Αυτός δε μας οδηγεί

Αυτός δε μας οδηγεί 

Ο δημόσιος πολιτικός λόγος είναι συνήθως γεμάτες κούφιες και ξύλινες φράσεις, που πατάνε στην ασφάλεια του κλισέ και της πεπατημένης του «πολιτικά ορθού». Υπάρχουν ωστόσο κάποια ευχάριστα διαλείμματα ειλικρίνειας, σα στιγμιαίες αναλαμπές, που είναι άκρως αποκαλυπτικές κι έχουν όλο το ζουμί. Καλή ώρα σαν τη σαββατιάτικη εμφάνιση του προέδρου τσίπρα στο πρωινό του αυτιά και τη φοβερή ατάκα: Ούτε εγώ θα είμαι σαν άλλος Ζαχαριάδης, ένας ηγέτης της αριστεράς που θα εξοντώνω τους αντιπάλους μου...

Από αυτές που κερδίζουν μια θέση στο πάνθεον και δίνουν τροφή για άπειρους συνειρμούς. Έχει δίκιο ο αλέξης. Και θα μπορούσε να πει κι άλλα. Θα μπορούσε πχ να στείλει τρία γράμματα και να πει ότι δίνει τη μάχη μέχρις εσχάτων ενάντια στον οπορτουνισμό και τον ράιχενμπαχ, καλύβη τον καλύβη, ρέμα το (αριστερό) ρέμα. Αρκεί να αποφύγουμε τις εξαλλοσύνες του δεκέμβρη.





Θα μπορούσε να πει κι άλλα ακόμα. Ας σταχυολογήσουμε μερικά.
-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης να με ενδιαφέρει ένα κουκουέδικο κουκουέ. Το θέλω απλώς τσόντα στην κυβέρνησή μου.
-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος  ζαχαριάδης να πάω αιχμάλωτος στο νταχάου. Θα επαναδιαπραγματευτώ σκληρά με τις κατοχικές δυνάμεις και θα πετύχω άμεσα αποτελέσματα.
-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης να ξεπλύνω τη ντροπή της βάρκιζας με έναν εμφύλιο. Θα τιμούσα την υπογραφή του παρτσαλίδη και θα συμμετείχαμε κανονικά στις εκλογές της νοθείας. Αλλά θέλω να καπηλευτώ την ιστορία του κόμματος και να φανώ σα γνήσιος συνεχιστής της, για να ψαρέψω ψήφους, και να πουλήσω το παραμύθι για ένα νέο εαμ.

-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης για να εξουδετερώνω τους πολιτικούς μου αντιπάλους μες στο κόμμα. Είναι τόσο γλοιώδεις που ακυρώνονται από μόνοι τους, γιατί τρέχουν τα σάλια τους για τα κυβερνητικά πόστα.
-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης για να παίρνω εντολές από το στάλιν. Θα τις παίρνω από την ευρωπαϊκή ένωση των λαών και των εργαζομένων και από τον προοδευτικό πρόεδρο ομπάμα.
-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης να πολεμάω σαν άφρων τους αμερικάνους, χωρίς να τους επισκεφτώ πρώτα, για να ανταλλάξουμε απόψεις πολιτισμένα.

-Εγώ δε θα είμαι σαν άλλος ζαχαριάδης να γεμίσω το καλλιμάρμαρο. Ούτε καν με το μισό σεφ δεν τα κατάφερα, αλλά ας είναι καλά ο σκηνοθέτης μας.
-Εγώ δεν είμαι σαν τον ζαχαριάδη που τον διόρισαν οι σοβιετικοί απευθείας από την κουτβ, γιατί αναδείχτηκα από δημοκρατικές διαδικασίες, παίρνοντας το δαχτυλίδι από το σύντροφο αλαβάνο, που μετά τον παραμέρισα στο περιθώριο.
-Εγώ δε θα είμαι σαν τον ζαχαριάδη και σαν τον τσε γκεβάρα τυχοδιώκτης, αλλά συνετός και ενσωματωμένος δεξιός οπορτουνιστής, που θα στηρίζω το σύστημα στα δύσκολα.
-Εγώ δεν είμαι σαν τον ζαχαριάδη κομμουνιστής και μεγάλος ηγέτης, αλλά ένα τίποτα με φρέσκο επικοινωνιακό αέρα κοπανιστό.

-Εμείς στο κόμμα μου δεν είμαστε δογματικοί σαν τον ζαχαριάδη. Είμαστε  παρέα με τα ρετάλια της σοσιαλδημοκρατίας που συγκροτούν ένα ζωντανό κόμμα με σιωπή νεκροταφείου για όλα τα κρίσιμα ζητήματα και μια άσκοπη φλυαρία για όλα τα δευτερεύοντα, για να εκτονώνουν τη διαφωνία τους.
-Δεν είμαστε σαν τον ζαχαριάδη, να έχουμε για παντιέρα το σφυροδρέπανο και άλλα παρόμοια απαρχαιωμένα σύμβολα, αλλά σαν τους γάλλους συντρόφους κομμουνιστές, που απαλλάχτηκαν από τα εικονίσματα και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος κι έγιναν (μετα)μοντέρνοι σαν και εμάς.

Δεν πέφτουμε ακριβώς από τα σύννεφα, ούτε περάσαμε ποτέ τον αλέξη για νέο ζαχαριάδη. Ίσως αν είναι καλή μαζί του η ιστορία να γίνει ο νέος κερένσκι –που κι αυτόν αλέξανδρο τον έλεγαν.
Γιατί κατά τα άλλα ο αλέξης δεν είναι καν σαν τον τσάβες, να έχει ένα ζωντανό και δραστήριο λαϊκό κίνημα να τον στηρίζει, αλλά να τον δεσμεύει κιόλας και να τον ελέγχει, παράλληλα με τη στήριξη.
Δεν είναι καν σαν τον παπανδρέου (τον ανδρέα) να έχει κάποια αντιιμπεριαλιστική φρασεολογία, και να ξεγελάει τον κόσμο με παχιά λόγια για αλλαγή και σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς.
Δεν είναι καν ο γέρος παπανδρέου (ο γεώργιος, της αστικής δημοκρατίας) να πει για τα μάτια του κόσμου: και στη λαοκρατία πιστεύουμε.
Δεν είναι καν πρωτότυπος ευρωκομμουνιστής, σαν τον καρίγιο και το μπερλίγκουερ. Ή έστω κάπως καλός ρήτορας, ξέρω ‘γω σαν το λεωνίδα κύρκο –λέμε τώρα. Δεν έχει ούτε τα αγωνιστικά παράσημα του γλέζου.

Το θέμα βέβαια είναι, τι ακριβώς είναι ο αλέξης.
Πες μας αλέξη, τι είσαι…
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα