Καμιά θλίψη για τη χαμένη τιμή της αστικής δημοκρατίας

Καμιά θλίψη για τη χαμένη τιμή της αστικής δημοκρατίας

Την ώρα που στην ελληνική Βουλή τα κοκόρια σηκώναν ντόρο για το τίποτα (για να «αποδείξουν» πως πολλά θα αλλάξουν, ενώ γνωρίζουν πως όλη η ιστορία για το «στικάκι», δεν είναι άλλο από ένα ακόμα άλλοθι δημοκρατίας ενός συστήματος που τσακίζει καθημερινά εκατομμύρια ανθρώπους της δουλειάς), λίγο πιο χαμηλά στους παραλλήλους της Γης, στο Μάλι και την Αλγερία, ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή το μονοπωλιακό κεφάλαιο, έδειχνε τα δόντια του, σε μία κόντρα που λίγο απέχει από το να αποδειχτεί βάση - αφετηρία για ένα νέο απέραντο λουτρό αίματος σε βάρος των λαών.
***

Μέσα στη γενική αναμπουμπούλα (περί διαφάνειας και άλλων τέτοιων φαιδρών) τα επιτελεία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων μέσα από τον Τύπο που ελέγχουν δεν κρύβουν λόγια: Τώρα, λένε - γράφουν, είναι η ώρα να εγκριθούν οι επενδύσεις που λιμνάζουν. Ποιες «natura» και κουραφέξαλα, τώρα να πέσουν οι υπογραφές, διατάσσουν. Είναι ο λύκος που χαίρεται...
***

Οσο ο πόλεμος μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων μαίνεται, όσο ακόμα δε διαφαίνεται έστω και μια αναιμικού χαρακτήρα προσωρινή διαφυγή για να αυξηθούν με γενικό τρόπο τα καπιταλιστικά κέρδη, τόσο πιο ωμά ομολογείται πλέον ότι είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των ιμπεριαλιστών η αιτία του κακού και στα πλαίσια αυτού του ανταγωνισμού καλούνται οι λαοί να στρατευτούν πίσω από τον ένα ή τον άλλον ιμπεριαλιστή.
***

Δεν τους νοιάζουν οι άνεργοι. Καίγονται για το πώς θα κάνουν τους άνεργους καύσιμη ύλη για να πάρει ξανά μπροστά η μηχανή της κερδοφορίας.
***

Οι όρκοι διαφάνειας που ακούγονται αυτές τις μέρες στη Βουλή, με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ, είναι ευθέως ανάλογοι των διαβεβαιώσεων του ΕΦΕΤ ότι δε διακινούνται μπιφτέκια από άλογα στην ελληνική αγορά.
***

Αυτό το σύστημα είναι τόσο σάπιο, και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι τόσο απόλυτα συνειδητοί υπερασπιστές των πολιτικών που τσακίζουν την εργατική τάξη, που καμιά, μα καμιά, πλέον ελπίδα δεν υπάρχει για την εργατική τάξη αν δεν βάλει η πλώρη η ίδια για τη μεγάλη ανατροπή.
***

Τα λόγια είναι τζάμπα. Οι πράξεις έχουν κόστος. Οι κομμουνιστές έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους στην πράξη, σ' αυτές καλούν σε μαζική συστράτευση τους εργάτες. Μέχρι αυτές οι επιλογές να γίνουν μαζικό πλειοψηφικό ρεύμα θα μετράμε θύματα. Ας μην κλαίμε, ας κάνουμε και τη θλίψη οργανωμένη οργή.