...και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης...

...και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης... 


«... όλη η ιστορία της σύγχρονης βιομηχανίας δείχνει ότι το κεφάλαιο, αν δεν του μπει φραγμός, τραβά χωρίς οίκτο και έλεος να ρίξει όλη την εργατική τάξη σ' αυτή την κατάσταση της άκρας κατάπτωσης...» *



Η μία «έκθεση Σέρκας» διαδέχεται την άλλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μήτρα τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020». Στρατηγικός στόχος η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν αυξηθεί στο έπακρο ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η πρώτη «έκθεση Σέρκας» χάρισε στο κεφάλαιο τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, δηλαδή μέχρι και 13 ώρες δουλειά την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα, δηλαδή 78 ώρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς πληρωμή υπερωρίας και με την εισαγωγή στα εργασιακά πράγματα του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εργασίας που σημαίνει ο εργοδότης θα πληρώνει τόσες ώρες όσες κρίνει ότι ο εργαζόμενος εργάζεται.

Πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο,  η δεύτερη «έκθεση Σέρκας», μποναμάς στα μονοπώλια, από σύσσωμα τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Οικολόγοι - Πράσινοι και ΛΑ.Ο.Σ., που από τη μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία και από την άλλη στηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων προχώρησαν σε μια νέα γενικευμένη έφοδο σε ό,τι έχει απομείνει σε κατακτήσεις και δικαιώματα. Τσάκισμα των μισθών, γενικευμένη εφαρμογή της προσωρινής - ελαστικής εργασίας, ευελφάλεια (της κ. Διαμαντοπούλου), καταστρατήγηση του σταθερού ελεύθερου χρόνου, αύξηση του απλήρωτου εργάσιμου χρόνου, δυνατότητα να απολύουν οι καπιταλιστές, όπως και όποτε τους βολεύει.

Μπροστά στην προοπτική αύξησης της ανεργίας σε πρωτόγνωρα επίπεδα η «έκθεση Σέρκας» έχει και μια φρέσκια πρόταση: Για τους απολυμένους προγράμματα κατάρτισης και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης...

Η βαρβαρότητα που ξετυλίγεται ενάντια στους εργαζόμενους, στο όνομα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δεν έχει όρια. Η απάντηση σε αυτή τη βαρβαρότητα είναι ο μονόδρομος της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης για τους άνδρες και τις γυναίκες, για τους νέους και τις νέες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ταξικά, οργανωμένα, πειθαρχημένα και περιφρουρημένα,  να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές του μόχθου τους και να τους στείλουν, δωρεάν μάλιστα, στους ψυχαναλυτές της σοσιαλιστικής κοινωνίας.  (Από 902.gr)