Το πραγματικό δίλημμα

Το πραγματικό δίλημμα

Η υπόθεση με το δημοψήφισμα, ανέδειξε νέα στοιχεία αποπροσανατολισμού του λαού με την τρομοκρατία να κλιμακώνεται από τα επιτελεία τόσο των υποστηρικτών του «ναι» όσο και αυτών του «όχι». Τα κόμματα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού μετώπου» και ανοιχτά πλέον ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας, προπαγανδίζουν υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, καλώντας σε υπερψήφιση του «ναι», αξιοποιώντας και τον εκφοβισμό. Η ίδια η κατάσταση σε κλάδους και τόπους δουλειάς, με φαινόμενα lock out απ' όταν ανακοινώθηκε η «αργία» των τραπεζών και ο έλεγχος κεφαλαίων, η απληρωσιά που μεγαλώνει, η πίεση να κατέβει κι άλλο η απαιτητικότητα των εργαζομένων, συνηγορεί στη δημιουργία κλίματος φόβου, για να βάλει ο λαός την υπογραφή του στο μνημόνιο που προτείνουν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Αξιοποιούν, επίσης, τις συνθήκες που διαμορφώνονται με τον κεφαλαιακό έλεγχο, προκειμένου να επιβάλουν πιο σκληρές μισθολογικές εργασιακές συνθήκες.

***

Η άλλη έχει να κάνει με την προπαγάνδα και τα ψέματα της κυβέρνησης, την κοροϊδία που εξαπολύει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, τη θολούρα που σκόπιμα καλλιεργούν γύρω από το πραγματικό δίλημμα μια σειρά πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στο «στρατόπεδο» του «όχι», χωρίς να ταυτίζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι αυτοί, χωρίς να έχουν ενιαία αντίληψη για το «όχι», καλλιεργούν την ψεύτικη εικόνα ότι η επικράτησή του στο δημοψήφισμα θα σώσει το λαό. Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι θα αποτελέσει ένα ακόμα χαρτί στη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Δυνάμεις, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη σύνταξή τους υπέρ του «όχι», διευκολύνουν αντικειμενικά την κυβέρνηση να κατοχυρώσει τα ψευτοδιλήμματά της. Ο νέος εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός θεωρεί την επικράτηση του «όχι» σαν συνέχεια της κυβερνητικής εναλλαγής τον περασμένο Γενάρη και σαν δικαίωση του «αντιμνημονιακού αγώνα».

***

Ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές όσων συντάσσονται με το «ναι» ή με το «όχι», αυτό που κρύβεται απ' όλες τις πλευρές είναι το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του ο λαός. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το αν θα αποδεχτεί την πολιτική που φέρνει τα μνημόνια, είτε με τη σφραγίδα της κυβέρνησης, είτε με αυτή των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε με αυτή των ιμπεριαλιστικών «θεσμών», ή θα την απορρίψει. Τόσο το «ναι», όσο και το «όχι» οδηγούν σε νέο μνημόνιο. Το «ναι» σημαίνει έγκριση της πρότασης των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, που περιέχει βαριά μέτρα σε βάρος του λαού. Το «όχι» σημαίνει αποδοχή του σχεδίου της κυβέρνησης για συμφωνία, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος του ίδιο με την πρόταση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως παραστατικά απέδειξε ο «Ριζοσπάστης» με τον συγκριτικό πίνακα που δημοσίευσε χτες. Στον πυρήνα και των δύο προτάσεων βρίσκεται η αποδοχή των μέτρων που περιέχονταν στα προηγούμενα μνημόνια και η συμπλήρωσή τους με άλλα μέτρα, που διαλύουν ό,τι απέμεινε όρθιο από τα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ενώ κλιμακώνονται η φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα και οι ιδιωτικοποιήσεις.

***

Επομένως, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις και από το αν τελικά θα υπάρξει συμφωνία πριν ή μετά από το δημοψήφισμα, ανεξάρτητα ακόμα και από το αν θα γίνει τελικά το δημοψήφισμα, αυτό που πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για το λαό είναι η στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου αντιλαϊκή ταύτιση των δύο προτάσεων. Από πού προκύπτει αυτή η ταύτιση; Από το γεγονός ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται την ΕΕ και τη στρατηγική της, που είναι στρατηγική και της ντόπιας αστικής τάξης. Τα μέτρα που προτείνει στόχο έχουν να οδηγήσουν στην καπιταλιστική ανάκαμψη και αυτό επιδιώκει επίσης η πλευρά των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Δανειστές και δανειζόμενοι στέκονται στην ίδια όχθη, ανεξάρτητα από τους γενικότερους ανταγωνισμούς που επιδρούν καθοριστικά στις μεταξύ τους σχέσεις, που είναι ούτως ή άλλως σχέσεις ανισοτιμίας. Για όλους αυτούς τους λόγους, η θέση που απαντάει στα συμφέροντα του λαού, τόσο σε ό,τι αφορά το δημοψήφισμα, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά τη στάση του στο κίνημα είναι αυτή που προτείνει το ΚΚΕ: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Π.