Κώστας Βουτσάς – “Δεν ντρέπεσαι που ψηφίζεις ΚΚΕ; Φτου σου ξεφτίλα!”

Κατιούσα

Ένας από τους συμπαθέστερους και πιο αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του, ο Κώστας Βουτσάς υπήρξε πάντα πληθωρικός στη ζωή και στην οθόνη. Καθιερώθηκε κυρίως χάρη στους ρόλους του στον «παλιό ελληνικό κινηματογράφο», με ατάκες που έμειναν παροιμιώδεις όπως «Φστ μπόινγκ», «Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα», «Έτσι και τρούπωσα, τρούπωσα» και άλλες, είχε όμως παρουσία τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση.

Γεννήθηκε στις 31 Δεκέμβρη 1931 στην Αθήνα, και έζησε τα πρώτα του χρόνια στο Βύρωνα, αλλά αργότερα η οικογένεια, που είχε καταγωγή από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Κανονικά λεγόταν Σαββόπουλος, ενώ το Βουτσάς προέρχεται από το βαρελοποιό παππού του (τα βαρέλια λεγόταν βουτσιά). Το μικρό του όνομα Κώστας το έλαβε εις μνήμη του αδερφού που είχε πεθάνει σε μικρή ηλικία πριν από εκείνον.

Η οικογένεια ήταν φτωχή και ζούσε σε μαγαζί του Βύρωνα, όπου κάλυπταν τη βιτρίνα. Στη Θεσσαλονίκη ο πατέρας του εργάστηκε ως εργάτης οδοποιΐας. Ο ίδιος ο μικρός Κώστας έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού μαζί με τα αδέρφια του στη Θεσσαλονίκη, όπως την πώληση τσιγάρων, ανταλλάσσοντας φτηνά ελληνικά τσιγάρα με αγγλικά, που ήταν λιγότερα, αλλά ο ίδιος μεταπωλούσε ακριβά σε εύπορους Θεσσαλονικείς. Συνεργάστηκε επίσης με παπατζήδες, ειδοποιώντας τους για την παρουσία της αστυνομίας, κάποιες φορές και στα ψέματα, ώστε να μπορεί να εξαπατά αφελείς ευκολότερα. Στα χρόνια της κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ, μεκείνος όμως που είχε σημαντική δράση στην αντίσταση ήταν ο πατέρας του, που πλήρωσε γι’ αυτή και τις κομμουνιστικές ιδέες με ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις μεταπολεμικά. Ο ίδιος θυμόταν ένα επεισόδιο στο οποίο δυο χωροφύλακες τον είχαν δείρει μπροστά στην οικογένειά του, κλείνοντάς τον μετά αιμόφυρτο σε ένα στάβλο στο βουνό, όπου πήγαιναν να τον περιθάλψουν περπατώντας με τις ώρες. Στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με διάφορες μορφές αθλητισμού, όπως στίβο, κωπηλασία, βόλεϊ και μπάσκετ.

Χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη επαφή με το χώρο του κινηματογράφου ή του θεάτρου – λέγοντας χαρακτηριστικά πως σινεμά έμπαινε μόνο για να ρίξει προκηρύξεις του ΕΑΜ – μπήκε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου της Αγγελικής Τριανταφυλλίδη, (“για τα κορίτσια” όπως έλεγε ο ίδιος) απ’όπου αποφοίτησε το 1953, παρότι τον είχαν διώξει τρεις φορές στο ενδιάμεσο. Το δίπλωμα δεν ήταν αναγνωρισμένο, οπότε σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής έδωσε δύο φορές εξετάσεις σε επιτροπή στην Αθήνα για να αποκτήσει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού. Στη συνέχεια όργωσε την επαρχία με τα λεγόμενα “μπουλούκια” της εποχής, μαθαίνοντας τη δουλειά υπό αντίξοες συνθήκες.

Εμφανίστηκε στον κινηματογράφο για πρώτη φορά το 1953 με το έργο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», ενώ από το 1958 ως το 1973 έπαιζε κάθε χρόνο σε ταινίες, ακόμα και έξι την ίδια χρονιά, συνήθως κωμωδίες και μιούζικαλ, αλλά και στις δυο «τολμηρές» κοινωνικές ταινίες της περιόδου, τον «Κατήφορο» και το «Νόμο 4000» του Γιάννη Δαλιανίδη, με τον οποίο τον συνέδεε και στενή προσωπική φιλία. Στη μικρή οθόνη πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στο “Βαριετέ”, έχοντας έκτοτε πολλές εμφανίσεις στο ενεργητικό του, με πιο πρόσφατη εκείνη στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους”, ενώ και θεατρικά παραμένει δραστήριος.
Με πολυτάραχη ερωτική ζωή, έκανε τέσσερις γάμους από τους απέκτησε τρεις κόρες κι ένα γιο, το Φοίβο, που γεννήθηκε το 2016, ενώ θετός του γιος από τον τρίτο του γάμο είναι ο Άνθιμος Ανανιάδης.

Ο Κώστας Βουτσάς έχει πολλές φορές πάρει θέση για τα πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα μας, δηλώνοντας σταθερά φίλος του ΚΚΕ. Επηρεασμένος από τα βιώματα του πατέρα, του ο ίδιος έχει αρνηθεί πολλές φορές το χαρακτηρισμό του κομμουνιστή, λέγοντας μάλιστα σε κάποια συνέντευξή του πως είναι “του κώλου” και πως δε διώχτηκε όπως άλλοι από τη χούντα, η οποία πάντως ήταν αντικείμενο της ελαφράς πολιτικής σάτιρας που γύρισε με το Δαλιανίδη το 1975, με τίτλο “Ένα τανκς στο κρεβάτι μου”. Πάντως οι πολιτικές του πεποιθήσεις είχαν ως αποτέλεσμα να υποστεί … bullying από μια κυρία στη μεγαλοαστική Βουλιαγμένη, όπου έχει τα εκλογικά του δικαιώματα: “Εγώ ψηφίζω στη Βουλιαγμένη και ξέρεις τι έπαθα μια φορά σε εκλογές; Με πιάνει μια κυρία: «Δεν ντρέπεσαι που ψηφίζεις ΚΚΕ; Φτου σου, σιχαμένε, ξεφτίλα, ντροπή σου, αντί να ψηφίσεις Νέα Δημοκρατία!». Της λέω: «Κυρία μου, συγγνώμη, τι μπορώ να σου πω τώρα…». Τίποτα δεν της είπα, με έφτυσε κι έφυγε.” Αίσθηση είχε προκαλέσει πριν λίγους μήνες η κοινή του συνέντευξη με το Παναγιώτη Λαφαζάνη στα “Νέα”, όπου παρά τα διάφορα επιμέρους “θολά” σημεία επανέλαβε για ακόμη μια φορά πως: “Αν ψηφίζω το ΚΚ, δεν είναι γιατί είμαι κομμουνιστής, αλλά για να δυναμώσει το ΠΑΜΕ και να κάνει αφόρητη τη ζωή αυτών που κυβερνάνε.”