Το σοκ...
«Ο
τρόπος να δώσουμε στήριξη στις επιχειρήσεις είναι η στήριξη των
τραπεζών, το ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Γιούνκερ των 35 δισ. ευρώ και η
ελάφρυνση των χρεών τους μέσω των κόκκινων δανείων και αυτό είναι
απότοκο της στήριξης των τραπεζών. Στόχος να υπάρξει ένα αναπτυξιακό
σοκ. Χρειαζόμαστε επενδύσεις από το πρόγραμμα Γιούνκερ και το ΕΣΠΑ, αλλά
και πρόγραμμα ιδιωτικών επενδύσεων. Αλλά για να πετύχει αυτό χρειάζεται
σχεδιασμός. Οι ξένοι επενδυτές για να επενδύσουν θέλουν ένα σταθερό
περιβάλλον, το οποίο το δημιουργήσαμε, καθώς και ένα θεσμικό πλαίσιο
ώστε να γνωρίζουν πότε θα έχουν απόδοση τα κεφάλαιά τους. Χρειάζονται
τομές σε γραφειοκρατία και διαφθορά».
Είναι καθαρό ότι με ικανοποίηση άκουσαν τα παραπάνω εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τραπεζών, πολυεθνικών, ξένων funds, αλλά και τα επιτελεία των Βρυξελλών. Το ζήτημα είναι πώς πρέπει να ακούγονται στα αυτιά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Οι τελευταίοι πρέπει να ξεκαθαρίσουν πως το αναπτυξιακό σοκ που υπόσχεται ο Τσίπρας θα σημάνει ένα ακόμα σοκ σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών τους.
Το αναπτυξιακό σοκ στο οποίο αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ζητούμενο για το μεγάλο κεφάλαιο εντός και εκτός χώρας. Και γι' αυτό ακριβώς προετοίμασε το προηγούμενο διάστημα με τη διακυβέρνηση των επτά μηνών. Γι' αυτό πέρασαν τα αντιλαϊκά μέτρα που μειώνουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τη φορολογία στη λαϊκή οικογένεια, καταργούν κατακτήσεις και δικαιώματα που δεν τόλμησαν να καταργήσουν ακόμα και προηγούμενες κυβερνήσεις. Πάνω σε αυτά τα συντρίμμια θα χτιστεί το αναπτυξιακό σοκ. Ενα σοκ που θα γευτούν πρώτοι και καλύτεροι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι φτωχοί αγρότες.
Το σοκ αυτό, άλλωστε, περιγράφεται στο προοίμιο του τρίτου μνημονίου που ψηφίστηκε 14 Αυγούστου στη Βουλή από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ. Λέει στο κείμενο: «Η Ελλάδα θα σχεδιάσει και θα εφαρμόσει ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και τις αγορές προϊόντων με τις οποίες όχι μόνο θα διασφαλίζεται η πλήρης συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, αλλά επίσης θα στοχεύεται και η επίτευξη βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών. Η Ελλάδα πρέπει να βασιστεί στη συμφωνημένη στρατηγική ανάκαμψης και να επεξεργαστεί μια γνήσια στρατηγική ανάπτυξης, την οποία θα ενστερνιστεί και θα καθοδηγήσει η ίδια. Στη στρατηγική αυτή θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν Μνημόνιο Συνεννόησης, συναφείς πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η συμφωνία εταιρικής σχέσης για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και άλλες βέλτιστες πρακτικές».
Να λοιπόν πώς δένεται το αναπτυξιακό σοκ με το χτύπημα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτό είναι το πρόγραμμα που θα υλοποιήσει όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Εξάλλου, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου έχουν ψηφίσει, έχουν ποντάρει σε αυτούς που κόπτονται για την καπιταλιστική ανάκαμψη, ξέρουν τι κυβέρνηση θέλουν, αλλά και το τι αντιπολίτευση επίσης θέλουν. Γι' αυτό ο λαός θα πρέπει να πάει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, να δυναμώσει το ΚΚΕ, να απορρίψει τους μονοδρόμους της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της ΕΕ, να δυναμώσει τη μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει την πραγματική αντιπολίτευση για το λαό. Να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να ζήσει, απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει.
Είναι καθαρό ότι με ικανοποίηση άκουσαν τα παραπάνω εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τραπεζών, πολυεθνικών, ξένων funds, αλλά και τα επιτελεία των Βρυξελλών. Το ζήτημα είναι πώς πρέπει να ακούγονται στα αυτιά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Οι τελευταίοι πρέπει να ξεκαθαρίσουν πως το αναπτυξιακό σοκ που υπόσχεται ο Τσίπρας θα σημάνει ένα ακόμα σοκ σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών τους.
Το αναπτυξιακό σοκ στο οποίο αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ζητούμενο για το μεγάλο κεφάλαιο εντός και εκτός χώρας. Και γι' αυτό ακριβώς προετοίμασε το προηγούμενο διάστημα με τη διακυβέρνηση των επτά μηνών. Γι' αυτό πέρασαν τα αντιλαϊκά μέτρα που μειώνουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τη φορολογία στη λαϊκή οικογένεια, καταργούν κατακτήσεις και δικαιώματα που δεν τόλμησαν να καταργήσουν ακόμα και προηγούμενες κυβερνήσεις. Πάνω σε αυτά τα συντρίμμια θα χτιστεί το αναπτυξιακό σοκ. Ενα σοκ που θα γευτούν πρώτοι και καλύτεροι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι φτωχοί αγρότες.
Το σοκ αυτό, άλλωστε, περιγράφεται στο προοίμιο του τρίτου μνημονίου που ψηφίστηκε 14 Αυγούστου στη Βουλή από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ. Λέει στο κείμενο: «Η Ελλάδα θα σχεδιάσει και θα εφαρμόσει ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και τις αγορές προϊόντων με τις οποίες όχι μόνο θα διασφαλίζεται η πλήρης συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, αλλά επίσης θα στοχεύεται και η επίτευξη βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών. Η Ελλάδα πρέπει να βασιστεί στη συμφωνημένη στρατηγική ανάκαμψης και να επεξεργαστεί μια γνήσια στρατηγική ανάπτυξης, την οποία θα ενστερνιστεί και θα καθοδηγήσει η ίδια. Στη στρατηγική αυτή θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν Μνημόνιο Συνεννόησης, συναφείς πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η συμφωνία εταιρικής σχέσης για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και άλλες βέλτιστες πρακτικές».
Να λοιπόν πώς δένεται το αναπτυξιακό σοκ με το χτύπημα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτό είναι το πρόγραμμα που θα υλοποιήσει όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Εξάλλου, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου έχουν ψηφίσει, έχουν ποντάρει σε αυτούς που κόπτονται για την καπιταλιστική ανάκαμψη, ξέρουν τι κυβέρνηση θέλουν, αλλά και το τι αντιπολίτευση επίσης θέλουν. Γι' αυτό ο λαός θα πρέπει να πάει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, να δυναμώσει το ΚΚΕ, να απορρίψει τους μονοδρόμους της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της ΕΕ, να δυναμώσει τη μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει την πραγματική αντιπολίτευση για το λαό. Να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να ζήσει, απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου