Οι κόντρες για τη μοιρασιά

Οι κόντρες για τη μοιρασιά

Χτες, απ' αυτήν εδώ τη στήλη, γράφαμε ότι με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, η προσφορά για αγορά της ΔΕΠΑ από το ρωσικό μονοπώλιο «Gazprom» προκάλεσε παρέμβαση των ΗΠΑ και ΕΕ. Δείχνει οξύτατο ανταγωνισμό ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία, ΕΕ - Ρωσία, στον ενεργειακό τομέα, που εκδηλώνεται στο έδαφος της Ελλάδας. Εγινε επειδή μέσω της ΔΕΠΑ το ρωσικό μονοπώλιο αποκτά προβάδισμα στην αξιοποίηση της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου και για άλλες αγορές. Ενώ υπάρχουν και τα τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Λέγεται ότι η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακηρύξει ΑΟΖ, άρα έχουμε ένα ακόμη πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα αμερικανικά μονοπώλια ενδιαφέρονται άμεσα, ο ενεργειακός άξονας Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας αποτελεί πλεονέκτημα για τα αμερικανικά μονοπώλια, που δε θέλουν στα πόδια τους τα ρωσικά. Αυτοί οι ανταγωνισμοί διαπλέκονται με ανταγωνισμούς ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα που έχουν σχέσεις με μονοπώλια διαφορετικών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, άλλοι με ΗΠΑ, άλλοι με Ρωσία, Κίνα. Το πρωτοσέλιδο σχόλιο της προχτεσινής «Καθημερινής» ότι «είναι παράλογο να διατυπώνονται γεωπολιτικές αντιρρήσεις εκ μέρους Ευρωπαίων ή Αμερικανών έναντι των προσφορών ρωσικών ή κινεζικών εταιρειών» αυτό δείχνει.

***

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι: «Καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις μέσα στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, ενισχύονται αστικές δυνάμεις που δίνουν προβάδισμα στον ατλαντικό άξονα γεωπολιτικής επιρροής (ΗΠΑ, Ισραήλ, Βρετανία) συγκριτικά με τη Γερμανία, αλλά και τη Γαλλία. Εντείνεται η διαπάλη ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων για το μοίρασμα και τον έλεγχο αγορών και υποδομών, ιδιαίτερα στους τομείς μεταφορών (λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ.), ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, τραπεζών. Σε αυτούς τους τομείς εκδηλώνεται ενδιαφέρον και απ' την πλευρά της Ρωσίας και της Κίνας» (από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο).

Αλλωστε, «με τη βαθιά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου του 2008 - 2009 (...) έγινε πιο φανερή η τάση σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, υπό την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή η τάση αφορά και τις ανώτερες βαθμίδες της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Οι ΗΠΑ παραμένουν η πρώτη οικονομική δύναμη, αλλά με σημαντική μείωση του μεριδίου τους στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν. Μέχρι το 2008 η ΕΕ συνολικά διατηρούσε τη δεύτερη θέση στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, θέση που έχασε μετά την κρίση. Ηδη η Κίνα έχει αναδειχθεί σε δεύτερη οικονομική δύναμη, έχει ισχυροποιηθεί η συμμαχία BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) στις διεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις, όπως το ΔΝΤ, το G20. Η αλλαγή στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών επιφέρει αλλαγές και στις μεταξύ τους συμμαχίες, αφού οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα οικονομικών εδαφών και αγορών, κυρίως ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων» (από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο). Επομένως, οι ανταγωνισμοί μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου στην Ελλάδα διαπλέκονται όχι μόνο με τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - ΕΕ, αλλά και με τα ανερχόμενα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, Ρωσία, Κίνα κ.λπ.

***

Αυτοί οι οξύτατοι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί στο έδαφος της Ελλάδας τίποτε καλό δεν προοιωνίζονται για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, επιλέγοντας συμμάχους μονοπώλια άλλων ισχυρών κρατών, τα επιλέγουν γιατί καταλαβαίνουν ότι μόνο μέσα από τέτοιες συμπράξεις μπορούν να επενδύσουν, να κερδοφορήσουν και μέσω των εξαγωγών σε άλλες χώρες. Το μέγεθος του κεφαλαίου των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων δεν τους δίνει τη δυνατότητα να δράσουν διαφορετικά στην αγορά, να αντεπεξέρχονται στο διεθνή ανταγωνισμό. Και όλ' αυτά στο όνομα της ανάπτυξης, της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας. Αλλά αυτός ο οξύτατος ανταγωνισμός, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, περιέχει πολύ εύφλεκτο υλικό για έναν πιο γενικευμένο πόλεμο. Στην περιοχή ανταγωνίζονται και οι ΗΠΑ και η ΕΕ αλλά από την άλλη μεριά και η Ρωσία (έχει βάσεις στη Συρία, κάνει αλλεπάλληλες στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή, στην οποία κάνει και το ΝΑΤΟ), και η Κίνα. Επομένως, οι όποιες επιλογές ισχυρών καπιταλιστικών κρατών ως συμμάχων, όπως και η συμμετοχή στην ΕΕ, καμιά ανάπτυξη σε όφελος του λαού δεν πρόκειται να φέρουν.

Ως προς αυτό ρωτούν: «Να μην αξιοποιήσει η κάθε κυβέρνηση τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όφελος της οικονομίας;». Ο λαός, όταν ακούει τέτοια επιχειρήματα, πρέπει να καταλαβαίνει ότι πρόκειται για επιλογές ενίσχυσης του κεφαλαίου, με όλους τους άλλους κινδύνους που προαναφέραμε. Αρα, βαθιά αντεργατικές, αντιλαϊκές και επικίνδυνες επιλογές. Το ίδιο και όσοι από τους ανθρώπους του μόχθου μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις λένε ότι καλύτερα μέσα στην ΕΕ. Μας ρωτούν επίσης: «Λέτε αποδέσμευση από την ΕΕ και εργατική, λαϊκή εξουσία. Τι διεθνείς σχέσεις θα μπορέσει να αναπτύξει η εργατική - λαϊκή εξουσία με δεδομένη τη διεθνοποίηση της οικονομίας;». Λέμε στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο: «Το σοσιαλιστικό κράτος θα επιδιώξει συνεργασία με κράτη και λαούς που αντικειμενικά έχουν άμεσο συμφέρον να αντισταθούν σε οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά κέντρα του ιμπεριαλισμού, πρώτ' απ' όλα με λαούς που οικοδομούν στις χώρες τους το σοσιαλισμό. Θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε πρόσφορο "ρήγμα" που θα υπάρξει στο ιμπεριαλιστικό "μέτωπο", εξαιτίας των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων». Αλλωστε, δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί εργατική εξουσία σε μια χώρα και να μην υπάρχουν ανάλογες συνθήκες και σε άλλες χώρες. Εχει επιβεβαιωθεί, απ' όλες τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Μετά την Οχτωβριανή έγινε επανάσταση και στη Γερμανία και στην Ουγγαρία.