Δεν υπάρχουν σωτήρες για το λαό σε κυβερνήσεις και κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν το βρώμικο σύστημα και την κρίση του

Δεν υπάρχουν σωτήρες για το λαό σε κυβερνήσεις και κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν το βρώμικο σύστημα και την κρίση του

Στιγμιότυπο από τη μαζική συγκέντρωση. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας

Κόντρα στο βροχερό καιρό, μαζική ήταν η χτεσινοβραδινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Λάρισα, όπου μίλησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην πλατεία Ταχυδρομείου έφτασαν με πορείες από τις προσυγκεντρώσεις που είχαν οριστεί σε διάφορα σημεία της πόλης, εκατοντάδες κομμουνιστές, φίλοι και οπαδοί του κόμματος και της ΚΝΕ, κρατώντας κόκκινες σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα. Ιδιαίτερα δυναμική ήταν η συμμετοχή των νέων που με συνθήματα δημιουργούσαν κλίμα αγωνιστικού ενθουσιασμού. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε πολλές φορές στα συνθήματα των συγκεντρωμένων ανοίγοντας απευθείας διάλογο μαζί τους.

***

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Δημήτρης Κουτσούμπας σχολίασε την ομιλία του πρωθυπουργού στο ΕΒΕΑ (το σχετικό ρεπορτάζ στη σελίδα 13), λέγοντας: «Ο πρωθυπουργός, σε αποψινή ομιλία του, προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα χωρίς καμία συναίσθηση, χωρίς να αναλάβει την ευθύνη των κυβερνήσεων που συμμετείχε το κόμμα του, η ΝΔ και ο ίδιος, για την τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που έχει συντελεστεί, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, αλλά και την καταστροφή πολλών μικρών επιχειρήσεων, οδηγώντας στην ανεργία και τη χρεοκοπία χιλιάδες εργαζόμενους.

Προσπάθησε, έκανε κάθε προσπάθεια, να κρύψει ότι ο βασικός ένοχος είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της καπιταλιστικής κερδοφορίας των λίγων, που ο ίδιος και το κόμμα του υπηρετούν. Εκανε διάφορες ακροβασίες, ανακαλύπτοντας πότε ότι φταίει ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα, πότε ότι φταίνε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ειδικότερα στην ΕΡΤ, πότε ότι φταίνε οι συντεχνίες, τα προνόμια.

Ομως γέννημα - θρέμμα του συστήματος που υπηρετεί αυτός και οι όμοιοί του, είναι ο στρεβλός δημόσιος καπιταλιστικός τομέας, που δήθεν καταγγέλλει. Οι εργαζόμενοι, ο λαός της Ελλάδας, να παλέψουν για άλλο δημόσιο τομέα, χωρίς επιχειρηματίες, χωρίς μονοπώλια με κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια, για την εργατική λαϊκή εξουσία, όπου ο λαός θα είναι αφέντης στον τόπο του».

Να κάνουμε βήμα μπροστά

Συνεχίζοντας την ομιλία του, είπε σε άλλο σημείο: «Σήμερα με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε όλοι συσσωρεύσει πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Σήμερα που ξεφτίζουν όλο και πιο πολύ ψεύτικες υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, φρούδες ελπίδες, τόσο από τα παραδοσιακά κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), όσο και από τους νέους διάττοντες αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ της "κυβερνώσας αριστεράς".

Τώρα που το "αυγό του φιδιού", η Χρυσή Αυγή, πάει να σπάσει το τσόφλι του, θρεμμένο μέσα στο σύστημα της διαφθοράς και της σαπίλας, του οργανωμένου εγκλήματος και της ανομίας, ένας δρόμος υπάρχει: Να βάλουμε φρένο, αλλά να βάλουμε και οριστικό τέλος στο σύστημα που γεννά φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, καταπίεση, καταστολή, φασισμό, που γεννά αντιλαϊκά μέτρα για το λαό και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των λίγων.

Να ανοίξουμε το δρόμο για την πραγματική εξουσία του λαού, όπου τα μονοπώλια, ο πλούτος θα βρίσκεται στα δικά του χέρια, θα σπάσει τα δεσμά της ΕΕ με την αποδέσμευσή του από αυτή και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία, θα μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του λαού, θα ασκεί εργατικό λαϊκό έλεγχο, από τα κάτω μέχρι τα πάνω.

Δεν υπάρχουν σωτήρες για το λαό μέσα στις κυβερνήσεις, και στα κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν το βρώμικο σύστημα και την κρίση του. Ποτέ δεν υπήρχαν. Αλλού βρίσκεται η σωτηρία για τον ίδιο και τα παιδιά του. Βρίσκεται στη δική του πάλη για να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία, στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Μια συμμαχία ριζωμένη στους χώρους δουλειάς και κλάδους, τις πόλεις, τις συνοικίες, την ύπαιθρο. Μια συμμαχία που θα έχει οδηγό και στόχο να ανακόψει τον κατήφορο για το λαό, αλλά και να ανατρέψει εκείνους τους παράγοντες που έσπρωξαν και σπρώχνουν το λαό στον κατήφορο. Και δεν είναι άλλοι από τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπερασπίζονται τον ίδιο καταστροφικό δρόμο ανάπτυξης.

Μια συμμαχία που θα παλεύει για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Μέσα στις γραμμές της συμμαχίας, ο λαός μπορεί να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα και τις αγωνίες του. Μπορεί να βρει αποκούμπι, να αποκτήσει αισιοδοξία, πίστη στο δίκιο, αλλά πάνω από όλα πίστη στη δύναμή του.

Θέλουν συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια

Η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της. Ακόμη και εκείνα τα κόμματα που της ασκούν κριτική για καθυστερήσεις και αναποτελεσματικότητα, για κακοδιαχείριση, στηρίζουν απόλυτα τις στρατηγικές της επιλογές που είναι επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου. Η κριτική των άλλων κομμάτων και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση γίνεται από την ίδια αφετηρία.

Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι η πολιτική της δε φέρνει επενδύσεις, ότι στηρίζει τους πειρατές επιχειρηματίες, τους τοκογλύφους των τραπεζών και όχι την υγιή παραγωγική επιχειρηματικότητα κλείνοντας το μάτι σε τμήματα του κεφαλαίου, στο ΣΕΒ, σε κάποιους που θέλουν να παζαρέψουν με καλύτερους όρους την κερδοφορία τους. Ποια είναι αλήθεια η υγιής επιχειρηματικότητα; Ποιες είναι οι παραγωγικές επιχειρήσεις που θέλει να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές;

"Αυτοί που σέβονται τους νόμους" απαντάνε. Δηλαδή, όλους αυτούς τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους που έχουν θεσπιστεί. Και που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον λέει ότι δε θα καταργήσει. Πρόσφατα άλλωστε δήλωσε ο κ. Τσίπρας ότι "δε μπορούμε να σας υποσχεθούμε αυτά που υποσχεθήκαμε πριν ένα χρόνο". Ξέρει πολύ καλά ότι δε μπορείς να υπόσχεσαι ταυτόχρονα και στο λαό και στους καπιταλιστές.

Γι' αυτό και έχουν αρχίσει οι εκπτώσεις για το λαό, τα διαπιστευτήρια για το κεφάλαιο, πριν καν γίνουν κυβέρνηση. Γι' αυτό και το μόνο που υπόσχονται είναι κάποια προγράμματα διαχείρισης της πιο ακραίας φτώχειας, με δίκτυα των γνωστών ΜΚΟ, των κοινωνικών παντοπωλείων, της εκκλησίας. Οχι ότι εμείς υποτιμάμε την αλληλεγγύη, το να μη μείνει κανένας μόνος του στην κρίση και στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αλλωστε το έχουμε αποδείξει με τη στάση μας.

Αλλο όμως αυτό, κι άλλο να ζητάς τη συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια και τη μιζέρια, την απεμπόληση κάθε ελπίδας να αλλάξει η ζωή του, να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, να ζει με τις δυνατότητες που προσφέρει η ίδια η κοινωνική εξέλιξη, λέγοντας του ότι αυτά υπάρχουν μόνο στη Δευτέρα Παρουσία, όπως του λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατρεχάμενοί του!

Ούτε συνταγή ΕΕ, ούτε ΔΝΤ

Η αντιπαράθεση μεταξύ τους επικεντρώνεται στο εξής: Ποια κυβέρνηση, ποιο μείγμα, ποια συνταγή μπορεί να εξασφαλίσει πιο γρήγορη και αποτελεσματική ανάπτυξη, εννοώντας προφανώς την καπιταλιστική ανάκαμψη, τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Ο τσακωμός τους εκφράζει αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κέντρων για το πώς θα επιμεριστούν τα κέρδη και οι ζημιές από την κρίση, όπως επίσης και από ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, το οποίο -όπως και το προηγούμενο- θα φορτώσουν στις πλάτες του λαού.

Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Δεν είναι δίλημμα για το λαό αν η ανάκαμψη θα έρθει με συνταγή ΔΝΤ ή με συνταγή ΕΕ. Αν η αστική τάξη της Ελλάδας θα επιλέξει να πάει με τη Γερμανία ή με τις ΗΠΑ η με τη Ρωσία και την Κίνα. Δεν είναι δίλημμα για το λαό αν θα γίνει νέο κούρεμα του χρέους, γιατί θα το πληρώσει ο ίδιος.

Δεν είναι δίλημμα για το λαό να επιλέξει αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή. Και το λέμε αυτό γιατί και στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, τώρα τελευταία, είναι της μόδας και αυτές οι προτάσεις από κύκλους του κεφαλαίου που τις ενστερνίζονται και πολιτικές δυνάμεις στα λόγια ανατρεπτικές, χωρίς βεβαίως να αμφισβητούν πρώτα από όλα την ίδια την ΕΕ ως διακρατική καπιταλιστική συμμαχία, χωρίς τελικά να αμφισβητούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Οι προτάσεις τους είναι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου. Και η ουσία είναι ότι με όποια συνταγή μαγειρευτεί και από όποια κυβέρνηση, όπως κι αν ονομαστεί -δεξιά, αριστερή, συνεργασίας, εθνικής σωτηρίας- όπως κι αν μαγειρευτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, όσο καρυκεύματα και να της βάλεις, πάλι για το λαό θα είναι δηλητήριο, θα είναι φαρμάκι.

Δείτε άλλωστε τι γίνεται στη γειτονική Τουρκία. Η χώρα αυτή παρουσιάστηκε όλο αυτό το διάστημα ως σύγχρονο οικονομικό θαύμα, ως πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, με υψηλούς ρυθμούς και οικονομικές επιδόσεις. Που κατάφερε να απαλλαγεί από το ΔΝΤ και εντάχθηκε στο κλαμπ των 20 ισχυρότερων χωρών του κόσμου.

Και αυτά τα έλεγε, και η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις πριν λίγες ημέρες, πριν λίγους μήνες, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν το θαυμασμό τους για την κυβέρνηση Ερντογάν, γιατί ακολούθησε διαφορετικό μοντέλο, διαφορετικό μείγμα διαχείρισης από αυτό που ακολουθούν οι μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που κυβερνούν. Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα για τον τούρκικο λαό; Η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση.

Οξύνονται τα προβλήματα της φτωχής αγροτιάς

Οι φετινές μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, με την ιδιαίτερη συμβολή του μαχητικού μπλόκου της Νίκαιας, δείχνουν τα οξυμένα προβλήματα της αγροτιάς. Την αγωνία τους αν θα μπορούν να συνεχίσουν την αγροτική δραστηριότητα και αύριο. Αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος παραγωγής, στα ακριβά φυτοφάρμακα και ζωοτροφές, στους φόρους και στα χαράτσια, στο πετρέλαιο και στο ρεύμα, στις γεωτρήσεις, στις αυξήσεις στις εισφορές στον ΟΓΑ, στον ΕΛΓΑ, στη μείωση επιστροφής του ΦΠΑ.

Τη στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση προετοιμάζει το τελειωτικό χτύπημα με τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, αφού για μέρες έπαιξαν το παιχνίδι «μαδάω τη μαργαρίτα», δηλαδή, μπαίνουν δεν μπαίνουν τα χωράφια των αγροτών στη νέα φορολογική καταιγίδα. Ετσι, η άγρια φορολόγηση επεκτείνεται, επιβάλλεται και στην μικροϊδιοκτησία και ταυτόχρονα ανοίγει και για την αγροτιά ο δρόμος των πλειστηριασμών των χωραφιών.

Με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που το παρουσιάζουν ως ρυθμίσεις αγροτικών δανείων, υφαρπάζουν το ακίνητό τους και υποχρεωτικά το εκμισθώνουν παίρνοντας η τράπεζα τα ενοίκια μέχρι να εξοφληθούν τα χρέη. Αν δε γίνει κατορθωτή η ενοικίαση ή δεν φτάνει, τότε κινείται διαδικασία κατάσχεσης. Ρυθμίσεις δηλαδή αγροτικών δανείων προς όφελος των τραπεζών. Ιδια αντίληψη και μεθοδολογία με το νομοσχέδιο που πέρασε στη Βουλή για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, όπου ο υπουργός -ως λαγός- έθεσε το θέμα της κατάσχεσης ακόμη και για την πρώτη κατοικία.

Αλλωστε, ποτέ οι τράπεζες δε δανείζουν για να χάσουν. Το ξέρετε εσείς και με τα φωτοβολταϊκά - αλλά το κάνουν για να κερδίσουν ακόμα περισσότερα. Γι' αυτό η μεγάλη πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων αγροτών είναι καταχρεωμένη, ζει μέσα στην αγωνία ότι έρχεται άμεσα και βίαια δήμευση και κατάσχεση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει αυτή η πολιτική, αντίθετα να διεκδικήσουμε και να επιβάλλουμε ανάπτυξη για το λαό και τη χώρα και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Να ολοκληρωθεί η εκτροπή του Αχελώου

Γι' αυτό είναι επείγουσα και απαραίτητη, περισσότερο από ποτέ, και η εκτροπή του Αχελώου, που θα μπορούσε να ποτίσει όλον το Θεσσαλικό κάμπο, να αυξήσει την παραγωγικότητα και να δώσει καλύτερο αγροτικό εισόδημα. Η εκτροπή του Αχελώου μπορεί και πρέπει να αποτελέσει απαίτηση του λαού της Θεσσαλίας τόσο για την αξιοποίηση του νερού για άρδευση όσο και για ύδρευση και εμπλουτισμό των υπόγειων υδάτων που είμαστε ελλειμματικοί.

Το ΚΚΕ καλεί πρώτα και κύρια τους αγρότες, τους μαζικούς φορείς και το λαό της Θεσσαλίας να απαιτήσουν με πρωτοβουλίες την άμεση συνέχιση και ολοκλήρωση της εκτροπής του Ανω ρου του Αχελώου με τη μεταφορά 600 εκατομμυρίων κυβικών νερού το χρόνο, χωρίς να στερούνται υδάτινοι όγκοι από την περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας. Ο αδυσώπητος πόλεμος που έχει κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκτροπή του Αχελώου δείχνει την προσήλωσή του στην αντιαγροτική ΚΑΠ της ΕΕ, που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά και καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις.

Ταυτόχρονα όμως αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που κρύβεται πίσω από δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες και τις ΜΚΟ, δείχνει και τη στήριξή του στα μεγάλα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων στα τρόφιμα - και γενικότερα στη γεωργία - που δε θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία και στη χώρα μας, για να μη θιχτούν τα αμύθητα κέρδη τους. Ειδικά για «αυτοκρατορίες» που μονοπωλούν το γάλα και το κρέας.

Ισως γι' αυτό - αν και τα έργα για την εκτροπή έχουν κατασκευαστεί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους και απομένουν ελάχιστα έργα, ύψους μόλις 60 εκατομμυρίων ευρώ, για να ολοκληρωθεί - ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί να γκρεμιστούν τα έργα που έχουν ήδη γίνει για την εκτροπή του Αχελώου.

Ισως θέλει την ερημοποίηση της Θεσσαλίας με ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, στις καλλιέργειες αλλά και στον κίνδυνο που υπάρχει τα αμέσως επόμενα χρόνια να λείψει και αυτό ακόμη το νερό ύδρευσης από πόλεις και χωριά της περιοχής.

Τι ανάπτυξη έχει ανάγκη ο λαός;

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί - το ξέρετε - και θα συνεχίσει να το κάνει για να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική που οδηγεί στο βίαιο θάνατο της φτωχής αγροτιάς. Την ίδια στιγμή όμως θέτουμε το εξής ερώτημα: Μπορεί σήμερα η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής να στηρίζεται στην κυριαρχία των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων, στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων και στην ΚΑΠ της ΕΕ που υποστηρίζουν όλα ανεξαιρέτως τα άλλα κόμματα που παριστάνουν και τους φίλους των αγροτών;

Τι λέει η δική σας πείρα από τη Λάρισα, από τον κάμπο, από τις άλλες περιοχές, όπως της Ελασσόνας; Από τη μία μεριά μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων με εξαγωγική δραστηριότητα, με κερδοφορία και από την άλλη εκβιασμοί προς τους παραγωγούς κτηνοτρόφους για να τους αγοράσουν κοψοχρονιά το γάλα και άλλα προϊόντα. Με πολύμηνες καθυστερήσεις μάλιστα στις πληρωμές, απειλώντας τους με την εισαγωγή φτηνών πρώτων υλών από το εξωτερικό. Και αυτοί οι εκβιασμοί δε στρέφονται μόνο εναντίον των παραγωγών αλλά και εναντίον των ίδιων των εργαζομένων σε αυτές τις βιομηχανίες, με μειώσεις μισθών, με απολύσεις και συνδικαλιστικές διώξεις, όπως στην εταιρεία ΟΛΥΜΠΟΣ.

Από τη μία αθρόες εισαγωγές και πολλές φορές με αμφίβολης ποιότητας προϊόντα από το εξωτερικό, γιατί αυτό επιβάλλουν οι κατευθύνσεις και ποσοστώσεις της ΕΕ, και από την άλλη κλείσιμο σημαντικών μονάδων, όπως το εργοστάσιο ζάχαρης εδώ στη Λάρισα, συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και διατροφική εξάρτηση του λαού σε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα.

Και στο ζήτημα αυτό, αναδεικνύεται η ανάγκη της κοινωνικής συμμαχίας των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών που θα παλεύει στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγει το ζήτημα της ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία και την προοπτική του λαού.

Σήμερα ο λαός μπορεί να αξιοποιήσει την πείρα του για να δει ότι αυτή η προοπτική βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και των μεγάλων καπιταλιστικών μονάδων, την ανάπτυξη του παραγωγικού αγροτικού συνεταιρισμού των μικρομεσαίων αγροτών και που καμία σχέση δεν έχει με τους σημερινούς.

Με κεντρικό σχεδιασμό που θα παίρνει υπόψη τις εξελίξεις της επιστήμης και τεχνολογίας θα είναι δυνατή η παραγωγή σε ποιοτικά και φτηνά τρόφιμα για το λαό, πρώτη ύλη για άλλες ανάγκες, όπως η ένδυση, μονάδες σύγχρονες με εργαζόμενους που θα έχουν πλήρη δικαιώματα, όπως και εξαγωγές σε άλλες χώρες με βάση το αμοιβαίο όφελος, καταπολεμώντας την ανεργία και τη φτώχεια, εξασφαλίζοντας λαϊκή ευημερία και ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Υπόθεση του κινήματος η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής

Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, υπερασπίζεται με συνέπεια τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία. Αποτελεί τον πιο συνεπή και αδιάλλακτο αντίπαλο του ρατσισμού και του ναζισμού, ακριβώς γιατί παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και αναπαράγει αυτές τις αντιδραστικές ιδεολογίες και τις αντίστοιχες πολιτικές πρακτικές.

Αλλωστε είναι βαθιές και γνωστές οι σχέσεις που έχουν αυτές οι οργανώσεις με τμήματα του κεφαλαίου και με το ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του. Είναι γνωστό επίσης ότι τα χαρακτηριστικά της ναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικής και των φορέων της, όπως η Χρυσή Αυγή - η εχθρότητα απέναντι στο λαό και τους αγώνες του, ο αντικομμουνισμός, ο ρατσισμός, η στήριξη των κεφαλαιοκρατών - είναι ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του δικού τους συστήματος, της δικής τους ιδεολογίας.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όλα τα αστικά κόμματα, που τώρα διαγκωνίζονται για το ποιος θα φανεί καλύτερος "αντιρατσιστής", έχουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπερασπιστεί, εφαρμόσει ή ανεχτεί θεωρίες και πρακτικές που ενισχύουν ρατσιστικές συμπεριφορές. Οι αντιπαραθέσεις τους, οι παλινωδίες, με αφορμή το λεγόμενο "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο, αντανακλούν τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, αντιθέσεις τμημάτων της άρχουσας τάξης σχετικά με τις διεθνείς τους συμμαχίες.

Εξυπηρετούν σκοπιμότητες μικροκομματικές - εκλογικές, αποπροσανατολισμού του λαού και αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Αλλά και την προσπάθεια ενσωμάτωσης αντιδραστικών αποφάσεων της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών που με προκάλυμμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ανοίγει το δρόμο για διώξεις σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και ριζοσπαστικών μαζικών οργανώσεων, ποινικοποιεί την ιστορική άποψη που είναι αντίθετη με την κυρίαρχη αστική, τις ιδέες και τη δράση που αμφισβητούν την κυρίαρχη ιδεολογία, πρώτ' απ' όλα την ιδεολογία και δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Στους οπαδούς της θεωρίας των άκρων, που το τελευταίο διάστημα κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνισή τους αποδεικνύοντας τους στόχους του αστικού πολιτικού συστήματος, τους ξαναλέμε: Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να αποδεχτεί καμία προσπάθεια περιορισμού, αντίθετα θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την αναγκαιότητα διάδοσης της αντίληψης και της δράσης για ανατροπή του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, που έρχεται σε σύγκρουση με το σύστημα που γεννά το ρατσισμό και το φασισμό, όχι μόνο δε συμβιβάζονται με τη ρατσιστική και νεοναζιστική προπαγάνδα και δράση στο σημερινό σύστημα, παλεύει με κάθε μέσο, για να συντριβούν από τον ίδιο το λαό οι ρατσιστικές και νεοναζιστικές θεωρίες και πρακτικές.

Υπάρχει εμπειρία απομόνωσης της Χρυσής Αυγής μέσα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές από τα εργατικά σωματεία και άλλους φορείς του κινήματος. Το παράδειγμα της μαρτυρικής Τσαριτσάνης, που οι ναζιστές τόλμησαν να κάνουν την εμφάνιση στον τόπο που μακέλεψαν οι πολιτικοί τους πρόγονοι, αλλά και η αποφασιστική στάση των ίδιων των κατοίκων δείχνει πως πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ναζιστές από τον ίδιο το λαό.

Να ξεχωρίσει η «ήρα από το στάρι»

Στην περιγραφή των προβλημάτων συμφωνούμε όλοι. Ακόμα και στο ότι πρέπει να αναπτυχθούν αγώνες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, μπορεί να συμφωνήσουμε όλοι. Οταν όμως η συζήτηση πηγαίνει στο ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων τότε αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές, οι ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν σήμερα στις δυνάμεις που δρουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τότε ξεχωρίζει η "ήρα από το στάρι".

Η συζήτηση για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει όχι για να γυρίσουμε πίσω, αλλά να προχωρήσουμε μπροστά με πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες τού χτες που είναι αναγκαία για τους αγώνες τού σήμερα και το περιεχόμενό τους. Κι αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων με μαζικές ζωντανές διαδικασίες εκεί που οι εργάτες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, για το ποιος είναι μαζί τους και το ποιος είναι απέναντι.

Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι μεγάλη όχι μόνο γιατί δεν προετοίμασαν για τη θύελλα που ερχόταν, αλλά εφησύχαζαν, και κυρίως γιατί με τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς διαλόγους αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης. Το ίδιο κάνουν και σήμερα ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση" χέρι χέρι με την εργοδοσία κάνουν ό,τι μπορούν για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα.

Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές οι δυνάμεις πάντα θα δρουν ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα.

Γιατί σήμερα είναι ανάγκη να κατανοηθεί ότι το εργατικό κίνημα χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, να κατανοηθεί ότι αυτή η κοινωνική συμμαχία πρέπει να έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος, αλλά την ανατροπή του. Αυτή την πρόταση έχει το ΚΚΕ. Αυτό το δρόμο ανοίγουμε. Μοναδικά ρεαλιστικό, σίγουρο ότι θα μας οδηγήσει σε νέους φωτεινούς δρόμους. Ενάντια στην ενσωμάτωση, τη μοιρολατρία, τον εκφυλισμό που οδηγούν το κίνημα οι άλλες δυνάμεις. Για να ανοίξει ο δρόμος, με τη λαϊκή συμμαχία, για την εξουσία».