Επικίνδυνα παιχνίδια

Επικίνδυνα παιχνίδια

Σα να μην ξέρουν τίποτα για το φόνο, γεμάτοι έκπληξη για τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών, κυβερνητικά στελέχη και αρθρογράφοι στον αστικό Τύπο μιλούν και γράφουν αυτές τις μέρες με ιδιαίτερη ένταση για το Προσφυγικό προσπαθώντας να το χωρέσουν σε μια υπόθεση διαχείρισης που αυτή ή η άλλη επιλογή θα δώσει λύση στο πρόβλημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, γίνεται και προσπάθεια να υπάρχει εκμετάλλευση του Προσφυγικού για λύση άλλων προβλημάτων. Γράφει χαρακτηριστικά το «Βήμα της Κυριακής»: «Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι το Προσφυγικό δεν είναι μόνο πρόβλημα αλλά και μια ευκαιρία για την επανατοποθέτηση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή σκηνή και για την αναβάθμιση της γεωπολιτικής της αξίας». Στην ίδια εφημερίδα σε άλλο άρθρο γίνεται λόγος για την Ευρώπη που κινδυνεύει: «Με την προσφυγική κρίση και τα τείχη που ορθώνουν αρκετές ευρωπαϊκές χώρες χάνεται και η ισχύς της συνθήκης Σένγκεν και δι' αυτής η ελευθερία στην κίνηση προσώπων. Με άλλα λόγια η Ευρώπη χάνει βαθμιαία την ταυτότητά της (...) Χάνει και χάνεται μέσα σ' αυτόν τον διπλό κυκεώνα της οικονομικής υποχώρησης και της προσφυγικής ανόδου».

Ομως, ούτε οι πρόσφυγες έπεσαν από τον ουρανό ούτε η καπιταλιστική κρίση ξέσπασε στο κενό. Η συνεχιζόμενη αύξηση του αριθμού των προσφύγων έχει αιτία την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και γίνεται σε συνθήκες όξυνσης των μονοπωλιακών ανταγωνισμών. Η κατάσταση μπλέκεται κι άλλο καθώς και η διαχείριση του Προσφυγικού εντάσσεται όλο και περισσότερο στα επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά παιχνίδια σε μια περιοχή κρίσιμης γεωστρατηγικής σημασίας, που εκτείνεται από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την Αφρική. Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να αξιοποιήσει το Προσφυγικό για να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική θέση της αστικής τάξης στην περιοχή, το παζάρι που κάνει μπλέκοντας το Προσφυγικό με την επιδίωξη για χαλάρωση των μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας, μπλέκει τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους, όπως, για παράδειγμα, ο κίνδυνος για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο μέσα από τις προωθούμενες κοινές με την Τουρκία περιπολίες κ.ά. Παράλληλα, και η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει το μεγάλο αριθμό προσφύγων που βρίσκονται στο έδαφός της για να αναβαθμίσει τη θέση της δικής της αστικής τάξης στην περιοχή. Οχι μόνο δεν συγκρατεί τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα αλλά τις ενισχύει. Η ανταπόκριση της ΕΕ σ' αυτήν την πίεση είναι άμεση, υπόσχεται ξεπάγωμα των διαδικασιών για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, με όποιες επιπτώσεις έχει αυτό και στο Κυπριακό.

Γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι το Προσφυγικό δεν είναι ένα απλό πρόβλημα «ανθρωπιστικής κρίσης», αλλά ένα σύνθετο πολιτικό ζήτημα με πολλές πλευρές, που καταδεικνύουν τις αντιφάσεις αλλά και τη σαπίλα του καπιταλισμού.

Με μια σειρά από αποφάσεις του τελευταίου διαστήματος η ΕΕ ενισχύει την καταστολή με θύματα και τους πρόσφυγες. Με αφορμή τα κυκλώματα των διακινητών - δουλεμπόρων (που επίσης δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά είναι προφανές πως διαπλέκονται με συγκεκριμένα συμφέροντα με στόχο το κέρδος, έχουν «άκρες» σε τμήματα του κεφαλαίου και σε αστικά κράτη) είναι ορατή ήδη μια προσπάθεια να κατασταλεί συνολικά η μαζική προσφυγιά.
Μπροστά στις τραγωδίες που εξελίσσονται καθημερινά στα νερά του Αιγαίου ο λαός μας εκφράζει με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη του κι αυτό πρέπει να συνεχιστεί. Ομως, πέρα από την αλληλεγγύη χρειάζεται να εκφράσει πριν απ' όλα και κυρίως την αντίθεση στην αιτία, στον πραγματικό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, τους μονοπωλιακούς ομίλους και τις επιδιώξεις τους. Ιστορικά, τα κύματα της προσφυγιάς ποτέ δεν δημιουργήθηκαν στο κενό. Εμφανίζονταν πριν ή μετά από κάθε πόλεμο. Και στη Συρία σήμερα έχουμε πόλεμο, στον οποίο κάθε δύναμη μετέχει αναλόγως, με την ελληνική κυβέρνηση να διεκδικεί μεγαλύτερη μερίδα συμμετοχής για λογαριασμό της αστικής τάξης. Οι τελευταίες αποφάσεις της ΕΕ, που μπορεί να οδηγήσουν σε εγκλωβισμό μεγάλου αριθμού προσφύγων στη χώρα μας, απαιτούν επαγρύπνηση από το λαϊκό κίνημα ώστε να αντιμετωπιστούν έγκαιρα και αποφασιστικά ζητήματα ξενοφοβίας και ρατσισμού, αλλά και να προβληθούν αιτήματα που ικανοποιούν την ανάγκη των ίδιων των προσφύγων για ασφαλή διέλευση και μεταφορά στους προορισμούς που οι ίδιοι επιλέγουν.