Μην το διαβάσεις αν είσαι ΣΥΡΙΖΑιος
Το παρακάτω κείμενο δεν απευθύνεται σε εσένα που είσαι οπαδός
του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος ή φανατικός ψηφοφόρος του. Θα εκνευριστείς και δεν
υπάρχει λόγος. Κλείστο τώρα.
Τελευταία προειδοποίηση. Κλείσε το παράθυρο και μη συνεχίζεις…
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποκτήσει μια μεταφυσική επένδυση υποστήριξης από την πρώτη μέρα. Λίγα λεπτά πριν ορκιστεί πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, σαν να συντελέστηκε ένα θαύμα: δημοσιογράφοι και κανάλια που μέχρι πριν λίγες ώρες τον πολεμούσαν ξάφνου αναγνώρισαν στο πρόσωπό του τον Μεσσία. Οπαδοί άλλων κομμάτων που τον έβλεπαν σαν την προσωποποίηση του Διαβόλου άρχισαν να τον συμπαθούν. Εταιρίες δημοσκοπήσεων είδαν το φως τους και μας ενημέρωσαν ότι η κοινή γνώμη απεφάνθη -πριν καν ορκιστεί- η κυβέρνηση ότι αυτή είναι η καλύτερη κυβέρνηση της τελευταίας 20ετίας. Ο ΣΕΒ στήριξε την κυβέρνηση της Αριστεράς μαζί με πλήθος από προσωπικότητες από διάφορους χώρους, από τον Άνθιμο μέχρι τον Γκλίξμπουργκ. Αυτά όλα μπορούν να εξηγηθούν με πραγματικούς όρους αν κανείς επιχειρήσει μια υποτυπώδη ταξική ανάλυση της πραγματικότητας. Αλλά οι κοινωνικές τάξεις καταργήθηκαν άμεσα, αφού μάθαμε ότι ακόμα και η εργατική τάξη, αυτή που πρέπει να μάθει να ζει λιτά, δεν ζητάει ούτε δουλειά ούτε λεφτά, αλλά αξιοπρέπεια. Οπότε η όποια ταξική ανάλυση είναι καταδικασμένη να προσκρούσει στα βράχια των μεταφυσικών διαστάσεων της λατρείας της κυβέρνησης.
Αυτή η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει καταφέρει –και μοιάζει σαν θαύμα- όχι απλά να αθετήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά και τις μετεκλογικές. Μόλις ορκίστηκαν οι υπουργοί της ήταν λαλίστατοι: Προσλήψεις, διαφάνεια, φιλολαϊκές δεσμεύσεις, καταργήσεις νόμων, πόλεμο με τα συμφέροντα. Όλα τα είχε ο μπαχτσές. Ώρες μετά μία μία αυτές οι εξαγγελίες ακυρώνονταν ή μετατίθονταν σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Η πιο χαρακτηριστική, η κατάργηση του Μνημονίου, έγινε αρχικά ποσόστωση του πόσο μνημόνιο μπορεί να δεχθεί η κυβέρνηση για να καταλήξει σε υπογραφή της τετράμηνης παράτασης ενός προγράμματος που απλά είναι η λιγότερο αντιλαϊκή πρόγευση των επερχόμενων.
Βέβαια όποιος επισημαίνει τις αντιφάσεις και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όποιος μιλάει για καλλιέργεια ψευδαισθήσεων είναι προδότης της χώρας, συντάσσεται με τον Σόιμπλε ή είναι άπιστος Θωμάς. Κάτι τέτοιο μάλλον δεν ισχύει για τον Γλέζο, την Σακοράφα ή τους άλλους βουλευτές, ευρωβουλευτές ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανοιχτά διαφώνησαν. Αυτοί λειτουργούν ως μαξιλαράκι ασφαλείας. Ως το όριο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να φύγει κανείς. Δηλαδή σου είπαμε ψέματα, μετατοπιστήκαμε εντελώς από τις θέσεις μας, αλλά μη φύγεις, μείνε στο ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη φορά που θα ψηφίσεις διάλεξε κάποιον από την εσωτερική αντιπολίτευση ή την κομμουνιστική (!) τάση του κόμματος.
Και εκεί που όλοι περίμεναν το αριστερό, ριζοσπαστικό ξέσπασμα Λαφαζάνη, αυτός αρκέστηκε σε χαριεντολογίσματα περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Βλέπετε ο ριζοσπαστισμός του Λαφαζάνη είναι σαν τα θαύματα του Παϊσιου: Πολλοί μιλούν για αυτόν, κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει και τον πιστεύουν μόνο αναγνώστες περίεργων εφημερίδων και ιστοσελίδων που εμπλέκουν την πολιτική με μια μεταφυσική πίστη ότι ο Λαφαζάνης είναι ο πραγματικός εκφραστής του Λόγου του Λένιν σήμερα.
Και κάπως έτσι, μέσα από ψέματα, ψευδαισθήσεις και παραπλανήσεις φτάσαμε στο σημείο η χώρα να συνεχίσει να διοικείται από τους θεσμούς, να υποβαθμίζεται ο ρόλος του κοινοβουλίου που η Ζωή Κωνσταντοπούλου μας υποσχέθηκε ότι θα αναβαθμιστεί, δίνοντας τέλος στα προεδρικά διατάγματα, και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και να αποφασίζεται ότι η νέα σύμβαση δεν θα ψηφιστεί από τη Βουλή. Οι κακές γλώσσες μιλάνε για τον φόβο της κυβέρνησης μήπως υπάρξουν εσωτερικές διαφωνίες και τριγμοί, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη: οι δήθεν εκφραστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δεν θα καταψήφιζαν ποτέ κάτι τόσο κεντρικό και σημαντικό. Θα επικαλούνταν την εσωκομματική δημοκρατία και τον ….δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και θα πήγαιναν συντεταγμένα. Αυτό που πραγματικά φοβάται η κυβέρνηση είναι μήπως την παράταση του μνημονίου την ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι και τους έμενε για πάντα η ρετσινιά πως το νέο Μνημόνιο το ψήφισαν παρέα με τον Σαμαρά τον Βενιζέλο και τον Άδωνι.
Δυστυχώς πολλοί που ακόμα αναπνέουν αέρα αξιοπρέπειας δεν έχουν καθαρή κρίση για να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να συμπεράνουν ότι μιλάμε για την πιο μεγάλη πολιτική απάτη.
ΥΓ. Σου είπα φίλε ΣΥΡΙΖΑΙε μην το διαβάσεις. Είμαι σίγουρος ότι τώρα είσαι τόσο εκνευρισμένος που απλά βρίζεις και καταριέσαι τους κομπλεξικούς που γράφουν τέτοια κατάπτυστα κείμενα. Απόλαυσε την αλαζονεία που σου δίνει η λαϊκή αποδοχή των υπερηρώων της νέας ελληνικής σωτηρίας και συνέχισε τη δουλειά σου.
Τελευταία προειδοποίηση. Κλείσε το παράθυρο και μη συνεχίζεις…
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποκτήσει μια μεταφυσική επένδυση υποστήριξης από την πρώτη μέρα. Λίγα λεπτά πριν ορκιστεί πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, σαν να συντελέστηκε ένα θαύμα: δημοσιογράφοι και κανάλια που μέχρι πριν λίγες ώρες τον πολεμούσαν ξάφνου αναγνώρισαν στο πρόσωπό του τον Μεσσία. Οπαδοί άλλων κομμάτων που τον έβλεπαν σαν την προσωποποίηση του Διαβόλου άρχισαν να τον συμπαθούν. Εταιρίες δημοσκοπήσεων είδαν το φως τους και μας ενημέρωσαν ότι η κοινή γνώμη απεφάνθη -πριν καν ορκιστεί- η κυβέρνηση ότι αυτή είναι η καλύτερη κυβέρνηση της τελευταίας 20ετίας. Ο ΣΕΒ στήριξε την κυβέρνηση της Αριστεράς μαζί με πλήθος από προσωπικότητες από διάφορους χώρους, από τον Άνθιμο μέχρι τον Γκλίξμπουργκ. Αυτά όλα μπορούν να εξηγηθούν με πραγματικούς όρους αν κανείς επιχειρήσει μια υποτυπώδη ταξική ανάλυση της πραγματικότητας. Αλλά οι κοινωνικές τάξεις καταργήθηκαν άμεσα, αφού μάθαμε ότι ακόμα και η εργατική τάξη, αυτή που πρέπει να μάθει να ζει λιτά, δεν ζητάει ούτε δουλειά ούτε λεφτά, αλλά αξιοπρέπεια. Οπότε η όποια ταξική ανάλυση είναι καταδικασμένη να προσκρούσει στα βράχια των μεταφυσικών διαστάσεων της λατρείας της κυβέρνησης.
Αυτή η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει καταφέρει –και μοιάζει σαν θαύμα- όχι απλά να αθετήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά και τις μετεκλογικές. Μόλις ορκίστηκαν οι υπουργοί της ήταν λαλίστατοι: Προσλήψεις, διαφάνεια, φιλολαϊκές δεσμεύσεις, καταργήσεις νόμων, πόλεμο με τα συμφέροντα. Όλα τα είχε ο μπαχτσές. Ώρες μετά μία μία αυτές οι εξαγγελίες ακυρώνονταν ή μετατίθονταν σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Η πιο χαρακτηριστική, η κατάργηση του Μνημονίου, έγινε αρχικά ποσόστωση του πόσο μνημόνιο μπορεί να δεχθεί η κυβέρνηση για να καταλήξει σε υπογραφή της τετράμηνης παράτασης ενός προγράμματος που απλά είναι η λιγότερο αντιλαϊκή πρόγευση των επερχόμενων.
Βέβαια όποιος επισημαίνει τις αντιφάσεις και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όποιος μιλάει για καλλιέργεια ψευδαισθήσεων είναι προδότης της χώρας, συντάσσεται με τον Σόιμπλε ή είναι άπιστος Θωμάς. Κάτι τέτοιο μάλλον δεν ισχύει για τον Γλέζο, την Σακοράφα ή τους άλλους βουλευτές, ευρωβουλευτές ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανοιχτά διαφώνησαν. Αυτοί λειτουργούν ως μαξιλαράκι ασφαλείας. Ως το όριο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να φύγει κανείς. Δηλαδή σου είπαμε ψέματα, μετατοπιστήκαμε εντελώς από τις θέσεις μας, αλλά μη φύγεις, μείνε στο ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη φορά που θα ψηφίσεις διάλεξε κάποιον από την εσωτερική αντιπολίτευση ή την κομμουνιστική (!) τάση του κόμματος.
Και εκεί που όλοι περίμεναν το αριστερό, ριζοσπαστικό ξέσπασμα Λαφαζάνη, αυτός αρκέστηκε σε χαριεντολογίσματα περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Βλέπετε ο ριζοσπαστισμός του Λαφαζάνη είναι σαν τα θαύματα του Παϊσιου: Πολλοί μιλούν για αυτόν, κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει και τον πιστεύουν μόνο αναγνώστες περίεργων εφημερίδων και ιστοσελίδων που εμπλέκουν την πολιτική με μια μεταφυσική πίστη ότι ο Λαφαζάνης είναι ο πραγματικός εκφραστής του Λόγου του Λένιν σήμερα.
Και κάπως έτσι, μέσα από ψέματα, ψευδαισθήσεις και παραπλανήσεις φτάσαμε στο σημείο η χώρα να συνεχίσει να διοικείται από τους θεσμούς, να υποβαθμίζεται ο ρόλος του κοινοβουλίου που η Ζωή Κωνσταντοπούλου μας υποσχέθηκε ότι θα αναβαθμιστεί, δίνοντας τέλος στα προεδρικά διατάγματα, και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και να αποφασίζεται ότι η νέα σύμβαση δεν θα ψηφιστεί από τη Βουλή. Οι κακές γλώσσες μιλάνε για τον φόβο της κυβέρνησης μήπως υπάρξουν εσωτερικές διαφωνίες και τριγμοί, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη: οι δήθεν εκφραστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δεν θα καταψήφιζαν ποτέ κάτι τόσο κεντρικό και σημαντικό. Θα επικαλούνταν την εσωκομματική δημοκρατία και τον ….δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και θα πήγαιναν συντεταγμένα. Αυτό που πραγματικά φοβάται η κυβέρνηση είναι μήπως την παράταση του μνημονίου την ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι και τους έμενε για πάντα η ρετσινιά πως το νέο Μνημόνιο το ψήφισαν παρέα με τον Σαμαρά τον Βενιζέλο και τον Άδωνι.
Δυστυχώς πολλοί που ακόμα αναπνέουν αέρα αξιοπρέπειας δεν έχουν καθαρή κρίση για να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να συμπεράνουν ότι μιλάμε για την πιο μεγάλη πολιτική απάτη.
ΥΓ. Σου είπα φίλε ΣΥΡΙΖΑΙε μην το διαβάσεις. Είμαι σίγουρος ότι τώρα είσαι τόσο εκνευρισμένος που απλά βρίζεις και καταριέσαι τους κομπλεξικούς που γράφουν τέτοια κατάπτυστα κείμενα. Απόλαυσε την αλαζονεία που σου δίνει η λαϊκή αποδοχή των υπερηρώων της νέας ελληνικής σωτηρίας και συνέχισε τη δουλειά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου