ΣΥΡΙΖΑ
Ομολογεί ότι προεκλογικά εξαπάτησε το λαό
Τώρα ζητάει εκλογές για να αναβαθμιστεί στη διαχείριση και για να γλιτώσει το σύστημα από την «κοινωνική ένταση»
Παπαγεωργίου Βασίλης
|
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ομολόγησε ότι η εκλογική άνοδος του κόμματός του οφειλόταν στο ότι «έθεσε πολύ έγκαιρα το ζήτημα της διακυβέρνησης ως πρωτεύον, με στόχο την απεμπλοκή από το μνημόνιο (...) Μιλήσαμε για την ανάγκη μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας, ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, με ειδικό σκοπό την κατάργηση του μνημονίου (...) Νομίζω ότι χτυπήσαμε φλέβα».
Εξηγώντας, υποστήριξε ότι το σύνθημα αυτό έπιασε στη «μεσαία κοινωνική διαστρωμάτωση», που έβλεπε να διαρρηγνύεται το «συμβόλαιό της» με την «αστική τάξη».Στο σημείο αυτό, μάλιστα, ισχυρίστηκε ότι η αστική τάξη της Ελλάδας «σε αντίθεση με άλλες χώρες αποδέχτηκε αμαχητί το μνημόνιο»! Σαν να μην εκφράζει το μνημόνιο το συλλογικό συμφέρον της τάξης αυτής, σαν να μην αντανακλά στο ακέραιο την ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή στρατηγική.
Στη συνέχεια ομολόγησε ότι το κίβδηλο δίλημμα αποδείχτηκε «θησαυρός» καθώς «η βίαιη εφαρμογή του μνημονίου, το καθιστούσε εκ των πραγμάτων τη βασική και καθοριστική διαχωριστική γραμμή της συγκυρίας» και ότι όλες οι άλλες διαχωριστικές γραμμές, αν και υπαρκτές, παραμερίστηκαν. Κομπάζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επειδή έφερε σε πέρας την αποστολή συγκάλυψης των πραγματικών ταξικών διαχωριστικών γραμμών, με τους αστούς να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Ομοίως επιχαίρει για το γεγονός ότι, αφού απέσπασε τη λαϊκή ψήφο με το ψέμα για ακύρωση του μνημονίου, σήμερα παπαγαλίζει τα περί «αναδιαπραγμάτευσης», που έλεγε προεκλογικά και η ΝΔ, έχοντας εκπληρώσει το ρόλο του να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών ανθρώπων, που έστω και θολά εξέφραζαν προεκλογικά την αντίθεσή τους στην ΕΕ και στις συναποφάσεις της με την κυβέρνηση.
Τους κάθεται στο στομάχι το ΚΚΕ
Δεν παρέλειψε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους που δεν κατόρθωσαν παρ' όλη την πίεση και τα αθέμιτα μέσα που επιστράτευσαν τα αστικά επιτελεία και ο ΣΥΡΙΖΑ, να σύρουν το ΚΚΕ στα νερά τους, να γίνει δεκανίκι της αστικής εξουσίας και διαχείρισης.
Είπε για το ΚΚΕ: «Τον Ιούνη ήταν κάτι παραπάνω από προφανές ότι με βάση τη κοινή πολιτική αριθμητική, κυβέρνηση αριστεράς δεν μπορούσε να προκύψει. Αφού από τη μια μεριά είχαμε ένα ΚΚΕ, που προς έκπληξη κάθε αριστερού και κομμουνιστικού κόμματος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, επέμενε πεισματικά και αρνιόταν τη συνεργασία και από την άλλη τη ΔΗΜΑΡ, που (...) έκανε από τότε εμφανές πως θα προτιμήσει τη σιγουριά της ζεστής μνημονιακής αγκαλιάς από το ρίσκο μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής».
Σχετική έκπληξη μπορεί να ένιωσαν τα ναυάγια της ταξικής πάλης που λαθραία φέρουν τίτλους σαν αυτούς που περιγράφει ο Αλ. Τσίπρας και θα ήθελαν το ΚΚΕ να ακολουθήσει το δικό τους δρόμο, που επιβεβαιώνει την ορθότητα της στάσης του ΚΚΕ, παρακαταθήκη για το εργατικό - λαϊκό κίνημα της χώρας.
Συνέχισε να βάλλει κατά του ΚΚΕ - επιβεβαιώνοντας ότι είναι καρφί στο μάτι τους και στο μάτι των αστών - υποστηρίζοντας ότι σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει την εντύπωση αδυναμίας συμμαχιών γιατί «τα άλλα δύο αριστερά κόμματα της Βουλής συνεχίζουν την αυτοκαταστροφική τους πορεία και για τα ίδια αλλά και για την προοπτική του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα».
Πέραν της σκόπιμης λαθροχειρίας που συνιστά το τσουβάλιασμα του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ, είναι αποκαλυπτικό το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βολιδοσκοπεί το κόμμα του Φ. Κουβέλη για συνεργασία, παρότι αυτό έχει βάλει γερές πλάτες για την υλοποίηση μιας βάρβαρης πολιτικής και έχει αποδείξει τι εστί «κυβερνώσα αριστερά». Αν και η τεχνογνωσία που απέκτησε η ΔΗΜΑΡ μετέχοντας στην κυβέρνηση θα είναι χρήσιμη στον ΣΥΡΙΖΑ, απ' τη στιγμή που ο επικεφαλής του ορθά - κοφτά θέτει ως στόχο το «να καθίσει τους δανειστές μας σε ένα τραπέζι»...
Πρώτος στην αναμόρφωση του συστήματος
Ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού με «νέους σχηματισμούς», ικανούς να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να κερδίσουν χρόνο για τους αστούς και τη διαχείριση της κρίσης προς όφελός τους.
Απ' τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι για τη σύμπηξη των συμμαχιών που έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί παντού, με πλαίσιο μάλιστα εξαιρετικά ευέλικτο και πάντως δίχως κανένα αντίκρισμα για το λαό, όπως «διαπραγμάτευση, διαγραφή του χρέους», «τη δομή του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας, τομές μεγάλες και διαρθρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση». Αξιώσεις, δηλαδή, και μεταρρυθμίσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των μονοπωλίων.
Ακόμα και τα 4 - 5 σημεία που δημαγωγικά έθετε για συνεργασία στο διάστημα μέχρι τις εκλογές του Ιούνη, ξέπεσαν στο εξής ένα: «Ενας στόχος πολύ συγκεκριμένος είναι να μην περάσουν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις που λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο και θα δημιουργήσουν τεράστιες δυσκολίες στην επόμενη κυβέρνηση να έχει εργαλεία για να παράξει πολιτική».
Είναι προφανές ότι αναφέρεται σε συμμαχίες επίδοξων διαχειριστών με αντάλλαγμα ενδεχομένως υπουργικούς θώκους, καθώς εξήρε το παράδειγμα του Τσάβες, που «όρκισε και υπουργούς από το χώρο της δεξιάς»! Δήλωσε, μάλιστα, έτοιμος για την «οποιαδήποτε υπέρβαση», για επικαιροποίηση της «πρότασής μας προς τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις», αναγγέλλοντας επί της ουσίας επαναφορά των κίβδηλων διλημμάτων υπό τη σκιά και των δημοσκοπικών ευρημάτων, όχι όπως θα τα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είχε, μάλιστα, το θράσος να καταγγείλει όσους αντιπαλεύουν τη διαχείριση υπέρ των αστών, που από κυβερνητικό πόστο θέλει να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας: «Μια αριστερά που φοβάται να διεκδικήσει την κυβέρνηση μη μολυνθεί δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις, μια αριστερά που σε περίοδο καταστροφής, κάνει σαν τη γεροντοκόρη, το ένα της ξινίζει και το άλλο της βρωμάει, δεν μπορεί να δώσει λύσεις ή μια αριστερά που το σκέφτεται στο όνομα της καθαρότητας να αναζητήσει συμμαχίες μην τυχόν της πει κανείς ότι συζητά με το διάβολο, δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει το διάβολο. Θα τον έχει απέναντι, θα τον ξορκίζει αλλά ποτέ δε θα τον νικήσει».
Μιλάει ο επικεφαλής ενός κόμματος που έχει κάνει παραπάνω από καθαρό όχι ότι θα συμμαχήσει με τον διάβολο, την αστική τάξη, την ΕΕ και τη στρατηγική της, αλλά ότι θα τον υπηρετήσει καλύτερα απ' το σημερινό πολιτικό του προσωπικό.
Υμνοι στον κοινοβουλευτισμό
Υμνος στη διαχείριση και στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες ήταν και η ομιλία του Αλ. Τσίπρα το Σάββατο στη Νίκαια. «Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα εάν έχουμε τον λαό με το μέρος μας. Η κυβέρνηση που θα οικοδομήσουμε μετά τις επόμενες εκλογές (...) θα είναι μια κυβέρνηση πλατιάς λαϊκής ενότητας, που θα επιβάλει μια προοπτική απελευθέρωσης για τον λαό μας», ανέφερε, καλλιεργώντας σκόπιμα σύγχυση στο λαό για το ποιος είναι ο πραγματικός δυνάστης του και αυταπάτες ότι μπορεί μια κυβέρνηση να του εξασφαλίσει ευημερία, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ.
Η αξίωση για εκλογές εδώ και τώρα αποκάλυψε, πέραν της πρεμούρας τους για υλοποίηση ενός άλλου μείγματος διαχείρισης προς όφελος της αστικής τάξης, και τον ανομολόγητο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ για τη χειραγώγηση του λαού και εκτόνωση της οργής του στην κάλπη.
Ανάμεσα σε άλλα είπε ο Αλ. Τσίπρας: «Απευθύνομαι λοιπόν στον πρωθυπουργό και του λέω: Αποφασίστε μόνοι σας, να οδηγήσετε τη χώρα σε εκλογές, με δημοκρατικές διαδικασίες να δοθεί λύση (...) Αφήστε τουλάχιστον τον λαό μας να υψώσει ανάστημα απέναντι στους δανειστές. Αποφασίστε μόνοι σας εκλογές, μην προχωρήσετε σε νέα μέτρα, διότι αυτή (...) θα είναι μία απόφαση που θα πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική ένταση. Δώστε τη δυνατότητα ο λαός μας να εκφράσει την πεποίθησή του δημοκρατικά, να μπορέσει να οικοδομηθεί μια κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας, με κορμό την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ (...) Κάθε μέρα εφαρμογής του μνημονίου είναι μια μέρα μεγαλύτερης αποδιάρθρωσης και καταστροφής της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής».
Στα παραπάνω πρόσθεσε ότι οι κατώτατοι μισθοί και συντάξεις θα αποκατασταθούν για να κινηθεί η οικονομία, αφού αυτό «είναι το μέσο, το εργαλείο για να βγούμε από την κρίση».Πέραν της προφανέστατης απόπειρας συσκότισης των πραγματικών αιτιών της κρίσης, άρα και της διεξόδου απ' αυτήν, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κοροϊδεύει το λαό ότι θα αποκαταστήσει τους μισθούς, όταν άλλα στελέχη του ομολογούν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει αν η οικονομία δεν επιστρέψει στα επίπεδα του 2009 - δηλαδή ποτέ - και όταν είναι αδύνατο να επιβάλλεις στα μονοπώλια αυξήσεις μισθών, όταν πίνεις νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας για να έρθει ανάπτυξη.
Τέλος, πάνω στο ψευδεπίγραφο δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, πέρα και έξω απ' τις αιτίες που το επέβαλαν, κάλεσε σε ενότητα «κάθε προοδευτική δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη» και σε υπεράσπιση της «δημοκρατίας» απ' το «όργιο ακροδεξιού λαϊκισμού και καταστολής». Περισσότερο σαφής ο Δ. Παπαδημούλης σε συνέντευξή του, χτες, στον ρ/σ «ΒΗΜΑ» έκανε λόγο για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», για τη συγκρότηση της οποίας «θα απευθυνθούμε και αριστερά και δεξιά» και πάντως προεξόφλησε ότι οι άλλες δυνάμεις της Βουλής είτε θα τη συνδράμουν, είτε θα δείξουν ανοχή στο έργο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου