Οι φαρμακοβιομήχανοι, το BADMINTON ο ΣΥΡΙΖΑ και η «αλλαγή»

Οι φαρμακοβιομήχανοι, το BADMINTON ο ΣΥΡΙΖΑ και η «αλλαγή»

Στις 18/11/2014 πραγματοποιήθηκε στο BADMINTON η εκδήλωση της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), με τίτλο «Ελληνικό φάρμακο, η λύση για την υγεία, την κοινωνία, την ανάπτυξη». Σε αυτήν την εκδήλωση, οι εγχώριοι φαρμακοβιομήχανοι παρουσίασαν «ένα κοινωνικό συμβόλαιο, που θα δεσμεύει την Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία σε συγκεκριμένες ενέργειες και δράσεις κοινωνικού, οικονομικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα με την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσουν άμεσα οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο χώρο του φαρμάκου».
Τα αιτήματά τους είναι ξεκάθαρα και κοστολογημένα: Να καλύψουν το 70% των φαρμάκων στην αγορά και το 50% στα δημόσια νοσοκομεία, να τιμολογηθούν τα σκευάσματά τους επαρκώς, να καταργηθούν τα λεγόμενα «rebate» και «clawback».
Οι «πατριώτες» φαρμακοβιομήχανοι έστειλαν για άλλη μια φορά το μήνυμα για στήριξη των επιχειρήσεών τους σε πολλούς αποδέκτες: Στην κυβέρνηση, που παραβρέθηκε στην εκδήλωση διά του υπουργού Υγείας. Στα πολιτικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ που έστειλαν εκεί τους εκπροσώπους τους. Στους 2.500 εργαζόμενους, που υποχρεώθηκαν να παραβρεθούν στην εκδήλωση, ως μέρος της εργασίας τους και να χειροκροτούν τους εργοδότες τους υπό το άγρυπνο βλέμμα των προϊσταμένων.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, είναι πάγια τακτική των επιχειρηματιών - όχι μόνο στο Φάρμακο - να προσπαθούν να τους πείσουν ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών τους. Εχουν επεξεργασμένο σχέδιο παρέμβασης στη συνείδηση των εργαζομένων, προκειμένου να τους βάλουν κάτω από τη σημαία των εργοδοτικών αιτημάτων, να τους κάνουν μέρος των ανταγωνισμών που ξεσπούν μεταξύ τμημάτων της πλουτοκρατίας. Να τους χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των απαιτήσεών τους, της απόσπασης περισσότερων προνομίων.

Αυτό το σχέδιο επεκτείνεται και στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα με πρωτοβουλίες, φιλανθρωπίες και άλλες παρεμβάσεις, που καλλιεργούν την πλαστή εικόνα ότι με ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους μπορούν να επιλυθούν κοινωνικά προβλήματα, όπως αυτό της ανεργίας, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.ο.κ. Λένε δηλαδή ότι αυτοί που δημιουργούν τα προβλήματα για το λαό, είναι οι μόνοι που μπορούν να τα λύσουν!

Αποκαλυπτικές τοποθετήσεις

Σε αυτό το πνεύμα, ορισμένες τοποθετήσεις των ντόπιων φαρμακοβιομηχάνων στο BADMINTON ήταν αποκαλυπτικές: «Το δίπολο εργοδότης - εργαζόμενος έχει γίνει πλέον ελληνική επιχείρηση - ξένα λόμπι...», είπε ανάμεσα στα άλλα ο Δ. Δέμος (DEMO), ενώ ο Δ. Γιαννακόπουλος (ΒΙΑΝΕΞ) «σάλπισε» αλλαγή στην κυβερνητική διαχείριση, λέγοντας: «Δεν συμβαδίζουν οι αξίες και οι στόχοι μας με αυτούς της σημερινής κυβέρνησης που οδηγεί τους πολίτες στην εξαθλίωση. Ερχεται, όμως, η ώρα της αλλαγής...».
Το παζλ συμπληρώθηκε με τις τοποθετήσεις του υπουργού Υγείας και του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Μπασκόζου, υπεύθυνου για την Υγεία από την ΠΓ, που παραβρέθηκε μαζί με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Π. Κουρουμπλή. Παρά τις επιμέρους διαφωνίες που διατύπωσαν, έδωσαν και οι δύο τα διαπιστευτήριά τους στους φαρμακοβιομήχανους και πρόσφεραν εγγυήσεις για στήριξη των συμφερόντων τους.
Ο υπουργός Υγείας μίλησε για «ελεύθερη αλλά υπερβολικά ρυθμισμένη αγορά φαρμάκου στην Ελλάδα», για «εναρμόνιση της πολιτικής με τα συμφέροντα της φαρμακοβιομηχανίας», διαβεβαίωσε για την τακτοποίηση των οφειλών του Δημοσίου προς τους φαρμακοβιομήχανους, ενώ δεσμεύτηκε πως στόχος της κυβέρνησης είναι η κατάργηση του clawback.
Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για στήριξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, με όρους φορολογικής ισότητας, για αναβάθμιση του ρόλου του ΕΟΦ, εξέφρασε ευχές για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιώματα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, όπως και για ικανοποίηση των αναγκών στη φαρμακευτική περίθαλψη. Οπως προκύπτει από την ομιλία του, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει ως διά μαγείας τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας και θα ικανοποιήσει τη δίψα των φαρμακοβιομηχάνων για μεγαλύτερη κερδοφορία, ταυτόχρονα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου και τις ανάγκες του λαού στη φαρμακευτική περίθαλψη!
Αξίζει να αναφέρουμε ότι φαρμακοβιομήχανοι - κυβέρνηση - ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή όλοι όσοι πήραν το λόγο, εξέφρασαν για άλλη μια φορά τη συμφωνία τους με τα λεγόμενα «θεραπευτικά πρωτόκολλα». Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια μιλά για ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και από την άλλη συμφωνεί εξαρχής με τους περιορισμούς που θέτουν τα λεγόμενα «θεραπευτικά πρωτόκολλα».

Εξόφθαλμη στήριξη

Με αυτά και με τα άλλα, η εικόνα που διαμορφώθηκε τελικά στο BADMINTON ήταν η εξής: Οι ντόπιοι φαρμακοβιομήχανοι απαιτούσαν να στηριχτούν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, για να θωρακίσουν την κερδοφορία τους και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού που οξύνεται μεταξύ των κεφαλαίων, ελληνικών και πολυεθνικών, στο Φάρμακο. Πρόσφατα, μάλιστα, διατύπωσαν ένα ακόμα αίτημα: Να παράγονται όλα τα γενόσημα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά σε εργοστάσια εντός της χώρας. Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά τους, έδωσαν εξετάσεις για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στον κλάδο του φαρμάκου έχουν επιδοθεί στον «αγώνα» στήριξης της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας εδώ και καιρό. Μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και με την παρουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οργάνωσαν, πριν από δύο χρόνια, συνδιάσκεψη με αυτό το θέμα. Τις απαιτήσεις της εργοδοσίας προσπαθούν να τις «μπολιάσουν» στο κίνημα των εργαζομένων, να υιοθετηθούν από τους εργαζόμενους ως αιτήματα πάλης οι αξιώσεις των αφεντικών! Τους σπρώχνουν, δηλαδή, σε πάλη κάτω από ξένες σημαίες.
Η λογική της διαχείρισης και της συνεργασίας με τους φαρμακοβιομήχανους, που σπέρνουν αυτές οι δυνάμεις στο κίνημα, αναδεικνύεται περίλαμπρα και στον τρόπο που μεθόδευσαν τις εξελίξεις στο Επικουρικό Ταμείο του κλάδου. Με τη στήριξη των φαρμακοβιομηχάνων, που χρηματοδότησαν την αντίστοιχη αναλογιστική μελέτη, το μετέτρεψαν σε επαγγελματικό - ΝΠΙΔ, εφαρμόζοντας πιστά τον αντιασφαλιστικό εφαρμοστικό νόμο του 2ου μνημονίου.
Η γνώμη των εργαζομένων - ασφαλισμένων τους περίσσευε, δεν τη ζήτησαν ποτέ. Ισα ίσα, παρέκαμψαν όλες τις συλλογικές διαδικασίες και τις αντίθετες με αυτή την εξέλιξη αποφάσεις των εργαζομένων. Τους έφταναν η αγαστή συνεργασία τους με την κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας και η εργοδοτική στήριξη.
Στους εργοδότες κατέφυγαν και στις εκλογές για την ανάδειξη ΔΣ στο Επαγγελματικό Ταμείο, προκειμένου να «πείσουν» τους εργαζόμενους - ασφαλισμένους να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία που ποτέ δεν επέλεξαν. Οι ίδιοι οι εργοδότες «καλούσαν» τον κόσμο να ψηφίσει και μέσα από τα γραφεία προσωπικού διανέμονταν τα ψηφοδέλτια!

Αντάμα ενάντια στους εργαζόμενους

Ας πάμε, όμως, στο διά ταύτα των αποτελεσμάτων που είχε όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική στήριξης των επιχειρήσεων, αφενός για τους εργαζόμενους του κλάδου και αφετέρου για το λαό που χρειάζεται το φάρμακο:
Οι εργαζόμενοι του κλάδου μετράνε απώλειες, τη μια μετά την άλλη. Απώλειες από το Επαγγελματικό Ταμείο, που «έκοψε» παροχές (όπως κατασκηνώσεις και χαμηλότοκα δάνεια) και μείωσε τις συντάξεις. Απώλειες από την άρνηση των φαρμακοβιομηχάνων να υπογράψουν την κλαδική ΣΣΕ. Εδώ, ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες, «πατριώτες» και πολυεθνικές («λόμπι», κατά τον Δ. Δέμο) έχουν ενιαία στάση, που εκφράζεται από το ΣΦΕΕ, όπου όλοι συντονίζονται. Στην καλύτερη περίπτωση, οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζομένων βρίσκονται στα επίπεδα του 2009, βάσει της τελευταίας υπογεγραμμένης ΣΣΕ.
Από κει και πέρα, ντόπιες και πολυεθνικές επιχειρήσεις εξαπολύουν την επίθεση των ατομικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών και των αναδιαρθρώσεων, με απολύσεις εργαζομένων. Τα παραδείγματα είναι πολλά: ΦΑΜΑΡ, ΚΛΕΒΑ, ΚΑΝΑ, ΦΑΡΜΑΣΕΡΒ - ΛΙΛΛΥ, ΓΚΛΑΞΟ, ΣΑΝΤΟΖ και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Παρά τους ανταγωνισμούς τους, οι επιχειρηματίες του φαρμάκου βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία, όταν αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Οπως ξεχνούν και το διαχωρισμό «ελληνική» - πολυεθνική επιχείρηση, όταν «κλείνουν» μεταξύ τους συνεργασίες που προάγουν τα συμφέροντα και τα κέρδη τους (βλέπε ΒΙΑΝΕΞ - ΛΙΛΛΥ, ΦΑΜΑΡ - ΓΚΛΑΞΟ, ΦΑΡΜΑΤΕΝ - ΝΟΒΑΡΤΙΣ).
Οσο για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών στο φάρμακο, η θέση των βιομηχάνων, άρα και των φαρμακοβιομηχάνων, όπως διατυπώνεται μέσω του ΣΕΒ, είναι σαφής: Μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», δημοσιονομική πειθαρχία, επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό, με ενίσχυση της επαγγελματικής και ιδιωτικής Ασφάλισης. Με απλά λόγια, αντιασφαλιστική επιδρομή και ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης και φυσικά περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού.
Η πείρα, επομένως, των εργαζομένων στο Φάρμακο και συνολικά του λαού, αλλά και η ξεκάθαρη τοποθέτηση της μεγαλοεργοδοσίας κάνουν φτερό στον άνεμο τις αυταπάτες που σκορπάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώνεται ότι είναι ασυμβίβαστα τα συμφέροντα της εργοδοσίας και των εργαζομένων, ότι είναι ασυμβίβαστη η επιχειρηματικότητα με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Από αυτή τη σκοπιά, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το φάρμακο και τη φαρμακοβιομηχανία, αλλά και η πρακτική των δυνάμεών του στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου είναι στοιχεία ενδεικτικά για το ποια «αλλαγή» ευαγγελίζεται αν κυβερνήσει και για το αν η διαχείριση που υπόσχεται έχει κάποια σχέση με τα συμφέροντα του εργαζόμενου και βιοπαλαιστή. Οι εργαζόμενοι πρέπει να προβληματιστούν σοβαρά από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι φαρμακοβιομήχανοι και άλλα τμήματα του κεφαλαίου προσδοκούν αυτή την αλλαγή και την διατυμπανίζουν μάλιστα δημόσια.

Το δικό μας «γήπεδο»

Οι άνθρωποι της βιοπάλης δεν έχουν κανένα λόγο να εμπλέκονται με τις προσδοκίες και τα σχέδια των εκμεταλλευτών τους, ούτε με τους ανταγωνισμούς και τα ψευτοδιλήμματα των κομμάτων που θέλουν να διαχειριστούν τις υποθέσεις του κεφαλαίου.
Το δικό μας «γήπεδο» είναι αλλού κι εκεί πρέπει να «παίξουμε». Στην οργάνωση της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών. Για την ανάκτηση των απωλειών από μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, φοροχαράτσια. Για ΣΣΕ αντίστοιχες των αναγκών, για δημόσια και δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, για δημόσια και δωρεάν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις. Για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία και το Φάρμακο.
Στους αγώνες με αυτόν τον προσανατολισμό συγκεντρώνουμε δυνάμεις για την πραγματική διέξοδο, που δεν είναι άλλη από την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, μιας νέας οικονομίας, με τα μέσα παραγωγής στα χέρια των εργαζομένων και του λαού, όχι των καπιταλιστών, όπου η παραγωγή και η ανάπτυξη θα σχεδιάζονται με κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Σε μια τέτοια κοινωνία, η Υγεία, το Φάρμακο, η Παιδεία θα είναι πραγματικά κοινωνικά αγαθά, δημόσια και δωρεάν για όλους.

Γιώτα ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας