτόμουν πώς να του το πω, μου άρπαξε ξαφνικά την εφημερίδα, την αγκάλιασε, δάκρυσε για πολλή ώρα σαν μικρό παιδί. Καθίσαμε αρκετή ώρα αμίλητοι . Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο. Τα μάτια του είχαν δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Τα δικά μου μάτια ήταν γεμάτα με δάκρυα απορίας, όπως θα άρμοζε σε ένα παιδί που γεννήθηκε στην προσφυγιά από γονείς αγωνιστές... Η ώρα πέρασε και ξαφνικά κατάλαβα ότι ξέχασε να με φιλήσει, να...να...να... Εγώ πρώτη φορά το 1974 είδα την εφημερίδα "Ριζοσπάστης". Απορούσα για πολλή ώρα. Δεν ήξερα τι έκανα και τι ήταν αυτή η λαχτάρα. Επιτέλους ήρθε η σειρά μου. Οταν ηρέμησε, μου μίλησε για την εφημερίδα της εργατιάς και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Τότε έμαθα και για την αξία αυτού του πρωτότυπου δώρου και συνέχισα να την κρατώ σφιχτά μέχρι και σήμερα. Ετσι, όπως αρμόζει σε μας, τα παιδιά των Ελλήνων, των Αγωνιστών της Αντίστασης και του ΕΜΦΥΛΙΟΥ που μας δώσανε την ανεμελιά, τα όνειρα και την ελπίδα στις ανατολικές χώρες που μας φιλοξένησαν. Ισως η δική μας γενιά σήμερα να έχει δώρο-ρόλο στην ενημέρωση των επόμενων γενιών για τα ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, έτσι όπως ζήσαμε, μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε εκεί . Ο "Ριζοσπάστης" θα είναι ένα καλό βήμα λόγου για μας που απολαύσαμε τα επιτεύγματα του Σοσιαλισμού. Ευχαριστώ για το βήμα και την ευκαιρία που μου δώσατε να μοιραστώ τα συναισθήματά μου που τα κουβαλώ εδώ και 39 χρόνια.

ΑΝΝΑ ΚΕΦΑΛΕΛΗ ΘΕΡΜΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αυτό το 'ρουμάνικο' περιστατικό, μου θύμισε μια άλλη... τρομακτική ιστορία σχετικά με αυτή την χώρα, που διαδραματιζόταν τέτοιες μέρες περίπου, πριν από αρκετά χρόνια, κι υπάρχουν τα σχετικά ντοκουμέντα να τη θυμίζουν

Το πγ της κε του κκε χαιρετίζει την ηρωική εξέγερση του ρουμάνικου λαού, που πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος, ανέτρεψε το δεσποτικό, τυραννικό καθεστώς τσαουσέσκου. Ένα καθεστώς που ματοκύλισε τη ρουμανία και ποδοπάτησε βάναυσα το σοσιαλισμό και τις μεγάλες ανθρωπιστικές και δημοκρατικές αξίες του.

Στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν και εξελίσσονται στη ρουμανία, το κκε υποστηρίζει τις προσπάθειες για την εξομάλυνση της κατάστασης ώστε ο ρουμάνικος λαός να μη θρηνήσει νέα θύματα.

Το πγ της κε του κκε εύχεται, μετά την ανατροπή του τσαουσέσκου, η ρουμανία να προχωρήσει γρήγορα μπροστά και με σταθερότητα, και να μπορέσει να ξεπεράσει τα μεγάλα προβλήματά της, στο δρόμο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών του ρουμάνικου λαού.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα εκφράσουν την πιο ενεργή αλληλεγγύη τους στο ρουμανικό λαό οι έλληνες κομμουνιστές.

27. 12. 89

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Κι όλα αυτά για μια ρουμανία, που ‘χε μια σχετική αυτονομία από τη σοβιετική ένωση (για αυτό και ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με το λεγόμενο κκε εσωτερικού) και αρκετά κουσούρια (που τα "επισήμανε εύστοχα" κι ο μαχητής της ελευθερίας τέρενς κουίκ, όταν άφησε ως αθλητικός ανταποκριτής για λίγες μέρες τη θαλπωρή της δημοκρατικής ελλάδας επί επταετίας). Αλλά αυτή ακριβώς η αυτονομία ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο η αντεπανάσταση δεν ήταν βελούδινη και χρειάστηκε η σκηνοθεσία με τους μαζικούς τάφους στην τιμισοάρα και η ένοπλη βία για να επικρατήσει.

Το παραπάνω ντοκουμέντο περιλαμβάνεται στο βιβλιαράκι από το 12^ο ως το 13^ο συνέδριο του κκε (σελ 268), που περιέχει κι άλλα αντίστοιχα «τρομακτικά» ντοκουμέντα. Και συνίσταται ιδιαίτερα η ανάγνωσή του σε όσους φωνάζουν υστερικά για αποκαθήλωση του χαρίλαου κι άλλα τέτοια ηχηρά, χωρίς (;) να καταλαβαίνουν τι είναι στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να μπει στο στόχαστρο της κριτικής του δοκιμίου και να... αποκαθηλωθεί.

Φτάνοντας λοιπόν στο κατώφλι της νέας χρονιάς, πρέπει να ξέρουμε πως το ζητούμενο είναι να μη μείνουμε στα ευχολόγια, που κρύβουν όπως-όπως την απαισιόδοξη αίσθηση, πως κάθε πέρσι και καλύτερα. Να μη μείνουμε σε μια τυπική αλλαγή χρόνου, όπου αλλάζει απλώς ένα ψηφίο, αλλά να πάμε στην …πραγματική αλλαγή (με κατεύθυνση το σοσιαλισμό). Να αλλάξουμε τον ιστορικό χρόνο, το ρου των γεγονότων και της εποχής μας, που παραμένει αντικειμενικά από ιστορική άποψη, εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό.

Αλλιώς ο χρόνος θα είναι σαν τους κρητικούς μανωλιούς (που όπως πληροφορήθηκα γιορτάζουν ανήμερα τα χριστούγεννα) και θα βάλει απλώς τα ρούχα του αλλιώς, ενώ εμάς θα μας πάρουν το σπίτι και τα εσώρουχα…