Ο γεωστρατηγικός παράγοντας

Ο γεωστρατηγικός παράγοντας

Εγραφε η «Καθημερινή», 24/5/2015:«Η Ελλάδα πρέπει να βγει γρήγορα από την κρίση και να σταθεί στα πόδια της. Το γεωπολιτικό περιβάλλον γύρω μας γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο. Τα Βαλκάνια ξαναμπαίνουν σε τροχιά αποσταθεροποίησης. Η Τουρκία εισέρχεται σε φάση εσωτερικής κρίσης και αντιμετωπίζει πολλά ανοικτά μέτωπα. Η ισλαμική τρομοκρατία και τα κύματα ανεξέλεγκτης παράνομης μετανάστευσης αποτελούν υπαρκτούς και μεγάλους κινδύνους. Και όλα αυτά, την ώρα που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές του υποχρεώσεις. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, σύνεση και αποφυγή κενών υποσχέσεων και απειλών από την πλευρά της κυβέρνησης. Η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί τις γεωπολιτικές απειλές, προκειμένου να επιτύχει μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές της. Αυτό που προέχει, όμως, είναι να βάλει η ίδια τάξη στα του οίκου της και να ξαναποκτήσει φερεγγυότητα και οικονομική ισχύ. Χωρίς αυτά, κανείς δεν την υπολογίζει ως σημαντική δύναμη. Πράγμα πολύ επικίνδυνο».

***

Δεν είναι πρώτη φορά που αστικά επιτελεία προτρέπουν την κυβέρνηση να αξιοποιήσει το «γεωστρατηγικό χαρτί» ως ισχυρό παράγοντα στη διαπραγμάτευση που κάνει με τους θεσμούς της τρόικας, αλλά και σε όλα τα άλλα επίπεδα, όπως στις συναντήσεις και τη συχνή τηλεφωνική επικοινωνία του Αλ. Τσίπρα με Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, αλλά και τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζ. Λιου. Αλλωστε, ανάλογα προέτρεπαν και την προηγούμενη κυβέρνηση. Το επιχείρημα είναι ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος - μέλος ταυτόχρονα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια περιοχή με αστάθεια, που ξεκινά από την κρίση και τον πόλεμο στην Ουκρανία, περνά στον πόλεμο στην Ανατολική Μεσόγειο και φτάνει μέχρι τη Βόρεια Αφρική.
Αλλωστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη σταθερή δύναμη σε μια περιοχή αστάθειας («τρίγωνο της αστάθειας» την έχει αποκαλέσει ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς), επομένως τόσο η Γερμανία και η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τη σταθερότητα στην Ελλάδα, άρα και την καπιταλιστική της ανάπτυξη, για να μπορεί να αποτελεί αιχμή του δόρατος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ως προς αυτό δεν προπαγανδίζουν μόνο την ύπαρξη αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα της Σούδας, έτοιμων να συνδράμουν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλά πρόσφατα, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, είπε ότι: «Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας (βλ. ΝΑΤΟ) να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Να λοιπόν, γιατί πρέπει να υπάρξει μια συμφωνία «έντιμου συμβιβασμού» που να αίρει το σημερινό «αδιέξοδο» και να ωθεί στην καπιταλιστική ανάκαμψη, δηλαδή στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και να ενισχύσει τις επενδύσεις με κεφάλαια.

***

Φαίνεται ότι η όξυνση, επίσης, της κατάστασης στα Βαλκάνια, με τα γεγονότα στην ΠΓΔΜ αλλά και την εθνικιστική στρατηγική της κυβέρνησης της Αλβανίας για τη «Μεγάλη Αλβανία», ενίσχυσε τα αντανακλαστικά των αστών και των επιτελείων τους για τους κινδύνους που γίνονται πιο άμεσα ορατοί σε σχέση με την Ελλάδα. Αφενός γιατί τα γεγονότα στα Βαλκάνια υποδαυλίζονται από τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ (έκαναν άμεση παρέμβαση στην ΠΓΔΜ), τη Γερμανία που έχει συμφέροντα στην περιοχή, ενώ ενδιαφέρεται για ένταξη κρατών στην ΕΕ (Σερβία, Αλβανία, ΠΓΔΜ), αλλά και τη Ρωσία που έχει ενεργειακές και στρατιωτικές συμφωνίες με τη Σερβία και διεκδικεί ανάπτυξη σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Δεν είναι τυχαία η δήλωση Λαβρόφ για εξωτερική υποκίνηση των γεγονότων.
Και η κατάσταση στα Βαλκάνια ενδιαφέρει άμεσα την αστική τάξη της Ελλάδας, αφενός λόγω αλυτρωτισμού της ΠΓΔΜ αλλά και της Αλβανίας με τους τσάμηδες, αφετέρου επειδή υπάρχουν κεφάλαια επενδυμένα στα Βαλκάνια σε όλα τα κράτη, που κινδυνεύουν από μια γενικότερη αστάθεια, ενώ ως τώρα είναι κερδοφόρα. Απαιτούν, επομένως, στήριξη. Είναι και η παρέμβαση της Τουρκίας, ιδιαίτερα στην Αλβανία, που οξύνει και περιπλέκει τους ανταγωνισμούς.

***

Βεβαίως, ο γεωστρατηγικός παράγοντας διαπλέκεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όλο το τόξο Ουκρανία - Βαλκάνια - Αν. Μεσόγειο - Βόρεια Αφρική. Βεβαίως, η αστική τάξη της Ελλάδας ιστορικά πάντα έπαιζε ανάλογο ρόλο, με το λαό να πληρώνει τη νύφη. Επομένως, η υπόθεση «γεωστρατηγικός παράγοντας» για τη συμφωνία, την οποία και οι αστοί επιθυμούν και η κυβέρνηση, εμπλέκει το λαό σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολέμους σε όφελος του κεφαλαίου. Ακόμη και με αυτό το «χαρτί» να πετύχει συμφωνία η κυβέρνηση, θα πετύχει μια άγρια αντεργατική - αντιλαϊκή συμφωνία για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Οσο για την προτροπή να βάλει τάξη στα «του οίκου της» και να αποκτήσει φερεγγυότητα, αποτελεί «νουθεσία» να μη διακινδυνεύσει τη στρατηγική επιλογή των αστών για την ένταξη στο ευρώ και στην ΕΕ ή ακόμη πιο καλά να την ενισχύσει η κυβέρνηση με τη δράση της, αφού τα αστικά επιτελεία εκτιμούν ότι το «Grexit» είναι ακόμη ορατό.
Μόνο που όλα τα παραπάνω αποτελούν θηλιά στο σβέρκο του λαού.