Γιορτάζουν κι αυτοί;

 Νίκος Μπογιόπουλος: Γιορτάζουν κι αυτοί;

Σήμερα συμπληρώνονται 75 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα.

Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά την ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Ένα «Όχι» που μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.

Ήταν αυτοί και οι πάτρωνές τους που για να διατηρήσουν την Ελλάδα κάτω από την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία, ξεκίνησαν έναν μονομερή εμφύλιο ενάντια στην ίδια την ελπίδα για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της κοινωνικής προκοπής.

Σήμερα, 75 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού το μεγαλύτερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από κάθε άλλη στον κόσμο, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι». Και θυμάται:

Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάνος, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…

Γιορτάζει και θυμάται τους ήρωες του ‘40, τους αμέτρητους νεκρούς από την πείνα του ’41, τους χιλιάδες εκτελεσμένους …

Γιορτάζει και θυμάται ότι η ηθική και η οικονομική της αποκατάσταση, είτε αφορούν στο κατοχικό δάνειο, είτε στις γερμανικές επανορθώσεις για τις ναζιστικές θηριωδίες, μένουν ακόμα ανεκπλήρωτες…   

Όμως, στην Ελλάδα του 2015, στην Ελλάδα που 75 χρόνια μετά γιορτάζει και θυμάται, υπάρχουν κι αυτοί:  

 Υπάρχουν κι αυτοί:

«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί [...] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού,υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Νίκος Μιχαλολιάκος, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987)

«Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;» (Νίκος Μιχαλολιάκος, ομιλία στη Σπάρτη, 6/7/2011)   

  Υπάρχουν κι αυτοί:

Ο υποφυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Χρήστος Παππάς, σε μια από τις πολλές επισκέψεις του στον τάφο του Μουσολίνι στο χωριό Πρεντάπιο της Ιταλίας. Ο «πατριώτης» χρυσαυγίτης αποδίδει φόρο τιμής στο ίνδαλμά του: Τον Μουσολίνι! Ο Παππάς, ευλαβικός προσκυνητής στον τάφο του φασίστα, του δικτάτορα που επιτέθηκε στην Ελλάδα, σαν σήμερα, στις 28 Οκτωβρίου 1940…

Υπάρχουν κι αυτοί:

 Υπάρχουν κι αυτοί:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού;(…). Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)» (Η.Κασιδιάρης, εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011) 

 Αλήθεια,

ο Κασιδιάρης, ο υμνητής του «ανανεωτικού» και «πνευματικού» ναζισμού, ο λάτρης του «ρομαντισμού» των «Ες – Ες» και των Άουσβιτς,

ο Παπάς, ο ταπεινός προσκυνητής του Μουσολίνι, ο τύπος που διασκεδάζει εκπαιδεύοντας μωρά να φωνάζουν «Χάιλ Χίτλερ»,

ο Μιχαλολιάκος, ο φυρερίσκος της «σποράς των ηττημένων του ‘45», ο τρέφων «μεγάλο σεβασμό για την Γερμανία του Χίτλερ», ο κραυγάζων με πάθος «Χάιλ Χίτλερ» ένεκα το «εθνικοσοσιαλιστικό καθήκον» του,

    γιορτάζουν κι αυτοί σήμερα;…   

enikos.gr