Κάλπικα και προκλητικά τα επιχειρήματα της κυβέρνησης

Κάλπικα και προκλητικά τα επιχειρήματα της κυβέρνησης

Αραγε, στα φόρα που περιδιάβαινε ο Γ. Δραγασάκης προεκλογικά, δεν τον είχαν ενημερώσει για το πώς γίνεται και για ποιους η διαπραγμάτευση;

Eurokinissi

Ας δούμε ορισμένα από τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης, στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει την υπογραφή της στο τρίτο μνημόνιο και να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα μέτρα που αυτό προβλέπει.

***

-- Η κυβέρνηση λέει ότι η συμφωνία που πέτυχε, προβλέπει «ήπια προσαρμογή» και γι' αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Για να στηρίξει αυτό το επιχείρημα, επικαλείται τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφώνησε με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς.
Κατ' αρχήν και μόνο η δέσμευση για πρωτογενές πλεόνασμα, ανεξάρτητα από το ύψος του, σημαίνει περιστολή των κρατικών δαπανών και αύξηση των κρατικών εσόδων, που οδηγεί σε αύξηση της φορολογίας (άμεσης και έμμεσης) για το λαό και βέβαια περικοπές σε κρίσιμους τομείς, όπως το Ασφαλιστικό, η Πρόνοια.
Για του λόγου το αληθές, η «ήπια προσαρμογή» και τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα που επικαλείται η κυβέρνηση, θα στοιχίσουν «μάνι μάνι» 2,25 δισ. ευρώ για τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους τη διετία 2015 - 2016 και 900 εκατ. ευρώ περικοπές κάθε χρόνο στον τομέα της Πρόνοιας. Τα χρήματα αυτά θα προέλθουν από τις βάρβαρες ανατροπές στο Ασφαλιστικό και την αναμόρφωση των κοινωνικών επιδομάτων που έχουν απομείνει, που πρακτικά σημαίνει την κατάργησή τους.
Ο λογαριασμός, βέβαια, για το λαό παραμένει ανοιχτός, καθώς η κυβέρνηση έχει ήδη νομοθετήσει το λεγόμενο «Δημοσιονομικό Συμβούλιο», με την παρέμβαση του οποίου θα καρατομούνται κι άλλο οι κρατικές δαπάνες σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων και ειδικότερα από τους μηνιαίους/τριμηνιαίους στόχους, σύμφωνα με το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής.
Επομένως, ακόμα κι αν σε ποσοστό τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι μικρότερα από αυτά που συμφώνησαν οι προηγούμενοι, δεν αλλάζει στο ελάχιστο το γεγονός ότι αυτά φορτώνονται εξολοκλήρου στις πλάτες του λαού και βέβαια δεν αλλάζει στο ελάχιστο ο σκοπός για τον οποίο θα τα χρησιμοποιήσει και αυτή η κυβέρνηση.
Οπως η ίδια ομολογεί, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» είναι εργαλείο για την αναπτυξιακή προοπτική, που σημαίνει ότι τα χρήματα που θα περισσεύουν από τις αιματηρές περικοπές, θα κατευθύνονται στην επιδότηση και στην κάθε είδους πριμοδότηση (φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, προγράμματα για τζάμπα εργασία) στους εργοδότες.
Για τους ίδιους λόγους, η κυβέρνηση επιδιώκει και την αναδιάρθρωση του χρέους. Θέλει μικρότερα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό να κατευθύνονται κάθε χρόνο στην αποπληρωμή, ώστε από το «περίσσευμα» να μπορεί να χρηματοδοτήσει την «ανάπτυξη». Να δημιουργήσει, δηλαδή, καλύτερες προϋποθέσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους για να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια, με νέα μέτρα και προνόμια που καθιστούν γενικά φτηνότερη την εργατική δύναμη και ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους καπιταλιστές.

Να σε κάψω Γιάννη...

-- Η κυβέρνηση παραδέχεται ότι το τρίτο μνημόνιο περιέχει μέτρα επώδυνα για το λαό, αλλά στόχος της είναι να πάρει μέτρα που θα απαλύνουν τις συνέπειες.
Πρόκειται για κοροϊδία και πρόκληση μαζί. Αλήθεια, τι «αντισταθμιστικά» μέτρα μπορεί να περιμένει ο ασφαλισμένος που ήταν να συνταξιοδοτηθεί για παράδειγμα το μήνα που διανύουμε και με τα μέτρα της κυβέρνησης θα πρέπει να παραμείνει στη δουλειά για 5 έως 15 χρόνια παραπάνω; Τι να περιμένει ο συνταξιούχος, που με κόπο και βάσανα κατάφερε να εξασφαλίσει την κατώτερη σύνταξη και τώρα, αν δεν έχει συμπληρώσει τα νέα προβλεπόμενα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, θα δικαιούται μόνο ένα επίδομα, που δεν του επιτρέπει καν να επιβιώσει;
Τι αντιστάθμισμα μπορεί να υπάρξει στην εξαφάνιση επί της ουσίας των επικουρικών συντάξεων, όταν όλα τα Ταμεία ενταχθούν στο ΕΤΕΑ, πάψει η κρατική χρηματοδότηση και εφαρμοστεί εξ ολοκλήρου η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος; Τι έχει να περιμένει ο χαμηλόμισθος για να «ρεφάρει» την αφαίμαξη από τον ΕΝΦΙΑ, από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και πάει λέγοντας;
Τι μπορεί να «αντισταθμίσει» τα εξοντωτικά φορολογικά μέτρα για τους μικρομεσαίους αγρότες, που τους οδηγούν ταχύτερα στο να εγκαταλείψουν γη και παραγωγή; `Η την πίεση που θα δεχτούν οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ από την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, την απελευθέρωση περισσότερων τομέων της οικονομίας (π.χ. αρτοποιία), τις άλλες παρεμβάσεις που προβλέπει η «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Δεν υπάρχει αντίβαρο που να ισορροπεί τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση και καμιά ελπίδα δεν πρέπει να θρέφει ο λαός. Το μόνο που σχεδιάζει, είναι μέτρα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Το ομολόγησε τις προάλλες η αρμόδια υπουργός, ανακοινώνοντας ορισμένες «παρεμβάσεις», όπως η σίτιση «ευάλωτων κοινωνικών ομάδων» με τρόφιμα που οδηγούνται από σούπερ μάρκετ στην καταστροφή ή εγκαταλείπονται από τους αγρότες στα χωράφια, επειδή δεν μπορούν να πουληθούν.
Από μόνα τους, τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση, αποτελούν ομολογία ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο θα επιτείνουν την πτώχευση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Τέλος, πώς γίνεται να υπόσχεται η κυβέρνηση «ανακούφιση», ακόμα και για τους πιο φτωχούς, όταν την ίδια ώρα ετοιμάζεται μέσα από το μηχανισμό του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» να καταργήσει και τα τελευταία κοινωνικά επιδόματα, όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενοι;
Μεταξύ των επιδομάτων που «τελειώνει» το τρίτο μνημόνιο είναι και το ΕΚΑΣ, το οποίο δικαιούνται μόνο οι χαμηλοσυνταξιούχοι, για τους οποίους η κυβέρνηση υποτίθεται ότι θα αποκαθιστούσε τη 13η σύνταξη. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, μόνο για το 2014, αφαίρεσε 114 εκατομμύρια από τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, καταργώντας το επίδομα για τους ηλικίας 60 έως 64 ετών. Επίσης, αφαίρεσε από φτωχές οικογένειες οικογενειακά επιδόματα 86 εκατ. ευρώ, στα άτομα με αναπηρία περιέκοψε τις αποζημιώσεις μετακίνησης κατά 82 εκατ. ευρώ, ενώ κατά 30 εκατ. μείωσε και τα ειδικά επιδόματα ανεργίας! Το έργο της έρχεται τώρα επάξια να ολοκληρώσει η αυτοαποκαλούμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς».
Επομένως, καμιά αυταπάτη και καμιά αναμονή ότι θα υπάρξει στο μέλλον ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, τα οποία να σημειωθεί ότι σωρεύονται σ' αυτά που έχουν νομοθετηθεί μέχρι τώρα.

Δεν ήξεραν, δε ρώταγαν;

-- Λέει η κυβέρνηση: Είμαστε ειλικρινείς απέναντι στο λαό. Διαπραγματευτήκαμε σκληρά, αλλά κάτω από τον εκβιασμό της άτακτης χρεοκοπίας, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο, πέρα από το να υπογράψουμε μνημόνιο.
Εδώ ο λαός δεν πρέπει να αφήσει την κυβέρνηση σε χλωρό κλαρί. Οχι μόνο επειδή τον κρεμάει ανάποδα με τα νέα μέτρα, αλλά και επειδή τον κορόιδεψε συνειδητά, για να του κλέψει την ψήφο. Η παραπάνω άποψη διανθίζεται και από όψιμες διαπιστώσεις στελεχών της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ότι «παραμονή στην ΕΕ χωρίς μνημόνια δεν υπάρχει» (Κουρουμπλής) ή την ανεκδιήγητη δήλωση του Γ. Δραγασάκη ότι λάθος νόμισαν στη διαπραγμάτευση πως αν η Ελλάδα εκβίαζε με αποχώρηση από το ευρώ, οι «εταίροι» θα έκαναν πίσω από το αίτημα για μνημόνιο! Ο ίδιος είπε ότι η κυβέρνηση ήταν αρχικά άπειρη στη διαπραγμάτευση και δεν ήξερε ότι γίνεται σε αυστηρό πλαίσιο και συγκεκριμένους μηχανισμούς.
Αλήθεια, σε ποιον τα «πουλάνε» αυτά; Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι ήταν τόσο αφελείς; Σίγουρα όχι. Αλλά ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν ήξεραν, δεν τους τα είπαν οι ειδήμονες που συναντούσαν στα διάφορα οικονομικά και πολιτικά φόρα, στη μία και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, από αυτά που επισκεπτόταν συχνά - πυκνά ο σημερινός πρωθυπουργός, συνοδεία και του Γ. Δραγασάκη;
Δεν τους τα έλεγαν οι παράγοντες των άλλων κυβερνήσεων, ακόμα και της Γερμανίας, τους οποίους συναντούσαν κρυφά και φανερά για να τους μοιράσουν διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να βάλει σε κίνδυνο την Ευρωζώνη και ότι έχει όλη την καλή διάθεση να συνεργαστεί για έναν «έντιμο συμβιβασμό»;
Μήπως δεν τους τα έλεγαν οι εκπρόσωποι της ντόπιας πλουτοκρατίας, οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που τους συναντούσαν σχεδόν κάθε μέρα, για να πάρουν το χρίσμα του κατάλληλου διαχειριστή; Αυτοί τουλάχιστον είχαν καλή γνώση, με δεδομένο ότι γι' αυτούς διαπραγματεύονταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ήξεραν από πρώτο χέρι το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης.
Επομένως, ας αφήσουν την πλάκα! Ηξεραν καλά πού πάνε και φιλοδοξούσαν ότι με τις πλάτες των ΗΠΑ και ορισμένων ισχυρών μερίδων της ντόπιας πλουτοκρατίας, θα ενίσχυαν τη διαπραγματευτική τους ισχύ. Σε κάθε περίπτωση, η διαπραγμάτευση που σκόπευαν να κάνουν και έκαναν, ήταν για το κεφάλαιο και όχι για το λαό. Επομένως, έσυραν το λαό σε ένα προσχεδιασμένο έγκλημα και τώρα το παίζουν «αθώοι του αίματος»...