Εκλαϊκεύοντας την «ξύλινη γλώσσα» του ΚΚΕ (Μέρος 'Α)

Εκλαϊκεύοντας την «ξύλινη γλώσσα» του ΚΚΕ (Μέρος 'Α)

Φίλε αναγνώστη,

πόσες και πόσες φορές δεν διαμαρτυρήθηκες ότι το ΚΚΕ μιλάει μια γλώσσα ξύλινη, με όρους που δεν πολυκαταλαβαίνεις (ή δεν θέλεις να καταλάβεις). Πόσες φορές είπες ότι σε μπέρδευε με όσα έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα περί «πλουτοκρατίας» και «μονοπωλίων», πόσες στιγμές ταυτίστηκες με την αντι-ΚΚΕ προπαγάνδα ότι το Κόμμα - τάχα - μιλάει με επιστημονικούς όρους του 19ου αιώνα και όχι με την σύγχρονη γλώσσα του πεζοδρομίου της καθ' ημάς πολιτικής. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να σε βοηθήσουμε, εκλαϊκεύοντας κατά το δυνατόν περισσότερο αυτήν τη λεγόμενη «ξύλινη γλώσσα» του ΚΚΕ.

ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ: π.χ. "Η ελληνική πλουτοκρατία έχει ανάγκη τα νέα αντιλαϊκά μέτρα".Πρόκειται για σύνθετη λέξη, Πλούτος + Κρατέω (απ' το κράτος, την ισχύ). Δηλαδή αυτός που διαφεντεύει μέσω της ισχύος του πλούτου. Ποιός διαφεντεύει μέσω της ισχύος αυτής φίλε αναγνώστη; Μην είναι, παραδείγματος χάρη, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, ο Μπόμπολας, ο Κοπελούζος, ο Αλαφούζος και οι λοιποί συγγενείς; Σίγουρα πάντως δεν είσαι εσύ κι' εγώ αγαπητέ αναγνώστη, σίγουρα δεν είναι οι εργάτες της Λάρκο, των ναυπηγείων, της χαλυβουργίας κλπ, σίγουρα όχι οι μισθωτοί εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σίγουρα όχι οι απεργοί καθηγητές και λοιποί εργαζόμενοι. 

Η πλουτοκρατία λοιπόν είναι η ανώτατη αρχή στο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι, κατά μια έννοια,ο Θεός του καπιταλιστικού σύμπαντος. 

ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ: π.χ. "Κυβέρνηση και μονοπώλια ληστεύουν το λαό" ή "Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης υπηρετούν τα ισχυρά μονοπώλια και όχι τον λαό". Η λέξη αυτή, φίλε αναγνώστη, την οποία ακούς συχνά από κομμουνιστικά χείλη, έχει ιδιαίτερη σημασία για τη ζωή σου. Αρνητική σημασία. Τα μονοπώλια είναι επί της ουσίας οι επιχειρήσεις της ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ που προαναφέραμε. Είναι ο βασικός τρόπος συγκέντρωσης πλούτου για τους παραπάνω. Εάν δεν υπήρχαν τα μονοπώλια σήμερα η πλουτοκρατία δεν θα μπορούσε να είναι πλουτοκρατία, δεν θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος αφέντης στο καπιταλιστικό σύστημα. 

Ένας εκχυδαϊσμένος, πεζοδρομιακός - αλλά απόλυτα ανταποκρινόμενος στην πραγματικότητα - ορισμός του "μονοπωλίου" είναι ο εξής: Αυτό για τα συμφέροντα του οποίου η (εκάστοτε) κυβέρνηση σε πηδάει οικονομικά. π.χ. χάνεις το 30%-40% του μισθού/σύνταξης σου, πληρώνεις επιπλέον δυσβάσταχτα χαράτσια, πληρώνεις αυξημένα ανταποδοτικά τέλη =φοροαπαλλαγές για τα μονοπώλια, ενίσχυση της επέκτασης του μονοπωλιακού κεφαλαίου, χρηματοδότηση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους κλπ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗΣ: π.χ. "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη". Σύνθετη λέξη: Κεφάλαιο + Κρατέω (απ' το κράτος, την ισχύ). Επί της ουσίας υποδηλώνει το ίδιο με τη λέξη "πλουτοκρατία", "πλουτοκράτης". Η λέξη αυτή, αγαπητέ αναγνώστη, αναφέρεται σε αυτούς που έχουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς κάτι δισεκατομμύρια ευρώ (δεν αναφέρεται π.χ. για κάποιον σαν εσένα κι' εμένα που έχουν από 30 ευρώ στο πορτοφόλι, ούτε για τις λίγες οικονομίες ενός νοικοκυριού). 

Ο Κεφαλαιοκράτης είναι αυτός που κερδίζει χρήμα όσο εσύ πεινάς, μένεις άνεργος, ζείς με τον κίνδυνο της απόλυσης, σπουδάζεις με δυσκολίες το παιδί σου και χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση στον ορίζοντα. Η διαφορά μεταξύ του Κεφαλαιοκράτη και του Εργάτη (εξ' ου και τα εκ διαμέτρου διαφορετικά συμφέροντα) είναι ότι ο μεν κεφαλαιοκράτης έχει τα Κεφάλαια (χρήμα) ενώ ο εργάτης μόνο το κεφάλι του. Για τα Κεφάλαια (κέρδη) του πρώτου είναι πολλές φορές αναγκαίο να κοπεί το κεφάλι του δεύτερου.

Φωτογραφική απεικόνιση ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ.

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ: π.χ. "Ένας είναι ο εχθρός ο Ιμπεριαλισμός!" ή "Συγκέντρωση του ΚΚΕ ενάντια στην ιμπεριαλιστική επίθεση στη Συρία". Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει ολόκληρη την εργογραφία του Λένιν για να αντιληφθείς τι σημαίνει η λέξη "Ιμπεριαλισμός", φίλε αναγνώστη. Ο Ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του Καπιταλισμού, ο μονοπωλιακός Καπιταλισμός (δηλαδή το σύστημα στο οποίο κυριαρχούν τα ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ - δες πιο πάνω). Ο Ιμπεριαλισμός ξεπερνά τα εθνικά σύνορα, έχει υπερεθνικό χαρακτήρα. Μια εκχυδαϊσμένη - πλην όμως αληθινή - ερμηνεία του όρου είναι το οικονομικό και ενίοτε στρατιωτικό πήδημα-ξέσκισμαενός λαού για τα συμφέροντα (δες παραπάνω) των μονοπωλίων (π.χ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη κλπ.).

Είναι λοιπόν, φίλε αναγνώστη, "ξύλινη γλώσσα" η αναφορά στον Ιμπεριαλισμό; Όχι! Ξύλινη και κάλπικη είναι η προσπάθεια συγκάλυψης της έννοιας του Ιμπεριαλισμού, μιας λέξης που την έχουν απαλείψει ακόμη και τα λεγόμενα "αριστερά" κόμματα, απ' το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ: π.χ. "Το αντιρατσιστικό έχει στόχο την ταξική πάλη" ή "εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη". Η ταξική πάλη, φίλε αναγνώστη, είναι ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγεις απ' τα δεσμά του Κεφαλαιοκράτη (βλέπε παραπάνω). Είναι η οργάνωση αυτών που παράγουν των πλούτο ώστε να αντιπαλέψουν αυτούς που καρπώνονται τον πλούτο (πλουτοκρατία, κεφαλαιοκράτες) εις βάρος τους. 

Το σύστημα της πλουτοκρατίας (βλέπε παραπάνω) σε θέλει να διεξάγεις μια ζωή "τοξική πάλη", δηλαδή να η ενασχόληση σου να είναι οι πνευματικές τοξίνες του λάιφστάιλ, της τηλεόρασης, η προσπάθεια σου να βγάλεις λίγες πενταροδεκάρες παραπάνω την ώρα που οι κεφαλαιοκράτες πλουτίζουν. Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, σου λένε να διεξάγεις "ΤΑΞΙΚΗ" (και όχι "τοξική") ΠΑΛΗ ενάντια σε αυτούς που σε εκμεταλλεύονται. Αυτό όμως δεν θα το κάνει ο καθένας μόνος του, σε ατομική βάση. Η "ταξική πάλη" διεξάγεται μαζικά, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζόμενων, στις γειτονιές, παντού όπου μπορεί να υπάρξει συσπείρωση.

Η έννοια της "ταξικής πάλης", φίλε αναγνώστη, δεν είναι ξεπερασμένη έννοια του 20ου αιώνα όπως προσπαθούν ορισμένοι να σε πείσουν. Αντιθέτως είναι η κινητήριος δύναμη της Ιστορίας, η πάλη των τάξεων, των εκμεταλλευτών και των δούλων. Συνεχίζεται και σήμερα, με ιδιαίτερη ένταση, και θα συνεχίζεται όσο υπάρχει ο Καπιταλισμός. 

Άσκηση για το σπίτι: Βρες ποιά απ' τις τρεις ομιλίες περιλαμβάνει ξύλινη γλώσσα.

1.  «Δεν κοροϊδεύουμε το λαό ότι θα του λύσουμε τα προβλήματα με το μαγικό ραβδί. Ο Κώστας Βάρναλης είχε γράψει: Αν είν’ ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς. Αν περιμένετε από το ΚΚΕ να σας χαϊδέψει τα αυτιά, θα γεράσετε στην αναμονή. Οι άλλοι σας φτύνουν και σας λένε ότι βρέχει».

- Δημήτρης Κουτσούμπας.

2.  «Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις. Ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, δίκαιη αμοιβή, συμμετοχή των εργαζομένων. Συν επιχειρηματικότητα, καινοτομία, σχεδιασμένη επένδυση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς που ωθούν την οικονομία και τη χώρα προς τα μπρος».

- Αλέξης Τσίπρας (ομιλία στον ΣΕΒ).

3. «Βρεθήκαμε μπροστά στο ασφυκτικό δίλημμα: Να αποφύγει κανείς την ιστορική ευθύνη και το πολιτικό κόστος διατυπώνοντας έναν λόγο δήθεν προοδευτικό, έναν λόγο δήθεν υπερήφανο εθνικά, που οδηγεί στην καταστροφή; Ή να αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες, να αποδεχθεί δυσανάλογο κόστος για να επιτευχθεί μία δύσκολη, αλλά συντεταγμένη και ασφαλής πορεία με μεγάλες θυσίες και απώλειες. [...] Πρόκειται για μία επιλογή που κάναμε από πατριωτισμό, από αίσθηση εθνικής ευθύνης για λόγους γενικού συμφέροντος».

- Ευάγγελος Βενιζέλος.

πηγη http://revol-now.blogspot.gr/