Οι παιδικές κατασκηνώσεις του ΔΣΕ Πελοποννήσου

 Οι παιδικές κατασκηνώσεις του ΔΣΕ Πελοποννήσου

Με την ίδρυση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ), τα κλιμάκια του ΔΣΕ ανά την Ελλάδα κλήθηκαν να εφαρμόσουν τις πολιτικές και διοικητικές εντολές της στις περιοχές ελέγχου τους.

Οι δημιουργημένοι από τον λαό θεσμοί της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, των Λαϊκών Επιτροπών, Δικαστηρίων και Διδασκαλείων που συστάθηκαν στην Κατοχή, αναδημιουργήθηκαν με την καθοδήγηση των αντάρτικων κλιμακίων και των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ.

Στην περιοχή της Πελοποννήσου, μεγάλες περιοχές βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των τριών αντάρτικων αρχηγείων της 3ης Μεραρχίας. Σε αυτές αντιστοιχούσε ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού αυτού του γεωγραφικού διαμερίσματος, το οποίο αποτελούσε λαϊκή βάση για τον Δημοκρατικό Στρατό. Σε αυτό το πλαίσιο η ΠΔΚ όρισε ξεχωριστά επιτρόπους για την εφαρμογή του προγράμματός της στην Πελοπόννησο. Ο υπουργός Παιδείας Πέτρος Κόκκαλης με εγκύκλιό του διορίζει επίτροπο λαϊκής παιδείας τον Πάνο Γεωργόπουλο, καθηγητή γυμναστικής και αξιωματικό του ΔΣΕ από την Κερπίνη. Ο Γεωργόπουλος αμέσως συγκροτεί ομάδα μελέτης για τα προβλήματα της Παιδείας στην Πελοπόννησο. Αποφασίζεται η μόνιμη λειτουργία όλων των δημοτικών σχολείων και δύο γυμνασίων στην Ανδρίτσαινα και τα Τρόπαια. Πρωταρχικό μέλημα της επιτροπής είναι να πείσει τους δασκάλους αυτών των περιοχών να παραμείνουν στη θέση τους και να μην την εγκαταλείψουν όπως όριζαν οι κυβερνητικές εντολές. Παράλληλα οι μαχητές του ΔΣΕ που ήταν δάσκαλοι αποσπώνται σε σχολεία που υπήρχαν κενές θέσεις και ιδρύεται το λαϊκό διδασκαλείο Πελοποννήσου (έχουμε γράψει σχετικά σε άλλο μας άρθρο).

Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής προσπάθειας του ΔΣΠ, το καλοκαίρι του 1948 αποφασίζεται η λειτουργία παιδικών κατασκηνώσεων στην Κοντοβάζαινα Αρκαδίας. Σε αυτές θα πήγαιναν παιδιά από όλα τα δημοτικά σχολεία των περιοχών ελέγχου του ΔΣΠ για να περάσουν το καλοκαίρι και να αναπαυθούν από τα μαθήματά τους. Σκοπός της λειτουργίας τους ήταν τόσο η ψυχολογική υποβοήθηση των παιδιών που βίωναν έντονα τον Εμφύλιο και τη βία, αλλά και η διαπαιδαγώγησή τους σε ένα διαφορετικό περιβάλλον που επικέντρωνε στο παιδί και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του. Το σύστημα των παιδικών κατασκηνώσεων ήταν συνηθισμένο σε διάφορα ιδιωτικά σχολεία της εποχής και θεωρούνταν απαραίτητο συμπλήρωμα της υγιούς κοινωνικοποίησης και από το παιδαγωγικό σύστημα των σοσιαλιστικών δημοκρατιών. Οι κατασκηνώσεις λειτούργησαν με επιτυχία σε δύο περιόδους των 20 ημερών η κάθε μια (Ιούλιος 1948 - Αύγουστος 1948) και συγκέντρωσαν πάνω από 120 παιδιά. Τα παιδιά οργανώνονταν σε 3 ή 4 ομάδες με επικεφαλής τους έναν παιδαγωγό-ομαδάρχη. Υπεύθυνη των κατασκηνώσεων ήταν Κούλα Κιντή από τα Τρόπαια Αρκαδίας. Τις νύχτες ειδική ομάδα ανταρτών περιφρουρούσε περιμετρικά της κατασκήνωσης. Οι φρουροί ήταν άοπλοι γιατί το θέαμα των όπλων πιθανότατα θα τάραζε τους κατασκηνωτές. Το μοναδικό περίστροφο της κατασκήνωσης είχε ο Πάνος Γεωργόπουλος που επέβλεπε ολόκληρο το εγχείρημα.

Καλοκαίρι 1948. Ο Πάνος Γεωργόπουλος με την υπεύθυνη κατασκηνώσεων Κούλα Κιντή στην παιδική κατασκήνωση του ΔΣΠ στην Κοντοβάζαινα