Τι δείχνει η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ απ' τη συγκυβέρνηση;

Τι δείχνει η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ απ' τη συγκυβέρνηση;

-- Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την προηγούμενη συγκυβέρνηση έγινε από διαφωνία με τη στρατηγική των μέτρων που χρεοκοπούν το λαό;

Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική συγκυβέρνηση δεν έγινε για λόγους διαφωνίας με τη στρατηγική της, αλλά επειδή είχε άλλη άποψη για τον τρόπο που έπρεπε να πλασαριστούν στο λαό τα μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας. Ορισμένα παραδείγματα: Η ΔΗΜΑΡ δε διαφωνούσε με τις απολύσεις στην ΕΡΤ, αλλά με το χρονοδιάγραμμα και τον τρόπο που αυτές θα γίνουν. Ηθελε, δηλαδή, οι εργαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους με την ΕΡΤ σε λειτουργία, για να είναι μικρότερες οι αντιδράσεις, τόσο των ίδιων, όσο και του κόσμου. Η ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει συνολικά με τις απολύσεις στο Δημόσιο, που φτάνουν τις 4.000 μέχρι το τέλος του 2013 και τις 15.000 μέχρι και το 2014. Οι απολύσεις αυτές είναι συνδεδεμένες με τις δόσεις του δανείου απ' την τρόικα. Η ΔΗΜΑΡ επαναλαμβάνει ότι στόχος της είναι να μη διαταραχθεί ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της χώρας, που παραμένει στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας και ένα από τα βασικά ψευτοδιλήμματα, με τα οποία τα αστικά κόμματα προσπαθούν να επιβάλουν τα προαποφασισμένα φιλομονοπωλιακά μέτρα. Αλλο παράδειγμα είναι η στάση της στο λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο. Η ΔΗΜΑΡ παρουσίασε κοινό νομοσχέδιο με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, από τα πρώτα άρθρα, ενσωμάτωνε τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που ανοίγουν το δρόμο για ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης για τα ιστορικά γεγονότα. Οι διαφορές τους με τη ΝΔ ήταν στα επιμέρους. Είχαν κυρίως να κάνουν με την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ να κρύψει τον ταξικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου νομοθετήματος και συνολικά της πολιτικής της συγκυβέρνησης, πίσω από ψευτο-διαχωρισμούς ανάμεσα σε «προοδευτικές» και «συντηρητικές» δυνάμεις.

Η ΔΗΜΑΡ, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συμφωνεί με τα μέτρα που περιλήφθηκαν στο 3ο μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία στο κεφάλαιο για να βγει από την κρίση και αναθεωρούνται διαρκώς προς το χειρότερο για το λαό. Πού ήταν η διαφωνία της με τους άλλους δυο εταίρους; Στο γεγονός ότι στις διαβουλεύσεις με την τρόικα δεν έμπαινε πιο επιτακτικά ζήτημα εφαρμογής της λεγόμενης «ρήτρας ύφεσης». Δηλαδή, σε περίπτωση που η κρίση είναι βαθύτερη απ' αυτή που προϋπολόγιζαν με την τρόικα στη διαμόρφωση των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων, αυτοί να αναπροσαρμόζονται ως προς το χρονοδιάγραμμα. Συμφωνεί, δηλαδή, με τη χρεοκοπία του λαού, ζητάει όμως αυτή να γίνει με άλλοθι τη «ρήτρα ύφεσης», σαν να πρόκειται αυτό να ανακουφίσει τη λαϊκή οικογένεια. Ηδη χώρες όπως η Ισπανία και η Γαλλία έχουν πάρει παράταση στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που προβλέπουν τα μόνιμα μνημόνια (Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα και το ευρώ). Αυτό σε τίποτα δεν άλλαξε τους ρυθμούς με τους οποίους οι κυβερνήσεις τους επιτίθενται στο λαό. Αντίθετα, η παράταση δόθηκε με την προϋπόθεση ότι θα επιταχυνθούν τα μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και κυρίως στο κομμάτι εκείνο που αφορά τις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή, τις ανατροπές σε εργασιακά - ασφαλιστικό - ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να γίνει η εργατική δύναμη φτηνότερη για το κεφάλαιο και αυτό να βρει νέα πεδία κερδοφόρας δράσης.

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα ακόμα σημείο που αποδεικνύει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είχε και δεν έχει ουσιαστικές διαφωνίες με τα άλλα κόμματα της -μέχρι πρότινος τρικομματικής- συγκυβέρνησης. Η ΔΗΜΑΡ συμφώνησε με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, της ΔΕΠΑ, του ΔΕΣΦΑ, όλων των Οργανισμών όπου το Δημόσιο κρατάει ακόμα ορισμένες θέσεις. Οι όποιες διαφωνίες της έχουν να κάνουν με τα επιμέρους. Οπως για παράδειγμα στην περίπτωση του ΟΛΠ ΑΕ, όπου η ΝΔ ήθελε την πώληση του πλειοψηφικού ποσοστού που κατέχει το κράτος, ενώ η ΔΗΜΑΡ ήθελε την μακρόχρονη παραχώρησή του στους ιδιώτες. Τα ίδια λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση για τις ιδιωτικοποιήσεις. Υπόσχεται, μάλιστα, ότι αν ο ίδιος κυβερνήσει, δε θα κάνει ιδιωτικοποιήσεις, αλλά συμπράξεις και μακροχρόνιες παραχωρήσεις. Δηλαδή, «όχι Γιάννης, Γιαννάκης». Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί στρατηγικά στο εξής με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ: Οτι σωτηρία της χώρας από την κρίση σημαίνει ανάκαμψη των μονοπωλιακών ομίλων, άρα βύθιση του λαού. Τα ξέρει αυτά η ΔΗΜΑΡ. Γι' αυτό ήταν η πιο επίμονη στο να παρθούν μέτρα προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση και φτώχεια, εξαντλώντας τον ψευδεπίγραφο «προοδευτισμό» της στην ανακύκλωση και συγκάλυψη της φτώχειας του λαού. Αποδείχτηκε και μ' αυτόν τον τρόπο τι σημαίνει για το λαό η «κυβερνώσα αριστερά», για την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες και φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι θα σωθεί, με άλλο μείγμα διαχείρισης και τα μονοπώλια ακλόνητα στην οικονομία και την εξουσία. Το επόμενο διάστημα, η ΔΗΜΑΡ θα διεκδικήσει ενεργότερο ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που γίνεται για χειραγώγηση του λαού. Να μην ανεχτεί ο λαός να του θολώσουν τα νερά. Μόνο ο ίδιος οργανωμένος και πρωταγωνιστής μπορεί να σφραγίσει προς όφελός του τις εξελίξεις, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας.