Δεν αναπτύσσεται μόνο του το κεφάλαιο

Δεν αναπτύσσεται μόνο του το κεφάλαιο

Αντιγράφουμε στοιχεία από ανάλυση της Κριστίνα Λάρσον για λογαριασμό του οικονομικού πρακτορείου «Μπλούμπεργκ»: Μελέτη του McKinsey Global Institute αναφέρεται στο οικονομικό μέλλον των κυρίαρχων παγκόσμιων επιχειρήσεων. Σήμερα υπάρχουν περίπου 8.000 εταιρείες σε όλο τον κόσμο με ετήσια έσοδα άνω του 1 δισ. δολαρίων. Αυτές οι εταιρείες δημιουργούν συνολικά παγκόσμια έσοδα που αντιστοιχούν στο 90% του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, ήτοι 57 τρισεκατομμύρια δολάρια. Τρεις στις τέσσερις από αυτές τις εταιρείες βρίσκονται σήμερα σε ανεπτυγμένες χώρες. Οι μισές έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ, στον Καναδά και τη Δυτική Ευρώπη, που από κοινού αντιπροσωπεύουν το 11% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στο μεταξύ, μόνο το 2% των μεγάλων παγκόσμιων εταιρειών έχουν τη βάση τους στη Νότια Ασία, όπου ζει το 23% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η μελέτη του McKinsey αναφέρει ότι βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε μια μετακίνηση δύναμης σταδιακά προς τα ανατολικά και τα νότια. Προβλέπει ότι έως το 2025 άλλες 7.000 επιχειρήσεις θα εμφανίσουν ετήσια έσοδα άνω του 1 δισ. δολαρίων και ότι επτά στις δέκα από αυτές τις αναδυόμενες επιχειρήσεις θα έχουν τα κεντρικά τους γραφεία στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η μελέτη κάνει ειδική αναφορά στον κινεζικό κολοσσό τηλεπικοινωνιών «Huawei», τη βραζιλιάνικη κατασκευάστρια αεροσκαφών «Embraer» και τον ινδικό βιομηχανικό όμιλο «Aditya Birla Group» ως παραδείγματα αναδυόμενων τιτάνων.

Τι μας λέει με άλλα λόγια η μελέτη; Οτι το κεφάλαιο επιδιώκει να αποκτά «εθνική βάση - αναφορά» εκεί όπου εξασφαλίζονται συνθήκες για άντληση μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους, κατά κύριο λόγο εκεί όπου έχουν διαμορφωθεί ή διαμορφώνονται συνθήκες για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργατών. Αυτή η τάση αντανακλάται στις πολιτικές των κυβερνήσεων που φροντίζουν να εξασφαλίζουν κερδοφόρες για τις επιχειρήσεις συνθήκες. Οσο περισσότερο ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών φουντώνει, τόσο περισσότερο οι εθνικές πολιτικές θα προσπαθούν να αντιστοιχιστούν σ' αυτόν τον ανταγωνισμό. Αυτός ο γόρδιος δεσμός που γίνεται όλο και πιο σφιχτή θηλιά για την εργατική τάξη, ιστορικά έχει μόνο έναν τρόπο να λυθεί: Το κόψιμο με το μαχαίρι. Που σημαίνει οικονομική και πολιτική εξουσία στα χέρια αυτών που παράγουν.