Επανάσταση;

 Επανάσταση;

  

   Οι καθαρίστριες είναι παράνομες. Το δικαίωμά τους στη δουλειά είναι παράνομο. Έτσι απεφάνθη ο Άρειος Πάγος. Έτσι αποφάσισε η Δικαιοσύνη. Που είναι ανεξάρτητη. Αλλά οι νόμοι βάσει των οποίων δικάζει η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητοι. Κουβαλούν επάνω τους όλη την εξάρτηση – και όλη την εξάρτυση – εκείνων που τους φτιάχνουν.  Είναι οι νόμοι του αστικού κράτους. Είναι οι νόμοι των αστικών κυβερνήσεων. Είναι οι νόμοι του αστικού καθεστώτος. Και οι δικαστές την δικαιοσύνη αυτού του καθεστώτος, του αστικού, απονέμουν.

   Οι καθαρίστριες είναι παράνομες. Αλλά ο κ.Λάτσης είναι νόμιμος. Το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης, το Mall του κ.Λάτση είναι νόμιμο. Έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση. Έτσι ερμήνευσε το νόμο η κυβέρνηση. Το δικό της νόμο. Το νόμο του αστικού κράτους. Σύμφωνα με το νόμο του αστικού κράτους το αυθαίρετο του κ.Λάτση δεν είναι παρανομία. Είναι επένδυση. Σύμφωνα με το νόμο του αστικού κράτους στο αυθαίρετο του κ.Λάτση δεν θα επιβληθούν πρόστιμα. Αντίθετα. Θα δοθούν ενισχύσεις και αναπτυξιακά κίνητρα…

  Οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας απολύθηκαν. Ομαδικά. Έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έκρινε ως νόμιμη την απειλή του βιομήχανου Μάνεση ότι ή θα απολυθούν (ομαδικά) οι εργαζόμενοι ή θα κλείσει το εργοστάσιο. Δυο χρόνια πριν, η πρώτη πράξη της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη ήταν να στείλει τα ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς της Χαλυβουργίας. Στείλαμε τα ΜΑΤ γιατί οι εργάτες είναι παράνομοι. Είναι παράνομο να κρατούν οι εργαζόμενοι κλειστό το εργοστάσιο, είπε τότε ο Δένδιας. Σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους είναι παράνομο να απεργούν οι εργάτες. Ειδικά μάλιστα όταν απεργούν γιατί θέλουν τα εργοστάσια να είναι ανοιχτά για να δουλεύουν και όχι για να  τους απολύουν.

  Λίγες βδομάδες αργότερα από την επιδρομή των ΜΑΤ, που ο Δένδιας τα είχε στείλει για να ανοίξουν το εργοστάσιο από τους απεργούς – που το κρατούσαν δήθεν «κλειστό» – εκείνος που έκλεισε το εργοστάσιο ήταν ο Μάνεσης. Και δυο χρόνια αργότερα εκείνος που απείλησε ότι θα ξανακλείσει το εργοστάσιο ήταν πάλι ο Μάνεσης. Αλλά η κυβέρνηση δεν έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον του. Η κυβέρνηση δεν έστειλε εισαγγελείς εναντίον του για να κρατήσει ανοιχτό το εργοστάσιο. Βλέπετε, σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους, τα εργοστάσια είναι νόμιμο να τα κλείνουν οι βιομήχανοι. Σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους οι βιομήχανοι είναι νόμιμοι  και όταν απολύουν εργαζόμενους με πρόσχημα «να μην κλείσει το εργοστάσιο» και όταν απειλούν να κλείνουν το εργοστάσιο για να απολύσουν εργαζόμενους…

   Αλλά αν αυτή είναι η δικαιοσύνη του αστικού κράτους, κι αν αυτή η δικαιοσύνη απορρέει  από νόμους που είναι τέτοιοι επειδή ακριβώς το κράτος είναι αστικό, τότε δεν αρκεί να θέλουμε να αλλάξουμε τους νόμους. Πρέπει να γίνει σωστά.  Δεν μπορεί να έχεις άλλους νόμους σε ένα ίδιο κράτος.

   Και τότε τι να κάνουμε, να αλλάξουμε, μήπως, το κράτος; Ε, προφανώς. Πώς αλλιώς; Αν θες άλλη δικαιοσύνη, τότε μόνο σε ένα άλλο κράτος θα παράγονται άλλοι νόμοι που θα απονέμουν άλλη δικαιοσύνη.

   Και πως να το κάνουμε, δηλαδή, το κράτος; Τι πάει να πει «από αστικό να το κάνουμε εργατικό»; Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι κράτος του Λάτση και του Μάνεση, ε, τότε πως θα το μετατρέψουμε σε κράτος των καθαριστριών και των χαλυβουργών;. Τουτέστιν, να καταργηθεί ό,τι υπάρχει, να συντριβεί ό,τι ξέραμε και στη θέση του να οικοδομηθεί  τί; Ένα κράτος που την εξουσία να φτιάχνουν νόμους και να εφαρμόζουν νόμους αντί για τους ανθρώπους του Λάτση και του Μάνεση, θα την έχουν οι άνθρωποι των χαλυβουργών και των καθαριστριών; Μα γίνονται αυτά τα πράγματα; Και πώς θα γίνουν;

   Υστερόγραφο 1:  Στο πρώτο ερώτημα, αν «γίνονται αυτά τα πράγματα;», υπάρχει ασφαλής απάντηση (αλλά από την ανάποδη). Ιδού η απάντηση: Να περιμένει κανείς ότι το δίκιο τους οι καθαρίστριες και οι χαλυβουργοί θα το βρουν στο κράτος που κάνουν κουμάντο ο Λάτσης και ο Μάνεσης, ε, μα  ετούτο είναι από εκείνα τα πράγματα που – σίγουρα – δε γίνονται. Για όλα τα άλλα, σαν αυτά που κουβεντιάζουμε, υπάρχει και μια ελπίδα να γίνουν.

   Υστερόγραφο 2:  Στο δεύτερο ερώτημα, δηλαδή στο ερώτημα και «πως θα γίνουν;» αυτά, «πώς» θα αλλάξει τα κράτος, η απάντηση, ομολογουμένως, είναι κάπως πιο δύσκολη. Δεν λείπουν, όμως, οι καλές ιδέες. Να μια, για παράδειγμα. Την είχε διατυπώσει ο λόρδος Μπάιρον: «Η επανάσταση – έλεγε - σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει/ μα είναι ο μόνος σίγουρος και δίκαιος τρόπος/ να καθαρίσεις απ’ το ρίπος τους ανθρώπους». 

     Υστερόγραφο 3:   Οι ισχυρισμοί των υστερόγραφων 1 και 2 ισχύουν υπό μια προϋπόθεση: Ότι μόνο σαν ο λαός το θελήσει, τότε – και μόνο τότε – το πεπρωμένο θα προσκυνήσει.

 Νίκος Μπογιόπουλος:

Πηγή: Ημεροδρόμος