Τα διδάγματα της Οχτωβριανής Επανάστασης φωτίζουν το δρόμο μας

Τα διδάγματα της Οχτωβριανής Επανάστασης φωτίζουν το δρόμο μας

902.gr

Σε εκδήλωση με τίτλο «Τα διδάγματα του Κόκκινου Οκτώβρη είναι ζωντανά», που οργάνωσε το ΚΚ Ιταλίας στη Ρώμη, μίλησε σήμερα ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παραθέτουμε το κείμενο της ομιλίας:
«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Ευχαριστούμε πολύ το ΚΚ Ιταλίας για τη συμμετοχή στη σημερινή εκδήλωση για το κορυφαίο αυτό θέμα και με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να επιβεβαιώσουμε τη θέληση του ΚΚΕ για την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων, των κοινών προσπαθειών για την ενίσχυση της "ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ", των 29 ΚΚ της Ευρώπης και τη γενικότερη δράση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Μπροστά στην επέτειο της Επανάστασης του Οκτώβρη, στεκόμαστε με σεβασμό και αποτίουμε φόρο τιμής σ’ όλους τους ήρωες και τους νεκρούς που έπεσαν στα πεδία της ταξικής πάλης, για να γίνει πράξη το πιο λαμπρό ιδανικό που γεννήθηκε από τα πιο φωτεινά μυαλά της ανθρωπότητας, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Φέρνουμε στη σκέψη μας τους πρωτοπόρους διανοητές και επαναστάτες κομμουνιστές, τον Καρλ Μαρξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς, την ηρωική Κομμούνα του Παρισιού, την πρώτη προλεταριακή επανάσταση
που έκανε "έφοδο στον ουρανό".

Στη μνήμη έρχονται η Γ' Κομμουνιστική Διεθνής, οι επαναστατημένοι εργάτες των προλεταριακών κέντρων αυτής της περιόδου.

Στεκόμαστε με συγκίνηση μπροστά στα εκατομμύρια των νεκρών του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, στους ακλόνητους επαναστάτες της προλεταριακής εποποιίας.
Τίποτα δεν πήγε χαμένο από τις θυσίες αυτών των πρωτοπόρων μαχητών. Εάν δεν είχαν προηγηθεί αυτοί οι αγώνες, οι νίκες και οι ήττες, εάν δεν είχε μελετηθεί η πείρα του επαναστατικού κινήματος, εάν δεν προϋπήρχαν οι θεωρητικές επεξεργασίες, θα ήταν πιο δύσκολη η νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης.

Εμπνεόμαστε και ταυτόχρονα μελετάμε την Ιστορία, διδασκόμαστε από τα θετικά και τα λάθη, ώστε να μπορούμε εμείς και οι μελλοντικές γενιές των κομμουνιστών να γινόμαστε πιο ικανοί στην πάλη για το σοσιαλισμό, κομμουνισμό.

Η Οχτωβριανή Επανάσταση έδωσε και δίνει ισχυρή, ακλόνητη απάντηση σε όσους αμφισβητούσαν και αμφισβητούν το ρόλο του ηγετικού καθοδηγητικού παράγοντα της σοσιαλιστικής επανάστασης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως Κόμματος Νέου Τύπου σε σχέση με τα συμβιβασμένα οπορτουνιστικά, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα και μόνο αυτό είναι η δύναμη που μπορεί να συνενώσει και να εκφράσει την επαναστατική θεωρία και την πρωτοπόρα επαναστατική δράση. Το Κόμμα των Μπολσεβίκων έφτασε στη νίκη γιατί αντιμετώπισε ως ενιαίο αδιαχώριστο σύνολο την οικονομική, την ιδεολογική και την πολιτική πάλη της εργατικής τάξης. Η σοσιαλιστική - κομμουνιστική ιδεολογία, που αναδεικνύει τους νόμους κίνησης της καπιταλιστικής κοινωνίας και τις νομοτέλειές της για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η γενίκευση και μετάδοση της πείρας της ταξικής πάλης γίνεται από το ΚΚ. Εδώ βρίσκεται η ανάγκη ύπαρξης του ΚΚ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ο αναντικατάστατος παράγοντας, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, για να την προετοιμάσει, να την οδηγήσει στη νικηφόρα πάλη για την εξουσία. Στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού. Γι’ αυτό άμεσο και κύριο καθήκον είναι η ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος.

Η Οχτωβριανή Επανάσταση και η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι κοσμοϊστορικό γεγονός που σφράγισε την πορεία της ανθρωπότητας.

Καμία ήττα, καμία υποχώρηση, ούτε η αντεπανάσταση δεν μπορούν να αμαυρώσουν αυτή την ιστορική αλήθεια.

Τα διδάγματα της Οχτωβριανής Επανάστασης φωτίζουν το δρόμο μας.
Οι αντεπαναστατικές ανατροπές των χρόνων 1989-1991 δεν ακυρώνουν το χαρακτήρα της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που συμβολικά εγκαινίασε η Οχτωβριανή Επανάσταση.

Ο σοσιαλισμός παραμένει αναγκαίος και επίκαιρος. Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα αναδύονται από τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Σήμερα έχουν περισσότερο από ποτέ αναπτυχθεί οι υλικές προϋποθέσεις για το πέρασμα της ανθρωπότητας σε ανώτερο κοινωνικό οικονομικό σύστημα.

Η αναγκαιότητα για το σοσιαλισμό γεννιέται από το γεγονός ότι ενώ ο καπιταλισμός έχει κοινωνικοποιήσει την εργασία και την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα, τα μέσα παραγωγής αποτελούν καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή η αντίφαση είναι η βάση των καπιταλιστικών κρίσεων, της σημερινής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που αντιμετωπίζουμε στην Ιταλία, την Ελλάδα, την ΕΕ και άλλες περιοχές του κόσμου.

Μέσα σ’ αυτό το σύστημα ούτε η καπιταλιστική κρίση μπορεί να αποφευχθεί, ούτε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μπορεί να αποτραπεί. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των αγορών και των πηγών του πλούτου οξύνονται. Το αποτέλεσμα για τους λαούς είναι οδυνηρό, όπως δείχνουν οι πόλεμοι στο Ιράκ, τη Συρία, την Ουκρανία και σε άλλες περιοχές.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ό,τι είχε να δώσει το έδωσε προ πολλού, είναι επίκαιρο και αναγκαίο να αντικατασταθεί από το σοσιαλισμό.

Η θεωρία της σοσιαλιστικής επανάστασης βασίστηκε στην πείρα των προηγούμενων επαναστάσεων, στην πείρα του Κόμματος των Μπολσεβίκων, σφυρηλατήθηκε στην ανειρήνευτη πάλη κατά της αστικής ιδεολογίας, των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών θεωριών. Θεμελίωσε επιστημονικά γιατί η κατάσταση της εργατικής τάξης δεν είναι δυνατό να αλλάξει ριζικά με τον αγώνα για μεταρρυθμίσεις. Η ολόπλευρη θεωρητική προετοιμασία του Κόμματος των Μπολσεβίκων, υπό την ηγεσία του Λένιν, το κατέστησε ικανό να εκτιμά σωστά τη διάταξη και το συσχετισμό των κοινωνικών και των πολιτικών δυνάμεων, να καθορίζει ευέλικτα την τακτική του, χωρίς να απομακρύνεται από το στρατηγικό του στόχο, την εργατική εξουσία.

Από τους καθοριστικούς παράγοντες της νίκης της επανάστασης ήταν η πολιτική των Μπολσεβίκων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και η επεξεργασία της επαναστατικής γραμμής μετά την Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, μέσα από τις θέσεις του Απρίλη.

Ουσιαστικά δόθηκε επαναστατική απάντηση στο ζήτημα ότι ανάμεσα στην αστική εξουσία και στην προλεταριακή δεν μεσολαβεί καμία ενδιάμεση εξουσία. Οι κομμουνιστές απορρίπτουν τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης.

Αυτή η στρατηγική που διαμορφώθηκε και οδήγησε στη νίκη αποτελεί τη σημαντικότερη παρακαταθήκη και εμπεριέχει από τα πολυτιμότερα διδάγματα για κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα.

Με τη νίκη της Επανάστασης, μέσα σε απερίγραπτα φοβερές συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, εξωτερικών επεμβάσεων και οξύτατης αντεπαναστατικής δράσης της ρωσικής αστικής τάξης, των καταλοίπων της αστικής εξουσίας και του τσαρικού στρατού, ξεκίνησε το τιτάνιο έργο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Αυτός ο πρωτόγνωρος ανθρώπινος άθλος έδωσε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ανεπανάληπτη ώθηση στην κοινωνική πρόοδο.Στην Οχτωβριανή Επανάσταση οφείλεται η ικανοποίηση των δικαιωμάτων στη μόνιμη και σταθερή εργασία, στη δωρεάν Παιδεία, στην ιατρική περίθαλψη και την Πρόνοια, στη λαϊκή κατοικία, στην κατοχύρωση βασικών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων για τη λαϊκή πλειοψηφία.

Μέσα σε λίγα χρόνια, στη Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε η ανεργία. Από το 1956 καθιερώθηκε 7ωρη ή 6ωρη εργάσιμη μέρα, η πενθήμερη εργάσιμη βδομάδα.

Εξασφαλίσθηκε για όλους τους εργαζόμενους ο ελεύθερος χρόνος. Άλλαξε και το περιεχόμενό του χάρη στις υποδομές που δημιούργησε η σοβιετική εξουσία. Ένα τεράστιο δίκτυο πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων κάλυψε τη Σοβιετική Ένωση, μέχρι το μικρότερο χωριό.

Η αντικομμουνιστική σταυροφορία και η οπορτουνιστική συκοφαντία δεν μπορούν να κρύψουν για πολύ την αλήθεια. Ο αντικομμουνισμός, που στοιχείο του είναι και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, αποτελεί και ένδειξη φόβου της αστικής τάξης.

Επιβεβαιώθηκε ότι δεν υπάρχει υπερταξικός ή τρίτος δρόμος ανάπτυξης. Ή θα υπηρετεί τον ιμπεριαλισμό, δηλαδή τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, ή θα υπηρετεί το λαό.

Το ΚΚΕ, μελετώντας την πορεία ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, καθόρισε, από το 15ο Συνέδριο, το 1996, το χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικής. Το 19ο Συνέδριο εμπλούτισε τη στρατηγική του Κόμματος. Το Συνέδριο σημείωσε πως: Από όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής προβάλλει οξυμένα η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού σχεδιασμού με εργατική εξουσία. Από την άποψη των υλικών συνθηκών ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε.

Μ' αυτή τη γραμμή προσπαθούμε να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να δυναμώσουμε τους δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, της συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης ώστε να αναπτυχθεί ο αντιμονοπωλιακός - αντικαπιταλιστικός αγώνας.