Η «Φολκσβάγκεν», τα βουβάλια και τα βατράχια...

Η «Φολκσβάγκεν», τα βουβάλια και τα βατράχια...

Η υπόθεση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Φολκσβάγκεν», που αποκαλύφτηκε και κυριαρχεί στα Μέσα Ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, είναι ιδιαίτερα σοβαρή και διδακτική. Σε μεγάλη μερίδα του Τύπου, με αφορμή αυτή την υπόθεση και το γεγονός ότι ήρθε στη δημοσιότητα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, αναδεικνύονται οι μεγάλες οικονομικές και πολιτικές αντιθέσεις ανάμεσα σε Γερμανία και ΗΠΑ. Κάνουν λόγο για «οικονομικό πόλεμο» για τα «μερίδια στην παγκόσμια αγορά», που αποτελούν το διακύβευμα αυτής της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και που βέβαια έχει εκδηλωθεί και με άλλες αφορμές. Εντύπωση, βέβαια, προκαλούν οι αναφορές στη χτεσινή «Αυγή» γύρω από αυτό το θέμα. Στο κύριο άρθρο της, λοιπόν, λέει: «Στο παρελθόν δεν ήταν λίγες οι φορές που το πεδίο μάχης και αντιπαράθεσης των δύο χωρών μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα, με τις συνέπειες να μην έχουν γίνει ακόμα πλήρως γνωστές. Σήμερα, κάποιοι επιμένουν πως η Ελλάδα μπορεί να βγει ακόμη και κερδισμένη από τον πόλεμο αυτό. Στο χέρι της είναι». Με λίγα λόγια, δηλαδή, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης αφήνει να εννοηθεί ότι από την κόντρα και την ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο καπιταλιστικούς κολοσσούς, η Ελλάδα μπορεί να βγει κερδισμένη. Βέβαια, αυτό που έχει σημασία δεν είναι γενικά και αφηρημένα «η Ελλάδα», αλλά ο λαός της. Γιατί, πράγματι, κάποιοι στην Ελλάδα μπορεί να βγουν κερδισμένοι, αλλά αυτοί δε θα είναι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα...

* * *

Ο λαός μας γνωρίζει τη γνωστή ρήση «όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Την έχει δει πολλές φορές ιστορικά να επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο για τα συμφέροντά του, την έχει βιώσει ακόμα και πολύ πρόσφατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η εφημερίδα του, λοιπόν, κόντρα σε αυτό, εμφανίζουν το βατράχι όχι μόνο να ξεφεύγει μέσα από τα πόδια των βουβαλιών, αλλά να ...βγαίνει και ωφελημένο. Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός λαός είναι μπλεγμένος με επιλογή της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται με οξύ τρόπο σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Αυτό που βιώνει ο λαός μας εδώ και πολλά χρόνια, με την αντιλαϊκή επίθεση, τα μνημόνια, την κατάργηση των δικαιωμάτων του, τη φτώχεια και την ανεργία, είναι ένα από τα αποτελέσματα αυτής της μάχης των βουβαλιών, των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών κρατών, που εκπροσωπούν διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου, που παλεύουν για να βγουν όσο το δυνατόν πιο αλώβητα από το πεδίο της μάχης, την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Τις επιπτώσεις απ' αυτή τη μάχη τις βιώνει όχι μόνο ο ελληνικός λαός αλλά και οι λαοί των άλλων καπιταλιστικών κρατών, με αμέτρητες θυσίες για να τη «βγάλουν καθαρή» τα βουβάλια...

* * *

Το πόσο κερδισμένη μπορεί να βγει η ...Ελλάδα από αυτόν τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, το βλέπουμε για παράδειγμα στην περίπτωση της Ουκρανίας. Και την αναφέρουμε γιατί θυμόμαστε όλοι το «σημαντικό γεωστρατηγικό χαρτί» (σ.σ. έτσι λένε και για τη χώρα μας) που παίχτηκε στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και βέβαια, οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση «δεν την άφησαν έτσι»... Προκάλεσαν χωρίς δισταγμό το μακέλεμα του λαού της, όταν θεώρησαν ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους. Και η Κύπρος έχει σημαντική γεωστρατηγική θέση και πράγματι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ επίσης το φροντίζουν... Κρατάνε «ίσες αποστάσεις» από την τουρκική προκλητικότητα εναντίον της, η οποία εκτυλίσσεται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου και με την Κύπρο μέλος της ΕΕ. Ταυτόχρονα, ΗΠΑ και ΕΕ υποστηρίζουν τη «λύση» του Κυπριακού μέσω ενός νέου διχοτομικού σχεδίου τύπου «Ανάν»... Καλό είναι να θυμίσουμε ένα ακόμα παράδειγμα: Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος βρήκε την ελληνική αστική τάξη χωρισμένη στα δύο. Από τη μια ένα τμήμα της ταυτιζόταν με τους Αγγλογάλλους - το τμήμα αυτό εξέφραζε ο Ελ. Βενιζέλος - και από την άλλη ένα άλλο τμήμα της ταυτιζόταν με τους Γερμανούς, το τμήμα αυτό εξέφραζε το Παλάτι και η φιλοβασιλική πτέρυγα. Και τα δύο είχαν κοινό στόχο την εδραίωση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια και την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η αντίθεση αυτή οδήγησε ακόμα και στην ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες αστικές πλευρές. Πώς κατέληξε το μπλέξιμο της Ελλάδας και του λαού της στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις; Με την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

* * *

Αυτό που επιβεβαιώνεται συνεχώς, κάθε φορά που κάποιοι μέσα από τους κόλπους της αστικής τάξης ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα μπορεί να ωφεληθεί από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, είναι ότι όσο ο λαός στοιχίζεται πίσω από τα διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, όσο παραμένουν απείραχτα τα μονοπώλια, η εξουσία τους και οι λυκοσυμμαχίες τους, όχι μόνο δεν προστατεύεται ο λαός και τα συμφέροντά του, αλλά αντίθετα μπλέκει βαθύτερα στους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να ελπίζουν ότι κάτι θετικό μπορεί να βγει από παζάρια, συμβιβασμούς και τέτοιους ανταγωνισμούς. Αυτό που χρειάζεται για να ξεμπλέξει ο λαός απ' αυτές τις αντιλαϊκές μυλόπετρες, είναι πρώτα απ' όλα να απαλλαγεί απ' αυτούς που το συμφέρον τους επιβάλλει τη συμμετοχή της χώρας στα αντιλαϊκά παζάρια, τους συμβιβασμούς και τις συμμαχίες, δηλαδή το κεφάλαιο. Να αποδεσμευτεί απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τις καπιταλιστικές ενώσεις. Μόνο η εργατική - λαϊκή επαγρύπνηση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και όλες τις εκδοχές τους, μόνο η διαμόρφωση αυτοτελούς παρέμβασης των λαών ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, με σκοπό της πάλης τους την ανατροπή τους και την εργατική - λαϊκή εξουσία, είναι ο δρόμος που μπορεί να βάλει εμπόδια στους σχεδιασμός αυτούς, ο δρόμος που μπορεί να ανοίξει τη μόνη φιλολαϊκή προοπτική.