Στοχοποιούν το 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα

Στοχοποιούν το 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα

Οι δύο περιπτώσεις που παρουσιάζει ο «Ριζοσπάστης» ξεγράφουν το επίδομα γάμου και το ίδιο προαναγγέλλουν για τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, αν υπάρξει σχετική νομοθετική ρύθμιση

Αποσπάσματα από τις συμβάσεις που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης»

Με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται η υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων, που είτε κατοχυρώνουν τις αντεργατικές ανατροπές που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια, είτε προετοιμάζουν το δρόμο για την εφαρμογή νέων μέτρων, που δεν έχουν ακόμα νομοθετηθεί, αλλά περιλαμβάνονται στη λίστα των αξιώσεων που προβάλλουν σταθερά οι εργοδότες. Δύο τέτοιες επιχειρησιακές συμβάσεις παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», μία από τον κλάδο της εστίασης και μία από τον κλάδο των υπηρεσιών φύλαξης (security).
Πέρα από το γεγονός ότι η εργοδοσία κατοχυρώνει με σύμβαση τη συρρίκνωση των αποδοχών στα όρια του κατώτατου μισθού, που θεσπίστηκε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, οι δύο συμβάσεις εισάγουν έναν καινούριο όρο, σε σχέση με αυτές που έχουν υπογραφτεί στο παρελθόν: Επιβάλλεται στους εργαζόμενους η «ντε φάκτο» κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος άδειας (13ος - 14ος μισθός), σε περίπτωση που αυτά καταργηθούν στο μέλλον με νόμο της κυβέρνησης, όπως έγινε και στο δημόσιο τομέα.
Οι συγκεκριμένες επιχειρησιακές συμβάσεις ορίζουν ότι η κατάργηση θα ισχύσει αυτόματα, ακόμα και αν οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά σε μια ενδεχόμενη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Ομοίως, οι δύο συμβάσεις καταργούν «από τα αποδυτήρια» το επίδομα γάμου, το οποίο κατά τ' άλλα - σύμφωνα με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - κατοχυρώθηκε «σιωπηλά» (!) από τους εργοδότες στην ΕΓΣΣΕ που υπέγραψαν ΓΣΕΕ και ΣΕΒ τον περασμένο Μάρτη, χωρίς όμως να υπάρχει τέτοιος όρος στο κείμενο της Σύμβασης.
Να σημειωθεί ότι από την πλευρά των εργαζομένων, οι δύο επιχειρησιακές συμβάσεις υπογράφονται από «ενώσεις προσώπων». Για την Ιστορία, ήταν ο «νόμος Κατσέλη» (3899/2010) αυτός που πριν από τέσσερα χρόνια έδωσε τη δυνατότητα για υπογραφή «ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων», κάτω και έξω από αυτά που προέβλεπαν οι κλαδικές Συμβάσεις και μάλιστα να τις υπογράφουν όχι μόνο σωματεία, αλλά και οι ολιγομελείς «ενώσεις προσώπων».
Το ταξικό κίνημα προειδοποιούσε τότε ότι άνοιγαν την Κερκόπορτα για την ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων, όπως και έγινε. Ακολούθησε, με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, η κατάργηση των κλαδικών Συμβάσεων και ταυτόχρονα η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, μαζί με την περικοπή κατά 22% και 32% του κατώτερου μισθού με νόμο.

Οι όροι της σύμβασης

Η πρώτη από τις επιχειρησιακές συμβάσεις υπογράφτηκε στις 4 Αυγούστου σε εταιρεία security, με έδρα τη Νικήτη Χαλκιδικής. Επικαλούμενη τη «δυσμενή ενεστώσα οικονομική συγκυρία και τον συνεπεία ταύτης σοβαρό περιορισμό των δραστηριοτήτων της επιχειρήσεως», η σύμβαση περιλαμβάνει τους παρακάτω όρους:

1. Στις διατάξεις της σύμβασης «υπάγεται το σύνολο του προσωπικού όλων των ειδικοτήτων που συνδέονται με την εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου». Αυτό σημαίνει ότι όλες οι ειδικότητες, ανεξάρτητα αν υπάρχει σε ισχύ άλλη κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση ή όχι, εντάσσονται στις προβλέψεις της επιχειρησιακής. Για κλάδους που είχαν κατακτήσει ένα καλύτερο σχετικά επίπεδο αμοιβών και δικαιωμάτων, το πλήγμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Τα ίδια ισχύουν βέβαια και για όσους εργαζόμενους προσληφθούν στο μέλλον. Ως προς αυτό, η σύμβαση ορίζει: «Τυχόν ανώτερες καταβαλλόμενες αποδοχές και ισχύοντες όροι εργασίας ευνοϊκότεροι που προβλέπονται από νόμους, διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, επιχειρησιακές ΣΣΕ, επιχειρηματική πρακτική ή εσωτερικούς κανονισμούς εργασίας ή από ατομικές συμβάσεις εργασίας καταργούνται».

2. Οι αποδοχές όλων των εργαζομένων, είτε με πλήρη, είτε με μερική απασχόληση, «προσαρμόζονται στο ύψος του νομοθετικώς καθορισμένου νόμιμου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας, όπως διαμορφώθηκε και προβλέπεται στο Μνημόνιο (...) Για μεν τους υπάλληλους κάθε ειδικότητας άνω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός ορίζεται σε 586,08 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες άνω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται σε 26,18 ευρώ». Η σύμβαση αναγνωρίζει την προσαύξηση που δικαιούνται οι εργαζόμενοι λόγω των τριετιών που έχουν συμπληρώσει έως τώρα, αλλά ορίζει ξεκάθαρα ότι «έως ότου η ανεργία διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10% αναστέλλεται η προσαύξηση του καθορισμένου εδώ ως άνω κατώτατου μισθού και ημερομισθίου για προϋπηρεσία που συμπληρώνεται μετά την 14/2/2012». Καταργεί, δηλαδή, την προσαύξηση για τις τριετίες που συμπληρώνονται μετά από αυτή την ημερομηνία, όπως προβλέπεται από το νόμο 4093/12.

3. Το επίδομα γάμου πάει στα αζήτητα, καθώς η σύμβαση ορίζει ότι «πέραν της μηνιαίας τακτικής προσαύξησης λόγω προϋπηρεσίας καμία άλλη προσαύξηση, ήτοι επίδομα γάμου ή τέκνων, δεν θα περιλαμβάνεται στο εδώ συμφωνημένο ως κατώτατο καθορισμένο κατώτατο μισθό». Σε άλλο σημείο, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο καθαρά: «Επίσης συμφωνείται με την παρούσα ότι το οικογενειακό επίδομα (επίδομα γάμου) καταργείται από τούδε και εντεύθεν και δεν έχει υποχρέωση η επιχείρηση να το καταβάλλει στους έγγαμους εργαζόμενούς της από την έναρξη ισχύος της παρούσας».

4. Με τη σύμβαση «συμφωνείται ρητά επίσης να υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης (...) αρκεί να συναινέσουν (...) οι ώδε εκπρόσωποι της ένωσης. Συναίνεση η οποία δεσμεύει άπαντες τους εργαζόμενους της επιχείρησης που ανήκουν στην ένωση». Δηλαδή, αν η «ένωση προσώπων» συμφωνήσει στη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους σε μερικής απασχόλησης, όλοι οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να υπογράψουν!

5. Σε ό,τι αφορά το χρόνο εργασίας, η σύμβαση προβλέπει «εβδομαδιαίο συμβατικό ωράριο 40 ωρών», το οποίο όμως «δύναται να κατατμηθεί αντιστοίχως είτε ισομερώς, είτε κατόπιν συμφωνίας σε 6 ημέρες απασχόλησης, ήτοι από Δευτέρα έως Σάββατο (...) όσο και σε λιγότερες των 6 ημερών εργασίας, ήτοι από Δευτέρα έως Σάββατο». Δηλαδή, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας, ο εργαζόμενος μπορεί να δουλέψει και 5 μέρες το εξαήμερο, για συνολικά 40 ώρες, είτε αυτές οι ώρες να κατανεμηθούν ανισόμετρα στο εξαήμερο, δηλαδή πάνω από 8 ώρες τη μέρα. Πρόκειται για κλασική περίπτωση διευθέτησης του χρόνου εργασίας, που προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία και τις οδηγίες της ΕΕ.

6. Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με το άρθρο που αφορά τα δώρα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα. Γράφει η σύμβαση: «Με την παρούσα προβλέπεται η καταβολή Δώρων Εορτών έως τυχόν κατάργησής τους με νομοθετική διάταξη η οποία άμα τη ισχύι της υιοθετείται και τυγχάνει εφαρμογής με την παρούσα ακόμα και σε περίπτωση που τυχόν η νέα ΕΓΣΣΕ προβλέπει την τυχόν διατήρησή των παρά την γενική τυχόν κατάργησή τους, καθώς ρητώς ορίζεται ότι ως προς αυτό τον όρο της σε περίπτωση που καταργηθούν δεν τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα σύμβαση».

Ρυθμίσεις - καρμπόν

Η δεύτερη επιχειρησιακή σύμβαση που παρουσιάζει ο «Ριζοσπάστης» υπογράφτηκε την 1/8/2014 και αφορά μια επιχείρηση στον κλάδο του επισιτισμού (καφέ - αναψυκτήριο), με έδρα τη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Οπως και η προηγούμενη, έτσι και αυτή θεωρεί «αναγκαίο, από οικονομοτεχνικής απόψεως, να γίνουν δραστικές περικοπές των λειτουργικών εξόδων της επιχείρησης, προκειμένου αυτή να συνεχίσει τη λειτουργία της απρόσκοπτα, χωρίς να κινδυνεύσει η βιωσιμότητά της».
Με διατάξεις - καρμπόν, για όλες τις ειδικότητες ορίζεται και εδώ ο μισθός στα κατώτατα όρια, ενώ καταργείται το επίδομα γάμου. Και σ' αυτή την περίπτωση «συμφωνείται ρητά να υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης εργαζομένων», ενώ με άλλες διατάξεις ορίζεται και εδώ η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ώστε ο εργοδότης να μην πληρώνει ως υπερωρία την απασχόληση πέρα από το 8ωρο στη διάρκεια μιας εργάσιμης μέρας.
Τέλος, με την ίδια ακριβώς διατύπωση, έχει περιληφθεί και σ' αυτή τη σύμβαση ο όρος ότι τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα παύουν να καταβάλλονται αν καταργηθούν με νόμο από την κυβέρνηση, ακόμα και αν η ΕΓΣΣΕ ορίζει διαφορετικά.