Ο Δεκέμβρης και η "Αριστερά"

 Ο Δεκέμβρης και η "Αριστερά"

Κάπου εκεί το 1944, όταν έγιναν τα περίφημα Δεκεμβριανά, από τη μια πλευρά ήταν σύσσωμος ο ιμπεριαλιστικός κόσμος και από την άλλη μια ορδή κομμουνιστών. Κομμουνιστών ή ανθρώπων που εμπνέονταν από τα ιδεώδη του κομμουνισμού. Ούτε «Αριστεροί», ούτε «προοδευτικοί», ούτε «δημοκρατικοί» πολίτες. Κομμουνιστές. Αυτή η διευκρίνιση είναι απαραίτητη γιατί το σβήσιμο της λέξης «κομμουνιστής» και η αντικατάστασή της από το «αριστερός» προωθείται κυρίως από δήθεν αριστερές ή ακόμα και φιλοκομμουνιστικές ιστοσελίδες και μέσα.

Και ευτυχώς που ήταν έτσι τα πράγματα και ήταν οι κομμουνιστές εκεί. Φαντάζεστε να ήταν τίποτα αριστεροί σαν τους σημερινούς; Θα έψαχνε ο αρχηγός τους τον Τσώρτσιλ για να δώσει πολιτική λύση. Θα δήλωνε ότι οι κόκκινες γραμμές του είναι αδιαπραγμάτευτες λίγο πριν πάει να τις διαπραγματευτεί. Όχι για πολύ όμως. Μια διαπραγμάτευση, σκληρή βέβαια, αλλά για 17 ώρες και μετά άτακτη φυγή και συνθηκολόγηση.

Τα πλακάτ και τα πανώ θα έσβηναν ως τουιτς μόλις εκπλήρωναν τον ρόλο τους ενώ θα γίνονταν συνεχείς εκκλήσεις για στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας. Τα πακέτα Μάρσαλ θα αποτελούσαν εθνικό στόχο καθώς θα τόνωναν τις καινοτόμες επιχειρήσεις της εποχής. Στο τέλος της σκληρής προσπάθειας θα γινόταν επίκληση της ανάγκης να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να τα βρούμε μακριά από μίση και διαφορές.

Έλα όμως που τότε αυτοί που ξεσηκώθηκαν κόντρα σε θεούς και δαίμονες ήταν οι κομμουνιστές. Και έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία. Και η ιστορία δεν είναι τουιτ για να ξεγράψει, ούτε επιδέχεται ιδεολογικό photoshop από εχθρούς και «φίλους».

Την ιστορία μας την κρατάμε ζωντανή, την κάνουμε παράδειγμα. Σήμερα στην απεργία, αύριο στη δουλειά μας, κάθε μέρα σε κάθε έκφραση της ζωής μας.