Φταίνε η διαφθορά και η διαπλοκή για τα δεινά που υφίσταται η εργατική - λαϊκή οικογένεια;

Φταίνε η διαφθορά και η διαπλοκή για τα δεινά που υφίσταται η εργατική - λαϊκή οικογένεια;

-- Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας οξύνουν την αντιπαράθεση γύρω από ζητήματα διαφθοράς και διαπλοκής. Φταίνε, πράγματι, η διαφθορά και η διαπλοκή για τα δεινά που υφίσταται η εργατική - λαϊκή οικογένεια;

-- Τα τελευταία 30 χρόνια το έργο αυτό παίζεται στη μια μετά την άλλη τις εκλογικές αναμετρήσεις και όχι μόνο στη χώρα μας. Από τις δυνάμεις του φωτός που αντιπάλευαν τις δυνάμεις του σκότους, περάσαμε στη μάχη των αδιάφθορων με τους διεφθαρμένους, των καθαρών με τους διαπλεκόμενους. Με τους ρόλους να εναλλάσσονται όλα αυτά τα χρόνια, το μοντέλο παραμένει το ίδιο βγαλμένο από μυθιστόρημα: Ο αδιάφθορος πράκτορας Νες (της αμερικάνικης οικονομικής αστυνομίας) πολεμά τους διεφθαρμένους Καπόνε! Στο μεταξύ το σύστημα - συστατικό στοιχείο του οποίου είναι και η διαφθορά - γιγαντώνεται. Η εντεινόμενη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αυτό το μέγα σκάνδαλο μένει στο απυρόβλητο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ώρα που έτρεχε ολοταχώς να υπογράψει το τρίτο και φαρμακερό μνημόνιο, έκανε σημαία της την αντιμετώπιση της διαπλοκής, πρόβαλε ως αιτία του κακού τη διαφθορά, θεοποίησε τους καπιταλιστές ως επενδυτές, έβγαλε από το κάδρο την καπιταλιστική κρίση, μετατόπισε την κουβέντα στους διεφθαρμένους την ώρα που γινόταν πιο καθαρό ότι για να ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη έπρεπε να τσακιστούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Διαφθορά υπήρχε και θα υπάρχει, είναι συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Ομως, όταν αυτοί που στηρίζουν αυτό το σύστημα σηκώνουν τη σημαία της διαφθοράς και της διαπλοκής ...κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Στόχος είναι ο τεχνητός διαχωρισμός σε «καθαρούς» και «βρώμικους» των υπερασπιστών ενός σάπιου έτσι και αλλιώς συστήματος, ο διαχωρισμός της εκμετάλλευσης σε υγιή και μη υγιή επιχειρηματικότητα...
Η ιστορική και διεθνής εμπειρία, άλλωστε, έδειξε ότι όσες φορές «ξεριζώθηκε η διαφθορά», «ξεβρώμισε» το πολιτικό σύστημα, τόσες φορές αναδύθηκαν νέα σκάνδαλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Ιταλίας που η υπόθεση «καθαρά χέρια» έφερε τελικά στην κυβέρνηση έναν... Μπερλουσκόνι.
Ο σημερινός στόχος αυτής της συζήτησης είναι ο λαός, οι εργαζόμενοι να οδηγηθούν στην κάλπη με ψεύτικα διλήμματα και αποπροσανατολιστικά κριτήρια. Γιατί η ουσία είναι ότι όλοι μαζί, διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι, είναι δεσμευμένοι στο 3ο μνημόνιο, είναι δεσμευμένοι στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, είναι δεσμευμένοι στη νέα αντιλαϊκή επίθεση. «Διεφθαρμένοι» και «αδιάφθοροι», παλιοί και νέοι θα κυβερνήσουν με το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα.
Το ΚΚΕ δεν υποτιμά την αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς, γι' αυτό και έχει κατά καιρούς προτείνει μια σειρά από άμεσα μέτρα, μείωσης των ανάλογων φαινομένων, όπως είναι η ονομαστικοποίηση των μετοχών των εταιρειών, των τίτλων του Δημοσίου και των υπόλοιπων χρηματοοικονομικών προϊόντων, έλεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα και κατάργηση του φορολογικού, τραπεζικού, εμπορικού και επιχειρηματικού απορρήτου, στα οποία όμως διαχρονικά οι κυβερνήσεις κωφεύουν για να μη θιχτούν η «αγία επιχειρηματικότητα» και τα κέρδη των μονοπωλίων.
Εντέλει, όμως, την πραγματική και ριζική κάθαρση μπορεί να την επιβάλει μόνο ένας λαός που αγωνίζεται για την ανατροπή του πυρήνα της διαφθοράς, του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Στην κάλπη της 20ής Σεπτέμβρη, λοιπόν, ο λαός να απορρίψει τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα και να επιλέξει με κριτήριο το δρόμο ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που προτείνει το ΚΚΕ.