Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και νέα επιθετικά σχέδια κατά των λαών
Οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο όχι ενάντια σε μια χώρα αλλά κατά «αόρατων» τρομοκρατικών ομάδων. Οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ κήρυξαν κι αυτές τον πόλεμο ενεργοποιώντας για πρώτη φορά από το 1949 το άρθρο 5 του επιθετικού συμφώνου του Ατλαντικού, τασσόμενες με την πλευρά των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Μπους κάλεσε σε συνεργασία όλες τις χώρες στη δημιουργία μιας «συμμαχίας ενάντια στην παγκόσμια τρομοκρατία». Το πολεμικό κυνήγι των «τρομοκρατών» δεν αφορά μόνο τις οργανώσεις που κάθε δυο χρόνια ανακοινώνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ αλλά και χώρες και κυβερνήσεις που στηρίζουν ή υποθάλπουν την «τρομοκρατία». Απείλησε επίσης καθαρά ότι όποιος δεν ταχθεί με το μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ σ' αυτή τη νέα σταυροφορία παγκόσμιας «εξυγίανσης» είναι εναντίον της. Πολλοί έσπευσαν να ανταποκριθούν. Αλλοι από «συνήθεια» χρόνων, άλλοι από το ισχυρό συμφέρον τους να πάρουν μέρος στη νέα παρτίδα πόκερ που αρχίζει και άλλες κυβερνήσεις, επειδή δε θέλουν ν' ανοίξουν λογαριασμούς με τις ΗΠΑ... «Είναι η ώρα όπου οι ΗΠΑ μετράνε τους φίλους τους» σύμφωνα και με τη δήλωση του Ελληνα υπουργού των Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου.
Ποτέ ίσως στα χρονικά της ιστορίας, τόσοι φίλοι δε μαζεύτηκαν γύρω από ένα τραπέζι, στημένο μάλιστα κάτω από την ομπρέλα μιας «συμμαχίας κατά της τρομοκρατίας». Ζωηροί όλοι οι συνδαιτυμόνες, κι ο καθένας καταθέτει με επιμονή τα ιδιαίτερα προβλήματά του. Αν και κανένας δεν το ομολογεί ακόμα ανοιχτά, είναι φανερό πως κανείς δεν πιστεύει στο σκοπό για τον οποίο κλήθηκαν κάτω από αυτή την ομπρέλα. Στη λίγο πιο απομακρυσμένη από το κέντρο του τραπεζιού περιφέρεια, υπάρχει ένα ποικιλώνυμο πλήθος επαγγελματιών παπαγάλων όπου με διάφορες παραλλαγές διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους τους «υψηλούς σκοπούς» του οικοδεσπότη. Τι έχουν άλλωστε να χάσουν από τις «χίλιες και μια νύχτες» και τα παραμύθια της Χαλιμάς που αραδιάζουν για τους αφελείς και τους ευκολόπιστους;
Ενα διαστημικό Περλ Χάρμπορ
Ο «εχθρός» καθορίστηκε κι αν είναι να παραδοθεί «ζωντανός ή νεκρός», μικρή σημασία έχει. Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Φλάισερ, στις 9 Οκτώβρη, «ο πόλεμος δε γίνεται ενάντια στον Μπιν Λάντεν. Είναι ένας πόλεμος κατά των τρομοκρατών σε πολλαπλά επίπεδα. Ακόμα κι αν φύγει από τη μέση σήμερα ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο πόλεμος θα συνεχιστεί αύριο» («Globe and Mail», 9.10.2001). Ασφαλώς. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι ο Μπιν Λάντεν και η οργάνωσή του κατονομάζονταν σε μια έκθεση μιας ειδικής επιτροπής με επικεφαλής τον Ράμσφελντ (σημερινό υπουργό Αμυνας) για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και τη δημιουργία της Εθνικής Πυραυλικής Αμυνας (το διαστημικό αντιπυραυλικό πρόγραμμα των ΗΠΑ - NMD), ως ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος, μια και βεβαίωνε ότι άνθρωποι σαν αυτόν θα μπορούσαν να αποκτήσουν δορυφορικά μέσα και να πλήξουν από το διάστημα τις Ηνωμένες Πολιτείες!! Η έκθεση ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είναι «όλο και περισσότερο ευάλωτες» σ' ένα διαστημικό τώρα Περλ Χάρμπορ και θα έπρεπε να αναπτύξουν τα όπλα τους στο διάστημα για να προστατευτούν!! Η έκθεση, όπως γράφει ο Philip S. Golub στην εφημερίδα «Le Monde» (και αναδημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» στις 12.8.2001), δόθηκε στη δημοσιότητα στις 11 Γενάρη του 2001 λίγο πριν δηλαδή, ο Ράμσφελντ, γίνει υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Μπους του νεότερου. Την 1η Μάη ο Μπους ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στη δημιουργία του αντιπυραυλικού συστήματος. Στις 8 Μάη ο Ράμσφελντ, υπουργός Αμυνας πλέον, ανακοίνωσε, χωρίς να δώσει αριθμητικά στοιχεία, μια σημαντική αύξηση της προσπάθειας της αμερικανικής άμυνας στο διαστημικό χώρο. Οπως σημειώνει στο εμπεριστατωμένο άρθρο του ο Golub, τη φορά αυτή ο Ράμσφελντ δε θεώρησε συνετό να επαναλάβει την αξιοθρήνητη δικαιολογία του περί Μπιν Λάντεν, άλλωστε δεν πρόσφερε καμιά δικαιολογία... Του αρκούσαν τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα και οι αλαλαγμοί της Lockheed-Martin, της Raytheon, της Boeing και άλλων πολεμικών βιομηχανιών που αναλάμβαναν την υλοποίηση των διαστημικών εξοπλιστικών προγραμμάτων τρισεκατομμυρίων δολαρίων... Αλλά η ζωή έχει παράξενα γυρίσματα... Στις 11 Σεπτέμβρη 2001, τα συντριπτικά πλήγματα στους Δίδυμους της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον ήρθαν μεν από τον ουρανό αλλά όχι από δορυφόρο. Ολοι ακούσαμε και διαβάσαμε κατά κόρον τις επόμενες μέρες, περισπούδαστες αναλύσεις για καταστροφές τύπου Περλ Χάρμπορ (μόνο που δεν ήταν διαστημικό) και κατόπιν φωτογραφήθηκε αδρά και ο κύριος υπεύθυνος, ο Μπιν Λάντεν (ένα παιδί όλο δικό τους, που στη συνέχεια παραστράτησε). Η έκθεση της επιτροπής Ράμσφελντ μπορεί να μην έπεσε εκατό στα εκατό μέσα στις προβλέψεις της, τη δουλίτσα της πάντως, όπως φαίνεται, την έκανε.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ράμσφελντ είναι ένθερμος υποστηρικτής των πιο επιθετικών απόψεων που έχει εκφράσει κατά καιρούς η Βικτόρια Τένσινγκ, μια μεγαλοδικηγόρος στην Ουάσιγκτον που είναι στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα και πρώην αναπληρωτής του Γενικού Εισαγγελέα, για την τρομοκρατία και την αντιμετώπισή της. Με αφορμή την έκρηξη βόμβας που σημειώθηκε στο πολεμικό πλοίο USS Cole στην Υεμένη στις 12.10.2000 με 17 θύματα, οι νομικοί σύμβουλοι του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας (NSA) ασχολήθηκαν με τα νομικά προβλήματα μιας στρατιωτικής απάντησης των ΗΠΑ σε τρομοκρατικά πλήγματα, όταν η εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ» επικαλέστηκε τις δηλώσεις του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Σέλτον, που υποστήριξε ότι η δυνατότητα επιλογής μιας πυραυλικής επίθεσης ως πολεμικά αντίποινα σε ένα τέτοιο πλήγμα παρέμενε σε ισχύ, όταν ο τελικός ένοχος - δράστης είχε αναγνωριστεί. Οι νομικοί σημείωναν, ότι κάθε πυραυλικό χτύπημα πρέπει να είναι προληπτικό, αποτρεπτικό και όχι να έχει χαρακτήρα αντιποίνων. Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ όπως σημείωναν, απαγορεύει τα πολεμικά αντίποινα, αλλά επιτρέπει ενέργειες που γίνονται για αυτοάμυνα. Για τους λόγους αυτούς, κάθε πυραυλικό χτύπημα θα έπρεπε να γίνεται για να αποτρέπει ένα μελλοντικό χτύπημα από τρομοκράτες σε αντίθεση με χτυπήματα που θα γίνονταν για να τους τιμωρήσουν για ενέργειες που είχαν κάνει στο παρελθόν. Η Τένσινγκ αντίθετα δήλωνε «ότι δεν υπάρχουν νομικοί ή ηθικοί λόγοι εμποδίων για τη χρήση βίας» στην απάντηση που δίνεται σε τρομοκρατικά χτυπήματα, και από το 1995 ακόμα έκανε κριτική στην ανεπάρκεια του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ο οποίος με μια αυστηρή - περιοριστική ερμηνεία του έκανε τα Ηνωμένα Εθνη ανίκανα να αποτρέψουν την τρομοκρατία. Η Τένσινγκ υποστήριξε πως οι ΗΠΑ έπρεπε να κάνουν με όλους τους τρόπους γνωστό προς επίδοξους μελλοντικούς τρομοκράτες ότι «διαθέτουν ένα συγκροτημένο αντιτρομοκρατικό σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει και την ικανότητα ανταποδοτικού χτυπήματος», έτσι ώστε κάθε τρομοκράτης θα έπρεπε να το σκεφτεί σοβαρά πριν κάνει κάποια απαγωγή ή σκοτώσει κάποιον, μιας και θα γνωρίζει ότι «μια από τις απαντήσεις σ' αυτές τις πράξεις, θα είναι η βία». Το δικαίωμα επίσης, στην αυτοάμυνα που δίνει το άρθρο 51 του ΟΗΕ, η Τένσινγκ και η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη που επικρατεί στις ΗΠΑ το ερμηνεύουν πλατιά κι όχι στενά. Πολλές χώρες υποστηρίζουν ότι ενέργειες αυτοάμυνας μπορούν να γίνουν μόνο κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη και μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας πάρει τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούν ότι το δικαίωμα αυτοάμυνας μπορεί να ασκείται σε μια βάση συνέχειας και βάθος χρόνου, και μετά την εκδήλωση της επίθεσης ακόμα και μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτές είναι και οι βασικές απόψεις του Ράμσφελντ και που σήμερα εφαρμόζονται με τα εγκληματικά σαρωτικά πλήγματα ενάντια στον λαό του Αφγανιστάν.
Η στρατηγική της πρωτοκαθεδρίας
Οι ΗΠΑ αξιοποιώντας τα γεγονότα στις 11/9, υλοποιούν με γοργούς ρυθμούς τη λεγόμενη στρατηγική της πρωτοκαθεδρίας στις νέες συνθήκες ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας και διάλυσης της ΕΣΣΔ. Η στρατηγική αυτή παρουσιάστηκε το 1992, σε μια εμπιστευτική έκθεση κάτω από τον τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές αμυντικής πολιτικής 1992-1994» με συντάκτες του κειμένου τον Πολ Βόλφοβιτς (σημερινό αναπληρωτή υπουργό Αμυνας) και τον Λιούις Λίμπι (σύμβουλος σήμερα σε ζητήματα ασφάλειας του αντιπροέδρου Τσέινι).
Η έκθεση συνιστούσε:
«να εμποδιστεί κάθε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει σε περιοχές που οι πόροι τους θα της επέτρεπαν να κατακτήσει το καθεστώς μεγάλης δύναμης»,
να «αποθαρρυνθούν οι προχωρημένες βιομηχανικές χώρες από κάθε απόπειρα που θα απέβλεπε στην αμφισβήτηση της ηγεσίας μας ή στην ανατροπή της εγκατεστημένης πολιτικής και οικονομικής τάξης»,
και να «προλάβουμε τη μελλοντική ανάδυση κάθε ανταγωνιστή σε παγκόσμιο επίπεδο».
Εξαιρετικοί στόχοι, τους οποίους οι ΗΠΑ έχουν βαλθεί με κάθε μέσο να πετύχουν.
Γίνεται ακόμα πιο φανερή η εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή της στις 15 Σεπτέμβρη 2001, ότι «βρισκόμαστε μπροστά στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου επιτελικού σχεδίου, που θα βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη μας, με απρόβλεπτες συνέπειες στην πορεία, καθώς θα εμπλακούν ένα μεγάλο μέρος χωρών, και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις θα πάρουν πιο ανοιχτή μορφή».
Θα κλείσουμε προσωρινά αυτό το άρθρο δημοσιεύοντας δυο πίνακες που απεικονίζουν παραστατικά τα σχέδια των ΗΠΑ για ολοκληρωτική κυριαρχία με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «παγκόσμιας τρομοκρατίας». Οι πίνακες σχετίζονται και με τη φωτογράφηση περίπου 60 και πάνω χωρών που είναι «ύποπτες» για τις ΗΠΑ ότι στηρίζουν ή υποθάλπουν την «τρομοκρατία».
Οι πίνακες με τους χάρτες βρίσκονται στο τεύχος Αυγούστου 2001 του περιοδικού «Rand Review», που εκδίδει η Rand Corporation, που επίλεκτο ανώτερο στέλεχός της ήταν ο Ράμσφελντ πριν αναλάβει το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ. Αφορούν το σχεδιασμό για την αναδιοργάνωση του στρατού των ΗΠΑ για να ανταποκριθεί σ' έναν νέο παγκόσμιο ρόλο.
Ο πρώτος πίνακας - χάρτης απεικονίζει τη σημερινή θέση των βάσεων και την παρουσία αμερικανικού στρατού έξω από την επικράτεια των ΗΠΑ και έχει τον εύγλωττο τίτλο ότι οι βάσεις είναι κατά κύριο λόγο σε λαθεμένες τοποθεσίες, και ο δεύτερος πίνακας - χάρτης προτείνει τη νέα ευέλικτη αναδιάταξη που πρέπει να γίνει, για να ασκήσουν οι ΗΠΑ την παγκόσμια ηγεμονία τους και κυριαρχία τους.
Το Αφγανιστάν είναι μόνο η αρχή και κάνει επιτακτικά αναγκαίο να διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο κίνημα καταδίκης του νέου γύρου του ιμπεριαλιστικού πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, ένα κίνημα που να στρέφεται στην καρδιά της πολιτικής και της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Του
Οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο όχι ενάντια σε μια χώρα αλλά κατά «αόρατων» τρομοκρατικών ομάδων. Οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ κήρυξαν κι αυτές τον πόλεμο ενεργοποιώντας για πρώτη φορά από το 1949 το άρθρο 5 του επιθετικού συμφώνου του Ατλαντικού, τασσόμενες με την πλευρά των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Μπους κάλεσε σε συνεργασία όλες τις χώρες στη δημιουργία μιας «συμμαχίας ενάντια στην παγκόσμια τρομοκρατία». Το πολεμικό κυνήγι των «τρομοκρατών» δεν αφορά μόνο τις οργανώσεις που κάθε δυο χρόνια ανακοινώνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ αλλά και χώρες και κυβερνήσεις που στηρίζουν ή υποθάλπουν την «τρομοκρατία». Απείλησε επίσης καθαρά ότι όποιος δεν ταχθεί με το μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ σ' αυτή τη νέα σταυροφορία παγκόσμιας «εξυγίανσης» είναι εναντίον της. Πολλοί έσπευσαν να ανταποκριθούν. Αλλοι από «συνήθεια» χρόνων, άλλοι από το ισχυρό συμφέρον τους να πάρουν μέρος στη νέα παρτίδα πόκερ που αρχίζει και άλλες κυβερνήσεις, επειδή δε θέλουν ν' ανοίξουν λογαριασμούς με τις ΗΠΑ... «Είναι η ώρα όπου οι ΗΠΑ μετράνε τους φίλους τους» σύμφωνα και με τη δήλωση του Ελληνα υπουργού των Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου.
Ποτέ ίσως στα χρονικά της ιστορίας, τόσοι φίλοι δε μαζεύτηκαν γύρω από ένα τραπέζι, στημένο μάλιστα κάτω από την ομπρέλα μιας «συμμαχίας κατά της τρομοκρατίας». Ζωηροί όλοι οι συνδαιτυμόνες, κι ο καθένας καταθέτει με επιμονή τα ιδιαίτερα προβλήματά του. Αν και κανένας δεν το ομολογεί ακόμα ανοιχτά, είναι φανερό πως κανείς δεν πιστεύει στο σκοπό για τον οποίο κλήθηκαν κάτω από αυτή την ομπρέλα. Στη λίγο πιο απομακρυσμένη από το κέντρο του τραπεζιού περιφέρεια, υπάρχει ένα ποικιλώνυμο πλήθος επαγγελματιών παπαγάλων όπου με διάφορες παραλλαγές διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους τους «υψηλούς σκοπούς» του οικοδεσπότη. Τι έχουν άλλωστε να χάσουν από τις «χίλιες και μια νύχτες» και τα παραμύθια της Χαλιμάς που αραδιάζουν για τους αφελείς και τους ευκολόπιστους;
Ενα διαστημικό Περλ Χάρμπορ
Ο «εχθρός» καθορίστηκε κι αν είναι να παραδοθεί «ζωντανός ή νεκρός», μικρή σημασία έχει. Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Φλάισερ, στις 9 Οκτώβρη, «ο πόλεμος δε γίνεται ενάντια στον Μπιν Λάντεν. Είναι ένας πόλεμος κατά των τρομοκρατών σε πολλαπλά επίπεδα. Ακόμα κι αν φύγει από τη μέση σήμερα ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο πόλεμος θα συνεχιστεί αύριο» («Globe and Mail», 9.10.2001). Ασφαλώς. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι ο Μπιν Λάντεν και η οργάνωσή του κατονομάζονταν σε μια έκθεση μιας ειδικής επιτροπής με επικεφαλής τον Ράμσφελντ (σημερινό υπουργό Αμυνας) για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και τη δημιουργία της Εθνικής Πυραυλικής Αμυνας (το διαστημικό αντιπυραυλικό πρόγραμμα των ΗΠΑ - NMD), ως ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος, μια και βεβαίωνε ότι άνθρωποι σαν αυτόν θα μπορούσαν να αποκτήσουν δορυφορικά μέσα και να πλήξουν από το διάστημα τις Ηνωμένες Πολιτείες!! Η έκθεση ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είναι «όλο και περισσότερο ευάλωτες» σ' ένα διαστημικό τώρα Περλ Χάρμπορ και θα έπρεπε να αναπτύξουν τα όπλα τους στο διάστημα για να προστατευτούν!! Η έκθεση, όπως γράφει ο Philip S. Golub στην εφημερίδα «Le Monde» (και αναδημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» στις 12.8.2001), δόθηκε στη δημοσιότητα στις 11 Γενάρη του 2001 λίγο πριν δηλαδή, ο Ράμσφελντ, γίνει υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Μπους του νεότερου. Την 1η Μάη ο Μπους ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στη δημιουργία του αντιπυραυλικού συστήματος. Στις 8 Μάη ο Ράμσφελντ, υπουργός Αμυνας πλέον, ανακοίνωσε, χωρίς να δώσει αριθμητικά στοιχεία, μια σημαντική αύξηση της προσπάθειας της αμερικανικής άμυνας στο διαστημικό χώρο. Οπως σημειώνει στο εμπεριστατωμένο άρθρο του ο Golub, τη φορά αυτή ο Ράμσφελντ δε θεώρησε συνετό να επαναλάβει την αξιοθρήνητη δικαιολογία του περί Μπιν Λάντεν, άλλωστε δεν πρόσφερε καμιά δικαιολογία... Του αρκούσαν τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα και οι αλαλαγμοί της Lockheed-Martin, της Raytheon, της Boeing και άλλων πολεμικών βιομηχανιών που αναλάμβαναν την υλοποίηση των διαστημικών εξοπλιστικών προγραμμάτων τρισεκατομμυρίων δολαρίων... Αλλά η ζωή έχει παράξενα γυρίσματα... Στις 11 Σεπτέμβρη 2001, τα συντριπτικά πλήγματα στους Δίδυμους της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον ήρθαν μεν από τον ουρανό αλλά όχι από δορυφόρο. Ολοι ακούσαμε και διαβάσαμε κατά κόρον τις επόμενες μέρες, περισπούδαστες αναλύσεις για καταστροφές τύπου Περλ Χάρμπορ (μόνο που δεν ήταν διαστημικό) και κατόπιν φωτογραφήθηκε αδρά και ο κύριος υπεύθυνος, ο Μπιν Λάντεν (ένα παιδί όλο δικό τους, που στη συνέχεια παραστράτησε). Η έκθεση της επιτροπής Ράμσφελντ μπορεί να μην έπεσε εκατό στα εκατό μέσα στις προβλέψεις της, τη δουλίτσα της πάντως, όπως φαίνεται, την έκανε.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ράμσφελντ είναι ένθερμος υποστηρικτής των πιο επιθετικών απόψεων που έχει εκφράσει κατά καιρούς η Βικτόρια Τένσινγκ, μια μεγαλοδικηγόρος στην Ουάσιγκτον που είναι στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα και πρώην αναπληρωτής του Γενικού Εισαγγελέα, για την τρομοκρατία και την αντιμετώπισή της. Με αφορμή την έκρηξη βόμβας που σημειώθηκε στο πολεμικό πλοίο USS Cole στην Υεμένη στις 12.10.2000 με 17 θύματα, οι νομικοί σύμβουλοι του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας (NSA) ασχολήθηκαν με τα νομικά προβλήματα μιας στρατιωτικής απάντησης των ΗΠΑ σε τρομοκρατικά πλήγματα, όταν η εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ» επικαλέστηκε τις δηλώσεις του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Σέλτον, που υποστήριξε ότι η δυνατότητα επιλογής μιας πυραυλικής επίθεσης ως πολεμικά αντίποινα σε ένα τέτοιο πλήγμα παρέμενε σε ισχύ, όταν ο τελικός ένοχος - δράστης είχε αναγνωριστεί. Οι νομικοί σημείωναν, ότι κάθε πυραυλικό χτύπημα πρέπει να είναι προληπτικό, αποτρεπτικό και όχι να έχει χαρακτήρα αντιποίνων. Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ όπως σημείωναν, απαγορεύει τα πολεμικά αντίποινα, αλλά επιτρέπει ενέργειες που γίνονται για αυτοάμυνα. Για τους λόγους αυτούς, κάθε πυραυλικό χτύπημα θα έπρεπε να γίνεται για να αποτρέπει ένα μελλοντικό χτύπημα από τρομοκράτες σε αντίθεση με χτυπήματα που θα γίνονταν για να τους τιμωρήσουν για ενέργειες που είχαν κάνει στο παρελθόν. Η Τένσινγκ αντίθετα δήλωνε «ότι δεν υπάρχουν νομικοί ή ηθικοί λόγοι εμποδίων για τη χρήση βίας» στην απάντηση που δίνεται σε τρομοκρατικά χτυπήματα, και από το 1995 ακόμα έκανε κριτική στην ανεπάρκεια του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ο οποίος με μια αυστηρή - περιοριστική ερμηνεία του έκανε τα Ηνωμένα Εθνη ανίκανα να αποτρέψουν την τρομοκρατία. Η Τένσινγκ υποστήριξε πως οι ΗΠΑ έπρεπε να κάνουν με όλους τους τρόπους γνωστό προς επίδοξους μελλοντικούς τρομοκράτες ότι «διαθέτουν ένα συγκροτημένο αντιτρομοκρατικό σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει και την ικανότητα ανταποδοτικού χτυπήματος», έτσι ώστε κάθε τρομοκράτης θα έπρεπε να το σκεφτεί σοβαρά πριν κάνει κάποια απαγωγή ή σκοτώσει κάποιον, μιας και θα γνωρίζει ότι «μια από τις απαντήσεις σ' αυτές τις πράξεις, θα είναι η βία». Το δικαίωμα επίσης, στην αυτοάμυνα που δίνει το άρθρο 51 του ΟΗΕ, η Τένσινγκ και η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη που επικρατεί στις ΗΠΑ το ερμηνεύουν πλατιά κι όχι στενά. Πολλές χώρες υποστηρίζουν ότι ενέργειες αυτοάμυνας μπορούν να γίνουν μόνο κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη και μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας πάρει τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούν ότι το δικαίωμα αυτοάμυνας μπορεί να ασκείται σε μια βάση συνέχειας και βάθος χρόνου, και μετά την εκδήλωση της επίθεσης ακόμα και μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτές είναι και οι βασικές απόψεις του Ράμσφελντ και που σήμερα εφαρμόζονται με τα εγκληματικά σαρωτικά πλήγματα ενάντια στον λαό του Αφγανιστάν.
Η στρατηγική της πρωτοκαθεδρίας
Οι ΗΠΑ αξιοποιώντας τα γεγονότα στις 11/9, υλοποιούν με γοργούς ρυθμούς τη λεγόμενη στρατηγική της πρωτοκαθεδρίας στις νέες συνθήκες ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας και διάλυσης της ΕΣΣΔ. Η στρατηγική αυτή παρουσιάστηκε το 1992, σε μια εμπιστευτική έκθεση κάτω από τον τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές αμυντικής πολιτικής 1992-1994» με συντάκτες του κειμένου τον Πολ Βόλφοβιτς (σημερινό αναπληρωτή υπουργό Αμυνας) και τον Λιούις Λίμπι (σύμβουλος σήμερα σε ζητήματα ασφάλειας του αντιπροέδρου Τσέινι).
Η έκθεση συνιστούσε:
«να εμποδιστεί κάθε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει σε περιοχές που οι πόροι τους θα της επέτρεπαν να κατακτήσει το καθεστώς μεγάλης δύναμης»,
να «αποθαρρυνθούν οι προχωρημένες βιομηχανικές χώρες από κάθε απόπειρα που θα απέβλεπε στην αμφισβήτηση της ηγεσίας μας ή στην ανατροπή της εγκατεστημένης πολιτικής και οικονομικής τάξης»,
και να «προλάβουμε τη μελλοντική ανάδυση κάθε ανταγωνιστή σε παγκόσμιο επίπεδο».
Εξαιρετικοί στόχοι, τους οποίους οι ΗΠΑ έχουν βαλθεί με κάθε μέσο να πετύχουν.
Γίνεται ακόμα πιο φανερή η εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή της στις 15 Σεπτέμβρη 2001, ότι «βρισκόμαστε μπροστά στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου επιτελικού σχεδίου, που θα βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη μας, με απρόβλεπτες συνέπειες στην πορεία, καθώς θα εμπλακούν ένα μεγάλο μέρος χωρών, και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις θα πάρουν πιο ανοιχτή μορφή».
Θα κλείσουμε προσωρινά αυτό το άρθρο δημοσιεύοντας δυο πίνακες που απεικονίζουν παραστατικά τα σχέδια των ΗΠΑ για ολοκληρωτική κυριαρχία με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «παγκόσμιας τρομοκρατίας». Οι πίνακες σχετίζονται και με τη φωτογράφηση περίπου 60 και πάνω χωρών που είναι «ύποπτες» για τις ΗΠΑ ότι στηρίζουν ή υποθάλπουν την «τρομοκρατία».
Οι πίνακες με τους χάρτες βρίσκονται στο τεύχος Αυγούστου 2001 του περιοδικού «Rand Review», που εκδίδει η Rand Corporation, που επίλεκτο ανώτερο στέλεχός της ήταν ο Ράμσφελντ πριν αναλάβει το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ. Αφορούν το σχεδιασμό για την αναδιοργάνωση του στρατού των ΗΠΑ για να ανταποκριθεί σ' έναν νέο παγκόσμιο ρόλο.
Ο πρώτος πίνακας - χάρτης απεικονίζει τη σημερινή θέση των βάσεων και την παρουσία αμερικανικού στρατού έξω από την επικράτεια των ΗΠΑ και έχει τον εύγλωττο τίτλο ότι οι βάσεις είναι κατά κύριο λόγο σε λαθεμένες τοποθεσίες, και ο δεύτερος πίνακας - χάρτης προτείνει τη νέα ευέλικτη αναδιάταξη που πρέπει να γίνει, για να ασκήσουν οι ΗΠΑ την παγκόσμια ηγεμονία τους και κυριαρχία τους.
Το Αφγανιστάν είναι μόνο η αρχή και κάνει επιτακτικά αναγκαίο να διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο κίνημα καταδίκης του νέου γύρου του ιμπεριαλιστικού πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, ένα κίνημα που να στρέφεται στην καρδιά της πολιτικής και της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου