Ο «ενεργός παίχτης» Γερμανία

Ο «ενεργός παίχτης» Γερμανία

Η απόφαση της Γερμανίας να εμπλακεί πλέον και στρατιωτικά στην επέμβαση στη Συρία είναι αποκαλυπτική τού πόσο ραγδαία οξύνονται οι αντιλαϊκοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών. Η ίδια, βέβαια, προσπάθησε να εμφανίσει την αποστολή στρατιωτικών μέσων στη Μέση Ανατολή ως «ένδειξη αλληλεγγύης» και «συνδρομή» στη Γαλλία. Πρέπει όμως να είναι καθαρό πως η συγκεκριμένη εξέλιξη συνδέεται με την προσπάθεια του γερμανικού κεφαλαίου να διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα σε μια περιοχή - σταυροδρόμι, με τεράστιο ρόλο για τον έλεγχο κρίσιμων (ενεργειακών και όχι μόνο) αγορών και πρώτων υλών. Και αυτό, σε μια περίοδο που η Γερμανία έχει κατοχυρώσει αναβαθμισμένη θέση στο πλαίσιο της ΕΕ, σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, και ενώ η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση, που προηγήθηκε, έχει συμβάλει σε ανακατατάξεις στο συσχετισμό δυνάμεων.
Η εξέλιξη είναι ενταγμένη στη συνολικότερη αναβάθμιση της διεθνούς «στρατιωτικής δράσης», που η γερμανική πλουτοκρατία ιεραρχεί πλέον ανοιχτά.

***

Το Φλεβάρη του 2014, ο Γερμανός Πρόεδρος, Γιόαχιμ Γκάουκ, «ανοίγοντας» τις εργασίες Διεθνούς «Διάσκεψης για την Ασφάλεια» επισήμανε την «ανάγκη εξωστρέφειας και ενίσχυσης της παρουσίας και της φωνής της χώρας στη διεθνή πολιτική σκηνή», εξηγώντας ότι η χώρα πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα για τον κόσμο, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει «παροχή στρατιωτικής βοήθειας» και, καλώντας το γερμανικό λαό να ανακτήσει τη χαμένη (από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) «αυτοπεποίθηση», ανέφερε: «Οποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του, μπορεί να αποκτήσει τη δύναμη για να αλλάξει τον κόσμο. Μόνο όποιος πιστεύει αρχικά στον ίδιο, είναι αξιόπιστος και για τους εταίρους του». Αντίστοιχα και ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ - Βάλτερ Σταϊνμάγερ είχε ταχθεί υπέρ ενός «ενεργότερου ρόλου της Γερμανίας στην παγκόσμια πολιτική», που δε θα πρέπει να περιορίζεται στο ρόλο του «έξωθεν σχολιαστή», ενώ από κοντά και η υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σημείωνε πως η χώρα «δεν μπορεί άλλο να κοιτάζει αλλού όταν γίνονται καθημερινά φόνοι και βιασμοί. Εστω μόνο και μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους...», για να αναγγείλει στη συνέχεια την ενίσχυση της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στο Μάλι (στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής αποστολής EUTM), με αύξηση των στρατιωτικών εκπαιδευτών και αξιωματούχων σε 250 (από 180) και παράταση της θητείας μέχρι το Φλεβάρη του 2015.
Τότε, είχαν προβληθεί σημαντικά τα σχέδια ανασυγκρότησης του γερμανικού στρατού, με την «ανάπτυξη», μεταξύ άλλων, συνολικά 10.000 στρατιωτών σε χώρες της Αφρικής από τους 550 που τότε αριθμούνταν σε εφτά αφρικανικές χώρες. Την ίδια περίοδο, αρθρογράφοι μεγάλων γερμανικών ΜΜΕ δημοσίευαν αναλύσεις με τίτλο «Ο Απρόθυμος Γίγαντας: Γιατί η Γερμανία αποφεύγει τον παγκόσμιο ρόλο της» και υποστήριζαν ότι «αυτό που λείπει στη Γερμανία είναι η αντίληψη προφανών γεωπολιτικών περιστάσεων, μία κατανόηση του γεγονότος πως οι υποχρεώσεις, οι απαιτήσεις και οι ελπίδες που εγείρονται από την οικονομική και στρατιωτική σπουδαιότητα της χώρας... Για μία χώρα τόσο σημαντική όπως η Γερμανία , το να εμπλέκεσαι ενεργά είναι καθήκον, όχι επιλογή. Πέφτει σε μας ο ρόλος του ενεργού παίκτη, είτε το θέλουμε, είτε όχι».

***

Την περασμένη βδομάδα, το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι πλέον θα στείλει στο Μάλι 650 στρατιώτες (λέγοντας ότι θέλει να «ελαφρώσει» τη Γαλλία). Την αμέσως επόμενη μέρα, οι υπουργοί Αμυνας και Εξωτερικών ανακοίνωσαν ότι η χώρα θα αναλάβει στρατιωτική δράση και στη Συρία (μέχρι σήμερα η Γερμανία στήριζε «στρατιωτικά» με εξοπλισμό και εκπαίδευση τους Κούρδους «Πεσμεργκά» των αυτόνομων περιοχών στο βόρειο Ιράκ, βλέποντας προφανώς κι αυτή «μπροστά», όσον αφορά το ρόλο που μακροπρόθεσμα μπορούν να αναλάβουν οι Κούρδοι στις ανακατατάξεις που «ψήνονται»). Ωστόσο, πλέον, αποκτά διακριτή στρατιωτική «παρουσία», με την αποστολή 4 - 6 αναγνωριστικών αεροσκαφών «Τornado», μιας φρεγάτας, αεροσκάφους ειδικά διαμορφωμένου για ανεφοδιασμό μαχητικών στον αέρα, αλλά και 1.200 στρατιωτών, που εκτιμάται ότι θα χρειαστούν για να «λειτουργούν» τα παραπάνω οπλικά μέσα. «Η Γερμανία "γλιστρά" σταδιακά στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης IS (Ισλαμικό Κράτος - ΙΣ)», σχολίαζε η «Ντόιτσε Βέλε» αμέσως μετά τις σχετικές ανακοινώσεις των Σταϊνμάγερ - φον ντερ Λάιεν την περασμένη Πέμπτη, ενώ άλλα ΜΜΕ έσπευσαν μάλιστα να σημειώσουν ότι η σχετική απόφαση «ήταν θέμα υπεράσπισης της φήμης της Γερμανίας στον κόσμο». Αλλωστε, ο ίδιος ο Σταϊνμάγερ δήλωσε, όλο νόημα: «Δεσμευτήκαμε για στήριξη (σ.σ. στη Γαλλία) και πιστεύω ότι θα ήταν λάθος κίνηση να αποτύχουμε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας - και αξιοπιστία σημαίνει ότι διαθέτουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι μπορούμε να δικαιολογήσουμε πολιτικά στη βάση της δικής μας νομοθεσίας και του διεθνούς δικαίου». Πρόκειται, στην ουσία, για την ανάγκη η γερμανική αστική τάξη να υπερασπιστεί την «ικανότητά» της να παρεμβαίνει στις εξελίξεις ολόπλευρα, άρα και στρατιωτικά, για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Ηδη το υπουργικό συμβούλιο της Γερμανίας ενέκρινε την αποστολή του στρατού στη Συρία, ενώ το ίδιο αναμένεται να κάνει και η Βουλή.

***

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Γερμανίας για τη Μέση Ανατολή έχει εκφραστεί όλους αυτούς τους μήνες, με διάφορους τρόπους. Ισως δεν ήταν τυχαίο πως στις 19 Ιούλη, ο Γερμανός αντικαγκελάριος, υπουργός Οικονομικών και Ενέργειας και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ήταν ο πρώτος ξένος υψηλόβαθμος αξιωματούχος που έφτασε στην Τεχεράνη (ως επικεφαλής αντιπροσωπείας 60 διευθυντικών στελεχών και εκπροσώπων γερμανικών βιομηχανιών και επιχειρηματικών ομίλων σχεδόν από κάθε τομέα), μόλις πέντε μέρες μετά την υπογραφή της διεθνούς Συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι (και) ο γερμανικός ιμπεριαλισμός «ανασκουμπώνεται», σε ένα πεδίο σημαντικών ανακατατάξεων, γεωπολιτικών και επενδυτικών, μέσα στο οποίο κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο εξετάζει τις «εναλλακτικές» του και ανάλογα ετοιμάζει τη δράση του σε όλα τα επίπεδα. Τα στρατεύματα που συνωστίζονται στην περιοχή της Μ. Ανατολής κάνουν το πεδίο εξαιρετικά επικίνδυνο για τους λαούς.