Γκέμπελς, Μακάρθι και Κοντολίζα
«Γιατί στέλνουμε τα αεροπλανοφόρα μας στην άλλη άκρη του κόσμου να αναζητήσουν τους εχθρούς - κομμουνιστές που έχουν κηρύξει μια αντιαμερικανική τζιχάντ - όταν θα βρίσκονται εδώ, ακριβώς μπροστά από το μνημείο του Ουάσιγκτον;». Ετσι ωμά διατύπωσε την απειλή ο Μακ Κέιν αρθρογράφος των «Ουάσινγκτον Τάιμς» την παραμονή της αντιπολεμικής διαδήλωσης της 29ης Σεπτέμβρη του 2001. Ο ίδιος είχε φροντίσει πριν να «αποκαλύψει» πως όλοι αυτοί που θα διαδήλωναν υπό τις σημαίες διαφόρων οργανώσεων δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κομμουνιστές! Για τις ΗΠΑ, μετά από δεκαετίες καλλιέργειας της αντικομμουνιστικής ψύχωσης, μια τέτοια κατηγορία παραπέμπει σε άτομα άξια για την ηλεκτρική καρέκλα.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Πριν από κάθε άλμα του σε ανώτερα επίπεδα βαρβαρότητας ο καπιταλισμός προσπαθεί να καθαρίσει το τοπίο από τον «εσωτερικό εχθρό». Και κάθε φορά είναι πιο μεγάλα τα ψέματα, πιο βάρβαρες οι διάφορες «σταυροφορίες». Η προβοκάτσια στο Ράιχστανγκ, το 1933, μοιάζει σήμερα με πταίσμα μπροστά στην προβοκάτσια της «τρομοκρατίας» που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την εξελισσόμενη επίθεση κατά των λαών όλου του κόσμου που εξαπέλυσαν οι προς το παρόν συνασπισμένες δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου.
Σταθεροί στο στόχο τους...
Το Ράιχστανγκ συνοδεύτηκε με εκατόμβες νεκρών. Το ακόλουθό της, η χιτλερική επέλαση, βύθισε στα μαύρα εκατομμύρια ανθρώπους. Κι όμως, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ξεσπά νέα αντικομμουνιστική εκστρατεία καθώς η υπεροχή του σοσιαλισμού κατακτά και το εσωτερικό των ΗΠΑ. Αρα συνιστά απειλή. Στο ξεκίνημα του ψυχρού πολέμου η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Μακάρθι έβγαλε στην αχρηστία εκατοντάδες διανοούμενους και καλλιτέχνες με την κατηγορία ότι ήταν κομμουνιστές. Είχε προηγηθεί ο νόμος για τα συνδικάτα που έστειλε χιλιάδες συνδικαλιστές στη φυλακή ή την ανεργία. Ο Πρόεδρος της «Τζένεραλ Ελέκτρικ» το είχε πει ωμά: Δύο οι εχθροί: Στο εξωτερικό η Ρωσία, στο εσωτερικό οι εργάτες.
Η ιστορία, βέβαια, έγραψε με χρυσά γράμματα τα ονόματα των «δέκα του Χόλιγουντ»: Ντόναλντ Τράμπο, Αλμπερτ Μαλτζ, Σάμιουελ Ορνιτζ, Τζον Χάουαρντ Λόουσον, Χέρμπερτ Μπάιμπερμαν, Ρόμπερτ Αντριαν Σκοτ, Λέστερ Κόουλ, Αλβα Μπέσι, Εντουαρντ Ντμίτρικ και Ρινγκ Λάρντνερ. Ηταν η ομάδα που αρνήθηκε να συνεργαστεί με την επιτροπή Μακάρθι. Εχασαν τις δουλιές τους, φυλακίστηκαν, έμειναν όρθιοι. Αντίθετα, ένα κατάμαυρο στίγμα συνοδεύει έκτοτε πολλούς άλλους. Το έργο το είδαμε σε επανάληψη αρκετές φορές από τότε. Νωπό ακόμα το Κόσσοβο.
Και φτάσαμε σήμερα με τον πρόεδρο των εταιριών πετρελαίου, όπλων και ναρκωτικών να δηλώνει απερίφραστα πως «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Κηρύσσοντας έτσι τη νέα «σταυροφορία».
Πριν προλάβει να μεταδοθεί ο εκβιασμός είχαν σπεύσει μια σειρά διανοούμενοι -κλωνοποιημένοι Γκέμπελς, να επιτεθούν σ' όποιον είχε αρνηθεί να λοβοτομηθεί. Σ' όποιον απλά θυμόταν λέξεις - έννοιες - χώρους όπως Αλέξινατς, Μάι- Λάι, Χιροσίμα. Τώρα πια δεν επιλαμβάνεται της αντιμετώπισης κάποια επιτροπή αντιαμερικανικών ενεργειών, αλλά ευθέως τα «think tank» (δεξαμενές σκέψεις) του κεντρικού μηχανισμού αντιμετώπισης αντικαπιταλιστικών σκέψεων.
Αν μάλιστα αυτές οι σκέψεις φτάνουν ως τη λογική κατάληξή τους να δείχνουν δηλαδή ευθέως ως κύριο εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, τότε επίσης ευθέως καλούνται τα αεροπλανοφόρα αντί να πάνε στον Κόλπο, να στρέψουν τα όπλα τους στην Ουάσινγκτον όπου συγκεντρώνονται οι συνοδοιπόροι των κομμουνιστών!
... σφάζουν
Εξακόσιες χιλιάδες παιδιά έχουν ήδη πεθάνει στο Ιράκ, εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Εκατό χιλιάδες παιδιά θα πεθάνουν στο Αφγανιστάν σαν συνέπεια της νέας επέμβασης (τα στοιχεία προέρχονται από την ίδια την UNISEF). Το Κοράμ, πόλη του Αφγανιστάν χωρίς κανένα στρατόπεδο, καταγράφηκε ήδη ως ο τόπος της «τελευταίας σφαγής που διέπραξαν οι ΗΠΑ».
Αυτά είναι ορισμένα από τα δεδομένα που καλείται να επεξεργαστεί κάθε μυαλό, για να καταλήξει στα συμπεράσματά του και ανάλογα να καθορίσει μια στάση ζωής.
Αμ δε. Τα «think tank» έχουν ήδη έτοιμη την απάντησή τους: Το αυτόματο «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών», που έρχεται στα χείλη, ενοχοποιείται ως ναζιστικού τύπου σύνθημα! Πόσο μάλλον η ερώτηση: «Πόσοι δίδυμοι πύργοι πρέπει να βομβαρδιστούν για να επέλθει το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού"»; Η διατύπωσή της και μόνο εξασφαλίζει κατηγορία για υποκίνηση σε τρομοκρατική πράξη.
Δεν πρόκειται για κυνήγι μαγισσών. Για έναν διαρκή πόλεμο πρόκειται. Οπου το κεφάλαιο δείχνει να διδάσκεται από κρίση σε κρίση και να παίρνει μέτρα αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού», γνωρίζοντας -από την ίδια την ταξικότατη ανάλυση που κάνει- πως ο όλο και πιο βαθύς εκβαρβαρισμός του συστήματος δε μπορεί παρά να προκαλεί και δυναμικές αντιδράσεις. Τις οποίες, αν δεν έχει κατορθώσει εγκαίρως να υπονομεύσει - εκφυλίσει με τύπου Μπιλ Λάντεν «επαναστάτες», οφείλει να τις τσακίσει με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, πριν ένα πραγματικό επαναστατικό κίνημα βάλει τα πράγματα στη θέση τους...
... και δικάζουν
Οι εισηγήσεις για τις προχτεσινές αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ για την τρομοκρατία είχαν γραφτεί πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Και ποινικοποιούν ακόμα και την υποψία ανατρεπτικής σκέψης.
Σ' αυτό το πλαίσιο το κόψιμο 100 «ύποπτων» τραγουδιών σε 2.500 ραδιοφωνικούς σταθμούς των ΗΠΑ είναι ίσως πταίσμα μπροστά σ' ό,τι ακολουθεί. Ηδη ο Μπλερ ζητά να εγκρίνει ο ίδιος τι θα μεταδίδει ως κι αυτό το BBC. Η Κοντολίζα παραδίδει καθημερινά μαθήματα ορθής δημοσιογραφίας και φτάσαμε στο σημείο ένα θρασίμι της ελληνικής δημοσιογραφίας να ρωτά αναιδέστατα την πρέσβειρα της Αιγύπτου «γιατί φυλακίσατε μόνο 3 χρόνια το δολοφόνο του Σαντάτ;» την ώρα που αυτή μάταια δήλωνε πως στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε πως αυτός ήταν ο δολοφόνος.
Η λίστα των 100 κομμένων τραγουδιών έκανε τη δουλιά της. Ο Μακ-Κάρτνεϊ ήδη δήλωσε πως ο πόλεμος είναι δίκαιος. Ο Τζάκερ έχει ήδη πάρει ανάλογη θέση. Ο Μακαρθισμός, πράγματι, δεν εξαφανίστηκε ποτέ στην πραγματικότητα. Σε λίγο είναι ικανοί να φέρουν σε δίκη τον Κόπολα που έγραψε το 1979: «Ηθελα η Αμερική να δει το πρόσωπο της φρίκης και να το δεχτεί σαν το δικό της πρόσωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προχωρήσει προς μια νέα εποχή που πρόκειται να έρθει». Η φράση του αφορούσε το «Αποκάλυψη Τώρα». Κι ακόμα πιο πίσω θα δικάσουν τον Τένεσι Ουίλιαμς που το 1953 δήλωνε για το «Καμίνο Ρεάλ»: «Η φασιστική δημαγωγία του Μακάρθι σκέπασε τη χώρα μου. Και η χώρα μου σκοτείνιασε. Το "Καμίνο Ρεάλ" συνοψίζει την άποψή μου για τους καιρούς και τον κόσμο που ζω... Μιλά για το έλλειμμα της ανθρώπινης ελευθερίας στο σημερινό κόσμο, έναν κόσμο που με ανησυχεί βαθιά».
... προς συμμόρφωση
Στα καθ' ημάς, των επερχόμενων μέτρων φίμωσης έχει προηγηθεί η έκθεση του αμερικάνικου κογκρέσου που αξίωνε ουσιαστικά να περιοριστεί η απήχηση του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, μια απήχηση που είναι ευρύτερη της εκλογικής του επιρροής, έλεγαν τότε οι Αμερικάνοι.
Και στο πλαίσιο αυτό σαν εχθρός έφτασε να αντιμετωπίζεται ως κι ο Λαζόπουλος! Εκανε το λάθος να ρωτήσει ένας από τους Μήτσους του «οι αμερικάνοι για ποιον λαό έχουν κλάψει;». Εγκλημα καθοσιώσεως - «συγκινησιακή κοινοτοπία», και «κραυγαλέος λαϊκισμός», χαρακτηρίστηκε το τηλεοπτικό επεισόδιο κι αν ο καλλιτέχνης δεν έλαβε το μήνυμα φρόντισαν να του το κάνουν καθαρό μ' ένα μπαράζ δημοσιευμάτων - καρμπόν που ανέφεραν ότι οι Μήτσοι πάτωσαν σε ακροαματικότητα, ενώ πουλάει ο μπιγκ μπράδερ...
Ειρωνεία της τύχης. Ενας άλλος Μακάρθι, ο Κόλμαν, του Κέντρου Διδασκαλίας Ειρήνης στην Ουάσιγκτον έγραψε: «Η βία φέρνει βία». Και αναφέρει ως βία τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες όπου «40.000 πεθαίνουν, λέει ο ίδιος, εξαιτίας της δικής μας πολιτικής».
Ενώ δίνοντας μάθημα στους σύγχρονους γερμανοτσολιάδες του ελληνικού Τύπου, ένας άλλος Αμερικανός, ο Τζάστιν Ραϊμόντο γράφει αναφερόμενος στους πύργους ότι «οι ένοχοι θα παραμένουν αόρατοι γιατί είμαστε εμείς»!
Εν τέλει δεν ξενίζει το άρθρο στην «Ουάσιγκτον Ποστ» που «αποκαλύπτει» τον κομμουνιστικό δάκτυλο πίσω από τις διαδηλώσεις. Ηδη και εδώ δύο διαδηλώσεις των συνδικάτων βαπτίστηκαν διαδηλώσεις του ΚΚΕ. Τιμή, βέβαια, για το ΚΚΕ, αλλά όλοι γνωρίζουν πως άλλο πράγμα τα συνδικάτα κι άλλο ένα πολιτικό κόμμα. Για τις ανάγκες όμως της προπαγάνδας τους πρέπει κάθε διαδηλωτής να χαρακτηριστεί υποχείριο των κομμουνιστών και να ενοχοποιηθεί διπλά, γιατί βρίσκεται σε λάθος μεριά, αφού ήδη ο εν εξελίξει πόλεμος πλασάρεται σαν «δίκαιος» πόλεμος των δυνάμεων του φωτός της Δύσης ενάντια στο σκότος της Ανατολής.
ΥΓ: Στις «παράπλευρες απώλειες» αυτού του πολέμου οφείλουμε να καταγράψουμε την κατάντια διαφόρων αριστερών που ανακάλυψαν στα γεράματα το διάλογο ως τρόπο συγκάλυψης της εγκληματικής συνυπευθυνότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη νέα σφαγή. Ετσι είναι: Οταν θες να σύρεις την εργατική τάξη, από θέση συνολικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό, να περάσει σε θέση υπέρ της μιας πλευράς στον υπό εξέλιξη και ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο, καταντάς αυτό που καταγγέλλει η Γιούτα Ντίτφουρτ: «Με σπουδή ορκίζεται η ...πολέμιος του καπιταλισμού Attac! -η οποία χρηματοδοτείται και από την ΕΕ - να είναι υπάκουη και να μην κάνει διαδηλώσεις μπροστά σε ουρανοξύστες»...
Η Κοντολίζα Ράις
«Γιατί στέλνουμε τα αεροπλανοφόρα μας στην άλλη άκρη του κόσμου να αναζητήσουν τους εχθρούς - κομμουνιστές που έχουν κηρύξει μια αντιαμερικανική τζιχάντ - όταν θα βρίσκονται εδώ, ακριβώς μπροστά από το μνημείο του Ουάσιγκτον;». Ετσι ωμά διατύπωσε την απειλή ο Μακ Κέιν αρθρογράφος των «Ουάσινγκτον Τάιμς» την παραμονή της αντιπολεμικής διαδήλωσης της 29ης Σεπτέμβρη του 2001. Ο ίδιος είχε φροντίσει πριν να «αποκαλύψει» πως όλοι αυτοί που θα διαδήλωναν υπό τις σημαίες διαφόρων οργανώσεων δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κομμουνιστές! Για τις ΗΠΑ, μετά από δεκαετίες καλλιέργειας της αντικομμουνιστικής ψύχωσης, μια τέτοια κατηγορία παραπέμπει σε άτομα άξια για την ηλεκτρική καρέκλα.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Πριν από κάθε άλμα του σε ανώτερα επίπεδα βαρβαρότητας ο καπιταλισμός προσπαθεί να καθαρίσει το τοπίο από τον «εσωτερικό εχθρό». Και κάθε φορά είναι πιο μεγάλα τα ψέματα, πιο βάρβαρες οι διάφορες «σταυροφορίες». Η προβοκάτσια στο Ράιχστανγκ, το 1933, μοιάζει σήμερα με πταίσμα μπροστά στην προβοκάτσια της «τρομοκρατίας» που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την εξελισσόμενη επίθεση κατά των λαών όλου του κόσμου που εξαπέλυσαν οι προς το παρόν συνασπισμένες δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου.
Σταθεροί στο στόχο τους...
Το Ράιχστανγκ συνοδεύτηκε με εκατόμβες νεκρών. Το ακόλουθό της, η χιτλερική επέλαση, βύθισε στα μαύρα εκατομμύρια ανθρώπους. Κι όμως, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ξεσπά νέα αντικομμουνιστική εκστρατεία καθώς η υπεροχή του σοσιαλισμού κατακτά και το εσωτερικό των ΗΠΑ. Αρα συνιστά απειλή. Στο ξεκίνημα του ψυχρού πολέμου η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Μακάρθι έβγαλε στην αχρηστία εκατοντάδες διανοούμενους και καλλιτέχνες με την κατηγορία ότι ήταν κομμουνιστές. Είχε προηγηθεί ο νόμος για τα συνδικάτα που έστειλε χιλιάδες συνδικαλιστές στη φυλακή ή την ανεργία. Ο Πρόεδρος της «Τζένεραλ Ελέκτρικ» το είχε πει ωμά: Δύο οι εχθροί: Στο εξωτερικό η Ρωσία, στο εσωτερικό οι εργάτες.
Η ιστορία, βέβαια, έγραψε με χρυσά γράμματα τα ονόματα των «δέκα του Χόλιγουντ»: Ντόναλντ Τράμπο, Αλμπερτ Μαλτζ, Σάμιουελ Ορνιτζ, Τζον Χάουαρντ Λόουσον, Χέρμπερτ Μπάιμπερμαν, Ρόμπερτ Αντριαν Σκοτ, Λέστερ Κόουλ, Αλβα Μπέσι, Εντουαρντ Ντμίτρικ και Ρινγκ Λάρντνερ. Ηταν η ομάδα που αρνήθηκε να συνεργαστεί με την επιτροπή Μακάρθι. Εχασαν τις δουλιές τους, φυλακίστηκαν, έμειναν όρθιοι. Αντίθετα, ένα κατάμαυρο στίγμα συνοδεύει έκτοτε πολλούς άλλους. Το έργο το είδαμε σε επανάληψη αρκετές φορές από τότε. Νωπό ακόμα το Κόσσοβο.
Και φτάσαμε σήμερα με τον πρόεδρο των εταιριών πετρελαίου, όπλων και ναρκωτικών να δηλώνει απερίφραστα πως «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Κηρύσσοντας έτσι τη νέα «σταυροφορία».
Πριν προλάβει να μεταδοθεί ο εκβιασμός είχαν σπεύσει μια σειρά διανοούμενοι -κλωνοποιημένοι Γκέμπελς, να επιτεθούν σ' όποιον είχε αρνηθεί να λοβοτομηθεί. Σ' όποιον απλά θυμόταν λέξεις - έννοιες - χώρους όπως Αλέξινατς, Μάι- Λάι, Χιροσίμα. Τώρα πια δεν επιλαμβάνεται της αντιμετώπισης κάποια επιτροπή αντιαμερικανικών ενεργειών, αλλά ευθέως τα «think tank» (δεξαμενές σκέψεις) του κεντρικού μηχανισμού αντιμετώπισης αντικαπιταλιστικών σκέψεων.
Αν μάλιστα αυτές οι σκέψεις φτάνουν ως τη λογική κατάληξή τους να δείχνουν δηλαδή ευθέως ως κύριο εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, τότε επίσης ευθέως καλούνται τα αεροπλανοφόρα αντί να πάνε στον Κόλπο, να στρέψουν τα όπλα τους στην Ουάσινγκτον όπου συγκεντρώνονται οι συνοδοιπόροι των κομμουνιστών!
... σφάζουν
Εξακόσιες χιλιάδες παιδιά έχουν ήδη πεθάνει στο Ιράκ, εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Εκατό χιλιάδες παιδιά θα πεθάνουν στο Αφγανιστάν σαν συνέπεια της νέας επέμβασης (τα στοιχεία προέρχονται από την ίδια την UNISEF). Το Κοράμ, πόλη του Αφγανιστάν χωρίς κανένα στρατόπεδο, καταγράφηκε ήδη ως ο τόπος της «τελευταίας σφαγής που διέπραξαν οι ΗΠΑ».
Αυτά είναι ορισμένα από τα δεδομένα που καλείται να επεξεργαστεί κάθε μυαλό, για να καταλήξει στα συμπεράσματά του και ανάλογα να καθορίσει μια στάση ζωής.
Αμ δε. Τα «think tank» έχουν ήδη έτοιμη την απάντησή τους: Το αυτόματο «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών», που έρχεται στα χείλη, ενοχοποιείται ως ναζιστικού τύπου σύνθημα! Πόσο μάλλον η ερώτηση: «Πόσοι δίδυμοι πύργοι πρέπει να βομβαρδιστούν για να επέλθει το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού"»; Η διατύπωσή της και μόνο εξασφαλίζει κατηγορία για υποκίνηση σε τρομοκρατική πράξη.
Δεν πρόκειται για κυνήγι μαγισσών. Για έναν διαρκή πόλεμο πρόκειται. Οπου το κεφάλαιο δείχνει να διδάσκεται από κρίση σε κρίση και να παίρνει μέτρα αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού», γνωρίζοντας -από την ίδια την ταξικότατη ανάλυση που κάνει- πως ο όλο και πιο βαθύς εκβαρβαρισμός του συστήματος δε μπορεί παρά να προκαλεί και δυναμικές αντιδράσεις. Τις οποίες, αν δεν έχει κατορθώσει εγκαίρως να υπονομεύσει - εκφυλίσει με τύπου Μπιλ Λάντεν «επαναστάτες», οφείλει να τις τσακίσει με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, πριν ένα πραγματικό επαναστατικό κίνημα βάλει τα πράγματα στη θέση τους...
... και δικάζουν
Οι εισηγήσεις για τις προχτεσινές αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ για την τρομοκρατία είχαν γραφτεί πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Και ποινικοποιούν ακόμα και την υποψία ανατρεπτικής σκέψης.
Σ' αυτό το πλαίσιο το κόψιμο 100 «ύποπτων» τραγουδιών σε 2.500 ραδιοφωνικούς σταθμούς των ΗΠΑ είναι ίσως πταίσμα μπροστά σ' ό,τι ακολουθεί. Ηδη ο Μπλερ ζητά να εγκρίνει ο ίδιος τι θα μεταδίδει ως κι αυτό το BBC. Η Κοντολίζα παραδίδει καθημερινά μαθήματα ορθής δημοσιογραφίας και φτάσαμε στο σημείο ένα θρασίμι της ελληνικής δημοσιογραφίας να ρωτά αναιδέστατα την πρέσβειρα της Αιγύπτου «γιατί φυλακίσατε μόνο 3 χρόνια το δολοφόνο του Σαντάτ;» την ώρα που αυτή μάταια δήλωνε πως στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε πως αυτός ήταν ο δολοφόνος.
Η λίστα των 100 κομμένων τραγουδιών έκανε τη δουλιά της. Ο Μακ-Κάρτνεϊ ήδη δήλωσε πως ο πόλεμος είναι δίκαιος. Ο Τζάκερ έχει ήδη πάρει ανάλογη θέση. Ο Μακαρθισμός, πράγματι, δεν εξαφανίστηκε ποτέ στην πραγματικότητα. Σε λίγο είναι ικανοί να φέρουν σε δίκη τον Κόπολα που έγραψε το 1979: «Ηθελα η Αμερική να δει το πρόσωπο της φρίκης και να το δεχτεί σαν το δικό της πρόσωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προχωρήσει προς μια νέα εποχή που πρόκειται να έρθει». Η φράση του αφορούσε το «Αποκάλυψη Τώρα». Κι ακόμα πιο πίσω θα δικάσουν τον Τένεσι Ουίλιαμς που το 1953 δήλωνε για το «Καμίνο Ρεάλ»: «Η φασιστική δημαγωγία του Μακάρθι σκέπασε τη χώρα μου. Και η χώρα μου σκοτείνιασε. Το "Καμίνο Ρεάλ" συνοψίζει την άποψή μου για τους καιρούς και τον κόσμο που ζω... Μιλά για το έλλειμμα της ανθρώπινης ελευθερίας στο σημερινό κόσμο, έναν κόσμο που με ανησυχεί βαθιά».
... προς συμμόρφωση
Στα καθ' ημάς, των επερχόμενων μέτρων φίμωσης έχει προηγηθεί η έκθεση του αμερικάνικου κογκρέσου που αξίωνε ουσιαστικά να περιοριστεί η απήχηση του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, μια απήχηση που είναι ευρύτερη της εκλογικής του επιρροής, έλεγαν τότε οι Αμερικάνοι.
Και στο πλαίσιο αυτό σαν εχθρός έφτασε να αντιμετωπίζεται ως κι ο Λαζόπουλος! Εκανε το λάθος να ρωτήσει ένας από τους Μήτσους του «οι αμερικάνοι για ποιον λαό έχουν κλάψει;». Εγκλημα καθοσιώσεως - «συγκινησιακή κοινοτοπία», και «κραυγαλέος λαϊκισμός», χαρακτηρίστηκε το τηλεοπτικό επεισόδιο κι αν ο καλλιτέχνης δεν έλαβε το μήνυμα φρόντισαν να του το κάνουν καθαρό μ' ένα μπαράζ δημοσιευμάτων - καρμπόν που ανέφεραν ότι οι Μήτσοι πάτωσαν σε ακροαματικότητα, ενώ πουλάει ο μπιγκ μπράδερ...
Ειρωνεία της τύχης. Ενας άλλος Μακάρθι, ο Κόλμαν, του Κέντρου Διδασκαλίας Ειρήνης στην Ουάσιγκτον έγραψε: «Η βία φέρνει βία». Και αναφέρει ως βία τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες όπου «40.000 πεθαίνουν, λέει ο ίδιος, εξαιτίας της δικής μας πολιτικής».
Ενώ δίνοντας μάθημα στους σύγχρονους γερμανοτσολιάδες του ελληνικού Τύπου, ένας άλλος Αμερικανός, ο Τζάστιν Ραϊμόντο γράφει αναφερόμενος στους πύργους ότι «οι ένοχοι θα παραμένουν αόρατοι γιατί είμαστε εμείς»!
Εν τέλει δεν ξενίζει το άρθρο στην «Ουάσιγκτον Ποστ» που «αποκαλύπτει» τον κομμουνιστικό δάκτυλο πίσω από τις διαδηλώσεις. Ηδη και εδώ δύο διαδηλώσεις των συνδικάτων βαπτίστηκαν διαδηλώσεις του ΚΚΕ. Τιμή, βέβαια, για το ΚΚΕ, αλλά όλοι γνωρίζουν πως άλλο πράγμα τα συνδικάτα κι άλλο ένα πολιτικό κόμμα. Για τις ανάγκες όμως της προπαγάνδας τους πρέπει κάθε διαδηλωτής να χαρακτηριστεί υποχείριο των κομμουνιστών και να ενοχοποιηθεί διπλά, γιατί βρίσκεται σε λάθος μεριά, αφού ήδη ο εν εξελίξει πόλεμος πλασάρεται σαν «δίκαιος» πόλεμος των δυνάμεων του φωτός της Δύσης ενάντια στο σκότος της Ανατολής.
ΥΓ: Στις «παράπλευρες απώλειες» αυτού του πολέμου οφείλουμε να καταγράψουμε την κατάντια διαφόρων αριστερών που ανακάλυψαν στα γεράματα το διάλογο ως τρόπο συγκάλυψης της εγκληματικής συνυπευθυνότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη νέα σφαγή. Ετσι είναι: Οταν θες να σύρεις την εργατική τάξη, από θέση συνολικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό, να περάσει σε θέση υπέρ της μιας πλευράς στον υπό εξέλιξη και ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο, καταντάς αυτό που καταγγέλλει η Γιούτα Ντίτφουρτ: «Με σπουδή ορκίζεται η ...πολέμιος του καπιταλισμού Attac! -η οποία χρηματοδοτείται και από την ΕΕ - να είναι υπάκουη και να μην κάνει διαδηλώσεις μπροστά σε ουρανοξύστες»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου