Για τον Αστέρα Βουλιαγμένης
Πολύς ντόρος γίνεται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Υπερασπιστές της δημόσιας περιουσίας και κατά του ξεπουλήματος έναντι πινακίου φακής, έχουν ανέβει στα κάγκελα. Για την ταμπακιέρα όμως δε λέει κανείς τίποτα.
Ας δούμε τι είναι ο Αστέρας και πως λειτουργεί ως δημόσια περιουσία:
Ο Αστέρας εκτείνεται σε 304,4 στρέμματα, με μεγαλομέτοχο την Εθνική Τράπεζα και διαχειρίστρια εταιρεία την πολυεθνική Starwood.
O Αστέρας Βουλιαγμένης, λόγω της θέσης του αλλά και των παροχών που προσφέρει είναι κάτι περισσότερο από ξενοδοχείο, είναι σωστό... φιλέτο! Στα 54 χρόνια λειτουργίας του έχει φιλοξενήσει πολιτικούς, κοσμικούς, επιχειρηματίες, τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας και του εξωτερικού. Άλλωστε τους προσφέρει τα πάντα: φυσική ομορφιά, διακριτικότητα, ασφάλεια, γι’ αυτό και στους χώρους του έχουν κλείσει συμφωνίες, έχουν γίνει συνέδρια, μέχρι και η συνάντηση της γνωστής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ έγινε εκεί.
Για να προσφέρει αυτή τη χλιδή στους απαιτητικούς πελάτες του, η διεύθυνση του Αστέρα εδώ και δύο χρόνια περίπου έχει απολύσει 100 εργαζόμενους - και αναμένονται άλλοι 50 αυτές τις ημέρες - και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν επαναπροσληφθεί με συμβάσεις λίγων μηνών!
Είναι ενδεικτικό, ότι όσοι απολυμένοι αρνήθηκαν να εργαστούν με τους νέους όρους, στάλθηκαν οριστικά στο ταμείο ανεργίας. Στη θέση τους παίρνει νέους έως 29 χρόνων, εποχικούς και ανασφάλιστους με 400 ευρώ. Επίσης ανακοίνωσε και μια μορφή "εθελούσιας εξόδου" για άτομα που είτε συμπληρώνουν ένσημα και ηλικία, είτε βρίσκονται κοντά στην συνταξιοδότηση, με προσφορά κάποιου ποσού για εξαγορά ενσήμων.
Κάτω απ’ αυτό το καθεστώς επιλέγει η κυβέρνηση να παραδώσει στους μεγαλοεπιχειρηματίες υποδομές, ακτές και μαρίνες. Με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, μισθούς πείνας και δουλειά από ήλιο σε ήλιο.
Ούτε λόγος βέβαια για την προσβασιμότητα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο. Οι ανάγκες τους για ψυχαγωγία και ανάπαυση, σ’ αυτό το δημόσιο ξενοδοχείο δεν έχουν θέση, αυτοί ας στριμωχτούν σε μια βδομάδα καλοκαιρινών διακοπών φιλοξενούμενοι σε συγγενείς και φίλους και πολύ τους είναι.
Κανείς δε συμφωνεί με την πώληση του Αστέρα, αλλά πρέπει να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους. Ο λαός θα αισθάνεται δική του αυτή την περιουσία, μόνο αν αλλάξει χέρια ιδιοκτησίας και γίνει λαϊκή περιουσία.
Κατηγο
Πολύς ντόρος γίνεται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Υπερασπιστές της δημόσιας περιουσίας και κατά του ξεπουλήματος έναντι πινακίου φακής, έχουν ανέβει στα κάγκελα. Για την ταμπακιέρα όμως δε λέει κανείς τίποτα.
Ας δούμε τι είναι ο Αστέρας και πως λειτουργεί ως δημόσια περιουσία:
Ο Αστέρας εκτείνεται σε 304,4 στρέμματα, με μεγαλομέτοχο την Εθνική Τράπεζα και διαχειρίστρια εταιρεία την πολυεθνική Starwood.
O Αστέρας Βουλιαγμένης, λόγω της θέσης του αλλά και των παροχών που προσφέρει είναι κάτι περισσότερο από ξενοδοχείο, είναι σωστό... φιλέτο! Στα 54 χρόνια λειτουργίας του έχει φιλοξενήσει πολιτικούς, κοσμικούς, επιχειρηματίες, τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας και του εξωτερικού. Άλλωστε τους προσφέρει τα πάντα: φυσική ομορφιά, διακριτικότητα, ασφάλεια, γι’ αυτό και στους χώρους του έχουν κλείσει συμφωνίες, έχουν γίνει συνέδρια, μέχρι και η συνάντηση της γνωστής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ έγινε εκεί.
Για να προσφέρει αυτή τη χλιδή στους απαιτητικούς πελάτες του, η διεύθυνση του Αστέρα εδώ και δύο χρόνια περίπου έχει απολύσει 100 εργαζόμενους - και αναμένονται άλλοι 50 αυτές τις ημέρες - και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν επαναπροσληφθεί με συμβάσεις λίγων μηνών!
Είναι ενδεικτικό, ότι όσοι απολυμένοι αρνήθηκαν να εργαστούν με τους νέους όρους, στάλθηκαν οριστικά στο ταμείο ανεργίας. Στη θέση τους παίρνει νέους έως 29 χρόνων, εποχικούς και ανασφάλιστους με 400 ευρώ. Επίσης ανακοίνωσε και μια μορφή "εθελούσιας εξόδου" για άτομα που είτε συμπληρώνουν ένσημα και ηλικία, είτε βρίσκονται κοντά στην συνταξιοδότηση, με προσφορά κάποιου ποσού για εξαγορά ενσήμων.
Κάτω απ’ αυτό το καθεστώς επιλέγει η κυβέρνηση να παραδώσει στους μεγαλοεπιχειρηματίες υποδομές, ακτές και μαρίνες. Με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, μισθούς πείνας και δουλειά από ήλιο σε ήλιο.
Ούτε λόγος βέβαια για την προσβασιμότητα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο. Οι ανάγκες τους για ψυχαγωγία και ανάπαυση, σ’ αυτό το δημόσιο ξενοδοχείο δεν έχουν θέση, αυτοί ας στριμωχτούν σε μια βδομάδα καλοκαιρινών διακοπών φιλοξενούμενοι σε συγγενείς και φίλους και πολύ τους είναι.
Κανείς δε συμφωνεί με την πώληση του Αστέρα, αλλά πρέπει να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους. Ο λαός θα αισθάνεται δική του αυτή την περιουσία, μόνο αν αλλάξει χέρια ιδιοκτησίας και γίνει λαϊκή περιουσία.
Κατηγο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου