ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ - ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΕ
Καθρέφτης των ανταγωνισμών που οξύνονται
Γρηγοριάδης Κώστας
|
Μετά τη μη επίτευξη συμβιβασμού ανάμεσα σε Ευρωζώνη και ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους στο Γιούρογκρουπ, οι κυβερνήσεις των 27 κρατών - μελών της ΕΕ δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε συμβιβαστική λύση ούτε για την κατάρτιση του προϋπολογισμού της λυκοσυμμαχίας την περίοδο 2014 - 2020, ύψους 1,047 τρισ. ευρώ, που όπως ανακοίνωσαν, θα ολοκληρωθεί σε νέα Σύνοδο, τους πρώτους μήνες του 2013.
Την ίδια ώρα, βέβαια, οι ανταγωνιστές στη μοιρασιά της ζημιάς είναι σύμμαχοι ενάντια στο λαό, σε βάρος του οποίου κλιμακώνουν ενιαία την επίθεση με αντεργατικά μέτρα και λιτότητα χωρίς τέλος. Με κοινή στρατηγική, ΕΕ - ΔΝΤ επιβάλλουν μέτρα για τη βίαιη υποτίμηση της εργατικής δύναμης, αφού αποτελεί την πρώτη βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Η αδυναμία επίτευξης συμβιβασμού στη Σύνοδο Κορυφής για την κατάρτιση του προϋπολογισμού της ΕΕ, φανερώνει ότι οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες θέλουν να αποφύγουν μεγαλύτερη συμμετοχή στην ενίσχυση οικονομικά ασθενέστερων κρατών και να στερήσουν πολύτιμα κεφάλαια από τη δική τους πλουτοκρατία. Μια τακτική που αποτελεί επίσης βασική προϋπόθεση για να ανακάμψουν τα μονοπώλια κάθε χώρας σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.
Η Βρετανία, που δε συμμετέχει στη Ζώνη του ευρώ, απαιτούσε ακόμα μεγαλύτερη μείωση του προϋπολογισμού της ΕΕ και μικρότερη συμμετοχή στο δικό της μερίδιο. Στον αντίποδα, Γάλλοι και Ισπανοί ζητούσαν περισσότερες ενισχύσεις για τομείς της οικονομίας όπου τα μονοπώλιά τους καταγράφουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, ενώ η Γερμανία ζητούσε και αυτή μείωση του προϋπολογισμού. Αλλες χώρες ζητούσαν ενίσχυση για τη βιομηχανική παραγωγή και η Πολωνία που λαμβάνει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, απέρριπτε κάθε συζήτηση για περικοπές.
Αντιθέσεις εντός και εκτός
Στο Γιούρογκρουπ που προηγήθηκε στις αρχές της βδομάδας, οι «17» δεν κατέληξαν σε συμβιβασμό για τους όρους επιμερισμού της ζημιάς από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, που αποτελεί επίσης προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης. Τα παζάρια ανάμεσα σε Ευρωζώνη και ΔΝΤ για το ποιος θα πληρώσει το μικρότερο τίμημα για τη διατήρηση της Ελλάδας σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, πήραν παράταση για το αυριανό Γιούρογκρουπ και συνδέονται άμεσα με τη συνολική διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Το ΔΝΤ και οι οικονομίες που εκπροσωπεί, κύρια τις ΗΠΑ και άλλες ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις, πιέζουν τη Γερμανία και την Ευρωζώνη να αποδεχτούν νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και να αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Συνολικά τα ισχυρά κράτη - μέλη της Ευρωζώνης αντιδρούν και προτείνουν μορφές διαχείρισης του χρέους που θα έχουν μικρότερο κόστος για τις τράπεζες και τα μονοπώλιά τους.
Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, με τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία να πιέζουν τη Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερο κόστος από τη διαχείριση της κρίσης συνολικά στην Ευρωζώνη. Οι τρεις χώρες, διατηρώντας τις μεταξύ τους αντιθέσεις, επιδιώκουν από τη μια πλευρά να «ψαλιδίσουν» τα γερμανικά μονοπώλια στον ανταγωνισμό και από την άλλη να προετοιμάσουν το έδαφος για να έχουν ανάλογη μεταχείριση στην περίπτωση που οι οικονομίες τους βυθιστούν ακόμα πιο βαθιά στην κρίση.
Στο αντίποδα οι Γερμανοί αρνούνται κάθε συζήτηση για «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών ομολόγων, θέλοντας να αποτρέψουν το επόμενο διάστημα ανάλογη αντιμετώπιση άλλων κρατών - μελών που βρίσκονται ή οδηγούνται σε βαθιά κρίση.
Αναζητούν το «μείγμα»...
Βασικό πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, παραμένει η απαίτηση του Ταμείου να διασφαλιστεί από τώρα η χρηματοδότηση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας μέχρι το 2016, και όχι μόνο μέχρι το 2014, όπως αντιπροτείνει η Ευρωζώνη, με βασικούς υπέρμαχους τη Γερμανία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία.
Η διετής επιμήκυνση της «δημοσιονομικής προσαρμογής» για την Ελλάδα, που άνοιξε τη συζήτηση για νέα αναδιάρθρωση του χρέους, δημιουργεί «χρηματοδοτικό κενό» πάνω από 32 δισ. ευρώ (τώρα το ανεβάζουν στα 40 δισ.!), κεφάλαια που χρειάζονται για να αποπληρωθούν τα κρατικά ομόλογα που λήγουν το επόμενο διάστημα μέχρι το 2016.
Η κάλυψη αυτού του «κενού», αλλά κυρίως η δέσμευση που απαιτεί το ΔΝΤ από την Ευρωζώνη για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το 2016, που θα οδηγήσει σε μείωση από το 190% του ΑΕΠ το 2013, στο 120% το 2020, αποτελούν έκφραση της συνολικότερης αντιπαράθεσης με την Ευρωζώνη για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης.
Τα σενάρια που επεξεργάζονται τα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διατήρηση της Ελλάδας σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας είναι:
-- Επαναγορά ομολόγων από την Ελλάδα που κατέχουν ιδιώτες με μειωμένη τιμή στο 30% ή 50% της ονομαστικής τους τιμής. Η επαναγορά θα γίνει με δάνειο 10 δισ. ευρώ που θα δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (EFSF) με στόχο να αποσυρθούν ομόλογα αξίας περίπου 20 δισ. ευρώ αν η αγορά γίνει στο 50%, από τα 62 δισ. νέων τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, που λήγουν από το 2023 μέχρι το 2042. Το δάνειο του EFSF θα μετακυληθεί στο συνολικό κρατικό χρέος δηλαδή στις πλάτες του λαού.
-- Μείωση των επιτοκίων από 0,7% μέχρι 1,25% των δανείων ύψους περίπου 53 δισ. ευρώ που έχουν δώσει τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα στο πλαίσιο της πρώτης δανειακής σύμβασης.
-- Παράταση της αποπληρωμής τμήματος των δανείων στα 30 χρόνια από τα 15 που είναι σήμερα.
-- Αναστολή στην πληρωμή τόκων των δανείων που έχει πάρει η Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας μέχρι το 2022.
-- Επιστροφή των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των εθνικών κεντρικών τραπεζών από τα ομόλογα που κατέχουν αξίας περίπου 45 δισ. ευρώ. Τα ομόλογα αυτά έχουν αγοραστεί στη δευτερογενή αγορά σε εξευτελιστικές τιμές.
...που θα φορτώσουν στο λαό
Σε όποιο «διαχειριστικό» μείγμα και να καταλήξουν εταίροι και δανειστές, είτε στο αυριανό Γιούρογκρουπ, είτε σε νέα Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, τα βάρη θα φορτωθούν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων για να διασφαλιστεί η ανάκαμψη της ντόπιας πλουτοκρατίας. Με δεδομένο μάλιστα ότι η κρίση θα βαθύνει στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, καμία «διευθέτηση» χρέους δεν πρόκειται να είναι η «τελευταία», όπως και κανένα πακέτο μέτρων δεν πρόκειται να κλείσει τον κατάλογο.
Κατά συνέπεια:
Πρώτο: Οποιος συμβιβασμός και αν προκύψει για να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας, θα συνοδεύεται από νέα συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών, νέο μνημόνιο και αντιλαϊκά μέτρα. Μια πρώτη γεύση του τι θα ακολουθήσει είναι η πρόσφατη έκθεση της τρόικας, που υιοθέτησε η κυβέρνηση, στην οποία προβλέπονται πρόσθετα μέτρα ύψους 6,4 δισ. ευρώ για τη διετία 2015 - 2016 καθώς και θέσπιση «μηχανισμού αυτόματης διόρθωσης» που προβλέπει περικοπές δαπανών και νέα μέτρα αν υπάρξουν αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους.
Δεύτερο: Οταν και αν ολοκληρωθούν τα «παζάρια», θα πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά απόπειρα απομείωσης του ελληνικού χρέους, τις οποίες μέχρι σήμερα έχει πληρώσει ο λαός. Μιλάμε για δημόσιο χρέος που σήμερα (μετά τις σαρωτικές περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και κοινωνικών παροχών με το προηγούμενο «κούρεμα» του Φλεβάρη) παραμένει πάνω από 300 δισ. ευρώ για το 2012 και θα φτάσει στο 190% του ΑΕΠ το 2013.
Τρίτο: Το δημόσιο χρέος δε δημιουργήθηκε από την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, άλλα για τη στήριξη των τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο την τριετία 2010 - 2012 τα λαϊκά στρώματα έχουν πληρώσει σε τοκοχρεολύσια για την αποπληρωμή του χρέους της πλουτοκρατίας 202,7 δισ. ευρώ, όταν στο ίδιο διάστημα, μόνο οι τραπεζίτες έχουν λάβει κρατικές ενισχύσεις 158 δισ. ευρώ (χωρίς να υπολογίζονται τα 25 δισ. που θα πάρουν για την ανακεφαλοποίηση). Μόνο μέσα στο πρώτο 9μηνο του 2012 μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, έχουν δοθεί 8 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτηθούν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Είναι σίγουρο ότι όποιο μείγμα διαχείρισης και αν επιλεγεί, η σφαγή των δικαιωμάτων του λαού θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς. Τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να απορρίψουν τα «μείγματα» διαχείρισης που τους σερβίρουν η κυβέρνηση και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».
Η διέξοδος για το λαό περνάει μέσα από τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Το ΚΚΕ καλεί το λαό σ' αυτό το δρόμο να βαδίζει, οργανώνοντας την πάλη του ενάντια στα μέτρα που καταστρέφουν τη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου