Τουριστική «ανάπτυξη» που συντρίβει δικαιώματα

Τουριστική «ανάπτυξη» που συντρίβει δικαιώματα

Κινητήριος μοχλός της «ανάπτυξης», «ατμομηχανή» της οικονομίας, «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς αναφέρονται οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες στον κλάδο του Τουρισμού, ενώ δίνουν και παίρνουν οι αισιόδοξες προβλέψεις για τη φετινή τουριστική κίνηση και τα έσοδα από αυτήν. Σύμφωνα με τις δικές τους εκτιμήσεις, οι αφίξεις των τουριστών για το 2013 ανεβαίνουν στα 17 εκατομμύρια και τα έσοδα στα 11 δισεκατομμύρια, ανακοινώνοντας προβλέψεις για 1 εκατομμύριο περισσότερες αεροπορικές θέσεις και διψήφιο θετικό πρόσημο για τις προ - κρατήσεις της φετινής περιόδου από όλες τις χώρες.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι στον κλάδο είναι αναγκασμένοι να βγάζουν μια σεζόν στη σκληρή εκμετάλλευση κι άλλη μια στην ανεργία. Γιατί, πίσω από την κραυγαλέα πολυτέλεια και τη χλιδή στα μεγάλα ξενοδοχεία, κυριαρχούν η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, η εντατικοποίηση, η εξουθένωση, η φθορά της υγείας. Κρύβεται μια από τις πιο βάρβαρες μορφές εκμετάλλευσης, αυτή των νέων ανθρώπων που τα όνειρά τους, οι σπουδές τους, τσαλακώνονται όταν με το «μανδύα» της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης δουλεύουν σαν τα «σκυλιά» για μισό κομμάτι ψωμί, ανασφάλιστοι. Τελευταίο παράδειγμα το ξενοδοχείο «Hydra Beach» στην Αργολίδα, που προχώρησε σε 25 απολύσεις μόλις έληξαν οι ολιγόμηνες συμβάσεις των εργαζομένων και τοποθέτησε μαθητές στη θέση του μισού σχεδόν προσωπικού.

Παράλληλα, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, οι διακοπές και η αναψυχή αποτελούν πανάκριβη πολυτέλεια. Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους μπορούν να βλέπουν τα τουριστικά καταλύματα, παραλίες και όμορφα μέρη μόνο μέσα από τα δελτία των ειδήσεων. Ενδεικτική είναι πρόσφατη έρευνα από την οποία προκύπτει ότι οι Ελληνες μπορούν να κάνουν μετά βίας τέσσερις ολόκληρες μέρες διακοπές! Γεγονός, άλλωστε, που επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες ανακοινώσεις των ξενοδόχων στη Χαλκιδική που εμφανίζουν 80% πληρότητα στις μονάδες τους, αλλά μόνο το 2% των καταλυμάτων να έχει καλυφθεί από Ελληνες. Αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει ότι η αγωνία της κυβέρνησης και τα όποια μέτρα παίρνει αφορούν τον τουρισμό ως πεδίο δράσης των μονοπωλίων για να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία τους.

Το κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο καλούνται να απαντήσουν τόσο οι σκληρά εκμεταλλευόμενοι εργαζόμενοι στον κλάδο όσο και το σύνολο του λαού που δεν μπορεί να κάνει διακοπές, δεν είναι ο ποιοτικός ή ποσοτικός τουρισμός, αλλά τουρισμός από ποιον και για ποιον. Η απάντηση και ταυτόχρονα η ελπίδα βρίσκεται στους κοινούς αγώνες των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Αγώνες για το δικαίωμα στην αναψυχή σαν υποχρεωτικό και δωρεάν δικαίωμα για το λαό. Τέτοιο περιεχόμενο δίνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, για παράδειγμα, της Κέρκυρας που χτες έδωσαν μια κρίσιμη απεργιακή μάχη. Τέτοιο περιεχόμενο δίνουν σήμερα τα συνδικάτα του Τουρισμού και Επισιτισμού που συσπειρώνονται στις γραμμές του ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Γιατί το δικαίωμα του λαού στις διακοπές και η διεκδίκηση αιτημάτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων συνολικά είναι σαν οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.